Morgunblaðið - 02.08.1940, Page 8

%
#
8
K. F. U. K.
Konur og stúlkúr.
Farið verður suður að Straumi
3. ágúst. Dvalið þar til mánu-
dagskvölds og einnig vikuna út,
ef þess er óskað. Allar upplýs-
ingar þessu viðvíkjandi eru
gefnar í húsi K. F. U. M. við
Amtmannsstíg frá kl. 8—10 á
hverju kvöldi. Allar velkomnar
að Straumi.

SÓLRlK
hriggja herbergja íbúð með
stúlknaherbergi til leigu 1. okt.
í rólegu húsi. — Sími 2019.
3 HERBERGJA IBÚÐ
óskast í Miðbænum. Tilboð
sendist í pósthólf 606.
GÓÐ 3—4 HERBERGJA
íbúð, með öllum þægindum,
ásamt stúlknaherbergi, óskast
1. okt. Gísli Ólafsson gjaldkeri
Rafmagnsveitunnar, sími 1222
og 2860.
*&t£&tjnnvnqac
TILKYNNING
tfrá Rakarastofunni í Hafnar-
Istræti 18: Til þess að viðskifta-
menn mínir fái fyrsta flokks
og fjjóta afgreiðslu, vinnum
við altaf tveir á rakarastofunni
frá 1. ágúst. — Virðingarfylst
Hans Holm.
^J£aup&&(ipitc
NÝSLÁTRAÐ
tryppakjöt kemur í dag. Von,
sími 4448.
. ÁNAMAÐKAR
til sölu, sími 5556. — Sendum
KÁPUBÚÐIN, Laugaveg 35
Svaggerar, frakkar og kápur,
seljast með niðursettu verði út
þennan mánuð og næsta mán-
uð. Ódýrar kvenleðurtöskur og
kjólablóm.
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Sparið millilið-
ína og komið til okkar, þar sem
þjer fáið hæst verð. Hringið í
síma 1616. Við sækjum. Lauga-
vegs Apótek.
KAUPUM FLÖSKUR
Btórar og smáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðastræti 10. Sími 5395.
Sækjum. Opið allan daginn.
FLÖSKUVERSLUNIN
á Kalkofnsvegi (við Vörubíla-
Btöðina) kaupir altaf tómar
flöskur og glös. Sækjum sam-
Btundis. Sími 5333.
ÞAÐ ER ÓDÝRARA
að lita heima. Litina selur
Hjörtur Hjartarson, Bræðra-
borgarstíg 1. Sími 4256.
SUMAR KJÓLAR
eftirmiðdagskjólar, blússur og
pils altaf fyrirlgigjandi. Sauma-
stofan Uppsölum. Sími 2744.

Föstudagur 2. ágúst 1940«..
Búðarfólkið
Eftir VICKI BAUM
51. daguE
Lillian lá grafkyr í rúminu.
Hún var hin ánægðasta. Hún
fjekk enn eina sprautu og sofn-
aði, raknaði við, blundaði svo aft-
ur. Þegar hún lauk upp augun-
um var kominn dagur. Hún var
ekki alveg með skýra hugsun, en
hún hafði það á tilfinningunni að
hún hafði breytt rjett. Ennþá var
hún þrekmikil, hjartagæska halc
við illmenskuna og viljasterk.
Nína hafði hleypt af. —- Lillian
brosti þegar hún hugsaði um það.
—- Blessaður kjáninn, hugsaði hún.
Hver skyldi hafa trúað slíku um
Nínu. í hugsun henuar var ekki
laust við að hiin kendi í brjóstL
um hana.
„Jæja, hvernig líður okkur svo
í dag?“ spurði hjúkrunarkonan og
lyfti Lillian ofar í rúminu. Hún
rann stöðugt neðar og það benti
til þess að alt var ekki með feldu.
„Þakka yður fyrir, ágætlega“,
stundi Lillian.
