Morgunblaðið - 22.06.1947, Qupperneq 7

i Sunnudagur 22. júní 1947
SlöRGUNBLAÐIÐ
7
R E Y K
Öllu snúið öfugt.
Dagsbrúnarverkfallið heldur
áfram. Fyrstu dagana eftir að
það skall á, var verkfallið á
hvers manns vörum. — Nú er
minna um það talað. Eins og
mönnum þyki ekki nema eðli-
legt, að það haldi áfram, úr því
það einu sinni byrjaði.
Kommúnistar halda því fram
á hverjum degi, að samningar
eigi að komast á tafarlaust. Eft-
ir annari framkomu þeirra, sem
í Þjóðviljann slcrifa, ættu hinar
daglegu kröfur um tafarlausa
samninga að þýða það, að Þjóð-
Viljamenn vilji að- verkfallið
standi sem lengst. Eftir því sem
þeir sjálfir upplýsa ber helst að
skilja þá þannig, að þeir meini
alveg þveröfugt við það, sem
þeir segja.
Þegar kommúnistar í stjórn
Alþýðusambandsins skrifa verk
lýðsfjelögunum brjef út um
land og biðja þau um, að boða
ÍVinnuveitendafjelaginu tafar-
laust samúðarverkfall, vegna
Vinnustöðvunar Dagsbrúnár, þá
upplýsir Þjóðviljinn, sbr. grein
hans og yfirlýsingu á fimtudag,
að kommúnistarnir í stjórn Al-
þýðusambandsins meini, að þeir
kæri sig ekkert um nein samúð-
arverkföll.
Formaðurinn gerir
ekkert.
Kjaftarófur kommúnista sem
hafðar eru til þess að breiða út
allskonar vitleysu, hafa alla
þessa viku verið látnar segja og
útbreiða, að nú sje verið að
semja við Dagsbrún. Nú hafi
fundir verið haldnir allan dag-
inn. Nú hafi Dagsbrún verið
boðið tiltekin kauphækkun. Nú
sje ekki annað en bíða til morg-
uns. Þá verði verkíallinu lokið.
Allir sem hlaupa með sögur
þessar fyrir kommúnistana vita
sem er að enginn fótur er fyrir
þeim.
Á meðan hlaupið er með all-
ar þessar samningasögur, hefur
formaður Dagsbrúnar ekki gert
nokkurn hlut til þess að koma
neinum samningaviðtölum á,
sennilega af því að hann eða
þeir sem stjórna honum, kæra
sig ekkert um, að neitt sje
hreyft við málinu.
Skáldsögur komma.
Annar sagnaflokkur komma,
sem hlaupalið þeirra breiðir út,
fjallar um einhverja dularfulla
sundrungu í ríkisstjórninni. Að
þar sje nú hver hendin upp á
móti annari. Svo mæla börn sem
vilja, segir máltækið.
Af þyí að kommúnistar hafa
ekki efnt til þessa verkfalls,. til
þess að bæta kjör verkamanna,
hvorki hjer í Reykjavík nje ann
arsstaðar, heldur til þess að
auka á erfiðleika með þjóðinni
yfirleitt, í þeirri von að erfiö-
leikar almennings, sem af verk-
föllum stafa, kynnu að valda
sjerstökum erfiðleikum fyrir
ríkisstjórnina, þá búa kommar
til skáldsögur, sjer til hugar-
hægðar, um það, að þeir hafi
komið af stað ósamkomulagi og
sundrungu innan stjórnarinnar.
Sennilega eru kommúnistar
þeir einu menn hjer á landi, sem
hafa ekki komið auga á, að
verkfalls- og valdabrölt þeirra,
ofstopi þeirra gagnvart löglegri
stjórn landsins, og undirlægju-
JAV
háttur þeirra og hlýðni við hina
ónafngreindu yfirboðara þeirra,
hefur lagt drjúgan skerf til ein-
ingar allra annara flokka, gegn
þessum skemdamönnum þjóðf je
lagsins.
Hringavitleysa
Þjóðviljans.
Ritstjórn Þjóðviljans er þessa
daga rekin með þeim hætti, að
engu er líkara, en þeim sem þar
stjórna, einblíni á kjörorðið:
„Best sem vitlausast".
Látum vera þó þétta komm-
únistamálgagn hafi viðurkent,
og harmað, ófarir kommúnista
í verkfallinu.
