Morgunblaðið - 19.09.1947, Síða 2

2

MORGUPiBLAÐlÐ
Föstudagur 19. sept. 19471
I
hverju geru forystumenn
h©miiúnistu sig ui opin-
berum ósunnindumönnum?
Aíslierjarhrun er tilgangurinn
ÞVl miður er það engin nýj
urig í umræðum um stjórnmál
hjer á landi, að sannleikanum
sje „hagrætt“. Menn þegja um
það, sem þeim er í óhag en J7]nar Olgeirsson að hann hafði
Hrunstefna sósíalista
er í
gera óeðlilega mikið úr hinu,
sem þeir telja sjer til fram-
dráttar.
Staðreynrlirnar undirstaðan.
Auðvitað er þetta rangt. Und
irstaða þess, að almenningur
sjálfur geti stjórnað, svo sem
ætlast er til samkvæmt fyrir-
komulagi lýðræðisins, er, að fvr
ir hann sjeu lagðar staðreynd-
irnar óbrjálaðar og ólitaðar af
hlutdrægum frásögnum.
En fram hjá nokkrum veil-
um í þessu verður seint
komist með öllu. — Er og
engum gefið, að hafa yfirsýn
um allan sannleikann. Frelsið
hefur einmitt reynst heilla-
drýgst stjórnarfyrirkomulagið,
vegna þess, að þar eru mestar
likur til, að allar skoðanir fái
að njóta sín, engu sje skotið
undan og það sje á rjettu mati
staðreyndanna, sem valdhafarn
ir að lokum byggja ákvarðanir
sínar.
Verst að umsnúa
staðreyndunum.
Eri þó að það sje hættulegt, að
menn ná ekki yfir allan sann-
leikann, þá er hitt allt annað
og miklu verra, ef menn snú r
honum vísvitandi við. En það
er einmitt þetta, sem gerst hef
ur af hálfu kommúnitsa riú
undanfarið.
Er og ekki nóg með það, að
þeir búi til frá rótum nafnlaus
ar skröksögur og dreifi þeim
siðan út til ófrægðar andstæð
ingum sinum. Sjálfir forystu-
menn kommúnista, menn, sem
gegnt hafa æðstu trúnaðarstöð
um innan þjóðfjelagsins, þar á
meðal maður, er átti sem ráð-
herra að vaka yfir menntun og
uppfræðslu æskulýðsins í land
inu, hafa lagst svo lágt að koma
fram og skrökva vísvitandi í
augsýn alþjóðar.
Öllum getur skjátlast
Nú kann það oft að vera af-
sökun, þegar menn segja rangt
frá, að þá misminni. Þeir, sem
eitthvað hafa fengist við athug
un á gildi vitnisburða eða sam
anburð á síðari frásögnum af
atburðum við það, sem um þá
var skráð samtímis og þeir gerð
ust, hafa sannfærst um, að
minni manna er ótrúlega ó-
áreiðanlegt. Það iiggur þess-
vegna í eðli manna, að þeim
skjátlist stundum í frásögnum
sínum.
En þegar hinir fremstu menn
þjóðfjelagsins taka sig til og
hera vitni um þá atbúrði, er
þeir alveg nýlega hafa tekið
þátt í, mætti ætla, að þeir skoð
uðil öll gögn áður en þeir bæri
vilni. Bæði grandskoðuðu þeir
sitt' eigið minni og aðrar heim-
ilde- sem fyrir hendi eru.
Getur minnið alveg hrugðist?
v Nú hefur það t.d. sarmast um
undir höndum fundargerðir
utanríkismálanefndar frá 2. og
10. apríl. Áður en hann gaf
vottorð um, hvað þar hefði far
ið fram, mundi þessvegna hver
ærukær maður hafa litið í fund
argerðirnar og gáð, hvort minni
hans kæmi heim við þær stað
reyndir, sem þar voru skráðar.
Það eitt er að vísu ærið ó-
trúlegt, að Einari Olgeirssyni
hafi fallið úr minni höfuðat-
riði þess, sem á fundunum var
rætt og fjárhagsleg afkoma
okkar á þessu ári var undir
komin. Þó að minni manna sje
svikult, eru allar likur gegn
svo skyndilegu minnisleysi
höfuðatriði sem lýsti sjer hjá
Einari. En ef Einar vildi hafa
það, sem rjettara var, hefði
hann auðvitað ekki treyst
minni sínu einu, heldur gáð
fundargerðirnar og þá óhjá-
kvæmiiega sannfærst um, að
vottorðið, sem hann gaf, var
rangt.
Einar heiðrar ósannindin.
Sviksemi Einars við sannleik
ann kemur þegar fram í þessu,
að hann hirðir ekki um að
skoða samtímaheimild, sem
hann hefur undir hendi og leið
rjetta frásögn sína samkvæmt
henni. Orslitasönnunina fyrir
því, að það er lygin ein, sem
Einar vildi halda á lofti, fjekk
almenningur hinsvegar, þegar
á daginn kom, að Einar hvarf
ekki frá ósannindum sínum,
þegar svo skýrar sannanir
ÁRUM saman hafa sósialist
ar verið að nudda um það, sem
þeir hafa kallað „hrunstefnu“
í íslenskum stjórnmálum.
