Morgunblaðið - 14.08.1937, Qupperneq 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 14. ágúst 1937*
JCaups&apMt
Smálúða, Rauðspetta, Ýsa,
Þyrsklingur, beinlaus og roð-
laus fiskur. Daglega nýtt. Fisk
& Farsbúðin, sími 4781.
Krossgála Morgunblaðsins 12.
Vjelareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klap.parstíg 29.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
Mjólkurhússmjör og ostar í
heildsölu hjá Símoni Jónssyni,
Laugaveg 33. Sími 3221.
Friggbónið fína, er bæjarins
besta bón.
Triumph mótorhjól í góðu
standi til sölu. Tækifærisverð
Upplýsingar í Reiðhjólaverk-
stæðinu við Vitastíg.
Skeljasandur, ágætur handa
hænsnum. Verð kr. 10.00 pr.
1000 kg. Pantið í síma 4385 kl.
10—12 f. h.
cKAsru&&l
Sólrík íbúð, þrjú herbergi og
eldhús til leigu fyrir reglu-
sama, fámenna, barnlausa fjöl-
skyldu. Tilboð merkt: „1. okt“
sendist Morgunblaðinu.
Nýreykt hangikjot.
KLEIN,
Baldursgötu 14. Sími 3073.
Laugarnesveg 51. Sími 2705.
Lárjett.
1. getraun, 7. vitgrannur, 11.
stúlkunafn, 13. veiða, 16. skepnu,
18. þvingar, 19. blása, 20. ögn, 21.
vesæl, 23. svellandi, 25. yfirstjórn,
26. bíll, 28. fugl, 29. berst á Spáni,
30. þægt barn, 32. titill, 33. hvílast,
| 34. ógætins, 36. skálma, 37. í að-
1 sigi, 38. rafmagnsheiti, 41. áfall,
144. fugl, 45. kvenmannsnafn, 47.
kvenmannsnafn, 48. hríð, 49. mergð
51. gefa upp sakir, 53. fylking, 54.
smæstar, 56. hey, 57. forsetning,
58. talað, 59. verkfæri, 61. á mjólk
urflöskum, 62. hrasa, 63. verkfæri,
65. reika, 66. skyldmenni.
Lóðrjett.
2. snemma, 3. í áflogum, 4. árið,
5. refur, 6. mannsnafn (eignarf.),
7. svipur, 8. kunna við sig, 9.
tónn, 10. æst, 12. leðurpoki, 14.
takmörk, 15. listdómari, 17. gröm,
20. vín, 22. stúlkunafn, 24. ávaxta-
ílát, 25. fitli, 27. lag, 29.
tímarit, 31. band, 33. fremja glæp,
35. æða, 36. í horni, 39. skíttið
(slang), 40. stillt, 42. snarpur, 43.
reipi, 45. efni, 46. — oss, 48. ógró-
in jörð, 49. sjúkdómur, 50. núm-
er, 52. skeyta, 54. gefa að borða,
55. sauma saman, 58. gras, 60.
efni, 62. mók, 64. guð.
Ráðning á krossgátu 11.
Lárjett.
1. makar, 5. askur, 9. mana, 10.
ögn, 11. arar, 13. pokaleg, 15. salt-
ket, 18. áll, 19. linkind, 21. ská, 22.
fletin, 24. saltar, 26. guð, 27. búr,
29. lóu, 30. róar, 32. elnir, 34. grön,
36. Nasi, 37. sóar, 38. Mósi, 40.
Takið eftir.
Brauðpakkar
á 1 krónu (8 stykki)
hentugir í ferðalög.
HEITT OG KALT.

Frímerki:
|| Notuð íslensk frímerki keypt
s
allra hæsta verði.
JÓN AGNAES,
Ránargötu 3.
m
æ
skata, 42. espa, 45. ans, 47. ala, 48.
S.S.A., 49. kannar, 52. skikar, 54.
Ari, 55. Lorelei, 58. ala, 59. rit-
dóma, 61. umsamið, 63. naum, 64.
kím, 65. slár, 66. sleði, 67. aðall.
Lóðrjett.
