Morgunblaðið - 02.10.1934, Síða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Allur „Speffillinn“ frá byrj
un, til sölu. Uppl. á Grettis-
ífötu 38.
Stúlka óskast í vist á gott
heimili í Borgarnesi- Upplýsingar
á Barónsstíg 65. Sími 3859.
Vegna breytinga seljum við
næstu daga allskonar húsgögn með
miklum afslætti. Reynir, Sölubúð,
Laugaveg 11.
Nýtt hvalrengi á 30 aura V2 kg'.,
selt á bak við verslun G- Zoega,
við hliðina Beykisvinnustofunni.
Hver síðastur að fá sjer hval til
vetrarins.
Glænýr silungur. Yerðlækkun. —
Stór lúða og ótal margt fleira.
Sími 1456, 2098, 4402 og 4956-
Hafliði Baldvinsson.
Fæði, gott og ódýrt og einstak-
j ar máltíðir frá 1 kr. Bnnfrémur
kaffi, te, mjólk og gosdrykkir all-
an daginn. Café Svanur við Bar-
ónsstíg.
— Þjónn, pantáði jeg ekki
bauta hjá yður?
—Jú.
— Það gleður mig, að þjer skul-
uð enn vera á lífi-
Ðamapúður
Damasápur
Bamapetar
Barna-
8varapar
Guramidúkar
Dömubindi
og allar tegundir al
lyfjasápum.
Má jeg gera mönnum skil?
Meininguna krota.
Höggpípuna hefi til,
hana á að nota.
Gleymska. Dómarinn: Er það
satt að þjer hafið sagt um hann
Pál að hann sje skítbuxi?
— Ekki man jeg betur.
— Og asni?
— Eitthvað rámar mig í það.
— Og ræfill?
— Nei — því gleymdi jeg al-
veg.
Tvær stúlkur óskast upp í sveit,
önnur sem ráðskona, mætti hafa
með sjer barn. Upplýsingar á Óð-
insgötu 14P>.
Dívanar, dýnur og allskonar
»toppuð húsgögn. Vandað efni,
vðnduð vinna. Vatnsstíg 3. Hús-
gagnaverslun Reykjavíkur.
Innlendir körfustólar eru sterk-
astir. Verð frá kr. 34.00- Körfu-
gerðin, Bankastræti 10.
Smart. Flutt í Kirkjustræti 8.
'Sími 1927.
100 ísl. leirmunir verða seldir
fyrir hálfvirði næstu daga í List-
vinahúsinu. 9
TeikniðhOld:
Teiknibestik*
Reglustikur
Teiknihorn
Linealar
Teikniblýantar
Strokleður
Reiknistokkar
Teiknipappír
Fixativ
Tvær stúlkur g’eta fengið að læra kven- og barnafatasaum. Verslunin Lilla, Laugaveg 30. Nokkrir menn g'eta fengið gott og ódýrt fæði. Jóhanna Odds- dóttir, Barónsstíg 19.
Kjötfars og fiskfars, heimatilbú- ið, fæst daglega á Fríkirkjuvegi 3. Sími 3227. Sent heim. Stúlka óskast í vist 1. okt. til Sigurðar Olafssonar, rakara. Sími 4137.
0 .fi. er best að kaupa í
Bökaverslun
Pör. B. borlðkssonar.
Bankastræti 11.

Spaðkjödið er komið^
Eins og að undanförnu seljum vjer valið og metið
spaðsaltað dilkakjöt, úr bestu sauðfjárhjeruðum landsins.
Kjötið er flutt heim til kaupenda, beím að kostnaðarlausu.
Samband isl. §)nin^iiii3iif|€klagae.
Sími 1080.
SYSTURNAR. 27.
yður. Þjer vilduð gjarna vinna yður inn svolítinn
hundraðshlut af verðinu, og- þegar þjer svo fenguð
hann og þar að auki örlátan biðil, þá hjelt jeg, að
jeg væri búinn að gera yður greiða. Og það tölu-
vert stóran greiða, finst yður það ekki? Hann tal-
aði lágt og með mjúkri, næstum silkimjúkri rödd.
Og samt var eitthvað frámunalega ósvífið í fram-
komu hans. Hann laut svo langt fram, að hnje
hans næstum snertu hnje Lottu.
— Vitanlega var það aldrei ætlun mín að gera
þetta af eintómri ósíngjarnri góðmensku — það
leiðir af sjálfu sjer. Trúið þjer á ósíngjama góð-
mensku? Ef svo er, verðið þjer að lesa upp og læra
betur. Því hún er ekki til. En það er til fólk, sem
ekki er auðvelt að sjá tilganginn hjá. Jeg er aftur
á móti, eftir því sem hægt er, hreinskilinn bæði við
sjálfan mig og aðra. Það verðið þjer að venja yður
við, og það verðið þjer sjálf að vera gagnvart mjer,
ef við eigum að verða vinir — sem jeg vona að
verði.
Hann drakk konjaksglas og leit storkandi og
ertandi á Lottu.
— Það skal ekki standa á hreinskilninni hjá
mjer, sagði Lotta, — og er best að byrja á því að
segja yður, að þetta orðaskvaldur yðar fer hræði-
lega í taugarnar í*mjer. Viljið þjer ekki segja í
stuttu máli, hvernig þjer ætlist til að jeg launi yður
greiðann?
