Morgunblaðið - 31.10.1940, Blaðsíða 8

s

Fimtudagur 31. okt. 1940L
ytau/ieJUipuc
BLANKO
feag'ir alt. — Sjálfsagt á hvert
heimili.
Hin vandláta húsmóðir notar
BLITS
í stórþvottum.
Ferð:*til Kanaríeyja .
Kaupum notaðar loðkápur.
MAGNI,
Þingholtsstræti 23. Sími 2088.
TVlSETTUR KLÆÐASKÁPUR
óskast til kaups. Sími 5691.
TAUBÚTASALA.
Kápubúðin, Laugaveg 35.
SILFURREFASKINN
tilsölu. Njálsgötu 98. Sími 5067.
KAUPUM FLÖSKUR
stórar og smáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðastræti 10. Sími 5395.
Sækjum. Opið allan daginn.
FLÖSKUVERSLUNIN
á Kalkofnsvegi (við Vörubíla-
stöðina) kaupir altaf tómar
flöskur og glös. Sækjum sam
stundis. Sími 5333.
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Sparið millilið
ina og komið til okkar, þar sem
þjer fáið hæst verð. Hringið
síma 1616. Við sækjum. Lauga-
vegs Apótek.
■ JrfyeirsSMlasonar
Fischersundi 3 Simi 5908
i, KÁPUBÚÐIN
Laugavegi 35. Úrval af kápum
■og Swaggerum. Einnig fallégar
kventöskur.
KOPAR KEYPTUR
í Landssmiðjunni.
SP ARTA-DRENG J AF ÖT
Laugaveg 10 — við allra hæfi.
HARÐFISKSALAN
Þvergötu, selur góðan þurkaðan
saltfisk. Sími 3448.
KALDHREINSAÐ
þorskalýsi. Sent um allan þse.
Bjðm Jónsson, Vesturgötu 28.
Slmi 3594.
KÁPUR og FRAKKAR
fyrirliggjandi. Guðm. Guð-
mundsson, dömuklæðskeri —
Kirkjuhvoli.
Þúsundir vita
að ævilöng gæfa fylgir
trúlofunarhringunum
frá
SIGURÞÓR, Hafnarstræti 4.
60. dagur
„Hver-t sem vera skal burtu
hjeðan. Alveg sama hvert, bara
ef við verðum saman“.
Móðir Henningway hlustaði á
þau með illra duldri óþolinmæði.
Henni fanst óþolandi hvernig góð-
verkið hafði alveg mistekist.
Í 'fjilagdtf j
X. O. G. T.
ST. FRÓN NR. 227.
Fundur í kvöld kl. 8y2. —
Dagskrá: 1. Upptaka nýrra fje-
laga. 2. Kosning embættis-
manna. — Fræðslu- og skemti-
atriði: a) Hólmfríður kensluk.
Árnadóttir: Sjálfvalið efni. b)
Óskar Cortes: Einleikur á fiðlu.
Undirleik annast Hafliði Jóns-
son. c) Dans að loknum fundi
fyrir þá, er hann sitja. — Reglu-
fjelagar, fjölmennið og mætið í
kvöld kl. 8Yz stundvíslega.
STÚDENT
óskar að taka að sjer heimilis-
kennslu í tungumálum og stærð-
fræði. Upplýsingar í síma 5578
kl. 4—7 næstu daga.
cJCiisfiazái
LÍTIÐ HERBERGI
óskast í eða við miðbæinn. Upp-
lýsingar í síma 5908. .
MANN,
eitthvað vanan sveitarvinnu,
vantar í nágrenni bæjarins. Þarf
að geta farið með trilluvjel.
Uppl. í Tóbakshúsinu, Austur-
stræti 17.
PÆN UNG PIGE
til Huset som kan bo hjemme
söges 3 Personer. God Lön. —
Telef. 5707.
UNGUR MAÐUR
óskar eftir að kynnast ungum og
duglegum manni með Verslun-
arskólaprófi, sem meðeiganda í
smáfyrirtæki. Umsóknir sendist
afgr. blaðsins merkt: „Dugleg-
ur“, fyrir laugardagskvöld.
K. F. U. M. A.-D.
Munið fundinn í kvöld kl. 8 Y%.
Jóhs. Sigurðsson talar. Utanfje-
lagsmenn eru ávalt velkomnir.
FILADELFIA, Hverfisgötu 44.
Samkoma í kvöld kl. 81/2. Eric
Ericson og Jónas Jakobsson tala.
Allir velkomnir!
Kanpl og sel allskonar
TerObrfef og íasleignir.
TB viðtala kl. 10—12 alla virka daga og endranær eftir
samkomulagi. — Símar 4400 og 3442.
; GARÐAR ÞORSTEINSSON.