Að þeim hafi fyrst mistekist
að fá verkalýðsfjelög landsins
til að segja upp samningum. Og
þegar þeim tókst að koma* á
Dagsbrúnarverkfallinu, þá hafi
þeim mistekist að koma á þeim
mörgu samúðarverkföllum, er
þeir hugsuðu sjer að efna til um
alt land.
Frá þessu hefur Þjóðviljinn
skýrt, ýmist beinlínis eða óbein-
línis.
Þó vantar, sem éðlilegt er,
allmikið í frásögn kommanna af
hrakförum þeirra. Þeir hafa t.
d. ekki sagt frá hinu norðlenska
fjelagi, sem hafði undirbúið
uppsögn samninga, um það leyti
sem. tilmælin komu frá stjórh
Alþýðusambandsins, um að fje-
lagið segði upp samningum sín-
um við vinnuveitendur. En þeg-
ar tilmælin komu hjeðan að
sunnan, þá hætti fjelagið við að
segja upp, af því forystumenn
fjelagsins vildu ekki láta það
spyrjast að þcir í einu nje neinu
færu eftir því sem kommúnistar
óskuðu eða fyrirskipuðu.
Býrtíð og afurða-
verð.
Mótsagnir og vitleysur komm
únistanna er skrifa í þjóðvilj-
ann eru verklegastar og- mynd-
arlegastar, þegar þeir ræða um
afurðasölumálin. Þyrfti langan
lestur, til að rekja þær f jarstæð-
ur og endaleysur allar.
Fyrst segir Þjóðviljinn að nú
verandi ríkisstjórn hafi sýnt ó-
dugnað og sinnuleysi við afurða
sölumálin.
Næst segir Þjóðviljinn, að af-
urðasalan hafi gengið svo vel,
að ekki sjeú dæmi til, að svo
vel hafi tekist áður.
Svo eru málin rædd nánar.
.Þá segir Þjóðviljinn, að svo vel
hafi tekist að fiskurinn. verði
nú seldur fyrir 20—50% hærra
•verð en í fyrra. Og það sje svo
ágætt verð að ríkissjóður þurfi
ekki að gefa með líkt því öll-
um fiskinum sem seldur er.
Þetta segja kommúnistar, og
halda, að með því sjeu þeir að
útmála g.lansandi ástand og
horfur með þjóðinni. Að eitt-
hvað talsvert af aðalframleiðslu
vöru landsmanna, sje hægt að
selja á erlendum markaði, án
þess, að ríkissjóður borgi hluta
af verðinu(!)
Segjum svo, að verðið sje
töluvert hærra en í fyrra. En
samt þarf að borga með fisk-
inum af almannafje. Hvernig
kemur þetta heim? Þjóðvilja-
menn ætlast ekki til þess að
lesendur þeirra sjái það. Að
enda þótt hægt sje af alveg
sjerstökum ástæðum, að fá
K U R B
hærra verð fyrir nokkuð af
fiskinum í ár, en í fyrra, þá
hefir dýrtíðin hækkað svo mik-
ið síðan, að sú verðhækkun
sem fengist nægði ekki til þess
að vega upp þann aukna fram-
leiðslukostnað, sem stafar af
hinni hækkuðu dýrtíð.
Frá þessu hörmungarástandi
segir blað kommúnistanna, sam
timis sem ritstjórarnir halda
að hægt sje að telja fólki trú
um, að það sje vegurinn til
að bæta hag verkamanna, að
auka dýrtíðina nú, í einu
stökki, um 10%, eða sem svar-
ar 30 stigum í viðbót.
Flokkskynning.
Það tekur nokkurn tíma, að
almenningur kynnist komm-
únistum, átti sig á því, hvers-
konar fólk þetta er, og hver er
stefna þeirra og starf. Það er
ekki nema eðlilegt, að margir
eigi erfitt með að skilja, og
viðurkenna, eða láta sjer til
hugar koma að hjer, meðal Is-
lendinga, sje flokkur manna,
sem vill fyrir hvern mun, að
ofbeldi og kúgun fái að ryðja
sjer til rúms í heiminum, og
fái að festa hjer rætur. Að þjóð-
in eigi að afneita sjálfri sjer,
frelsi sínu, og . sjálfstæði, til
þess að öðlast það hnoss að
verða einskonar einskisvirtur
halakleppur aftan í alóskyldri
þjóð.
