Morgunblaðið - 05.07.1935, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudaginn 5. júlí 1935..
Allir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins. ^
JCnufis&ajuie
5 manna drossía (Essex) til
feölu með sjerstöku tækifæris-
verði. Upplýsingar á Baldurs-
götu 28.
Athugið! Hattar og aðrar
karlmannafatnaðarvörur, ný-
komnar. Hafnarstræti 18. Karl-
mannahattabúðin. Handunnar
hattaviðgerðir, þær einustu
bestu, sama stað.
Silki- og ísgarnssokkarnir
okkar eru komnir aftur. Versl-
■unin „Dyngja“.
Kaupum gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29. Sími
•024.
Veggmyndir og rammar i
iíölbreyttu úrvali á Freyju-
lOtu 11.
Postulínskaffistell með heild-
eöluverði á Laufásveg 44.
Ung, barnlaus hjón, vantar
2 herbergi og eldhús 1. októ-
ber. Helst sem næst miðbænum.
Fyrirfram greiðsla ef óskað er.
Upplýsingar í síma 4995 kl.
9—12 og 1—6.

Stúlka óskar eftir hrein-
gerningum og þvottum. Upp-
lýsingar á Bergstaðastræti 17.
ÍfcCJíynnintfaB
Ef þjer viljið fá heimsendan
góðan miðdegisverð þá hringið
í síma 1289.
Ferðaskrifstofa Islands, Aust
urstræti 20, sími 2939, hefir af-
greiðslu fyrir flest sumarhótel-
in og gefur ókeypis upplýsing-
ar um ferðalög um alt land.
Til Stykkishólms
fastar bílferðir alla mánu-
daga og fimtudaga. — Frá
Stykkishólmi alla þriðjudaga
og föstudaga.
Bif reiðastöðin Hckla
Sími 1515.
Sflgr, Zoega & Co
Rjett nýgengin út. Galdramað- Framköllun, kopiering Og
urmn el Neco nýtur mikillra vm- gtækkanir. Fleiri pappírsteg-
sælda í Svíþjóð, þar sem hann1
ferðast nú um þvert og endilangt
undir. — Filmur, rammar og
landið með hin einkennilegu verk-
albúm til sölu.
færi sín.
Sydsvenska Dagbladet segir eftir-
farandi sögu um el Neco:
Dag nokkurn hafði el Neco tek-
ið sjer gistingu í gistihúsinu
Gustav Vasa. Hann stóð rjett hjá
símanum þegar hringt var.
Enginn var viðstaddur tíl að
svara í símann, svo el Neco svar-
aði.
Rödd í símanum spyr: Halló,
er það Gustav Vasa.
El. Neco: Nei, hann er nýgeng-
in út. Þjer talið við Erik 14.
Amatördeildin.
Til nlnnls:
Þegar þjer þurfið að kaup* ný-
ueykt sauðakjöt, spaðsaltað
dilkakjöt og 1. flokks frosið
dllkekjöt þá hringið í undir-
ritaða verslun.
Verslon
Sveíns Jóhannaeoner,
^T^fgTitrPtifftirwtl Mk Wwl 8BMl
Ráðningarstofa
Reykj avíkurbæjar
Mljtrtngi 1 (1. lofti).
KarlmannaaleiMin ojtin frá
kl. 10—12 «g 1—2.
KvennadeiMin opln frá
kl. 2—6 e. h.
Síml
4966
Vinnuvoiteudum og atvimHuumaakj*
m4«9I er veitt öU aðrteS viS rðön*
ittgu án entfeMspJtilSs.
JMALTIN"
ÚIBOÐ.
Þeir, er gera vilja tilboð í að byggja ofan á starfs-
fólkshús á Vífilsstöðum, vitji uppdrátta á Teiknistofui.
Húsameistara Ríkisins.
Reykjavík, 4. júní 1935.
Einar Erlendsson.
Vænfanlegl.
LAUKUR í kössum, ný uppskera.
KARTÖFLUR, aðeins lítið eitt óselt.
Eggert Kristjdnason & Co,.
Slml 1400.
í 8N ÖRUNNI. 49.
Dómsmálaráðherra lagði heyrnartólið á, og
vann síðan í tvo tíma samfleytt, án þess að líta
upp úr vinnunni. Ronald Carthew hafði seinna
orð á því, að hann hefði sjaldan sjeð sir Hump-
hrey vinna af meira krafti og með jafnmikilli
skarpskygni og gaf fyrirskipanir sínar skýrt og
skorinort eftir skamma íhugun — hann hafði
augsýnilega náð aftur fyrra starfsþreki og skarp-
skygni.
En þeír höfðu faríð í gegnum öll skjölin og af-
greitt þau mál, er lágu fyrir, sagði sir Humphrey:
— Það er best, að þjer verðið kyr hjer í hús-
inu, Carthew, herbergið yðar mun vera tilbúið.
Síminn hringir áreiðanlega látlaust í alt kvöld.
— Jeg skal svara í símann, sir Humphrey,
svaraði Carthew.
Sir Humphrey lagfærði leslampann, og náði
sjer í heilan bunka af dagblöðum. En hann gat
með engu móti fest hugann við lesturinn.
Með skarpskygni og glöggri íhugun velti hann
fyrir sjer hinu nýja vandamáli, sem nú hvíldi á
honum, ein sog farg. En stálminni, ímyndunarafl
og dómgreind — alt kom fyrir ekki. öll hugsun
hans snerist um þetta eina kveljandi orð: Hvers
vegna?