Þar sem hún lá var hún hin
ánægðasta. Hún hafði engar kval-
ir. Hjerna gat eklrert óvænt hent
hana. Það suðaði í loftventlinum
og einhversstaðar í húsinu var
opið fyrir útvarpið.
Svo heyrði hún bjölluna sem
hringdi, þegar loka átti Central.
Uti á ganginum stóð maður:
„Jeg heiti Sanders", sagði hann.
„Jeg vinn hjá Evening Star. Jeg
vildi gjarnan fá leyfi til að taka
mynd fyrir blað mitt af Lillian
Smith. Þetta er myndasmiður
minn — Pratt — komið hingað,
Pratt“.
„Það má enginn fara inn til
ungfrii Smith“, sagði hjúkrunar-
konan. „Henni líður ekki vel“.
„Hættulegt?“ spurði Sanders
skelkaður. Hann sá góða frjett
hverfa úr höndum sjer. Hjúkr-
unarkonan ypti öxlitm og gekk á
burt hljóðlaust á gúmískóm.
„Jeg kem þ*á seinna“, sagði
Sanders.
Fyrst eftir þrjár vikur náði
hann tali af Ldl ian, tveimur dög-
um eftir að Pliilipp gamli var
jarðaður. f
„Hann er hjerna enn einu sinni
áleitni náunginn frá Evening
Star“, sagði hjúkrunarkonan.
„Látið hann koma inn — bíðið
augnablik — rjettið mjer spegil-
inn minn — töskuna mína — seg-
ið honum að bíða í fimm mínút-
ur“, sagði Lillian. Hjúkrunarkon-
an fór út með geðilsku. Þegar
Sanders kom inn var Lillian búin
að hagræða sjer á áhrifamikinn
hátt. Hún var föl með dökkrauðar
varir og í gulurn náttkjól.
„Jæja, loksins", sagði Sanders,
„ÖH New York bíður með eftir-
væntningu að. sjá mynd af yður.
Þjer eigið fortíð að baki yðar og
mikla möugleika í framtíðinni. —
Litila mín -—- þjer skuluð trúa
Sanders, sem hefir sjeð svo margar
stjörnur koma fram á sjónarsvið-
ið“.
„Jeg er viðbúin hinu versta“,
sagði Lillian brosandi. Sanders
hagræddi henni svo að fegurð
hennar naut sín og Pratt skaust
inn með tæki sín. „Þetta er Pratt“
sagði Sanders. „í þetta skifti þarf
•áreiðanlega ekki að laga myndina
neitt eftir að hún kemur úr vjel-
inni. Látið okkur fást við málið,
litla mín — við skulum sjá um að
saga yðar komist sem1 best fyrir
á prenti. Yfirmaður minn býður
yður þrjú hundruð dollara fyrir
endurminningar yðar um Big Bill
— það er nú aðeins byrjunin.
Hvað ætlist þjer fyrir þegar þjer
losnið út úr þessari stíu?“
„Það sem mig hefir inest lang-
að til, er að komast á leiksvið“,
svaraði Lillian án umhugsunar.
Meira að segja undir hvítum ull-
arteppum sjúkrahússins var hægt
að sjá hve mjaðmir hennar voru
vel lagaðar. „Jeg vil gjarnan
verða rík og fræg — jeg á fá-
tæka foreldra og tvo ung syst-
kini“.
himni. Þetta var einmitt efni fyr-
ir Evening Star. „Kæra barn“,
sagði hann hátíðlega. „,Fr*á degin-
um í dag hækkið þjer í tigninni.
Eftir þrjú ár verða cigarettur
látnar heita í höfuðið á yður“.
Magniumljósinu var hleypt af
og hvítur reykur sveif burtu efst
undir hvítmáluðu lófti sjúkrastof-
unnar.
Lengi lifir í gömlum glæðum.
„Hver er næstur?“ spurði herra
Crosby ritara sinn. Ritarinn leit á
stundatöflu sína óg svaraði: „Frú
Bengtson, herra Crosby“.