1. maklega, 2. ana, 3. kallið, 4.
rögn, 5. ansi, 6. Kaldal, 7. urt,
8. rakstur, 9. moll, 12. reka, 13.
páfar, 14. ein, 16. ans, 17. tárin,
20. kaun, 23. Turninn, 25. lógresi,
27. blika, 28. rista, 31. ódó, 32.
ess, 33. róa, 35. ösp, 38. múkar, 39.
Sanitas, 41. alóe, 43. sakamál, 44.
aurað, 46. Salóme, 48. skissa, 50.
arin, 51. rom, 52. Sem, 53. alir, 60.
dul, 62. all.
æ
æ
SB
MB _
æææssææsæææææææmæsæææwæœ
Amaiörfeto.
Kopiering — Fraraköllun
F.A.THSELE
Austurstræti 20.
t
|
r
i
r
I
T
Reykjavfk - Dallr - Hólmavfk.
Ódýrustu og fljótustu ferðimar þessa leið eru ferðimar
með Laxfoss til Borgamess og þaðan með bifreið:
Til Hólmavíkur miðvikudaga
Frá Hólmavík föstudaga, og þá ekið til Akraness.
Til Ásgarðs laugardaga.
Frá Ásgarði þriðjudaga.
Afgreiðslu annast
Bifreiðastðð tslands.
Sími 1540 (þrjár línur).
S
t
T
T
T
T
T
T
T
♦V

B{9
Nýtt dilkakjöt. Svið. Lifur. Hjðrtu. toobiimpí Sfml 4911
K«»“-

NILS NILSSON:
FÓLKIÐ Á MYRI
væri í aðsígi. Hún beið með óþreyju eftir hinni fögru
dóttur sinni, Elínu.
Þessa fögru sumarnótt vissi Elín fyrst hvað það
var að elska af allri sál og hjarta og vera elskuð.
Þetta var hin sanna og fórnfúsa ást. Hún áttaði sig
ekki á veruleikanum fyr en hún skildi við Pjetur. Hún
gekk meðfram skurðinum við veginn heimleiðis. Pjet-
ur hafði farið í aðra átt. Þau höfðu komið sjer saman
um það að láta ekki sjá sig saman nærri Mýri, því
að þau vissu, hve mjög allir voru á móti því, að þau
fengju að unnast.
Elín fann, að eitthvað nýtt var komið inn í líf
sitt. Hún fagnaði því að vera til og fanst lífið fagurt.
En þegar hún nálgaðist heimilið brá skugga á gleði
hennar. Hvað myndi fólkið heima segja? Það greip
hana kvíði. Henni fanst hún vera að nálgast yfirvof-
andi hættu, sem myndi eyðileggja hamingju hennar.
Ida hafð án efa sagt móður þeirra um Pjetur. Hún
reyndi að vera við öllu búin þar eð húu vissi, að
þau myndu gera alt sem þau gætu til þess að troða
niður það sem henni var kærast. En það skyldi ekki
takast. Hvað sem þau sögðu, ætlaði húu aldrei að
bregðast Pjetri framar.
Hún tæddist inn um hliðið og þaggaði niðri í hund-
inum. sem gelti af steði vfir að sjá bana. Hún leit
mn um baðstofugluggan og sá mðður sinni bregða
fyrir. Hún hafði búist við því, að hún væri á fótum.
En nú var um að gera að missa ekki kjarkinn. Hún
þurfti að bjóða þeim öllum byrginn.
Hún gekk í gegnum eldhúsið og ætlaði inn í
herbergi sitt. Ef þau vildu tala við hana, urðu þau
að sækja hana. I þetta sinn ætlaði hún ekki að láta
undan. En þó sá hún fyrir þær afleiðingar, sem
það myndi kosta. Henni þótti vænt um fólkið sitt
og sárnaði hvernig það tók máli hennar.
Nú fyrst varð hún þess vör, að hún hafði skilið
eftir kápuna sína og hattinn. Hún gat ekki annað
en brosað yfir því, og fór að færa sig úr kjólnum.
