Morgunblaðið - 12.02.1943, Síða 6

MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 12. febr. 1943.
niiiiinniiiiumiiiHiiiiuiniiiuuiiuiiiiiimiiimiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiHiiiiiiiiiiij.
QJíáveyi ffí'r *
s r aagteaa Mm
A&iýar: r/ </ /
luil
■iiiuiuiiiiiiiiiiimiiimm
Hætiulegur leikur.
FYRIR nokkrum dðgum
var 12 ára gamall dreng
f}j . ur að leika sjer á götu,
öjer í bænum að boga, sem Hann
4tti. Allt í einu reið pílan af boga
hans og lenti í auga 8 ára gamals
drengs, sem var þar skammt frá.
Litli drengurinn missti augað.
Þessa sögu sagði rannsóknarlög-
reglan mjer í gær. Lögregluþjórín-
irín, sem sagði mjer söguna, bætti
«rið:' „Það ber ekki ósjaldan við,
að þegar tögreglan bannar börnum
að leika sjer með hættuleg leik-
föng eins og t. d. boga, reiðast
foreldrar bamanna og telja þetta
úþarfa afskiftasemi af lögreglunni.
Én svona getur farið og er ekki
aftur tekið þegar slys hefir sk,eð“.
Við þessa sorgarsögu þarf engu
að-bæta og heldur er ekki rjett að
ísaka neinn, þar sem þetta atvik
«r; eins og hver önnur slysni og
óhamingja. En það væri ekki úr
vegi, að foreldrar hefðu • eftirlit
með því hvaða leikföng börn þeirra
leika sjer méð.
N
SlúðursöguhÓf unctar
taka tif starfa á ný.
Ú UM SKEIÐ hefir
verið blessunarlega
hljótt um slúðursögur
í bænum. Það var eins og slúður-
flöguhöfundarnir hefðu tekið sig á
ðg sjeð að sjer. En nú fyrir nokkr
íjm dögtim stakk ein slúðursagan
app höfðinu og breiddist eins og
<|íduí í sinu um bæinn. Sagan
Éigði, að nafngreint íslenskt skip
fiefði orðið fyrir árás og margir
ríienn hefðu særst. Það þarf ekki
að taka þaö fram, að sagan var
appspuni frá rótum, en vafalaust
liefir hún samt vakið ótta og óróa
hjá mörgum sem hana lieyrðu, bæði
• þeim, sem áttu vini eða ættingja
um borð í umræddu skipi svo og
ájlum góðum mönnum.
I Það þarf að finna upp einhver
ráð til að kveða þenna leiða draug
mður. Oftast er ómögulegt að
app þann sið, að birta slúðursögur
en tilraunir mætti gera með það.,
Ef hver maður, sem heyrir ein-
jbPverja sögu um árásir á skip, eða
arínað, sem algengast er að slúðr-
a|5 sje um, en sem ekki hefir ver-
i$ birt opinberlega, gerði sjer að
rþglu, að leggja vel á sig hver sögu
maður var og spyrjast nánar fyr- gJeraugu o. fl. Skilist á afgr.
k um heimildir hans, væri ekki blaðsins.
nu |
luuiiiuiHiiiimiiimiiitiMfi
ólíklegt, að hægt yrði að hafa úþp
á þeim, sem fann upp söguna.
Erlendis, þar sem slúðursögufar-
aldur geisar, hafa sum blöð tekið
upx» þann sið, að birta slúðursögur,
sem ganga manna á milli og skýra
frá því, að þetta eða hitt hafi ekki
stoð í veruleikanum. Ef til vill
væri þetta líka hægt hjer og þyrfti
þá að setja nánari reglur fyrir
slíku.
Eitt ráð mætti gefa mönnum til
þess að komið verði í veg fyrir
slúður: Leggið ekki trúnað á neitt
sém ékki hefir verið birt opin-
berlaga og umfram allt verið ekki
verkfæri í höndum óhlutvandra
manna, sem skálda slúðursögur,
Qieð því að' breiða þær út.
