Morgunblaðið - 04.03.1937, Blaðsíða 8

8
v Z G U M £ L A1' l '
Fimtudagur 4. mars 1937.

J&uifts/ía/iue
Tveir útsfillingarkassar til sölu. Fatabúðin, Laugaveg 36. í kvöld kl. 8: áVjjYjrj| Bræðrakvöld. Dagskrá: Horna- og strengjasveit. Söng- ur með harmónikuundirspili. — Harmónika, kornet og munn- hörpusóló. Veitingar. Númera- borð. Inng. 0.50. Allir velkomn- ir.
Fallegir tuiipanar á 65 aura. Blómaverslun J. L. Jacobsen, iVesturgötu 2. Sími 3565.
Silkisokkar, svartir og mis- litir á kr. 1.90 parið, í verslun Ingibjargar Jobnson.
Til sölu notaðar bifreiðar. — Heima 5—7. Sími 3805. Zop- honías. Hefi opnað aftur saumastof- una og tek á móti efnum til að sauma úr, kjóla, dragtir og einnig drengjaföt. Saumastofan Tískan, Lækjargötu 8. — Sími 4940.
Kaupi gull og silfur hæsta verði. Sigurþór úrsmiður, Hafn- arstræti 4.
Vjelareimar fást bestar hjá Poulsen, Klapparstíg 29. Húsmæður. Hvað er pönnu- fiskur? Kostar aðeins 50 aura. Bæjarins besta fiskfars 50 aura. Fiskpylsu- ogMatargerð- in, Laugaveg 58, sími 3827.
Kaupi íslensk frímerki hæsta verði og sel útlend. Gísli Sig- urbjörnsson, Lækjartorgi 1. — Opið 1—4.
Friggbónið fína, er bæjarins besta bón.
Kaupi gamlan kopar. Vald. Poulsen, Klapparstíg 29.
J{&TLs£ct'

Bókband. Tek á móti nem- endum. Kenslan miðuð við að menn geti lært að binda sínar eigin bækur í heimahúsum. — Rósa Þorleifsdóttir, listbókbind- ari, Lækjargötu 6 B (gengið í gegnum ,,gleraugnasöluna“).
Sauma í húsum. Sími 2460.
Jeg undirritaður opna við- gerðarvinnustofu á Laugaveg T4. Járnsmíði, ljóssuða og kveikingar. Aðalsteinn Jónsson
. i ■■ __________
sími 1380, LITLA BILSTOÐIN Er °°kk,is st6r
Opin allan sólarhringinn.
Dagbókarblöð Reykvíkings JÍÍSl
Pað hefir vakið eftirtekt
manna undanfarna daga, að
ekki hefir verið hægt að ná síma-
sambandi við skrifstofu hæjar-
gjaldkerans í Hafnarfirði. Er
menn hafa spurst fyrir um, hvern
ig á þessu stæði, hefir það komið
í ljós, að símanum er lokað vegna
þess, að afnotagjald af síma þess-
um er vangoldið. Landsíminn tek-
ur líklega ekki gjaldmiðil hæjar-
stjórnar Hafnarfjarðar, gulu seðl-
ana hans Emils. Fer það að von-
um. En meðal annara orða. Skyldi
ekki þetta tiltölulega smávægi-
lega atriði gefa mönnum nokkuð
glögga hugmynd um fjárhagsá-
standið í stjórn Hafnarfjarðar,
þegar forstöðumönnum hæjarmál-
anna tekst ekki einu sinni að
standa í skilum með afnotagjald
af síma bæjargjaldkerans í
*
París gerðist nýlega atvik, sem
þótti skrítið.
Forstjóri fyrir stórri bílaversl-
un, Coma að nafni, var á gangi
í fáfarinni götu. Hann mætti þar
skeggjuðum manni, sem hann
kannaðist við, þó hann þekti ekki
manninn með vissu.
*
Forstjórinn staðnæmdist og
spurði þann skeggjaða:
— Þjer eruð vænti jeg ekki
Paul Louis Faucon, sem eitt sinn
voruð bóklialdari hjá mjer og
stáluð frá mjer 30 þúsund frönk-
um? v
— Jú, sá er maðurinn, sagði sá
skeggjaði.
— Og meðgangið þjer, að þjer
hafið stolið 30 þús. frönkum?
«
— Nei. Þarna skjátlast yður.
Það var 31 þúsund, sem jeg stal.
— Þjer hafið þá væntanlega
ekkert við það að athuga, að jeg
láti taka yður fastan?
— Nei, ekki vitund, sagði mað-
urinn. Og svo urðu þeir samferða
á lögreglustöðina.
*
itt af nautnalyf jum þeim, sem
menn nota í Vesturheimi, er
Marahuana nefnt. Er eitrið í sígar
ettum sem reyktar eru. Hafa reyk-
ingar þessar ákaflega æsandi á-
hrif og með öðrum hætti en önn-
ur eiturlyf.