En ótal dæmin sanna að þetta
er stefna og markmið komm-
únista. EkkPaðeins þeirra, sem
eiga sjer íslehskt blóð í æðum,
lieldur kommúnista út um all-
an heim.
Verkfærin.
Menn hafa tekið eftir hinni
blindu hlýðni við hina erlendu
stefnu. Hvernig var í ágúst
1939, þegar kommúnistarnir
bæði hjer og annarsstaðar í
heiminum urðu vinir Nasism-
ans á einni nóttu? Af því þeim
var lögð hin nýja lína í munn.
Og hvernig var í Noregi, t.
d. með ökkar ágætu frændþjóð,
er best barðist leynt og ljóst
gegn Nasismanum? Voru ekki
norskir kommúnistar hjálpar-
menn Hitlersliðssveitanna, er
til Noregs komu, allt þangað
til Hitler sneri hersveitum sín-
um gegn Rússlandi?
Kölluðu okkar eigin komm-
únistar það ekki landráð, að
leggja fram vinnuafl til þess
að bæta aðstöðu bandamanna?
Ekki getur það verið landráð
gegn íslandi, að vinna að því,
að Hitler tapaði styrjöldinni. —
Nei.
Og hvað sagði ekki .einvald-
urinn í Moskva á dögunum, er
Harold Stassen, hinn ameríski,
heimsótti hann? Það var ekki
okkur að kenna, að slitnaði
upp úr vináttunni við Hitler.
Það var hinum þýska einvaldi
að kenna. Það er Hitler sáluga
að kenna, að mennirnir, sem
skrifa í Þjóðviljann í dag, skuli
ekki enn verá Nasistafylgj-
endur.
Fjárstyrkirnir.
Merkilegast af öllu saman
er það, að hinir hlýðnu og auð
sveipu kommúnistar, sem Þjóð
viljann skrifa, geta ekki,
R J E F
hvernig sem þeir hugsa sig um,
fundið nokkuð athugavert við,
þó þeir hefðu alla tiða og fram
á þenna dag verið unnendur,
og fylgismenn Hitlers. Því
þeir hafa það pólitíska upp-
eldi, ogl^ann ,,þorska“ eða van
þroska, að hugsa, tala og skrifa
eins og þeim er sagt. Frjáls og
sjálfstæð hugsun, samrýmist
ekki því, að vera hreinræktað-
ur kommúnisti.
Fyrir nokkru.var skýrt frá
því hjer, að foringi danskra
kommúnista, Aksel Larsen,
hefði talað af sjer í danska
þinginu. Gefið tilefni til þess
að hann var spurður mjög á-
kveðið að því, hvort flokkur
hans fengi fjárstyrk frá út-
löndum til starfsemi sinnar.
Samþingismenn hans sögðu
við hann, að hann þyrfti svo
sem ekki að telja nákvæmlega
fram. Vel mætti skeika um
þúsund krónur til eða frá. —
Það skifti ekki máli. En menn
vildu vita, hvort kommúnist-
ar í Danmörku fengju yfirleitt
fjárstyrk frá útlöndum ellegar
ekki. Já eða nei.
Hinn danski kommúnistafor-
ingi kaus heldur að þegja. •—
Steinþegja. Spurningin hefir
breiðst út til nágrannaland-
anna. Sama þögnin frá forustu
mönnum kommúnista í Sví-
þjóð. Það er „línan“ auðsjá-
anlega. Þjóðviljinn mintist á
það fyrir nokkrum dögum að
hjer hefði verið sagt frá þess-
um fyrirspurnum. En ekki datt
kommúnistum í hug, að mót-
mæla því, að þeir hefðu
fengið fjárstyrk erlendis frá. Þó
hefði mótt hugsa sjer að ein-
hver þeirra vildi heldur láta
sem hann hefði gleymt því að
einhverjar smáupphæðir hefðu
síast til Þjóðviljans eða í flokks
starfsemina.
I þessu eina tilfelli virðast
Þjóðviljamenn halda sjer við
stefnuna, að fæst. orð hafi
minsta ábyrgð.
Göfugmenskan.
