Morgunblaðið - 10.01.1947, Qupperneq 8

i I ■
tfr*.
— Um dýrtíðarvandamálið
Framh. af bls. 7.
(auk þess, sem útgerðin væri
að miklu eða öllu leyti fallin
burt sem skattgreiðandi). A
það má hins vegar benda í þessu
sambandi, að sú mikla eigna-
aukning á síðustu árum, sem
höf. minnáfst á, mun fremur
stafa af því, að tekjur hafi ver-
ið dregnar undan skatti en
skattstigarnir sjeu óhæfilega
lágir.
Þetta atriði, undandráttur
tekna frá skatti, ræddi jeg ékki
í fyrsta lagi vegna þess, að það
er sjálfsagður hlutur, að skatt-
lögunum sje. framfylgt eins og
Öðrum landslögum, og að þau
sjeu látin ganga jafnt yfir alla,
þótt mikill misbrestur sje á,
að það hafi tekist. í öðru lagi
hefði hið opinbera full not fyr-
ir þann tekjuauka til eðlilegra
þarfa, sem fengist við það, að
hægt væri að innheimta fullan
skatt af öllum tekjum og eign-
um. Skattalöggjöfina og ágalla
hennar, gefst mjer heldur ekki
rúm til að ræða.
★
Jeg ætla ekki að ræða hjer
frekar skaðsemi verðuppbót-
anna fyrir tækniþróunina. Það
fyrirbrigði er fullkunnugt, og
frótnar óskir höf. um að miða
uppbæturnar við þau fyrirtæki,
sem „best væru úr garði gerð
tæknilega", breyta þar harla
litlu um. Við þekkjum, að nokk
ur hluti landbúnaðarins hjer
hjá okkur er rekinn með svip-
uðu sniði nú og gert hefir ver-
ið allt frá landnámstíð. Bú af
þessu tagi virðast þrífast sæmi-
lega við hliðina á búum, sem
rekin eru með nýtísku sniði.
Höf. virðast hafa fullan skiln-
ing á þessari hættu, en frá öðr-
um hafa komið fram ákveðnar
kröfur um, að ljelegri búunum
yrðu greiddar hærri verðupp-
bætur en þeim búum, sem bet-
ur eru sett. Má það teljast dá-
lítil bending til skýringar þessu
máli. Tilvitnun höf. í verslun-
ina hjer sannar einnig það, sem
hjer um ræðir.. Aðstaðan í versl
. uninni hefir verið slík, að hún
hefir jafneilt öruggri verð-
verndun. Til verslunarinnar
hefir því streymt fjármagn og
vinnuafl langt fram yfir það,
sem nauðsynlegt og æskilegt
getur talist.
Höf. hneikslast mjög á því,
að jeg skuli kalla tillögur þeirra
fjarstæðiskenndar og frumleg-
ar. Þeir eru nú raunar sjálfir
búnir að draga mjög saman
seglin. Þeir vilja nú láta líta
svo út, sem útflutningsuppbæt-
urnar hafi ekki átt að ná nema
til bátaflotans, enda hafa söju-
horfur ýmissa afurðanna batn-
að allmikið í bili að minnsta
kosti, síðan tillögur þeirra voru
í fæðingunni. En auðvitað
ræddi jeg þær eins og þær lágu
fyrir.
Þeir viðurkenna að tillögur
þeirra um hinar tíðu tollbreyt-
ingar hafi verið svo fjarstæðu-
ltenndar og frumlegt hugar-
smíði, að þær sjeu óframkvæm-
anlegar, en með því er einni
höfuðstoðinni kippt undan bygg
ingunni. Hinn „fljótvirki“ og
sjálfvirki tollahemill átti að
leggja sinn mikla skerf til þess
að viðhalda jafnvæginu í
greiðsluviðskiptunum út á við.
Þeir telja raunar ekkert því til
fyrirstöðu að hækka tollana, en
forðast að ræða afleiðingar þess
að öðru .leyti. Höf. telja líka
vel hægt að hækka tekjuskatt-
inn einu sinni á ári (ekki einu
sinni eða tvisvar eins og áður),
en minnast á þá óhjákvæmi-
legu afleiðingu af verulegri
hækkun haris (og skjótri inn-
heimtu), að fjölmargir hinna
almennu skattborgara myndu
við það lenda undir hamri
skattinnheimtunnar.