Eftir A. «1. CKONIN
„Ágætt“, hrðpaði hún með
skrækum róm til Susan. „Farðö
með hann úr mínö húse, því eins
og gvöð er skapari menn verð
jeg veik af að sjá hann. Hann er
með strákapör eina mínútö, og
sálmasöng næstu. Hlær eins og
kjáne, eða tárin streymandi nið-
ur kennarnar. Jeg er vön karl-
mönnum, en ekke svona orgel-
troðandi aumingja. Jeg leyfðe
honum aðeins að vera tel þess að
troða kjarke í liann, en það er
ekki hægt veð svona peyja. Taktö
liann með þjer, sege jeg, og verðe
þjer að góðö“.
Róbert skalf og stundi. Það var
verið að sparka honum út! Hou-
um, síra Róbert Tranter, var vec-
ið að sparka út úr þessari holu!
„Þú vilt losna við mig“. Hami
ætlaði sjer að livæsa, en hann
hafði ekki krafta til þess.
„Þú hitter naglann á höföðeð,
hanastertörenn menn“.
„Ha!“
„O, komdn, Rohbie“, sagði
Susan biðjandi. „Komdu heim
núna. Við skulum aftijr vera sam-
an. Það verður svo gaman —
bara ef þú vilt koma núna strax“.
Iíann langaði til að tárfella j’f-
ir þeirri niðurlægingu, sem hann
þurfti að þola. Þau vildu losna
við hann! Hann síra Tranter!
Hann gat ekki afborið tilhugsun-
ina og tárin streymdu niður kinn-
ar hans.
„Láttu mig í friði“, grenjaði
hanu til Susan, sem hafði rjett
hendina í áttina til hans. „Ef ekki
er hægt að tala við mig, þá er
það eklci hægt“.
„Því heldör hann sjer ekke
samanf ‘ muldraði móðir Henning-
way. „Því snyter hann sjer ekki
og heför seg út?“
Er hún að gera lítið úr honum'
Hann ætlaði að sýna henni —
þeim báðum og öllum. Var hann
ekki karlmaður? Hann þaut hálf-
reikandi á fætur.
„Það getur verið, að jeg þurfi
ekki að ónáða þig mikið lengur.
Hefi jeg ekki afneitað Guði og
jafnvel jafnast á við svínin? Það
er það eina, sem þú veist. Veistu
ekki þýðingu þess að bæta ráð
sitt?‘‘ Var hann ekki loksins að
sýna þeim. Ný hugmynd kom npp
í liuga hans — hann ætlaði að
sýna þeim öllum! „Jeg er tapað-
ur, eða hvað haldið þið? Nei, en
jeg veit annað. Þið vitið ekki neitt
Þið hafið gleymt fórninni“. Rödd-
in hafði hækkað eftir því sein
hann talaði meira, en svo sagði
hann meira eins og hann væri að
trúa fyrir: „Og hvað hefi jeg eig-
inlega að lifa fyrir ?“
„Þú hefir alt að lifa f3rrir!“
hrópaði Susan. „Við skulum byrja
á nýjan leik, þú og jeg“.
Hann liló óstjórnlega. Hann
hafði stóra fyrirætlun í huga.
Hún þurfti ekki að halda að hún
gæti stöðvað liann. í fyrstu hafði
hann ekki ætlað sjer að fram-
kvæma hana. En núna.
„Jeg ætla ekki að bjmja á nýj-
an leik“, hrópaði hann. „Jeg ætla
að enda alt. Jesús gerði það mín
vegna og jeg geri það aftur fyr-
ir hann“. Þúsundir englaradda
hljómuðu í eyrum hans og í gegn
um þann klið heyrði hann árnið-
inn. „Jeg hefi sökt mjer sjálfum
í syndina, en jeg get hreinsað mig
af synd minni“.
„Talaðu ekki svona, þú gerir
mig hrædda1 ‘. Hún ætlaði að
hlaupa yfir til hans, en hann vís-
aði henni á bug með hendinni.
„Jeg hefi sokkið djúpt og nú ætla
jeg að þvo hið illa burt“.
Ofsahræðsla greip Susan. Ós.jálf
rátt heyrði hún líka árniðinn. Það
var eins og martröð. Aftur ætlaði
hún að þjóta til hans, en það var
um seinan.
Hann þreif upp lmrðina, þaut
hrópandi út ganginn og hvarf út
í myrkrið.
„Gvöð menn, er hann orðenn
brjálaðör?" hrópaði móðir Henn-
ingway. Susan stóð fj’rst eins og
steini iostin, en þaut svo á eftir
honum.
Hin skjótu nmskifti frá ljósi til
myrkurs hálfblinduðu hana þegar
iSIS

Jens og Benedikt hjetu tveir
bræðnr. Þótti þeim ákaflega gam-
an að skjóta og fóru oft á veiðar.