Crosby stóð upp og gekk með-
fram risarúðunum fjórum á skrif-
stofunni. Frá þeim öllum sá hann
samskonar svartlitan snjó, sem
hlóðst niður og gerði New York
einna líkasta slæmu afriti af dag-
blaði með risabókstöfum. Bæði
fljótin og hæðirnar í kring yoru
ósýnileg og frá vestri voru send
út neyðarmerki. Þar var flóð eins
og á hverju ári í mars. Þrátt fyr-
ir alt var hann broshýr og í góðu
skapi, því hlutabrjefin í Central
liöfðu hækkað örlítið og sykur-
sýki hans lækkað um 0,3 prósent.
„Látið frú Bengtsn koma inn‘,
sagði hann.
Einkaritarinn sagði í símann:
„Frú Bengtson má koma“.
í herberginu fyrir framan sátu
þrjá stúlkur, svefnlegir ritarar,
viðbúnir að taka boðum frá hinu
allra helgasta. Ein þeirra stóð á
fætur og kallaði xit í biðstofuna:
„Frú Bengtson“. Rödd hennar var
eins og rifinn ostur. Nína. stóð
upp og kom inn.
Hún var ennþá óstyrk í hnján-
um, því Erik litli hafði verið 9
pund og tekið hann tuttugu og
átta klukkutíma að komast í heún-
inn. En án þessarar ástæðu myndi
hún hafa verið óstyrk í hnjánum
þegar hún færi að tala við stór-
mejmið. Hún var í dökkbláa frakk
anum sínum og greifafrúin hafði
Sanders hraðritaði í sjöunda
'rrwS
Prestur nokkur ferðaðist tií
Palestínu og flutti fyrirlestra
um þá ferð þegar hann kom
heim heim aftur. Þóttu þeir
miður skemtilegir, svo að á-
heyrendur tíndust út, áður en
lokið var. Skömmu síðar bar
svo til að þjófur braust inn til
prests á næturþeli. Prestur var
karlmenni, nær þjófinum og
kemur undir sig. „Hann lá þá
alveg flatur“, sagði hann er
hann var að segja kunningjun-
um frá viðskiftunum. „Jeg hjelt

OTTO B. ARNAR
öggiltur útvrapsvirki, Hafnar-
stræti 19. Sími 2799. Uppsetn-
ing og viðgerðir á útvarpstækj-
um og loftnetum.
REYKHÚS
larðfisksölunnar við Þvergötu,
tekur lax, kjöt og fisk og aðrar
vörur til reykingar.
honum svo að hann gat ekki
hrært legg nje lið“.
„Það var laglega gert“, svar-
aði einn kunningjanna, en bætti
þessu við: „En það ljómandi
tækifæri sem hefir verið að
flytja yfir honum fyrirlesturinn
þinn um- landið helga“.
★
Gamall maður bað ungrar
stúlku. ,,Jeg á nú talsvert á
bankabók. Jeg á meira að s?gja
mikið af peningum. Jeg lifði í
farsælu hjónabandi með konu
minni í 35 ár. Viljið þjer eiga
mig, jómfrú góð?“ Stúlkar. vjek
sjer undan, nokkuð feimin og
segir: „Eigið þjer ekki son?“
★
Læknir kemur til sjúklings,
er legið hafði fyrir dauðanum
og segir þegar hann sjer hann:
„Hann er dáinn veslingurinn“.
En það dettur ofan yfir alla er
„hinn látni“ rís upp og segir:
„Ónei, það er jeg reyndar
ekki“, — nema konuna; hún
segir: „O-sussu, sussu, þegiðu
maður. Heldurðu að læknirinn
vita það ekki betur en þú“.
★
Tveir íþróttamenn töluðu
einu sinni um afreksverk sín.
„Ertu góður að stökkva hátt?“
spyr annar. „Já, heldur er jeg
það“, svaraði hinn. „Jeg stekk
svo hátt, að mjer fer stundum
að leiðast í loftinu“.