A einum stað í bæklingnum
telja höf. auðvelt að tryggja
,,að raunveruleg laun væru ekki
minkuð með verðbólgu, launa-
sköttum eða öðrum slíkum að-
gerðum“. Það hlýtur að vera
flestum hulin ráðgáta hvernig
hækka eigi skatta launþeganna,
þótt ekki sje nema einu sinni
á ári, án þess að rýra launin,
án þess að hækkunin sje skatt-
ur á laun. Hin fáránlega til-
vitnun hö'funda til „sjálfstæðis
meirihluta“ niðurjöfnunarnefnd
ar breytir engu Um fánýti og
fjarstæðu slíkra slagorða.
i?
Jeg þykist þá hafa rætt svar-
grein þeirra hagfr. J. H. H. og
T. A. nægjanlega, en ástæða
væri til að ræða ýmis atriði
nánar, sem drepii) hefir verið
á, og enda annað, sem umrædd-
ur bæklingur gefur tilefni til.
Björn fejörnsson.
— Meðal annara orða
Framh. af bls. B.
heimurinn hefir ekki enn feng
ið að glöggva sig á hvað það
er, sem þeir vilja. Þeir leggja
alt undir sig, taka húsin okkar
og húsgögnin. Og ef við hreyf-
um mótmælum, þá verðum við
fluttir nauðungarflutningi úr
landi. En börnin okkar verða
j þá alin upp í bolsivikkiskum
anda.
— Við vorum alin upp við
! falskar forsendur. Við urðum
Nasistar án þess að vita hvað
' nasismi var. Við höfum beðið
; ósigur í styrjöld, og hvað eig-
j um við nú til bragðs að taka
I sagði einn stúdentanna. Aðrir
, kinkuðu kolli til samþykkis.
i Kannske að við sjeum Nas-
istar enn, sagði þá dökkhærða
1 stúlkan.
'ár
En hverjum skyldi sá leiði
! árangur vera að kenna nema
i þeim, sem hafa komið þannig
; fram gagnvart hinu unga fólki,
i það veit ekki í dag, hvað lýð-
! ræði er, og finnur ekki mun-
l inn á nasisma og aðferðum
| þeim, sem stúdentarnir eru
beittir í dag?
iárnbrautarslys í
Frakklandi
París í gærkvöldi.
í DAG ók farþegalest á
vöruflutningalest skamt frá
Calissane. Um fimtíu manns
særðust, en ekkert hefur
heyrst um það, að nokkur far
þeganna hafi látið lífið. —
Reuter.
PARIS: —. Von Stulpnagel
hérshöfðingi, sem um. tíma
hafði herstjórn í París og tal-
inn er eiga sök á aftöku margra
franskra gisla, hefur verið
handtekinn í franska hernáms
svæðinu í Þýskalandi.
ýr skipsSjóri á rfQ;jsen
iL
JFöstudagur 10. jan.
Aðalbjörg Sigurðardóttir sextug
ft
London í gærkvöldi.
SIR JAMES Biesut, núvei’-
andi skipstjóri „Queen Eliza-
beth“ hefur sagt upp starfi
sínu og hygst hætta sjó-
mensku með öilu.
Við stjórn risaskip&ins tek
ur C. M. Ford, sem stöku sinn
um hefur hlaupið í skarðið
fyrir Sir James. — Reuter.
— SIÐAN eru nálega tveir
tugir ára. —
Mannfjöldinn þokaðist á-
fram eftir þröngri skógargöt-
unni. Loftið var þrungið regni
og ónotalega syalt, þó að sumri
væri aðeins lítið tekið að halla.
Við Þórður gengum aftarlega
í hópnum, þögulir að annarra
dæmi. Aðeins hvísl sundur-
lausra setninga rauf þögnina,
en að öðru hvoru buldi regnið
á hattbörðum, regnhlífum og
laufi trjánna yfir höfðum
fólksins.
Drungi náttúrunnar lagðist
á hugina, og hundruð fóta
þrömmuðu þunglamalega á
blautum sandinum, en gusur
og skvettur buldu á náungan-
um án þess, að nokkur gæfi
þeim gaum.
Þá gall við skær, hveUur
hlátur framan úr mannhafinu.
Og síðan heyrðist annar hlát-
ur og hver af öðrum, — þrungn
ir ólgandi kátínu og hispurs-
leysi.
Menn áttu sjer auðsjáanlega
einskis ofstopa von. Maígir
litu undrandi til fjelaga síns,
rjettu úr kútnum og leituðu
fótum sínum forráða. Jeg leit
spyrjandi á Þórð. „Hver hlær
svona í • hvínandi rigning-
unni?“ sagði jeg. „Aðalbjörg“,
svaraði Þórður með þeim radd-
blæ og augnaráði, er gáfu til
kynna, að auðvitað ætti eng-
inn þvílíkan kjark nje lífs-
djarfa annar en hún.
