Morgunblaðið - 09.03.1935, Page 8

8
MQRGUNBLAÐIÐ
Laugardaginn 9. mars 19$v-
Smá-auglðsingarJ
'F.iTin sjómann vantar á vjelbát.
XÍppl. Hallveigarstíg 2, kl. 12—1.
Óska eftir nokkrnm ábyggilegnm
mönnum í fæði. Fæðið er gott og
ó3ýrt. Elísabet Guðmundsdóttir,
Hressingarskáli Yesturbæjar, Vest-
urgötu 17.
Yið höfum mikið úr-
val af sjálfblek-
ungum og því
penna við
hvers
manns
hæfi.
Þektar
tegundir
til dæmis:
Pelikan,
Wonder,
Swan,
Rappen o. fl.
Innbrotsþjófur (kominn í æsing
út af spilum):
— Sláðu út trompi maður —
eláðu út trompi!
BdklitaiaH
Lækjargötu 2. Sími 3736.
Vicki Baum,
hin fræga þýska skáldkona, sem
meðal annars hefir skrifað skáld-
söguna „Grand Hotel“, sem birtist
| neðanmáls í Morgunblaðinu, var
jnýlega á ferð á Hawai-eyjum. Var
, mynd þéssi tekin af henni í Hono-
jlulu, og er innfædd kona að sýna
henni hvernig á að leika á hinn
nafnkunna Hawai-guitar.
Kanpum gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Edapparstíg 29. Sími 3024
1456, 2098, 4402 hafa verið, eru
og verða, bestu fiskisímar bæjar
Ins. Hafliði Baldvinsson.
Postulíns kaffistell, matarstell
og bollapör með heildsöluverði.
Laufásveg 44.
Spflkfefttt kföt
af fullorðnu fje á 40 aura % kg.
í frampðrtum og 50 aura í lærum.
Besía saltkjötið, sem ál bæjac-
ins hefir flutst, fæst í undirrit-
cðri vei*slun.
Alt sent heim.
Verslan
Sveíns Jóhannssonar,
BéTgstaðastræti 15. Sími 2091,
Spameytni.
Verslunarmaður einn í New
York þykist eiga það skilið að fá
heimsmeistaranafnbót fyrir það að
hafa notað sama skyrtuhnappinn
daglega í 55 ár samfleytt. Það er
talið víst að hann sje af skoskum
uppruna.
Kvenrjettindi?
Prjedikun þjóðernis-jafnaðar-
manna í Þýskalandi, um það að
kvenfólkið eigi heima á heimiiun-
um við húsverk, hefir þegar haft
sín áhrif. Upp á síðkastið hefir
kvenstúdentum fækkað um 57 tií
58%.
* Hnmgw x Olsíem f
COLMAN’S
LINSTERKJA
geilr
ginali
liálslíii sem
NÝTT.
Hár.
NV
Hefi altaf fyrirliggjandi hár við
íslenskan búning.
Verð við allra hæfi.
Versl. Goðafoss
Laugaveg 5. Sími 3436.
Nýff naulakjöt
og svínakjöt.
Munið eftir ódýra kjötinu á 1 Þannig útlítandi umbúðum, er sár..
40 og 50 aura þg kg. sem gerir skófatnaðinn fljótt og
__ _ _ ^ !faHega glansandi. Það er Fjall-
Milnersflrao, __ J konu-skóáburður, sem mýkir leðr-
Laugaveg 48. Sími 1505. ið, en brennir það ekki.
BABYLON. 40.
hlje meðan verið var að útvega meiri peninga.
i— Hvað sagði jeg yður? sagði Racksole og gekk
að öðru borði, sem var dálítið lengra frá þeim.
Hundra'ð forvitin augu mændu á eftir honum.
Gömul kona, sem hafði reynt að mála sig unga,
bað hann að leggja fimm franka fyrir sig, og
fekk honum peninginn. Hann tók við honum og
fekk henni brátt hundrað franka í staðinn. Hún
greip um seðilinn með áfergju og flýtti sjer aftur
að borðinu þar sem hún hafði verið áður.
Við hitt borðið var fólkið á talsverðri hreyfingu.
Þar sat meðal annara kona í flegnum samkvæmis-
kjól úr svörtu silki og með stóran hatt. Hún virt-
ist vera hjer um bil 28 ára gömul, og hafði dökk
augu, þykkar varir og greinilegt gyðinganef. Hún
var falleg, ®en fegurð hennar var þessi fráhrind-
andi fegurð, sem stundum er kend við Juno. Þessi
kona dró að sjer athygli allra við borðið. Fólk
var að pískra um það, að hún væri búin að vinna
160 þúsund franka við spilaborðin þá um daginn.
— Þjer eruð sannspár, sagði prinsinn við
Racksole, — þarna er konan frá Berlín.
— Ja, hver andskotinn! Hefir hún sjeð yður?
Þekkir hún yður?
— Hún myndi sennilega þekkja mig, en hún
hefir ekki litið upp enn.
— Haldið þjer yður þá bak við hana. Jeg ætla
að fá henni umhugsunarefni.
