Morgunblaðið - 12.05.1946, Side 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 12 maí 1946
THEODOS
&ftir
^eton
35. dagur
„Þú leggur alltof hart að
þjer“, sagði Jósep reiðilega. —
„Faðir þinn ætlast áreiðanlega
ekki til þess að tekið sje á
móti honum með slíkri við-
höfn“.
Þau sátu í dagstofunni niðri.
Það fanst Theo fallegasta her-
bergið í húsinu og þar undi hún
sjer best. Hún var að sýsla við
brjef, og heyrði ekki það, sem
Jósep sagði.
„Pabba þykir ekki góð þessi
tegund af Madeira", sagði hún.
„Ef ekki er til annað, verðum
við að útvega það“.
Jósep sat í djúpum hæginda-
stól og reykti.
Hann hleypti brúnum og
svaraði: „Þetta vín er nógu
gott hanáa föður mínum, svo
að jeg get ekki sjeð, hvað Burr
ofursti getur fundið því til for-
áttu“.
Theo leit upp og brosti. „Ó,
Jósep — vertu ekki svona af-
undinn! Mig langar aðeins til
þess að taka eins vel á móti
föður mínum og unnt er. Hann
hefir aldrei komið til Suður-
ríkjanna, eins og þú veist. Mig
langar til þess að sýna honum,
hve við höfum það gott hjer
— hve vel þú hugsar um mig“.
Það rumdi eitthvað í Jósep,
og hann hjelt áfram að reykja.
„Við verðúm að efna til
veislu — honum til heiðurs“,
hjelt hún áfram. „Við bjóð-
um Drayton fylkisstjóra, —
Ricardson —, Pinckney — og
Rutledges hjónunum. Það verð-
ur gaman!“ Hún sá í anda ?tof-
una fulla af skrautbúnu fólki
— og Aaron stæði ....
„Þjer dettur líklega ekki í
hug, að halda samkvæmi nú!“
hrópaði Jósep.
Hún roðnaði. Eitt andartak
hafði hún gleymt því, hvern-
ig ástatt var fyrir henni.
„Jeg geri ráð fyrir, að við
verðum að fresta því, þangað
til alt er um garð gengið“, sagði
hún hægt. — Um garð gengið.
Þegar jeg hefi losnað við þenn-
an undarlega hlut, sem hefir
afskræmt líkama minn. Þegar
jeg er orðin ein aftur. En ef
sú stund kemur aldrei? Ef það
kæmi að því, að aldrei birti
eftir þetta myrkur, sem altaf
umlykur mig annað veifið? —
Hvað þá? Þetta herbergi myndi
ekki breytast hót. Hjer myndu
menn skemta sjer eftir sem
áður —<. — ef til vill pabbi
líka.
„Hvað er að, Theo?“ Jósep
stökk á fætur, og þaut til henn-
ar. „Af hverju ertu svopa und-
arleg á svipinn?“
„Jeg er hrædd“, sagði hún.
nHrædd“.
„Við það, að ala barnið?"
Hún kinkaði kolli.
Honum ljetti bersýnilega. —
Hann sagði glaðlega: „Vertu
ekki að þessari vitleysu! De-
bow læknir segir, að þú sjert
vel hraust. Þegar öll kurl koma
til grafar skeður þetta daglega
— á hverri stundu — jafnvel
á hverri mínútu. Sjerhver mann
leg vera hefir komið í heim-
inn á þennan hátt, og ..“
„Þessi ótti er ástæðulaus,
ætlarðu að segja“, greip hún
fram í fyrii* honum, og brosti.
„Jeg veit það. Jeg skal reyna
að vera hughraust“.
— Theo var óvenju fámál
næstu daga og kvartaði aldr-
ei. Síðdegis á fimtudaginn var
von á Aar^>n. Theö reyndi að
hylja vanskapaðan líkama
sinn eftir bestu getu og gerði
margar árangurslausar tilraun-
ir til þess að greiða hár sitt á
sama hátt og hún hafði verið
vön að gera heima að Rich-
mond Hill. En hún var svo
máttfarin, að hún varð að gef-
ast upp.