I öllum raunum sínum og
hrakförum, undanfarna daga
hefir Þjóðviljinn þó getað verið
hreykinn af einu, er hann hefir
sagt frá verkfallsstjórn Dags-
brúnar. Með miklu yfirlæti
skýrði hann frá því hjer um
daginn, hve Dagsbrúnarstjórn-
in sje alveg frámunalega eðal-
lynd. Hún eða verkfallsstjórn-
in hafi jafnvel alveg óbeðin,
leyft slökkviliðinu að fá bensín
á slökkviliðsbílana. Svo slökkvi
lið Reykjavíkur getur alveg ó-
áreitt af Dagsbrún, unnið störf
sín, þegar eldsvoða ber að hönd
um. Dásamleg göfugmenska?
Fleiri eru góðverk þessarar
stjórnar sem Þjóðviljinn sá á-
stæðu til að greina frá. Hún
hefir líka leyft læknum að fá
bensín á bíla sína. Vitanlega
takmarkað, svo læknarnir sjeu
ekki að heimsækja sjúklinga
sem eru langt frá bústöðum
þeirra.
Almúgamönnum sýnist að
þegar þetta er talið, sem svo
miklir skapgerðakostir, að á-
stæða sje til að skrifa um í
blöð, þá muni vera heldur fátt
um fína drætti í mannkosta-
búri hinnar núverandi Dags-
Laugardagur
21.júní
brúnarstjórnar og hjálparkokka
hennar.
Geirfuglinn o. fl.
Sannleikurinn er sá að hið
besta útrýmingarmeðal við
kommúnismann úr íslensku
þjóðlífi, er, að ■ alntenningur
kynnist honum, alveg til botns.
I^ynnist því mjög ítarlega,
hvernig hreinræktaðir komm-
únistar hugsa, og hver stefna
þeirra og starfsaðferðir eru.
Kunnleikinn á þeim, þekking-
in, skilningurinn, er það þrifa-
bað sem þarf, til þess að ís-
lensk þjóð losni við óþrif slík
með öllu.
Það er mín bjargföst sann-
færing, að ekki líði á löngu,
þangað til engir kommúnistar
verða hjer starfandi. Þeir líða
undir lok, sem pólitískar stærð-
ir. Ekki af því, að við þá verði
beitt neinum aðferðum öðrum
en þeim, sem samrýmast lýð-
ræðisskipulagi þjóðfjelagsins.
Þegar kommúnisminn verður
orðinn aldauða úr hugum Is-
lendinga, væri æskilegt að
geymd yrðu nokkur eintök af
íslenskum kommúnistum í
forngripasafni þjóðarinnar, eins
og þeir litu út, á svipaðan hátt
einsog gert er við útdauðar
fuglategundir, t. d. geirfuglinn
sáluga. Að vísu var hjer ekkert
safn til, þegar sú tegund fiður-
fjar hvarf af landinu. Svo ekki
er til hjer nema líkah af geir-
fugli.
En svo mæíti líka snúa sjer
að hinu væntanlega vaxmynda-
safni Oskars Halldórssonar. Fá
settar þangað myndir af þeim,
sem skelleggast börðust hjer
fyrir hinni austrænu stefnu.'
Svo dftirkomendurnir fengju
nákvæma vitneskju um,
hvernig þeir ,,fuglar“ litu út.
íerðalög Batide-
Fífefamsniía aukast
Washington í gær.
VIÐSKIPTAMÁLARÁÐU-
NEYTI Bandaríkjanna hefir ný
lega tilkynnt, að þegar hömlum
þeim, sem nú eru á ferðalögum
til Evrópu og Miðjarðarhafs-
landanna verði afljett, muni
upphæo sú, er Banuaríþjamenn
árlega eyða í ferðalög til út-
landa bráðlega komast upp í 1,4
billjónir dollara að minnsta
kosti. Árið 1946 evddu Banda-
ríkjamenn 550 milljón dollur-
um í ferðalög erlendis, þar af
330 milljónum í Kanada cg
Mexico. Ferðalög til Evrópu
búast menn ekki við að komist
á sama stig og fyrir stríð, fyrr
en eftir nokkur ár. Þess vegna
er þess vænst, að ferðamenn
muni í náinni framtíð aðallega
leggja leið sína til Kanada,
Mexico og landairna við kara-
biska flóann.
Metár, hvað snerti ferðalög
Ameríkana til útlanda, var árið
1929 þegar 687 milljónum doll-
ara var eytt til þeirra hluta.
BUENOS AYRES: — Stjórn-
in hjer hefir nú viðurkent hinn
nýja bandaríska sendiherra í
Brasilíu, en það er Jarnes C.
Bruce, verslunarmaður liá.
New York.