Morgunblaðið - 05.07.1935, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudaginn 5. júM 1935,
I.. wtH^yniMiu.
Málið sem dómsmála-
ráðherrann telur „fymt
i meðvitund fólksins“
þvert á móti hafa búist til á-
rásar.
Gerði lögreglustjórinn þá, á
samt lögregluþjónum þeim, sem
þarna voru, útrásina, en mann
fjöldinn krjeðist jafnskjótt að
þeim með bareflum.
Lœbniivottorð um meiðsl
hinna 20 lögregluþjóna bæj-
arins sem særðust i kominún-
ista uppþotinu 9. nóv. 1932.
*
Stjórnarblöðin hafa birt verulegrar mótspyrnu, en þeim
brjef Hermanns Jónassonar var ógnað með grjótkasti og
dómsmálaráðherra til konungs, meiddust nokkrir lögregluþjón-
þar sem hann rökstyður þá til- ar við það.:>)----------
lögu sína, að náða ofbeldis- Eftiv að lóðin hafði verið
mennina frá 9. nóv. 1932. rudd reyndist óstætt að norð-
í þessu brjefi dómsmálaráð- 'anverðu við húsið fyrir grjóti
herra til konungs er m. a. tekið °S öðru lauslegu, sem fleygt
fram, að þar sem alllangt sje var að lögregluþjónunum og
um liðið síðan verknaðir þeir gerðu þeir þá útrás úr portinu.
voru framdir, sem dæmt var Samtímis mun lögreglustjórinn,
út af í þessu máli, þá sje málið ásamt nokkrum lögregluþjón-
„orðið fyrnt í meðvitund fólks- um, hafa gert útrás úr suður-
jns“. j portinu, en mannf jöldinn var
Það þykir nú næsta ótrúlegt, ^ar °S margir með reidd
að þetta mál sje fyrnt í með- bareflL Mun lögreglustjórinn
vitund Hermanns Jónassonar, Þa hafa skorað á mannfjöld-
sem var lögreglustjóri hjer í ann að víkja burtu, en því var
Reykjavík þegar atburðirnir ®kki sint, ^ heldur ™un hann
gerðust.
Hitt má fullyrða, að málið er
ekki fyrnt í hugum lögreglu-
manna bæjarins, sem stofnuðu
iífi sínu í hættu í viðureign-
inni og komu særðir og lim-
lestir úr bardaganum. * ,
! Varð þama allharður bar-
Og það er vafalaust einnig jjagj. gátu lögregluþjónarnir
íiáleitt, að málið sje fymt í ekfcj halclig hópinn en urðu við
meðvitund þeirra hundruð gkila hyer yið
annan. Urðu þeir
Reykvíkinga, sem voru sjónar- fyrir þungum höggum af bar.
vottar að því, sem fram fór efIum og einnig var fleygt f þá
hjer á götum borgarinnar 9. spýtum og grjóti>
nóv. 1932. í T • x. .
Ljet logreglan nu undan
*. 0 , síga norður Kirkjustræti og
Hvao geroist y. nov. ,jrejfgjst viðureignin þar bæði
1QOO? I r
1306. til austurs og vesturs.
Þar sem dómsmálaráðherra [ þessari viðureign hlutu
gefur í skyn, að fyrnt sje yfir flestir lögregluþjónamir all-
þetta mál í meðvitund fólksins, Veruleg meiðs!, eins og læknis-
þykir rjett að rifja upp í stór- Vottorð þau, sem lögð hafa ver-
um dráttum hvað fram fór 9. jg fram við rannsóknina, sýna.
nóv. 1932. Aðallega voru það djúpir
Til þess að lengja ekki þá skurðir &r þeir hlutu, sjerstak-
frásögn um of verður hlaupið lega á höfði; ennfremur voru
yfir það sem gerðist inni í þeir flestir að meira eða minna
Templarahúsinu, meðan verið leyti marðir hingað og þangað
var að hleypa upp bæjarstjórn- á líkamanum, einn þeirra hafði
arfundinum; en þar inni urðu handleggsbrotnað og annar
mikil áflog, allir stólar, borð nefbrotnað. Þá voru og nokkrir
og bekkir molaðir niður í þús- þeirra bornir í burtu meðvit-
und stykki, rúður brotnar o. s. undarlausir í árásinni“.
frv. |
Nokkrir lögregluþjónar særð Meiðsl lögregluþjón-
anna.