Þegar hún hafði lokið við
að búa sig, gekk hún niður í
dagstofuna. Hún staðnæmdist
fyrir framan spegilinn, og
virti fyrir sjer spegilmynd sína.
Drottinn minn — hvað je;;
er orðinn ljót og ellileg! hugs-
aði hún með sjer. Hún var svo
bólgin 1 andlitinu, að augun
voru nær sokkin — og hörunds-
liturinn var undarlega grá-
hvítur.
Hún hallaði sjer útaf á legu-
bekkinn. Hún ætlaði að bíða og
hlusta eftir vagninum. En brátt
fjekk hún nið fyrir eyrun, sem
yfirgnæfði öll önnur hljóð. —
Það fór hrollur um hana. Hve
einkennilegt, að henni skyldi
vera kalt í þessum svækju-
hita! Jeg má ekki sofna, hugs-
aði hún með sjer — en um leið
umlukti myrkrið hana. Hún
heyrði ekki, þegar vagninn
staðnæmdist fyrir utan, nje
heldur þegar Aaron hljóp upp
þrepin, á undan Jósep.
Hann gekk þegar að legu-
bekknum, þar sem Theodosia
lá. „Guð minn góður — hvað
hefirðu gert við hana!“ hróp-
aði hann, og sneri sjer reiðilega
að Jósep.
Jósep roðnaði. „Jeg veit ekki,
við hvað þú átt. Hún sefur. Hún
sefur mikið um þessar mund-
ir“.
„Líttu á hana, bjáninn þinn!
Hún er veik — fárveik!“.
„Það er ekkert að henni. Það
er aðeins eðlilegt, að .... “
Hann þagnaði, þgar hann tók
eftir augnaráði tengdaföðurs
síns.
Aaron beygði sig yfir dótt-
ur sína. „Theodosia“, sagði
hann — og rödd hans var svo
þrungin blíðu, að Jósep þótti
nó | 'urv.
Það fðia krampadrættir um
líkama hennar og varir henn-
ar bærðust, en hún opnaði ekki
augun.
Aaron og Jósep — sem nú
var ekki farið að verða um
sel — báru hana upp í svefn-
herbergið og lögðu hana í rúm-
ið. Aftur fóru krampakippirn-
ir um líkama hennar, andar-
dráttur hennar stöðvaðist, og
hún varð svarblá í framan.
„Hvað er að henni?“ spurði
Jósep með öndina í hálsinum.
„Jeg hefi aldrei sjeð hana
svona ....“
Aaron sneri sjer að honum
og hrópaði: „átattu ekki þarna
eins og auli! Náðu í lækninn!
Náðu í heitt vatn, vín, ábreið-
ur! Og vertu fljótur!“
Þjónarnir komu brát.t með
það, sem hann hafði beðið um.
Hann dreypti á hana víni og
vafði ábreiðunum utan um
hana. „Komið með öll glóðar-
kerin, sem til eru í húsinu! Við
verðum að reyna að hlýja
henni“.
Smám saman varð andar-
dráttur hennar rólegri, og
bláleiti blærinn hvarf af and-
liti hennar.
Þegar Jósep kom þjótandif
með Debow læknir á hælun-
um, dró hún andann eðlilega
á ný. Aaron stikaði fram og
aftur um gólfið, — svitinn bog-
aði af andliti hans.
Læknirinn hafði bersýnilega
lagt af stað í flýti, því að bún-
ingur hans var allur í óreiðu —
og það var óttasvipur á andliti
hans. En honum tókst samt sem
áður að brosa, og hneigja sig
djúpt fyrir Aaron. „Herra
varaforseti — þetta er vissu-
!ega óvæntur heiður . .. . “
„Dóttir mín er mjög veik,
herra minn. Hún fjekk krampa.
Hún hafði það af, að þessu
sinni, en jeg er hræddur um,
að hún .... Hver er orsök
krampans, og hvernig er hægt
að koma í veg fyrir hann?“
Læknirinn dró djúpt að sjer
andann, hagræddi gleraugun-
um á nefinu og beygði sig yf-
ir Theodosiu, hátíðlegur í
bragði. Hann þreifaði á slag-
æðinni.