★
Dómarinn: „Hvernig fóruð
þjer að því að komast í pen-
ingaskápinn?
Sökudólgur: „Jeg held það
þýði ekki neitt að jeg segi yður
það, þjer leikið það ekki eftir
mjer“.
★
Hann: „Haldið þjer að þjer
mundið geta látið yður lítast á
mig? ‘
Hún (feimin) : „Ekki skal jeg
fortaka það, en jeg er hrædd
um, að það verði örðugra að
kenna honum föður mínum
það“.
lánað henni hvítu hanskana sína,
sem voru heldur stórir henni.
„Hjer er frú Bengtson, herra:
Crosby“, sagði ritarinn og bauffi
henni sæti á óþægilegum stól
gegnt forstjóra Central.
„Góðan daginn, frú Beng-tson‘%
sagði herra Crosby, án þess að
líta á hana. Hann sat og blaðaði
í skjalabunka, sem ritarinn hafði
sett fyrir framan hann. Þegar því
var lokið stundi hann hátt, gekk
einu sinni út að risagluggununs.
og svo sneri hann aftur að risa-
skrifþorðinu.
„Þjer liafið sótt um að fá aftur-
stöðu yðar hj«á okkur, frú Bengt-
son“, sagði hann og horfði snögg-
lega framan í hana, svo hún fanu
fyrir hverri freknu í andlitinu á
sjer. |
„Já, jeg hefi gert það, herra,
Crosby“, sagði hún og settist
framan á stólinn. „Frú Bradley
hefir sagt mjer að það eigi að
ráða sextíu nýjar afgreiðslustúlk-.
ur í Central —“
„Frú Bradley? Frþ Bradley?“
sagði herra Crosby, blaðaði í skjöl
um sínum og kipraði augun sam—
an.
„Hún hætti að vinna í Central
.þegar Skimpy erfði peningana
eftir Philipp gamla, en hún leigir
fólki sem vinnur í Céntral her-
bergi og þar frjett-ist —“
Herra Crosby gerði hreyfingu
með hendinni til þess að koma í
veg fyrir fleiri útskýringar. „Jeg
bað yður að lcoma hingað, því að
vinur'minn Thorpe skrifaði mjer
frá París og bað mig að hugsa*
til yðas“.
Nína roðnaði. I
„Það virðist svo sem liann meti
yður mikils“, Iijelt herra Crosby
áfram.
Skelfing var það fallegt af
Steve, hugsaði Nína, að hann
skyldi ekki gleyma henni á ann-
ari brúðkaupsferðinni, sem, kom í
seinna lagi, sem áreiðanlega var
ekki neinn dans á rósum.
„Það getur verið, herra Cros-
by“, sagði hún fe'imin.
„Thorpe skrifar að jég eigi líka*
að veita manninum yðar atvinn-
una aftur. En þjer sjáið það sjálf-
ar, að það er ekki liægt“, sagði.
Crosby.
„Það er víst alveg rjett hjá yð-
ur, herra Crosb.y11, hvíslaði Nína
og kverkar hennar voru skresL
þurrar.
„Central hefði getað tapaðr
hundrað þúsundum vegna ónær-
gætni mannsins yðar, ef Philipps
gamli, hetjan, hefði ekki. Jeg segi
ónærgætni — þar sem ekki var-
hægt að sanna neitt verra.
Nína leit niður á skóna sína.
„Maðurinn minn hefir þurft. að
borga vel fyrir yfirsjón sína“,
sagði hún. „Hann hefir líka breyst
mikið eftir að hann losnaði úr
gæsluvarðhaldinu.
ITerra Crosby ræskti sig með-
óþolmmæði. Hann vildi ekki benda
á neinar sálfræðilegar skýringar.
Framh.
A U G A Ð hvílist
með gleraugum frá
THIELE
KOLASALAN 8.1.
Símar 4514 og 1845.
Ingólfshvoli, 2. hæð.
é
/