Hún ætlaði ekki að hátta, það tók því ekki. Eftir
hálftíma var kominn tími til þess að mjólka.
Það var barið hægt að dyrum hjá henni og hún
heyrði að það var Fritz, sem kallaði lágt á hana:
— Elín, mömmix langar til þess að tala við þig!
— Jeg skal koma rjett strax, svaraði hún róleg.
Það var eftir alt saman erfiðara en hún hafði hugsað
að eiga að vera ein á móti þeim öllum. En hún mátti
til að gera það. Hún varð að berjast fyrir lífsham-
ingju sinni. Hún varð einbeitt; á svip, og flýtti sjer
að fara í svuntusloppinn sinn. Síðan gekk hún rösk-
lega inn í baðstofuna.
Ida, Anton og Hugo sátu á bekknum og sneru
bökunum í gluggann. Fritz gekk fram og aftur um
gólf, en móðir þeirra sat við borðendann.
Elín gleymdi aldrei hve ógnandi þau öll voru á
svip. Jafnvel Fritz var þungbúinn. En það var ekki
af reiði við Elínu, heldur af því að þetta uppistand
var honum til skapraunar.
— Þú vildir finna mig, mamma?, sagði Elín
stillilega. Hún var rjóð í andliti og henni fanst hún
vera í yfirvofandi hættu.
— Sestu, sagði Lena æst.
— I euðshæmim reynið þið að balda frið. sagði
Fritz.
— Þögn, segi jeg. Ilvár liefir þú verið, Etín, og
hversvegna varstu ekki samferða Idu og Anton heim?
spurði móðir hennar kuldalega.
Elín svaraði ekki. Reiðin sauð niðri í henni. Ilún
rjetti úr sjer og leit upp. Þrái og óstjórnleg þörf til
þess að gera uppreisn vaknaði hjá henni. Henni var
svo mikið niðri fyrir, að hún kom ekki upp nokkru
orð. Hún stamaði fyrst, en svo hrutu orðin hvert af
öðru fram af vörum hennar, áður en hún vissi af. Nú
fyrst braust fram beiskjan, sem hún liafði fundið til
gagnvart þeim öllum, þegar fyrir tveimur árum, er
þau ætluðu að drepa ást hennar. Hún slöngvaði ásök-
unum sínum framan í þau með ofsa, sem þau hefðu
ekki trúað að hún ætti til. Elín, sem altaf var btíð og
góð við alla.
Var hún ekki orðin fullorðin manneskja?
Hennar einkamál komu engum við. Það var hún
sálf, sem bar ábyrgð gerða isinna. Hún hað þau að
táta sig og Pjetur afskiftalaus. Þau ætluðu að giftast,
hvað sem hver segði.
— Þegiðu, stúlka, eða jeg veit ekki livað jeg geri„
hvæsti Lena.
— Erfðasyndina höfum við öll í okkur, drafði í
Hugo.
— Eru allir gengnir af vitinu, eða hvað?, sagði Ida
og leit á Elínu. Hún stóð stilt og róleg og studdi annari.
hendinni á horðplötuna.
— Reynið það að halda frið. Það er skammarlegt að
láta Elínu ekki í friði með sín einkamál, sagði Fritz,
sem aldrei þessu vant var orðinn æstur yfir þessu:
liáttalagi.
Lena stóð hægt á fætur. Hún var hörkuleg á svip
og ekki fríð sýnum eftir vökunóttina. — Htjóð, segi
jeg! Er hún ekki dóttir mín? Ef þið htýðið ekki, rek
jeg ykkur ötl burt. Skiljið þið mig? Jeg vil ekki sjá
þenna uáunga fyrir tengdason — aldrei — heyrið þið
það!
— Lena, í guðs bænum, gættu að orðum þínum,
heyrðist nú kallað með veikum róm úr sjúkraherberg-
inu. — Jeg þoti þetta ekki.
Málrómur Knúts hafði róandi áhrif á þau öll. Anton
og Ida læddust út úr stqfunni, án þess að Lena skifti
sjer af því, og Hugo rölti líka út. Fritz stóð úti við
gluggann og horfði út. Þetta var fagur og heiðríkur