Gömul saga, er svohljóðandi,
sem á að sýna mismunandi áhrif
víns, ópíum og marahuana á menn
Þrír menn komu að kvöldi dags
að lokuðu borgarhliði. Einn var
drukkinn af víni, annar af opíum-
reykingum, en sá þriðji af mara-
huana.
Sá ölóði grenjaði: Við inölvum
hurðina, til þess að komast inn.
Þá sagði ópíum-maðurinn. Nei, við
bíðum hjer rólegir til morguns, þá
getum við gengið gegnum opið
hliðið.
Þá sagði sá sem var undir
marahuana-áhrifum og alt þóttist
geta eins og honum best sýndist:
Þið getið gert alveg eins og ykk-
ur best sýnist. En jeg veit hvað
jeg geri. Jeg spásjera beina leið
í gegnum skráargatið.
*
Maður kom til kunningja síns
og spurði hann til ráða, hvernig
hann ætti að ná sjer í svo sem
1000 kakkerlakka, eða liúsaskíti^
eins og þeir eru kallaði á íslensku„
Honum hafði verið sag.t up|i ibúð-
lians, með þeim fyrirmælum,, að:
þar ætti alt að vera með sömu unt;
merkjum og þegar hann flutti íí
íbúðina. Hann hafði útrýmt húsa-
skítunum. Nú þurfti hann að fáa
aðra í staðinn.
*
Heimskautafarinn Wiikíns- fekk:
um daginn kafbát í afmælisgjöf.
Það var konan hans sem gaf lion-
um farkostinn. Hún er leikkona
með góðum tekjurn. Nökkvann:
ætlar Wilkins að nota í næstúi
heimskautaför.
*
Frumby g g j ar Suður-Af r íku
halda því frarn, að einhversstaðar-
í frumskógum álfunuar, langt frá;.
mannabygðum sjeu hvítir Górilla—
apar. Rannsóknaleiðangur hefir-
nú verið gerður út til þess að
reyna að finna apaflokk þenna.
*
Göring forsætisráðherra var ný-
lega í veiðiför í Póllandi. Ságt er
að skotnir hafi verið 3 úlfar. Ann-
ars halda menn því fram að er—
indið hafi verið eins vel það að:
ræða við Pólverja um Rússlands-
málin.

2 herbergi og eldhús með öll-
um þægindum, óskast strax. —~
Tvent í heimili. Ábyggileg:
greiðsla. Upplýsingar í símai
2793 til kl'. 7.
Auglýsingasí
Morgunblaðsins er 1600.
ROBERT MILLER;
SYNDIR FEÐRANNA.
held að Walther sje enn á ný byrjaður að áreita Jane.
Jeg er ekki alveg viss um það, en þó þykist jeg hafa
nokkuð til míns máls. Hún var að þvo upp frammi í
eldhúsi, og jeg heyrði, að hann kom þangað. Þegar jeg
kom fram, var hún mjög utan við sig. Jeg ber ekkert
traust til hans. Og jeg held að honum sje engin alvara.
Jane ér alt of góð fyrir hanu, ög jeg er viss um, að
hún yrði óhamingjusöm í hjónabandi með honum.
Hvað haldið þjer, Johnson?“
„Jeg er viss um að hann gengur ekki að eiga Jane
— og verið þjer viss, jeg skal gæta hennar. Jeg þakka
yður fyrir, að þjer komuð. Jeg hjelt að ekkert væri að
óttast úr þeirri átt lengur“.
Gamli garðyrkjnmaðurinn rjetti úr lotnum herðun-
um og hörkusvipUr færðist í augUn.
„Jæja, þá ætla jeg að fara aftur. En gætið nú að
yður, þjer megíð ekki vera of ákafur, þó að þjer kom-
ist að einhverju. Jeg skil vel, að maður getur stundum
-Stokkið upp á nef sjer, en það borgar sig aldrei. Þjer
verðið að fara varlega,bæði yðar sjálfs vegna og vegna
Jane“.
„Já, jeg skal hafa það í huga, Miss Tylor. Þakka
yður fyrir góðsemi yðar í garð Jane. Yerið þjer sælar,
Miss Tylor“.
„Mjer þykir altaf vænt, um Jane, Johnson“, sagði
Miss Tylor, um leið og hún fór.
Um kvöldið sat Jane hjá föður sínum og var að
íesa upphátt fyrir hann. Þegar klukkan var hálf tíu
stóð hún á fætur og geispaði syfjulega.
„Nú held jeg, að jeg fari að sofa, pabbi. Ætlar þú
efcki að fara að hátta?“
„Jú, það geri jeg“, sagði faðir hennar hissa. Venju-
íéga var það hann, sem varð fyrri til að ganga til
frríldar. Jane sat venjulega um stund og Ias eftir að
hann var farinn að hátta. Hún var vön að segja, að
hún gæti aldrei sofnað snemma á kvöldin. Grunur
hans var því strax vakinn.