Hafa ýmsir andstæðingar
þeirra i stjórnmálum þegið þá
nafnbót hjá þeim, að þeir væru
„hrunstefnumenn.“
Og nafn sitt hafa þessir stjórn
málaandstæðingar sósíalista
ekki hlotið svo mjög fyrir það,
að þeir stæðu að neinu hruni
í þjóðlifinu, heldur hinu, að
þeir hafa þóttst sjá fyrir, að til
hruns leiddi, ef haldið væri á-
fram ofsalegri verðþenslu,
sem hefir átt sjer stað á undan
förnum árum, meðan setið hef
ir verið að fjársjóðunum frá
hofðu venð lagðar fram að leng . . , , ..
,v ... ... t- , setuhounum hier a landi.
ur varð ekki um deiit. f ram- j
koma Einars þá sannaði, að
hann hafði frá upphafi ætlað
sjer að ljúga að þjóð sinni.
En af hverju kemur það, að
forystumenn kommúnista skuli
leggja nafn sitt við svo fá-
heyrða lygaherferð sem þessa?
Fyrir þeim vakir eitt mark
mið: Stofnun kommúnistisks
að
að
a einræðis á Islandi. Til þess
geti orðið ,telja þeir,
svo
íslenska þjóðin þurfi að ganga
í gegnum eymd og niðurlæg
ingu aívinnuleysisins. Þann
1 jarðveg einan ætla þeir hæfan
fyrir einræðiskenningu sína.
Til þess að koma slíku upp-
lausnarástandi á, svífast komm
únistar einskis. Þó að forystu-
menn þeirra þurfi í því skyni.
að fórna æru sinni, þykir þeim
það lítils virði. Enda skilur þá
hvorki á milli aðferðanna nje
tilgangsins. Hvorttveggja lýsir
sama óþokkaskapnum og horfir
á hinn sama veg til niðurdreps
íslenskri þjóð.
ÍE-ingarnir komnir
heim efftir glæsilegn
íþróftftaför
ÍR-INGARNIR komu hingað til Reykjavíkur í gærkvöldi með
„Heklu“, eftir hina velheppnuðu íþróttaför um Noregs og Sví-
þjóð. Ferðin var í alla staði hin ánægjulegasta, sagði Þorbjörn
Guðmundsson, er blaðið átti tal við hann í gærkvöldí Strákarnir
stóðu sig mjög vel í öllum þeim mótum, sem þeir tóku þátt í.
Það byrjaði í Oslo, þegar Ósk^
ar Jónsson sigraði þá Hulse og
Sponsberg í 1500 m. hlaupi og
Finnbjörn og Haukur unnu báð
ir Block í 100 m. hlaupi, sem þá
hafði verið valinn til keppnl í
Norðurlandamótinu, eða þegar
Kjartan kom næstur á eftir
Ameríkumanninum Perkins i
800 m. hlaupi. — ÍR-ingarnir
vöktu þarna feikna athygli og
án þess að gorta nokkuð skygðu
þeir allverulega, á hinn sterka
ameríska íþróttaflokk, sem
keppti einnig á mótinu.
Þannig hjelt það áfram er
hægt að segja, og hámarkið var
þegar Haukur vann Norður-
lar.dakeppnina í 200 m. og Finn
björn varð annar á eftir Sírand
berg í 100 m. hlaupi og þegar
ÍR vann með yfirburðum tvær
fjelagskeppnir í Svíþjóð, þótt
annað fjel. hefði verið styrkt
með utanfjelagsmönnum.
Móttökurnar ytra voru allsstað-
ar hinar ágætustu. Norðmenn
báru íslendingana á höndum
sjer, hjá Skuru bjuggu þeir á
heimilum f jelagsmanna og mót-
tökunum í Örebru munum við
aldrei gleyma.
feaix ->
IVá fyrir dyrum.
Og nú er svo komið, að örðug
leikarnir hafa barið að dyrum.
Innflutningur verður að
teppast að verulegum mun og
stórtekjur manna hverfa, en
ríkissjóðurinn fer á mis við það
peningaflóð sem þingmenn
hafa haft til þess að halda vá-
gestinum frá dyrunum um
stundarsakir. Þessu verður nú
að hætta.
Hús og aðrar verðugar fram
kvæmdir stöðvast í miðjum
kliðum, og erfiðleikar eru á því
að leysa út sjálfar „nýsköpun-
arvörurnar“, sem enn eru að
streyma til landsins.
Ráðstefna er kvödd saman til
þess að athuga hvernig unnt
verði að halda framleiðslunni
í horfi, og atvinnurekendur
segja upp samningum.
Misjöfn viðhorf.
Við þessu bregðast forystu-
menn ýmislega.
