Morgunblaðið - 21.10.1939, Side 8

Morgunblaðið - 21.10.1939, Side 8
8 Laugardagur 21. okt. 193St. BBÐBBUiumuiimmnmmni HBUiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiMiiiiHiiiiiiiiiiiiiiimiiiiuiiiiiiiiiiiiiimmmummuimnmiiiiimiiiimmimimimiiiiiiiiiiiiinmniiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimi Orczij barótiessa: EtÐUHlTlTl ■—IIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIII F R A M II A L'D SSAGA u ðiiiiiiiiiiiiiinnmiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiðiiiaiiiiimiiiiit Palais de Justice var umkringt af æpandi og grenjandi skríl, sem hafði lokið brennivínsbirgðunum í kránum í kring, og beið nú úti í rigningunni, áfjáður í að svala bræði sinni á manninum, sem nú var hataður, eins og hann hafði áður verið tilbeðinn. Það úði og grúði af fólki, mönnum, konum og jafnvel börnum fyrir utan aðal- dyrnar á Palais de Justiee, neð- fram ánni, alveg upp að Pont au CJhange og alla leið að Luxem- bourg, sem nú var orðið að fang- elsi. Þangað átti án efa að fara með fangana. Meðfram ánni, beint á móti Pa- lais de Justice, voru staurar, sem komið var upp eins og gálgum, með hundrað metra millibili, og á þeim hjengu um átta fet frá jörðu ósandi lýsislampar. Emn þeirra hafði verið rifinn niður og í.staðinn fyrir hann fest þar upp kaðli með lykkju á end- anum. Hringinn í kringum þessa gerfi- gálga sátu konur á hækjum sínum í forinni. En mennirnir voru óró- legir og þutu fram og aftur milli brúarinnar og Rue de Palais. Þeir óttuðust, að bráðin myndi sleppa þeim úr greipum, svo að þeir fengju ekki svalað hefndarþorsta sínum;. Lenoir gnæfði sem fyr yfir fjöld ann og æsti fólkið upp, hvatti mennina, kallaði til kvennanna og Ó1 á hatrinu, þar sem það virtist vera í rjenun. KÍolamokarinn, sem kominn var til Parísarborgar frá einhverjum •fitk'jálka landsins, virtist hafa sett sjfer það markmið að æsa hinn óða skríl til þess að koma fram hræði- legum hefndum á Paul Deroulede «g Juliette Marny. l>egar Deroulede koin út, fjell birtan frá Ijóskerinu fyrir ofan huijðina beint í andlit honum, og þeir, sem fremstir stóðu, þektu hann strax. Óðara rigndi niður yf- ir þann formælingunum og ógn- andi hendur voru rjettar fram á móti honum. Það var eins og fólkið langaði til þess að rífa hann í sig. Hann hörfaði svolítið aftur, þeg- ar svalt og vott loftið alt í einu kom í andlit hans, en síðan gekk hann rólega upp í kerruna, og Juliette á eftir. Hinn sterki vörður lífvarðar með Santerre borgarstjóra og trumbuslagara hans tvo í broddi fylkingar, áttu fult í fangi með að halda skrílnum í skefjum. Ríkis- stjórnin bannaði, að gert væri út af við afbrotamenn á strætum úti. Hin opinbera aftaka fanganna á Place de la Révolution og akstur- inn í kerrunum var talið holt for- dæmi fyrir aðra. Borgarstjórinn í París, Santerre borgari, hafði gefið mönnum sín- unii skipun um að nota byssu- stingina miskunnarlaust og ljet trumbuslagarana slá trumbur sín- ar í sífellu til þess að æra lýðinn og koma í veg fyrir það, að De- roulede færi að ávarpa fólkið. Sjónarvottur þessara minnis- stæðu atburða hefir sagt svo frá, að einu sinni hafi Deroulede rjett sem snöggvast litið upp með eftir- væntingarsvip, staðið upp í kerr- unni og einblínt í gegnum myrkr- ið, eins og byggist, hann við að sjá eitthvað andlit eða heyra ein- hverja röddu. Nú ók kerran út á opna götu og þá varð öllu erfiðara fyrir hermennina að halda uppi reglu, er ekki naut lengur skjóls af múr- veggjum hallargarðsins. Og með hverri mínútunni sem leið varð að- staða hermannanna erfiðari. Lýð- urinn, sem hafði látið telja sjer trú um, að hann hefði völdin, fylt- ist ofsalegri reiði yfir því, að her- mennirnir skyldu taka fram fyrir hendurnar á honum. Hin æðisgengnu óp hans yfir- gnæfðu trumbusláttinn og þegar kerran ók af stað var eins og alt ætlaði um koll að keyra. Fólkið, sat um kerruna og ógnaði her- mönnunum, sem vörnuðu því að komast að bráðinni. Það heimtaði dauða yfir föng- unum, og nú virtist ekkert geta bjargað Juliette og Deroulede frá hræðilegum dauðdaga. „A mort! A mort! A la lanterne les trautres!