— Það er ósköp lítið, sem jeg ætla að biðja yður
um: aðeins það, að þjer hafið af fyrir föður mín-
um. Að þjer uppfyllið þíer sáralitlu kröfur, sem
hann gerir til heimilislífs og viðkvæmni. Því, sjáið
þjer til; pabbi hefir að vísu ekki mikinn tíma að
eyða í þessa svokölluðu sál, en hann hefir samt sál,
sem meira að segja tvisvar eða þrisvar á viku
hverri gerir sínar kröfur. Og þegar svo engin kona
er viðstödd, fer hann að bjástra við uppeldistil-
raunir á mjer. Þá heidur hann langar ræður um
skyldur mínar sem erfingja mikils manns. — Þjer
hafið áreiðanlega orðið vör við, að hann er fram-
úrskarandi ræðumaður, svo jeg verð stundum al-
varlega hræddur um, að honum muni takast að
sannfæra mig og spilla þannig þeim ánægju, sem
jeg hefi af mínu Ijettúðuga lífi. Eða þá að jeg verð
að tefla skák við hann, sem ekki er stórum betra.
I stuttu máli sagt — jeg hjelt, að lítil, falleg búð-
arstúlka, gæti bætt úr þessu öllu.
Hann þagnaði og leit ósvífnislega framan í Lottu.
— Mjer finst þjer ekki fara sjerlega göfugmann-
lega að, sagði hún.
— Það getur verið álitamál. Við höfum tímann
fyrir okkur að rífast um það, hvað sje göfugmann-
legt og ekki göfugmannlegt. Öll löngu vetrarkvöld-
in þegar við sitjum við arininn öll þrjú, pabbi og
þessi hrífandi, unga mamma mín og jeg, ....
Lotta hafði stokkroðnað, en sagði ekkert orð.
— Nú, jæja þá, hjelt hann áfram með silki-
mjúku röddinni, — þá komum við að þessum ekki
ómerkilegu afleiðingum af litla blindingsleiknum
yðar. í staðinn fyrir litlu búðarstúlkuna, sem hefði
getað stytt föður mínum stundir tvisvar á viku, á
jeg nú að sitja uppi með þessa hrífandi mömmu.
Og þvert ofan í vilja minn, — svo jeg haldi áfram
að vera hreinskilin: Jeg þykist hafa verið prettað-
ur. Þetta hafa verið slæm kaup fyrir mig.
— Þetta skuluð þjer segja föður yðar, æpti Lotta
og augun leiftruðu. — Segið þjer honum það!
— Þá væri jeg heimskari en jeg hefi leyfi til að
vera. Maður, 58 ára gamall og auk þess bráðskot-
inn, tekur ekki sönsum. En annað mál er að reyna
að tala við yður. Þjer eruð þó með fullu viti. Jeg
meina, að þjer látið skynsemina ráða gjörðum yð-
ar, — einnig í þessu máli?
Lotta svaraði engu.
— Sjáið þjer nú til, mín náðuga, nú væri tækifæri
til að ávinna sjer vináttu mína. Viljið þjer svara
hreinskilni minni á sama hátt, og segja mjer hvort
þjer giftist föður mínum af ást eða klókindum?
— Jeg er ekkert upp á yðar vináttu komins,.
sagði Lotta og stóð upp.
— Þetta grunaði mig. Jeg hefi ekki metið yður
of hátt. Kona, sterkari en þjer, hefði getað sagt
yaf ást“; og hana hefði jeg verið hræddur við. Nú
fyrst stóð hann upp og gifti sig sverðinu og hneigði
sig, kæruleysislega. — Hvað gerir anrjars Martin
litli bróðir minn nú? spurði hann, í þeim tón, að
sýnilegt var, að hann bjóát ekki við svari.
Þegar hann var farinn, fór jeg að gráta, yfir
allri þessari viðurstygð. Hellmut var andstyggileg-
ur maður og leit Lottu svívirðilegum augum — og
verst var, að hann hafði rjett til þess, frá sínu
sjónarmiði sjeð.
En Lotta stóð kyr við gluggann, föl eins og nár,
og sagði: — Nú er jeg fyrst fyrir alvöru ákveðin
í því.
— Hvers vegna ætli þú sjert það? spurði jeg
snöktandi (enda þótt jeg hefði ásett mjer að taka
ekki þá ábyrgð að hafa nein áhrif á hana). —
Hvers vegna ertu það ? Þú ert ekki fátæk stúlka,t
og hefir aldrei liðið skort — á jeg að trúa því, að
peningar og fínt fólk geti ráðið svona miklu um
framtíð þína?
— Hvað annað ætti svo sem að ráða henni?
spurði hún um leið og hún gekk út. Svipurinn á
andliti hennar og málrómurinn hrærði mig, og í
einu vetfangi skildist mjer, að hún var ógæfusöm.
Jeg fór á eftir henni til þess að spyrja hana nánar,
en hún lokaði sig inni í herbergi sínu og Ijest hafa
höfuðverk.
Þegar Ried barón kom um kvöldið, sagði Lotta
lionum, áður en hún fór með hann inn til föður
síns, að Hellmut hefði komið til sín og ekki dregið
dul á það, að hjónaband þeirra væri honurn mjög
á móti skapi. Baróninn varð steinhissa.
— Og hann sem var svo hrifinn af yðurl Hann
kom heim og Ijek við hvern sinn fingur og óskaði
mjer til hamingju. Og jeg er svo feginn, því jeg er