Þeir voru 20 lögregluþjónar
bæjarins, sem höfðu hlotið
meiðsl í þessu uppþoti komm-
únista.
Fer hjer á eftir eftirrit úr
rjettarbókinni, þar sem lögð
voru fram læknisvottorð um
meiðslin:
Dómarinn lagði fram í rjettin-
um læknisvottorð hinna særðu
lögregluþjóna. Yoru þau 22 að
tölu og Amru þingmerkt nr. 4—
25, svohljóðandi:
ust í þessari viðureign.
Ur rjettarbókinni.
En aðalbardaginn fór fram
utan húss, eftir að búið var að
hleypa upp bæjarstjórnarfund-l
inum. Er þeim bardaga lýst
þannig í forsendum undirrjett-
ardómsins.
„Eftir að fundarhúsið hafði
yerið rutt skiftu lögregluþjón-
arnir sjer niður til þess að
ryðja lóðina báðum megin við
húsið, fóru sumir út að norð-
anverðu en aðrir að sunnan.
Tókst þeim að ryðja lóðina
báðum megin við húsið án’ *) Allar leturbr. hjer. Ritstj.
Nr. 4.
Jakob Björnsson lögregluþjónn
handleggsbrotnaði á vinstra fram-
handlegg þann 9. þ. m. (fraetora
ulnæ). Verður hann sennilega ó-
fær til vinnu 6 vikna tíma í alt.
Reykjavík, 30/11. ’32
B. Gunnlaugsson
læknir.
Nr. 5.
Meiðsli þau, sem Sigtr. Eirílts-
son lögregluþj. varð fyrir 9. nóv.
voru:
HáLs- og Ijakvöðvar voru nijög
mikið marðir og bólgnir svo
hreyfing í þessum vöðvum var
nær ómöguleg vegna sársauka. Á.
höfði var hann auk þess töluvert
marinn. Af þeim áverka sem
hann hafði fengið var hann mjög
máttfarinn í öllum útlimum, og
er það enn, má búast við að haun
verði ekki vinnufær fyr en eítir
1—11/2 mán. hjer frá.
Rvík 2/12. ’32
Ó. Þórðarson.
Nr. 6.
Meiðsli þau, sem Matthías
Sveinbjörnsson lögr.þ. varð fyrir
9. nóv. voru:
A enninu, vinstra megin, var
djúpur, um 3 cm. langur skurður.
A hægra upphandlegg var stór
bólginn og marinn blettur, sömu-
leiðis á h. framhandlegg. Hönd-
in sjálf var bólgin. Á vinstri hand-
legg voru víða marblettir.
Meiðsli þessi eru enn þá ekki
að fullu bötnuð. Sjerstaklgea er
baugfingur hægri handar aumur
og sár við hreyfingu.
Rvík 30/11. ’32,
Ó. Þórðarson.
Nr. 7.
Út af áverka þeim, sem hr. lög-
regluþjónn Þórður Ingimundarson
hlaut í bardaganum 9. nóv. s. 1.
skal það tekið fram, að það var
7 em. langur skurður ofanvert á
hnakkanum. Skurðurinn var
djúpur (inn að beini).
Sárið var klemt saman með
sáraklemmum og greri á viku.
Reykjavík 30. nóv. 1932
Árni Pjetursson.
Nr. 8.
Guðbjörn Hansson lögreglu-
þjónn kom til mín 9. nóv. 1932
með meiðsli eftir áverka er hann
hafði hlotið þá um daginn.
1) Á hvirfli var ca. 5—6 cm.
langur skurður inn að beini
sem allmikið hafði blætt úr.