Með slyngleik tókst Racksole að ná sjer í sæti
beint andspænis konunni frá Berlín. Frægðin hafði
fylgt honum frá hinum boPðunum, og fólk vissi, að
hann var hættulegur spilari við að eiga. í fyrstu
umferð lagði konan 1000 franka á tvö núll. Rack-
sole lagði hundrað á 19 og þúsund á ójöfnu töl-
umar; 19 vann og hann fekk 4400 franka. Níu
sinnum í röð lagði Racksole á þessar sömu tölur
og vann, og jafn oft lagði konan á tvö núll og tap-
aði. Aðrir spilarar, sem urðu þess varir, að þetta
var einskonar einvígi, hættu að spila og gerðu
ekki annað en horfa á þau. Aribert prins hreyfði
sig ekki þaðan sem hann stóð bak við konuna með
fitóra hattinn. Leikurinn hjelt áfram. Racksole
tapaði einstöku sinnum óverulegum upphæðum, en
í níu skifti af hverjum tíu var heppnin með hon-
um. Eins og Englendingur einn, sem á horfði,
sagði, „gat hann ekki tapað“. Þegar miðnætti var
komið, átti konan ekki eftir nema 1000 franka.
þá fór hún að vinna næsta hálftímann, en klukk-
an eitt var hún orðin uppiskroppa. Af þessum 160
þúsund þúsund frönkum, sem hún var sögð að hafa
unnið um daginn, hafði Racksole nú 90 og bankinn
hitt. Juno með rauða hattinn var sigruð. Hún
stökk á fætur, stappaði fætinum niður í gólfið, og
flýtti sjer út. Aribert prins gætti þess að vera nógu
langt frá henni, en hann og Racksole eltu hana
samt, er hún fór.
— Það væri kannske ekki úr vegi að athuga
hvað hún tekur fyrir, sagði Racksole.
Úti í glampanum frá stóru bogaljósunum,
náði Juno sjer í leiguvagn og ók burt. Prinsinn og
Racksole náðu-sjer í annan og eltu hana. En þeir
höfðu ekki ekið nema hálfa mílu þegar prinsinn
bað ekilinn að stansa, greiddi nonum farið og hann
ók burt.
— Jeg held jeg viti nokkurn veginn, hvert hún
er að fara, sagði prinsinn, — og okkur verður eins
gott að fara gangandi það, sem eftir er.
— Þjer meinið, að hún sje að fara þangað sem
atburðirnir gerðust í nótt?
— Einmitt. Nú skulum við fá tvo fugla í einu
skoti.
Tilgáta Ariberts prins var rjett. Vagn konunnar
frá Berlín stansaði fyrir framan húsið, þar sem
Nella hafði talað við ungfrú Spencer kvöldinu áð-
ur og konan hrarf inn í núsið rjett í því þeir komu
fyrir götuhornið. í stað þess að halda áfram eftir
þeirri götu, fór prinsinn með Racksole yfir á stíg-
inn, sem lá bak við húsið og taldi húsin, sem þeir
fóru fram hjá eftir stígnum. Eftir nokkrar mínút-
ur höfðu þeir klifrað yfir vegg, eins og innbrots-
þjófar, og læddust nú eins varlega og kostur var,
upp eftir ofurlítilli garðræmu þangað til þeir stóðu
bognir undir glugga, sem tjald var fyrir, en var
samt ekki alveg látinn aftur. (
— Hlustið þjer á, sagði prinsinn, þær eru að
tala saman.
— Hver?
— Konan frá Berlín og ungfrú Sþencer.
Racksole var svo djarfur að opna gluggann dá-
lítið betur og lagði eyrað við rifuna, sem dálítill
Ijósbjarmi skein í gegn um.
— Komið þjer hingað, sagði hann við prinsinn.
— Þær tala þýsku og þjer skiljið þær betur.
Þeir skiftu um stöðu undir glugganum, svo ekk-
ert heyrðist til þeirra, og prinsinn hlustaði spentur. .
— Þjer neitið þá? sagði gesturinn við ungfrú
Spencer.
Ungfrú Spencer svaraði ekki..
— Ekki einu sinni þúsund franka? Jeg segi yð--
ur satt, að jeg er búin að tapa 25 þúsundum.
Ekkert svar.
— Þjer hafið fengið yðar kaup útborgað, sagði
konan og varð óðamála af reiði.
— Jeg gerði það, sem jeg lofaði. Jeg ginti hann
hingað og þjer geymið hann örugglega í kjallar-
anum hjá yður, veslings drenginn, og svo viljið
þjer ekki láta mig hafa skitna þúsund franka.
— Þjer nafið fengið yðar kaup útborgað, sagði
ungfrú Spencer loksins. Orðin voru köld og róleg. .
— Jeg þarf þúsund til.
— Það hefi jeg ekki.
— Þá skuluð þjer fá að sjá hvað skeður.
Aribert heyrði pilsaþyt — og svo heyrðist hurð- -
arskellur og ljósbjarminn, sem hafði komið út um
gluggaglufuna, slokknaði snögglega. Hann opnaði
nú gluggann upp á gátt. Herbergið var dimt og
virtist tómt.
— Komið þjer nú með þjófaluktina yðar, sagði
hann við Racksole, þegar hann nafði þýtt fyrir
hann samtal kvennanna.
Racksole dró ljóskerið upp úr hinum rúmgóða
vasa, sem var á rykfrakkanum hans, og kveikti á
henni. Geislinn skein á jörðina.
— Hvað er þetta? sagði Aribert prins og æpti
upp yfir sig, er hann benti á jörðina fyrir fótum
sínum. Ljóskerið lýsti á grindur rjett vi’ð fætur
þeirra, og gegn um þær mátti sjá inn í kjallara.
Þeir lögðust báðir á hnje og norfðu inn í kjallara-
rúmið. Á brotnum stól, sem þar var inni, sat ung-
ur maður, eins og máttlaus og með lokuð augu og