, '* ★
„Bílakirk jugarður-
inn“.
JEG SKRAPP suður í
„bílakirkjugarð" í Litla-
Hága í gærdag. Þar var
eíríkennilegt um að litast. 20—30
bílar, sem flestir höfðu lifað sitt
fegursta, voru þar hlið við hlið.
En þar voru líka ökufærir bílar,
að því er virtist. Þeir höfðu ekki
lent í „kirkjugarðinum“ sökum
elli, heldur vegna þess, að eigend-
urnir höfðu vanhirt þá. Skilið þá
eftir á einhverri götunni mánuð-
um saman, þar til lögreglan hirti
þá og flutti í „kirkjugarðinn“.
Ólafur Pálsson lögregluþjónn
sagði mjer, að sumir eigendur bíl
anna hefðu reiðst lögreglunni fyr-
ir að hafa tekið bílana af göt-
unum. En þeir trassar, sem skilið
hafa eftir vagna sína í óreiðu
ættu ckki að kvarta. Þeir geta
fengið bíla sína aftur þegar þeir
vilja og hafa hentugra stæði fyrir
þá heldur en götuna. Bílarnir eru
geymdir í lokaðri girðingu og ætti
að vera tryggara að ekki verði
stolið úr þeim lausum hlutum í
girðingunni, heldur en á götunni,
þar sem þeir hafa staðið hingað
til.
Hermann Kristinn
Vestfjörð
Saficiú-fitndiZ
Kvenveski. Kona utan af landi
tapaði í gær kvenveski (gulu,
úr Jeðri) á leiðinni frá Gretti3-
götu 80 niður í Miðbæ, e. t. v.
orðið eftir í búð. í véskinu voru
F. 27. nóv. 1932. D. 3. febr. 1943-
Kveðja frá foreldrum.
„Drengurinn okkar dáinn“,hljómar,
dauðaklukku líkast óm,
skyndilega skapadómar,
skilja eftir visnuð blóm.
Skelfir hugann sorgin sára,
sonarinns er gengin braut,
endurminning ungdómsára,
okkar mýkir raun og þraut.
Blessuð minning barnsins góða,
ber í hjartað ró og frið,
góða dregnum guð mun bjóða
glæsta för um æðri svið.
Gott átt þú hjá guði vera
gjörvöll horfin mein og þraut,
áhyggjur þarf engar bera,
eilífðar á sigurbraut.
Kveðjum við þig klökk í anda.
Kristur Jesús leiði þig,
þroskansbrautir ljóssinslanda,
líf þitt verndi’ í nánd við sig.
Fimleikahöllin
FRAMH. AF ÞRIÐJU StÐU
„Árið 1929 átti fjelagið álit-
legan vísi til húsbyggingarsjóðs,
sem stofnaður var af nokkrum
góðum borgurum bæjarins. Hon-
um var öllum varið til endur-
byggingar á gömlu kirkjunni,
enda hefir hún veitt okkur gott
athvarf undanfarin ár, þótt telja
mætti það bráðabirgðaráðstöfun
þá. Enda þótt hljótt hafi verið
um þetta mál út á við, þá hefir
f jelagið unnið markvist að bygg-
ingu fullkomins íþróttahúss fyr-
ir framtíðarstarfsemi fjelagsins.
Stjóm fjelagsins afhenti hús-
byggingarsjóðsnefndinni á síð-
asta aðalfundi kr. 21.500.00, gem
grundvöll þessarar byggingar.
„Þið eigið Kolviðarhól, sem
þið hafið gert að heimilí ykkar
fyrir vetraríþróttir, og nú ætlið
þið að koma ykkur vel fyrir í
höfuðstaðnum?"
„Já, það er meining okkar“.
„Þjer sögðuð áðan að nokkrir
góðir menn væru með yðúr í
nefndinni. Hverjir eru það ?“
„Einar Pjetursson stðrkaup-
maður, sem er gjaldkeri sjóðs-
ins, núverandi formaður I. R.,
Haraldur Johannesseh, banka-
íulltrúi, Sigúrliði Kristjánsson,
kaupmaður og Gunnar Einarsson,
prentsmiðjustjóri“.