Hann var hreinsaður upp og
fest saman með nokkrum
klemmum og er nú algróinn.
2) Yinstri vangi var helaumur og
marinn eftir högg, en ekkert
var brotið þar. Fyrir aftan
vinstra eyra var einnig talsvert
mar. Nú er marið horfið og
þrotinn liðinn úr, en hann finn-
ur ennþá dálítið til er hann
geispar eða opnar munninn
mikið, en ekki við venjulega
tyggingu.
3) Á liægri handlegg fyrir ofan
olnboga var mar sem náði fyrir
mestan hluta af ummáli hand-
leggsins. Það er nú alveg horf-
ið og hreyfingar í olnbogalið
eru nú alveg ósárar en á erf-
iðara með að taka í með hend-
inni en fyr. Annað var ekki
teljandi af meiðslum.
Reykjavík, 30/11. ’32
K. Bjarnarson
læknir
Nr. 9.
Magnús Hjaltested lögregluþj.
gengur til mín vegna sárs eða
bólgu (lymphangithes) og afleið-
inga hennar út frá meiðslum á v.
hendi, sem hann varð fyrir 9/11.
’32. Yæntanlega verður lækningu
lokið um nýársleytið.
Rvík 2/12. ’32
Sveinn Gunnarsson.
Nr. 10.
9/11. ’32 gekk ég undirritaður
frá tveim höfuðsárum hr. Pálma
Jónssonar lögregluþj. sem hann
liafði þá um daginn fengið við
uppþot það, er varð á bæjarstjórn-
arfundi s. d. Sárin sem voru: ann-
að 2 cm. langt og hitt ea. 4 cm.
langt, voru einnig „rifin“ og ó-
hrein. Auk þess var Pálmi hrufl-
aður á v. hendi og marinn á h.
olnboga, sem enn er ekki jafngóð-
ur.
Rvík, 30/11. ’32
Sveinn Gunnarsson.
Nr. 11.
Magnús Hjaltested lögreglu-
þjónn kom til mín 9. nóv. 1932
með meiðsli er hann hafði hlotið
við störf sín þá um daginn.
1° Á höfði hafði hann margar
kúlur (hæmatom) eftir högg og
skurð nokkuru fyrir aftan
hægra eyra, sem þó þurfti ekki
að sauma. Þetta er nú allt
gróið.
2° Vinstri úlnliður liafði, undist
og farið vatn milli liða og er
hann cnnþá liandlama á þeirri
hendi.
Á lófa vinstri handar var húð-
skeina óhrein, sem virtist hald-
ast sæmilega við í fyrstu, en
síðan myndaðist þar einsk.
æxli (granuloma) og út frá því
sogæðabólga í liandleggnum og
er þetta ekki gott ennþá.
3° Á Iiægri liendi voru allir fing-
ur særðir á stóru svæði ög eins
handarbakið. Það er nú nýlega
fullgróið.
4° Framan á h. hnje var stórt,
óhreint hruflsár, en sem nú er
fullgróið.
5° Auk þess hafði hann marbletti
hjer og hvar um líkamann en
enga stórvægilega,
Reykjavík 2/12. ’32,
K. Bjarnarson
læknir.
Nr. 12.
Magnús Eggertsson lögreglu-
þjónn Skólavörðustíg 6 hér féklt
þ. 9. þ. m. talsverð meiðsli á höf-
uð og sprungu (fissura) í hægra
herðablað. Var óvinnufær í 18
daga, Er að verða jafngóður nú.
Reykjavík, 30/11 ’32
B. Gunnlaugsson
læknir.
Nr. 13.
Þann 9. nóv. síðast liðinn batt
ég um sár á enni Margríms lög-
regluþjóns Gíslasonar. Sárið var í
miðju enni og voru margir skurð-
ir út frá miðdepli í sárinu eins og
mynd af stjörnu. Dýpt inn á enn-
isbein.
Rvík 4/12. ’32
D. V. Fjeldsted.
Nr. 14.