En sir Humphrey fekk ekki lengi tíma, til þess
að sökkva sjer niður í draumóra, því að ekki leið
á löngu, áður en Carthew kom inn aftur.
— Jeg bið yður að afsaka, sir Humphrey, mælti
hann. — Jeg gerði mitt, til þess að þjer fengjuð
að vera í næði, en Matterson offursti er á leiðinni
hingað, jeg gat ekki ráðið við það.
Sir Humphrey, sem var næstum því feginn að
vera vakinn af hugsununum, sem ásóttu hann,
ypti öxlum.
— Jæja, jæja, látið hann bara koma. — IIIu
best aflokið.
Litlu síðar heyrðu þeir bíl koma á fleygiferð
og nema staðar fyrir utan húsið. Síðan var hringt
á dyrabjölluna, og að vörmu spori kom Parkins,
ráðsmaðurinn, og sagði, að offurstinn væri kom-
inn.
— Kæri sir Humphrey. Það er indælt að sjá
yður aftur, sagði Matterson, er hann kom inn.
— Fáið þjer yður sæti, kæri vinur, svaraði
dómsmálaráðherrann, — einhvern tíma hlaut að
líða að því, að jeg kæmi aftur.
Matterson sendi honum forvitnislegt augnaráð.
— Má vera, svaraði hann. — En er að furða,
þó maður sje dálítið* kvíðafullur, þegar sjálfur
dómsmálaráðherrann fer út um glugga klæddur
smoking, hverfur síðan gersamlega og lætur ekki
eftir sig eitt einasta orð til skýringar?
— Má jeg bjóða yður eitthvað að drekka,
Matterson, sagði sir Humphrey.
— Nei, þakka yður fyrir, ekki núna. Jeg er
altaf spentur að heyra sögu yðar.
Sir Humphrey kveikti sjer í vindlingi.
— Jeg hefi enga sögu að segja, sagði hann svo.
— Frá engu að segja! Matterson reis til hálfs
upp í sæti sínu. Við hvað eigið þjer? Þjer hafið
ekkert að segja?
— Jú, auðvitað, ef yður finst það einhverju
máli skifta, sagði sir Humphrey með meðstu ró-
semi. — Jeg fór hjeðan, úr þessu herbergi, út um
gluggann þarna, á sunnudaginn var. Og í kvöld
kom jeg heim aftur, en inn um dyrnar, þar eð
glugginn var lokaður. Og aðrar frjettir af mjer
má lesa í blöðunum. Jeg hefi verið á sjúkrahúsi.
Offurstinn átti bágt með að halda sjer í skefj-
um.
— Rossiter, tók hann til máls. — Viljið þjer
gera það fyrir mig, að draga ekki dulur á neitt.
Ef þjer hafið sjerstakar ástæður til þess, er öðru
máli að gegna. En jeg bið yður að hafa í huga, að
jeg er hjer sem fulltrúi allsherjarlögreglu Eng-
lands, og mjer finst að yður beri að segja sann-
leikann! Og þegar kringumstæðurnar eru þannig,-
að einn af ráðherrum landsins hefir áður rjett
aðeins með naumindum komist lifandi af, eftir
líkt hvarf, bið jeg ekki um sannleikann — jeg
krefst hans!
— Þetta var vel sagt, offursti, sagði sir Hump-
hrey og kinkaði kolli í viðurkenningarskyni. Jeg
beygi mig fyrir yður og þetta er svar mitt:
Tuttugu sekúndum áður en jeg fór út um glugg-
ann, óraði mig ekki fyrir, að je ætti eftir að gera
það, af fúsum vilja. En svo kom nokkuð óvænt
fyrir, og jeg gerði það. Jeg hefi verið í burtu
nokkra daga, en nú er jeg kominn aftur, og verð-
að hugsa málið vandlega. Hjer er mikið í húfi.
Og jeg veit að svo komnu ekki, hvers vegna mjer
er blandað í þetta. En jeg hefi ekki í hyggju að
tala um þetta frekar, við yður eða aðra, fyr en
jeg veit betur, um hvað er hjer eiginlega að ræða.-
Matterson sat lengi án þess að mæla orð.
— En haldið þjer ekki, að þjer með þessu móti,
hjálpið glæpamönnunum, sir Humphrey, sagði
hann svo með nokkurri þykkju.
— Það má vel vera. En hins vegar kemur það
niður á mjer sjálfum, ef jeg breyti ekki rjettilega.
— Þjer neitið með öðrum orðum að gefa þeim
mönnum, sem hafa unnið að máli yðar, nokkrar
upplýsingar? Þjer viljið láta okkur bera það út
að þjer hafið verið á sjúkrahúsi.
— Stendur heima.
— Mjer þætti fróðlegt að vita, hvernig jeg á
að koma mönnum mínum í skilning um það, sagði
Matterson, og dróg niður í honum.
— En hví þá að vera að reyna það? Látið það
eiga, sig.--------
Matterson offursti svaraði fastmæltur. — Jeg
hafði, margra hluta vegna, vænst þess, að þjer
segðuð okkur alt hreinskilnislega. En ef þjer
haldið fast við þann ásetning yðar, að vilja ekk-
ert segja, verð jeg að tilkynna yður, að við erum