Sumir þeir, sem spáð hafa
þessum óförum, virðast nú aUs
ekki geta stöðvað sig, og endur
taka í sífellu: Hvað sagði jeg
ekki? Þetta sagði jeg alltaf! —
rjett eins og það væri allra
meina bót, að trúa því og kann
ast við það, að einmitt þeir
höfðu átt kollgátuna.
Aðrir eiga erfitt með að
stöðva bjartsýni sína eða ná
glýjunni úr augum sjer ug
bregðast þó hið drengilegasta
við hinum harða boðskap, og
búast til varnar.
Enn aðrir, sem varað hafa
við því, sem í vændum var,
vilja nú láta af harmatölum en
hefjast handa án allra vettlinga
taka, úr því sem komið er.
Allir þessir þrír flokkar eru
líklegir til góðrar samvinnu
um þær ráðstafanir, sem gera
þarf þegar þeir hafa áttað sig
til fulls og sjá að heill alþjóðar
krefur. Og fullar vonir standa
til að viðreisnin takist með
þeim tækjum öllum, sem aflað
hefir verið.
Sorpeyðingarstöðin
Á FUNDI bæjárstjórnar í gær,
skýrði borgarstjóri svo frá, að
að undanförnu hafi verið unnið
að þeim athugunum að hjer í
bænum verði komið upp sorp-
eyðingarstöð.
Ef úr framkvæmdum verður,
sagði borgarstjóri, má gera ráð ' gangur, þeirra raunverulega
fyrir, að kostnaður við bygg- stefnumark í ljós: Hrunið.
ingu hennar verði ekki undir 1 Hrun þess skipulags í atvinnu-
milij. króna. ‘málum og þjóðfjelagsmálum,
Hrunmennirnir: sósíalistar.
En einn er sá hópur manna,
sem sker sig út úr og vill aðeins
eitt: Hrun, hrun.
Það eru þeir menh, sem fast
ast hafa eggjað til eyðslu og
ógegndar, sósíalistarnir, • sem
búið hafa til slagorðið: hrun-
stefna og hrunstefnumenn.
Nú kemur þéirra sanni til-
sem þeir vilja og hafa altaf vi!|
að feigt.
Þegar aðrir vilja taka hönd-<
um saman til bjargar, hefja’
þeir œðisgengna baráttu gegri
allri björgun.
Áfram, áfram! æpa þeir, þeg
ar á fossbrúnina er komið.
Meira, meira! öskra þeir, þeg
ar draga þarf saman þarfirnar,
Hærra, hærra! grenja þeir,
þegar kveða þarf niður dýrtíð
og verðbólgu.
Hrun, hrun! hvín í þeim,
þegar þeir eru komnir með allt
fram á hengiflugið og eru
hrapddir um, að nema eigi staði
ar og snúa við.
Iíatrið.
En nú hefir þjóðin sjeð fratn
an í forynjuna og veit að hjer
er „himnstefnan44 komin. Fljer
eru mennirnir, sem alltaf hafa
viljað og aldrei geta viljað ann
að en hrun, af því að þeir hata
allt saman, hata núverandí
skipulag, sem við höfirni búið
við og vilja að það hrynji.
Þess vegna eiga sósíalistar,
að rjettu lagi, ekkert atkvæði
að hafa um samtök annara
flokka til viðreisnarinnar. 1
okkar lýðfrjálsa landi fá þeir
að blaðra að eigin vild, og okk-
ar gamla skipulag, sem þeir
vilja feigt, tryggir þeim rjett-
inn til fullrar þátttöku.
En landsfólkið sjálft, sem
á allt sitt undir góðum úrslit-
um, verður nú að taka á sig
rögg og dæma þá fullkomlega
r leik af eigin frjálsum vilja.
Álta íslendingar 1
sæmdir heiðurs- I
merki sænska
RauSa Krossins
SVÍAKONUNGI hefur þókn-
ast að sæma átta íslendinga, er
stóðu fyrir fjársöfnuninni til
styrktar bágstöddum börnum í
Þýskal. heiðursmerki sænska
Rauða Krossins. Mennirnir eru
þessir:
Leifur Ásgeirsson, prófessor
og Jón N. Sigurðsson, hjeraðs-
dómslögmaður, báðir sæmdir
merkinu í gulli.
Birgir Kjaran, framkv.stjóri,
Klemens Tryggvason, hagfræð-
ingur, Gylfi Þ. Gíslason, pró-
fessor, Davíð Ólafsson, forstjóri
Árni Friðriksson, mag. scient>
Úlfar Þórðarson, læknir, sæmd-
ir merkinu í silfri.
Kvennaskólsnn fell-
ur undir gagnfræða-
KVENNASKOLINN í Reykja-
vík mun frá og með komandi
hausti verða látinn falla undir
ákvæði laga um gagnfræðanám
samkv. hinum nýju fræðslu-
lögum.
Skólanefndin samþykti þessa
breytingu á fundi sínum fyrir
nokkrum dögum. í gær var mál
þetta til umræðu í bæjarstjórn
og samþykti bæjarstjórniu
þetta. , u