“ hrópaði skríllinn í sífellu. Santerre, sem var orðinn hás af hrópum, vissi ekki sitt rjúkandi ráð. Hann hafði sent mann til næstu liermannabúða eftir liðs- styrk, en það gat orðið bið á því, að hann kæmi. Og á meðan urðu menn hans örmagna. Lýðurinn varð æ æstari með hverri mínútunni sem leið og gat á hverri stundu ruðst í gegnum fylkingarnar. Dá var það, að einhver tók alt í einu virðulega í handlegg hans. Að baki honum stóð lífvarðar- foringi — þó ekki einn af hans mönnum — og rjetti honum lítinn, samanbrotinn pappírsmiða. „Dómsmálaráðherrann sendi mig með þetta“, hvíslaði hermaðurinn. „Þingmennirnir hafa fylgst með óeirðunum úr rjettarsalnum, og segja, að nú megi ekki mínúta fara til spillis“. Santerre tók við miðanum af hermanninum. Hann flýtti sjer að brjóta hann upp og las hann í birt- unni, sem lagði frá litlu ljóskeri í kerrunni. Þegar hann hafði lesið miðann færðist ánægjusvipur yfir andlit hans. „Þú hefir tvo menn með þjer?“ sagði hann og bar ört á. „Já, borgari“, svaraði hermað- urinn og benti til hægri. „Og ráð- herrann sagði, að þjer mynduð láta mig fá tvo í viðbót“. „Þú veist, að þú átt að fara með fangana í fangelsið í Temple —1“ „Já, borgari! Merlin borgari hefir gefið mjer nákvæmar fyrir- skipanir. Þjer látið aka kerrunni til baka í skugga við hallargarð- inn. Þar stíga fangarnir úr og jeg tek við þeim. En þjer verðið kyr lijer með menn yðar í kring- um tóma kerruna eins lengi og unt er. Liðsauki mun koma yður | til hjálpar innan skamms. Og þeg- ar hann kemur, leggið þjer af stað með kerruna í áttina til Lux- | embourg-fangelsisins. En á meðan fáum við tækifæri til þess að koma föngunum x fangelsið í Temple“. Maðurinn talaði í lágum og á- kveðnum róm og Santerre var fús til þess að hlýða honum. Hann var feginn að eiga von á liðsstyrk og ennþá fegnari að losna við þá ábyrgð, sem fylgdi þessum erfiðxi föngum. Þokan, sem varð stöðugt; æ þjett ari, gex*ði mögulegt að hægt var að framkvæma þetta og trumbix- slátturinn yfirgnæfði skipunar- orðin. Yagninum var nú ekið inn í skuggann og meðan skríllinn æpti sem hæst og heimtaði svikarann framseldar, var Deroulede og Juliette skipað að stíga út úr kerr- unni. Enginn sá það, því að svarta þoka var úti. Framh. stOdent kennir tungumál |og les með nemend- um. Uppl. í síma 5072 kl. 5—7 Englendingur einn, Mr. Seymour Halpem á stærsta eiginhanda- aafnasafn í heimi. Sagt er, að ein- ustu undirskriftir stórmerkra manna, sem hann vantar í safn- ið, sjeu nöfn hertogans af Wind- sor og Stalins. ★ F| egar George heitinn V. Breta- konungur var ungur og enn var prins af Wales, þjónaði hann nm tíma í enska flotanum. Einu sinni er hann var nýlega orðinn liðsforingi, átti hann til reynslu að stjórna sjóliðasveit. Gamall sjóliðsforingi var einskon- ar þrófdómari við þetta tækifæri. Afturþilfar herskipsins var rutt, þannig að girðingin meðfram skips hliðxnni var tekin burt eins og venja er við slík tækifæri. Prinsinn byrjaði að skipa fyrir, en það gekk ekki sem best. Gamli liðsforinginn byrjaði að þrútna og roðna í framan af ilsku. Að lokum tékst prinsinum að fá sjóliðasveit- ina í eina röð, en þegar sveitin var keminj að annari skipshliðinni, misti prinsinn minnið og gat ekki komið upp einu einasta skipunar- orði. Sjóliðarnir hjeldu áfram göngu sinni samkvæmt síðustu skipun, sem: prinsinn hafði gefið og það var ekki annað að sjá en að þeir myndu ganga beint í sjó- inn. Þá gat gamli sjóliðsforinginn ekki lengur á sjer setið og hróp- aði: ; — Þjer getið þó í það minsta kvatt mennina, fjandinn hafi það. ★ Ameríkumaður, sem nýlega var kominn til Afríku, bað einu sinni negra, sem hann hitti, að vísa sjer á baðströnd, þar ísem ekki væri