„Mirabilium est natura“,
sagði hann loks. „Við vissar,
óvæntar aðstæður getur maður
átt von á því, — þegar maður
hefir til . .. . “
„Þjer eruð fífl“, lireytti Aar-
on út úr sjer. „Fífl og skrum-
ari. Þjer hafið ekki hugmynd
um hvernig hægt er að hjálpa
frú Alston. Þjer megið fara“.
Hann sneri sjer að Jósep. —
„Er þessi feiti asni eini lækn-
irinn hjer í borginni?"
Jósep, fölur og óttasleginn,
ætlaði að svara.
Aaron greip fram í. „Komdu
með alla lækna bæjarins hing-
að á stundinni! Jeg ætla að tala
við þá — alla!“
Jósep hikaði.
Aaron lagði höndina á öxl
hans. „Drengur minn — ger-
irðu þjer ekki ljóst, að konan
þín er í hættu stödd? Lífs-
hættu? Jeg hefi heyrt um, að
konur fái stundum krampa, um
það leyti sem þær ala börn sín.
Afleiðingin er nær alltaf sú . . “
Rödd hans titraði. Hann beit
á vörina, snerist á hæl og gekk
út að glugganum. Hann sneri
baki að Jósep, þegar hann lauk
við setninguna. Rödd hans var
köld og tilfinningalaus, og vakti
það skelfingu Jóseps. „Þú hlýt-
ur áð.verða að sjá á bak bæði
konu þinni og barni ykkar,
nema því aðeins, að kraftaverk
gerist“.
Kraftaverkið gerðíst — og
það var Aaron að þakka.
oiiiiiiiiiiiimiunuio^iuiiiiuiiwuiiinniiimMiiiiiiiM
=a
|s Hessian I
Olíufrír húsastrigi er kom-j
inn í
Veggfóðurverslun
Victros Kr. Helgasonar, 3
Hverfisgötu 37. Sími 5945. |
immmmmmmiimiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmini

Vegagerð ríkisins
óskar eftir nokkrum duglegum og reglusöm-
um mönnum til að stjórna vjelskóflum og
jarðýtum. Bifvjelavirkjar og vjelstjórar ganga |
fyrir. Upplýsingar á vegamálaskrifstofunni,
sími 2809 og áhaldahúsi vegagerðanna Borg-
artúni 5. Sími 6519.
AÐALFUNDUR
Aðalfundur Flugfjelags íslands H.f., verð-
ur haldinn í Kaupþingsalnum í Reykjavík,
föstudaginn 14. júní 1946, kl. 1,30 eftir hád.
Dagskrá samkvæmt fjelagslögum.
Atkvæða- og aðgöngumiðar verða afhentir
á skrifstofu vorri, Lækjargötu 4, Reykjavík,
dagana 10.—14. júní, n.k.
ddía^^eíac^ Jlólandó
99
Togvír
6x19, 1%” og 1V2”
Dragnótatóg 2 lA
fyrirliggjandi.
Jónsson & Júlíusson 1
Garðastræti 2. Sími 5430.

Aiþingissagan
I Rjettarsaga Alþingis til 1944, eftir Einar Arn-
órsson.
Þingvottar eftir Matthías Þórðarson.
Fæst hjá bóksölum.
Alþingissagan verður alls um 20 sjerstök |
rit og ritgerðir, sem koma svo ört, sem kost-
ur er a.
Aðalútsala:
i Ídólau. ^í^iíóarCd^manclí
óóonar
Tilboð
óskast í rafknúna sjódælu, ásamt leiðslum.
Afköst ca. 300 tonn á klst. Einnig sjerstæðan
riðstraumsmótor, 40 hestöfl.
Allar nánari upplýsingar gefur:
Bæjarstjórinn, Vestmannaeyjum.

$
Bestu þakkir fyrir auðsýnda vinsemd 9. maí 1946.
Jóna Jónsdótir.