Það væri óskandi, að 1. R.
gengi vel að koma upp þessu
þarfa fyrirtæki.
Iðja fjelag verksmið j ufólks
heldur fund í kvöld kl. 9 (ekki
kl. 8).
Framtfðaratvinna
Reglusamur og laghentur maður, á aldrinum 18—
25 ára, getur fengið góða atvinnu við iðnfyrirtæki
hjer í bænum. Umsókn merkt „Framtíðaratvinna —
498“ sendist blaðinu.
Fyilrllgg|andi:
TE 1/4 og 1/8 lbs. pökkum.
Eggert Krfstlánsson & Co. h.ff.
Garðlelgfendor
alhugið:
Áburður í leigu-
garðana
Ræktunarráðunautur bæjar-
ins hefir beðið blaðið fyrir
eftirfarandi:
Reykjavíkurbsér mun að þessu
sinni annast um innkáup
á áburði fyrir garðleigjendur,
sem þess óska.
Eyðublöðum fyrir slíkar á-
burðarpantanir hefir nú verið.
dreift út um bæinn og verða þau
sótt aftur eftir tvo daga. Það er
því mjög áríðandi að menn gæti
þess að seðlarnir glatist ekki og
hafi þá útfylta og tilbúna er
þeirra verður vitjað.
Aftan á eyðublöðunum eru leið
beiningai’ fyrir menn, til þess að
glöggva sig á því áburðarmagniP
sem þeir þurfa. Meim athugi, að
Ammophos er aðeins tvígildur
áburður og þessvegna þarf Kalí
rpeð honum.
Á eyðublöðunum er óskað eftir
upplýsingum um uppskeru ur
görðunum á síðastliðnu sumri.
Þetta er gert til þess að reyna
að fá nokkra hugmynd um hver
árangur hafi orðið af þessari
starfsemi og til að safna lög-
boðnum skýrslum um alt upp-
skérumagnið, en slíkar skýrslur
eru engar til fyrir garðræktina
í Reykjavik.
Hinsvegar vil jeg taka það
fram að þetta kemur ekkert við
skattaframtali manna og þurfa
engir að óttast það.
Jeg vonast fastlega eftir að
menn bregðist vel og drengilega
við þessari nýbreytni og reyni að
áætla uppskerumagnið eftir þv£
sem við verður komið.
Jeg vil einnig taka það fram
að allir garðleigjendur, sem ekki
hafa fengið eyðublöð, annaðhvort
vegna flutnings eða einhverra
mistaka, eru. beðnir að snúa sjer
strax til skrifstofu minnar í
Atvinnudeild Háskólans, sími
5378, og mun þá verða bætt úr
þessu. Til skrifstofunnar ber
einnig að snúa sjer með alt við-
komandi leigugörðunum að und-
anskildri greiðslu á leigunni, en
henni er veitt móttaka á skrif-
stofu bæjarverkfræðings.
Guðrún Jónsdóttir, Landakoti,
Vatnsleysuströnd á 90 ára af-
mæli 13. þessa mánaðar.
Slökkviliðið var gabbað að
Vesturgötu 12 í gærkvöldi um
9-leytið.
Eftir
Walt Dlsney
Jón bóndi á Brekku er harla glaður, er hann sjer að nághannarnir
hafa hjálpað honum að forða hlöðunni frá eldinum og hann þakkar þeim
innilega fyrir.
„En,“ segir Jón bóndi „Jeg vildi að jeg gséti haft, hendur í hári
brtnnu vargsins“
„Má jeg þakka þjer sjerstaklega, Mikki, fyrir dugnaðinn“, bætir
Jón bóndi við.
„Hvað er nú þetta“, kallar Mikki. „Stína, ert þetta þú“?
„Já, Jón á Brekku er pabbi minn og jeg á heima hjerna“.