hætta á að krókódílar væru. Negr- inn fór með manninn niður að sjó og fullvisasði hann um, að þar kæm-u aldrei krókódílar. Þegar Ameríkumaðurinn var búinn að synda, hitti hann negrann aftur og spurði hann hvernig á því stæði, að aldrei kæmu þarna krókódílar. — Það er vegna þess, herra, svaraði negrinn, að þeir eru hræddir við hákarlana. ★ Frú Petersen var „húsbóndinn“ á heimilinu og Petersen fjekk ekki einu sinni að opna launaumslagið sitt sjálfur um helgar. Einu sinni þegar frú Petersen var að telja peningana upp úr um- slaginu sagði hún: — Þxx hefir kanske gaman af að vita að þúfjekst launahækkun fyr- ir tveimur mánuðum. ★ I dönsku blaði stendur eftirfar- andi klausa: — Á Islandi hefir sumarið í ár verið óvenjulega heitt. Hitamælir- inn hefir vogað sjer alt upp í 30 gráður á Celcius í skugga. Er það mesti hiti í manna minnum þar í landi. ★ — I gær sá jeg með mínum eigin augum að þú hafðir boðið stúlku með þjer á veitingahús. — Jæja, þú trúir þá betur þín- um eigin augum en mjer? k — Jæja, Kristófer, hefir þú Iært nokkuð í þessum tíma? — Nei, kennari. Jeg hefi setið allan tímann og hlustað á yður. NÁMSFLOKKAR REYKJAVÍKUR verða settir í kvöld kl. 20,15 í Baðstofu iðnaðarmanna, Vonar- stræti 1. Allir þátttakendur þurfa að mæta. Ágúst Sigurðs- son. KENNI ÓDÝRT: Islensku, dönsku, ensku, þýsku, stærðfræði. Les með skólafólki. Viðtalstími kl. 8—10. Páll Jénsson, Leifsgötu 23, II. _ PLÆGI GARÐA Þeir, sem óska eftir góðri uppskeru ,láta plægja garða sína á haustin. Christensen, Klömbrum, sími 1439. HREINGERNINGAR leysum best af hendi. Guðni og Þráinn, sími 2131. S%fyfnn*tujav VENUS SKÓGLJÁI mýkir leðrið og gljáir skóna af- burða vel. VENUS-GÓLFGLJÁI afburðagóður og fljótvirkur. — Ávalt í næstu búð. K. F. U. M. Almenn samkoma annað kvöld kl. 8,30. Allir velkomnir. FRIGGBÓNIÐ FlNA, er bæjarins besta bón. Jámps&ajuir SALTVlKUR-RÓFUR seldar í heilum og hálfum pok— um. Góðar og óskemdar af flugu og maðki. Nú er rjettr tíminn að birgja sig upp, áður- en verðið hækkar. Sendar heim. Sími 1619. HÆNSAFÓÐUR blandað og varpmjöl. Heili. Mais. Þorsteinsbúð, Grundar- stíg 12. Sími 3247. Hringbraut. 61. Sími 2803. KARTÖFLUR og gulrófur frá Hornafirði og Eyrarbakka, í heilum pokum og smásölu. Þorsteinsbúð, Grund- arstíg 12, sími 3247. Hringbraut 61, sími 2803. Kaupum — seljum — Ieigjumi ORGEL og PIANO. Hljóðfærahúsið. FORNSALAN, Hverfisgötu 49‘ selur húsgögn o. fl. með tæki- færisverði. Kaupir lítið notaða^ muni og fatnað. Sími 3309. SPARTA DRENGJAFÖT Laugaveg 10 — við allra hæfi. HARÐFISKSALAN, Þvergötu, selur saltfisk nr. 1,,. 2 og 3. Verð frá 0,40 au. pr.. kg. Sími 3448. DÖMUFRAKKAR ávalt fyrirliggjandi. Guðm. Guð-- mundsson, klæðskeri, Kirkju-!- hvöli. BLÓMLAUKAR og rabarbarhnausar. - Schröder. Sími 4881.. Jók. KAUPUM FLÖSKUR stórar og smáar, whiskypela,. gliis og bóndósir. Flöskubúðin„ Bergstaðastræti 10. Sími 5395. Sækjum. Opið allan daginn. ÞORSKALÝSI Laugavegs Apóteks viðurkenda meðalalýsi fyrir börn og full- orðna, kostar aðeins 9Þ aur& heilflaskan. Lýsið er svo gott,, að það Inniheldur meira af og D-fjörefnum en lyfjaskráim ákveður. Aðeins notaðar ster^ ilar (dauðhreinsaðar) flöskurí. Hringið í síma 1616. Við send~ um ura allan bæinn. UPPLÝSINGASKRIFSTOFA STÚDENTARÁÐSINS, Garði, útvegar kennara í ýms- um greinum. Opin: mánud., miðv.d., föstud. kl. 6—7 e. h. 1 KALDHREINSAJEÞ *,) þorskalýsi sent um allan Bæ.- Björn Jónsson, Vesturgötu 28- Sími 3594. MEÐALAGLÖS, FLÖSKUR;. Fersólglös, Soyuglös og Tómat— flöskur keypt daglega. Spari®- milliliðina og komið beint til okkar ef þið viljið fá hæsta. verð fyrir glösin. Við sækjum. heim. Hringið í sína 1616.--- I.augavegs Apótek. SMURT BRAUÐ fyrir stærri og minni veislúrv Matstofan Brytinn, Hafnar- stræti 17. ctCiL&nœóL 1 HERBERGI óskast til leigu (má vera í kjálÍ4- ara). Uppl. í síma 3703.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.