Hálftíma síðar skreið Jane út um gluggann á her-
bergi sínu, sem var lágt frá jörðu. Faðir hennar stóð
þá úti við gluggann á herbergi sínu og sá hana læðast
niður í garðinn.
Hann lofaði henni að komast nokkuð á undan og
sór síðan íit bakdyramegin og læddist niður í garðinn
með stóran eikarstaf í hendi. Hann kom auga á hina
ljósu kápu Jane inn á milli hinna dökku kýprustrjáa
í vérmihúsinu. Eftir mörgum krókaleikum tókst hon-
Um að komast í nánd við lítinn bekk, sem þar var.
Hann gat heyrt tal þeirra Jane og Walthers, en sá
þau ekki.
„Walther", heyrði hann Jane segja í bænarróm.
„Eftir hverju þurfum við að bíða? Mjer leiðist að fara
á bak við pabba, og fyrst þú ætlar í raun og veru að
kannast við mig, þá getum við að minsta kosti sagt
honum frá því“.
Garðyrkjumaðurinn fekk snöggan kipp í handlegg-
inn, eins og lurkurinn, sem hann hjelt á í hendinni
otaði honum áfram móti manninum, sem ætlaði nú
aftur að reyna að eyðileggja einasta uppáhald hans og
augastein. En hann greip aðeins fast um stafinn og
hlustaði með niðurbældum andardrætti.
„Elskan mín“, sagði Walther, „þú verður að treysta
mjer, jeg er búinn að segja þjer, að jeg verð fyrst að
vera fastur í sessi í stöðu minni, og það verð jeg ekki,
nema jeg fái þessi skjöl, sem þú hefír í fórum þínum.
Frændi minn hefir lofað að gera mig að erfingja sín-
um, bæði að óðalinu og nafnbótinni, en hann mún telja
giftingu okkar einskonar brot á gefnu Ioforði og taka
hana sem tilefni til þess að brjóta loforð sitt. En með
þessum skjölum get jeg neytt hann til þess að láta
óðalið af hendi þegar í stað. Svo er nefnilega mál
með vexti, að þau hafa sögu að segja, um fortíð hans,
sem hann vill ógjarna látá koma fram fyrir dagslns;
IjÓs“.
„En Elísabet, á hún ekki að erfa föður sinn?“, spurðh
Jane með titrandi röddú.
„Nei, hún er útskúfuð af föður sínum. Og- eftir aðí
hún hefir sett sig upp á móti þeim vilja hans„ að við <
tengdum nafn hans áfram við óðalið, með því að*
giftast öðrum, er hann svo reiður henni, að hann vill
ekki heyra hana nefnda“.
„Æ, jeg er hætt að geta greint rjett frá röngu, en
þetta hlýtur að vera rjett, fyrst þú segir það. Jeg*
skal láta þig fá skjölin, en þú verður að sverja það,„
að þú ætlir aldrei að svíkja mig“.
„Já, jeg sver það við alt, sem mjer er lieilagt. Jeg*
sver það við nafni móður minnar, að þú skalt verða
konan mín“, sagði Walther í lágri röddu, eins og hann
þyrði ekki að tala upphátt.
„Þakka þjer fyrir, Walther, en þú verður að sverja;
við nafn guðs. Þá trúi jeg þjer“.
„Þú veist að jeg trúi ekki á þenna guð, sem þú vilt
Iáta mig sverja við, Jane“, sagði hann háðslega. „O,
Jane, jeg finn það alt of greínilega, að þix elskar mig
ekki, annars myndir þú treysta mjer, og jeg verð að
geta treyst þjer, þegar þú átt að verða konan mín og
bera nafn mitt. Krefst jeg eiða og loforða af þjerf
Svaraðu mjer nú, Jane. Yiltu láta mig fá þessi skjöl,
sem jeg með rjettu á heimtingu á og hefi falið þjer
til geymslu af því að jeg bar skilyrðislaust traust til
þín ?“
Rödd Walther titraði af ákafa og Johnson heyrði
hann kyssa Jane. Reiðin svall í brjósti. hans, en hann
stilti sig. Nú heyrði hann Jane tala, með grátþrung-
inni röddu og hann laut fram, til þess að heyra, hvað
hún sagði.
„Jeg skal láta þig fá skjölin á morgun, Walther. Jeg
skal koma með þau hingað á morgun á sama tíma —
ertu þá ánægðurf*
„Já, þakka þjer fyrir, ástin mín, nú veit jeg, að
þú kemur með böggulinn. Jeg treysti loforði þínu. Jeg
er ekki tortrygginn, eins og lítil stúlka, sem jeg þekki