Frá þeirri stundu hef - jeg
aldrei orðið undrandi á neinu
því, sem hún hefur sagt eða
gert. Mörgum finnst eflaust, að
þau sjeu orðin mörg og mis-
munandi áhugamálin hennar
Aðalbjargar Sigurðardóttur. En
hafa þeir ' boríð áhugamálin
hennar saman við margbreyti-
leik lífsins? Margir fella dóma
um náunga sinn og vita oft um
f þá fleira og meira en efni
standa til.
Aðalbjörgu þelrkja allir ís-
lendingar að nokkru. Margir
vita, að liún er Eyfirðingur að
ætt og hún átti að lífsförunaut
einn allra gáfaðasta og mennt-
aðasta son þjóðarinnar. Með
honum átti hún tvö frábæri-
lega mannvænleg börn, sem
! gædd eru þeim kostum og gáf-
! um, er -foréidrarnir áttu best-
En Aðalbjörg á fleiri •. börn
en þau, sem eru af holdi henn-
ar og blóði. Ahugamálin henn-
ar hafa verið mörg um ævina.
Sjálft lífið hefur verið áhuga-
mál hennar.
Hún er þjóðrækin, og þó
finnst mjer ævinlega, að hún
hafi fyrir augum heill mann-
lífsins alls, þegar hún vinnur
að velferðarmálum þjóðar
sinnar.
Konurnar í Reykjavík og um
land allt þekkja störf hennar.
Bágstaddar -mæður og einstæð-
ingsstúlkur vita, hvar jafnan
er hollra ráða að leita og hjálp-
ar. Munaðarlausu börnin eiga
vart betri málsvara en hana.
Skóla- og uppeldismál eru
þau viðfangsefni hennar, sem
jeg hef haft gleggst kynni af.
Mörgum hefði orðið það, sem
hún hefur unnið þeim málum,
ærið lífsstarf. Og þó hverfa
þau eflaust í minningum
margra, vegna annars, sem hún
hefur fjallað. um.
Allt frá þeirri stundu, er
hún gerðist kennari við barna-
skólann á Akureyri, og til þessa
dags hefur hún verið boðin og
búin til að vinna fyrir æskuna.
Eiun samnefndarmaður henn-
ar í skólamálanefndinni, sem
undirbjó nýju fræðslulögin,
sagði við. mig: „Aðalbjörg
hafði lifandi áhuga á öllum
þáttum skólamálanna. Hún
batt áhuga sinn við fleira en
uppeldi kvennanna einna. Hún
er merkilega greind og greina-
góð“, bætti hann við.
Sá, sem ætti hláturinn henn-
•ar Aðalbjargar, þyrfti ekki að
óttast, að h!5nn brysti kjark
og þrek, þótt eitthvað syrti að
í lífinu.
Líklega þykir mjer mest vert
um hláturinn hennar. Hann er
spegill ^eirra ítosta 'hennar,
sem .jeg dái mest.
J. S.
CAPETOWN—- í ár verða
tveir nýir hátíðisdagar í Suð-
,■ ur-Afríku. Almennur frídagur
; verður í landinu, er breska kon
ungsfjölskyldan kemur þangað
, 17. febrúar n. k„ og einnig þeg
ar Elizabeth prinsessa heldur
! upp á tutfugu og eins árs af-
mæli sitt 21. apríl.
T.
V I TQUD N00 WVOO'RE 1 F I RSCOG'NI'ZED VOU, FROAd PICTURE5
AlNö ePr'lAl ASEUTZ, í>ll£RRV HAv
C ’I'iKúd’M RlPc FR0A1 TOVIN,SUT —
. . liiT'v Y"nOT UNTIL WE've
U-.T.’"5 /j MAD A TALK, /VU££
OUT! /\ 5H&.RRV KRATER!
v. <*
KRATER! I
NEVER HEARD
VERV
M005ST,
M
KRATER.
IN THE PAPER5, IN CONNECTlON
WITH THE KRATER '/ViURDER CAOE1
^.:,oh, oon't reach for
VOUR LEAD VEND0R...I
SLEIöHTED IT OUT Of
VOU,
ANVWAV
Sherry hefir fen;
manni, en þegar h
hún hrædd og segis
5 sitja 1 bíl hjá ókunnum
"löðvar bifreiðina, verður
. "ara út. Maðurinn: Ekki
fyr en við höfum rabbað svolítið saman, Sherry
Krater. Sherry: Jeg sagði yður, að jeg hjeti ekki
Sherry Krater, jeg hefi aldrei heyrt hennar getið.
Maðurinn: Jég þekki þig, góða mín, á myndunum
í blöðunum í sambandi við morðið á Krater. Sherry:
Hver ertu eiginlega?