Eitt sinn ætluðu þeir sem oftar
á veiðar. Fór Jens fyrstur af stað
og Iagði ieið sína inn í Oskuhiíð.
Hann var með húfu á höfðinu,
með dúsk upp úr. Lagðist hann
undir stein þar og stóð dúskurinn
X1PP yfir steininn. Nokkru síðar
kom Benedikt inn eftir með kunn
ingja sinn með sjer. Þykist hann
,hjá fugl þar á steini, miðar, hleyp
ir af og segir; „Lá hann ekki,
ia? Hitti jeg hann ekki, ha? Fauk
ekki af lionum fiðrið?“ En þetta
reyndist þá vera dúskurinn á húfu
bróður hans. Bróðurinn sakaði
samt ekki.
★
Nýi presturinn var á Jeið til
kirkju með forsöngvara sínum.
Mættu þeir þá einum úr söfnuð-
inum sætkendum. Spurði prestnr
þá hvort mikið væri drnkkið í
sókninni.
„0-nei“, sagði forsöngvarinn.
„Þeir þola bara svo lítið“.
★
„Jeg lieyri sagt að sjnii yðar sje
farið að ganga vel“.
„Jeg held nú það! Fyrir tveim-
ur arum notaði hann gömlu fötin
mín, en nú er það jeg seni nota
gömlu fötin hans“.
★
Karl einn norðanlands, sem
Pjetur hjet, varð eitt sinn fjrrir
því slysi, að stela hangikjötskrofi
frá hónda nokkrum, en liann var
annars álitinn skikkanlegur og
ráðvandur maður. Iðraðist hann
svo mjög þessa verks síns, að
hann fór til bónda og bað hann
fvrirgefningar á yfirsjón sinni.
Bóndi kvaðst mundu fyrirgefa
bonum það: „En það er mest vert.
að þú getir fyrirgefið þjer það
sjálfur". „Fyrirgefið mjer það
sjáifum, það get jeg“, sagði Pjet-
ur kari. .
út kom, en svo jafnaði hún sig og;
sá hvar hann hljóp niður strætið.
Hún liljóp á eftir lionum í gegn-
um storminn og rigningin lamdf.
andlit hennar.
Hún náði honum ekki. Ilaim
hjelt í áttina til árinnar. Hugsun-
in um að hanm gæti ekki synt var-
að bera hana ofurliða.
Hún nálgaðist ána. „Robbie",
hrópaði hún í angist sinni og nm-
hyggju fyrir honum.
Hann heyrði ekki. Nú stóð hann
á árbakkanum. Hann bar við him-
inn augnablik, en svo var Iiann.,
horfinn.
Hún lirópaði upp _vfir síg og
bað Guð um aðstoð. Þegar húii:
kom að árbakkanum sá hun hann
berjast við strauminn. Óljóst
heyrði hún eitthvað óp, sem gai
verið hróp um hjálp. Hún hróp-
aði á móti. Hún gat bjargað hon-
um. Svo beit hún á jaxliixn og:
henti sjer út í ána. Hún sj’nti og
synti og reyndi að ná til hans,.
með hjarta, sem var að springa.
Já, hjarta hennar var eins og að;
springa; það hafði aldreí verið
sterkt, en það hafði lienni aldrei
dottið í hug. Hún kom nær, var
alveg að komast að honum og
rjetti út hendina — en þá koiu
alda, sem greip hana og kastaðí
henni upp að klettum. Hiin fann
að hún var að missa meðvítnnd-
ina. Svo greip önnnr alda hana,
eins og sú fyrri liefði ekki farið
nógu harkalega með hana, og
skelti henni á klettana. Svo vissí
hún ekki meira.
A1 gran arro.vo pasar postrero«.
Hún vissi ekki hvað það þýddi
og nú mundi hún aklrei fá að
vita það.
Tranter skolaði upp á sandrif.
Það var nú aiveg runnið af hon-
um og hann flýtti sjer að vaða í
land. Þá flaut líkami Susan fram
hjá honum.
„Hvað var jeg að liugsa?“ hvísl-
aði liann. „Ó, Guð, ó, Kristur f
Jeg hefi sennilega verið brjálað-
ur. Næstum búinn að drekkja
sjálfum mjer. Víst best jeg fari í
þur föt. Ó, drottinn, jeg er þjer
þakklátur —Lík Susan flaut
áfram-til hafs.
Framh.
5 mínútna
krossgáta
Lárjett.
1. Ensk nýlenda í Afríku. 6
Konungur. 7. Drykkur. 9. Úrkoma.
11. Illje. 13. Dýr. 14. Goð. 16
Frumefni. 17. Ilætt. 19. Stjórna.
Lóðrjett.
2. Sem. 3. Matur: 4. Dýr. 5
Drekk. 7. Áhald. 8. Tigna. 10.
Kona. 12. Hvíldi. 15. Veiðarfæri
188. Titill.