Það vottast hérmeð að hinir
ytri áverkar (á höfði) sem Mar-
grímur Gíslason lögregluþjónn
hlaut þann 9. þ. m. eru nú að
mestu grónir, en hann kennir enn
óstyrks og eyðilegheita yfir höfði
þannig að honum finnst hann
ekki vera sami maður og áður, og
væri ]>ví æskilegt að honum yrði
lilíft við erfiðum vökum fyrst
um sinn.
Rvík, 30. nóv. 1932,
Fr. Björnsson.
Nr. 15.
Þau meiðsli, sem Ágúst Jónssoa
lögreglum. varð fyrir 9. nóv. voru:
Var hann rnarinn talsvert á vinstri
öxl og höfði sjerstaklega fyrir aft-
an og ofan vinstra eyra.
Rvík, 2/12. 1932
Ó. Þórðarson.
Nr. 16.
Meiðsli þau, sem Erlingur Páls-
son yfirlögregluþjónn varð fyrir
9. nóv. voru:
Var liann mjög mikið marinn á
hægri handlegg og höfði, og ofan
á höfðinu var djúpur 4—5 cm.
langur skurður. Auk þess var
hann talsvert hruflaður á vinstra
handarbaki. í andliti hafði hann
marist all mikið svo að til skams
tíma hefur hann átt erfitt með að
tyggja.
Rvík 2/12. ’32
Ó. Þórðarson.
Nr. 17.
Þann 9. nóv. var ég kallaður
niður í Goodtemplarahús til þess
að binda um sár á höfði Sveins
lögregluþjóns Sæmundssonar. Hann
hafði tvö sár á höfði með ójöfn-
um brúnum, bæði í hársverði.
Rvík, 4/12. ’32,
D. V. Fjeldsted.
Nr. 18.
Matthías Guðmundsson, lög-
regluþjónn kom til mín 9. nóv.
1932 með meiðsli eftir áverlia er
hann hlaut þá um daginn.
1° Á livirflinum hafði hann stutt-
an skurð (2—3 cm.) en sem
náði inn að beini og talsvert
blæddi úr. Er algróinn.
2° Á hægri framhandlegg hafði
hann talsvert mar og virtist
beinhimnan vera marin. Er
batnað.
3° Tveim dögum eftir skærurnar
fékk hann slæma gikt í bakið
og þykir mjer líldegt að það
standi í sambandi við tognun
sem hann hafði orðið fyrir þá.
Er nú að mestu góður af því.
Reykjavík 2/12. 1932
K. Bjarnarson
læknir.
Nr. 19.
Meiðsli þau sem Stefán Thor-
arensen lögregluþj. varð fyrir 9.
nóv. voru: Ofan á höfðinu hafði
hann djúpan 6—7 cm. langan
skurð, var sömuleiðis talsvert mar-
inn á vinstri handlegg.
Rvík, 4/12. ’32
Ó. Þórðarson.
Nr. 20.
Meiðsli þau sem Geir Sigurðs-
son lögregluþj. varð fyrir 9. nóv.
voru:
Á hægri framhandlegg var stór
marblettur og hafði þar blætt
undir beinhimnuna, vöðvar á h.
upphandlegg voru einnig mikið
marðir. Hægri öxl var marin og
mikið bólgin. Sömuleiðis voru
víða marblettir bæði á liálsi og
höfði. Ofan á höfðinu var 3—4
cm. langur skurður og annar svip-
aður á stærð aftan á liálsinum. Á
vinstra liandarbaki var nokkuð
stór marblettur.
Ennþá er töluverður sársauki
við allar hreyfingar í hægri öxl,
svo viðbúið er að hann verði ekki
vinnufær fyr en eftir 2—3 vikur.
Rvík 2/12. ’32
O. Þórðarson.
Nr. 21.
Herra lögregluþjónn Sigurður
Ingvarsson lcom til mín þ. 11/11.
og hafði þá stórt mar (blæðingu í