Morgunblaðið - 04.11.1947, Side 12

12
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 4. nóv. 1947
Öryggi sjólarenda við
strendur landsins
Hr. ritstjóri:
ENN eitt skipstrandið. Olíu-
flutningaskip ferst vestan við
Dritvík á Snæfellsnesi. Björg-
unarsveit frá Arnarstapa tekst
með djörfung og snarræði að
bjarga fimm mönnum af áhöfn-
inn á síðasta augnabliki, en bát-
ur frá skipinu hafði nokkru áð-
ur horfið, nokkrum klukku-
stundum síðar rekst önnur
björgunarsveit á skipbrots-
mann frá skipinu, sem er víðs-
fjarri öllum mannabygðum að
leita hröktum fjelögum sínum
hjálpar, klukkan er* þá orðin
6—7 og virðist þetta vera eins-
kær tilviljun að skipbrotsmönn
um berst þarna góð aðhlynning
í tæka tíð. Skýrði hann svo frá,
að bát þeirra hefi borið að landi
á Öndverðarnesi, nú er jörðin
búin að vera í eyði þrjú síðustu
árin, því vitavörður beggja
vitanna sem á jörðinni eru býr
á Sandi, sem er um það bil 10
kílómetra frá Öndverðanesi.
Þessi maður hefir rækt starf sitt
með mjög mikilli prýði svo
langt sem það nær, ef reiknað
er með því einu að ekki sje ætl-
ast tíl annars af vitaverði en
hann haldi ljósunum lifandi á
vitunum.
En hjer þarf meira við, hjer
þarf að hafa stöðugt daglegt
eftirlit með ströndinni. Þess-
vegna þarf viðkomandi maður
að búa á jörðinni, það er skí-
laus krafa allra sjófarenda^sem

REKNET
| 35 góð Faxafléa-
i reknef tii sölu. Eru \
[ fii sýnis í Nefagerð- j
| inni Köfóavík.
! I
1 1
■■■imuillllll 11111IIIHIII■■llllllllllllllllfltlliuillltl||l||lll,l *
þarna eiga leið um. Þarna hag-
ar svo til að í námunda við tún-
ið er líflending, sem aldrei
bregst, hún er þarna til af nátt-
úrunnar hendi en siálfsagt þarf
að leggja nokkurt fje af hendi
til endurbóta á henni, og vil
jeg beina því til Slysavarna-
fjelags Islands, að það hafi for-
ustuna á hendi til að því máli
verði komið í framkvæmd.
Sjálfsagt verður mörgum á
að spyrja, hversvegna ekki sje
byggð á slíkum stoð sem þetta
er, sannleikurinn mun vera sá
að ekki hefir fengist neinn til
að búa á jörðinni síðustu 3 ár-,
þar til á síðastliðnu sumri að
vitamálastjóra barst tilboð frá
ungum atorkumanni um ábúð á
jörðinni, var honum af vita-
málastjóra veitt jörðin þegar í
stað en um það bil sem mað-
urinn var að hefja flutninga á
jörðina koma þau atvik fyrir
að vitamálastjóri afturkallar
ábúð mannsins svo ekki verður
af framkvæmdum, skal ekki
rætt um það hjer hver orsökin
var, en yerður vafalaust gert
síðar, ef tilefni gefst til.
Dylst engum manni hugur
um það, að þarna þarf að vera
öflug björgunarstöð og vakandi
eftirlit með ströndinni. Þarna
þarf að vera talstöð, sími og
önnur þau nútímaþægindi, sem
slík starfsemi útheimtar og
nægt starfsfólk til að veita að-
þrengdum sjófarendum hina
skjótustu hjálp.
Er maður lítur yfir það fá-
dæma hirðuleysi, sem átt hefur
sjer stað hjer þá verður manni
á að spyrja, er það hugsanlegt
að mælirinn sje ekki orðinn
fullur, er virkilega verið að
bíða eftir því að umsjónarmað-
ur vitanna á Öndverðarnesi,
sem býr tveggja tíma leið frá
þessari ömurlegu strönd, eða þá
einhver annar, kcmi þarna af
einskærri tilviljun að 5, 10 eða
15 líkum af fólki, sem hafði
borið þarna að landi, en verið
svo aðframkomið að það hafi
ekki getað björg sjer veitt, og
enga hjúkrurx fengið vegna þess
að stjórnarvöldin svikust um að
hafa á jörðinni mann, sem á-
samt aðstoðarfólki sínu hefði
getað annast alla bráðabirgða-
hjúkrun þar til menn hefðu ver |
ið búnir, í gegnum nýtísku
tæki, að kalla á lækni og hjúkr-
unarlið, og það því fremur, sem
komið hafði ábúðartilboð frá
hinum áðurgreinda manni.
En verði nú ekki úr ráðningu
þessa manns, ef hann er þá enn
fús að taka þetta að sjer, eftir
þá tuddamennsku er honum hef
ur verið sýnd af liinu opinbera,
þá verði án nokkurs tafar ráð-
inn annar maður í vetur til að
hafa umsjón á staðnum sjálfum.
Það er vitað að á stríðsárun-
um kom það margsinnis fyrir
að þarna bar sjóhrakið fólk að
og var bjargað frá auðsjáanleg-
um voða af þáverandi vitavefði,
er bjó þar á staðnum, þetta hef-
ur enn komið fyrir eftir að
jörðin fór í eyði. en um það
hirði jeg ekki að ræða að þessu
sinni, en kem ef til vill að
því síðar, ef tilefni gefst til.
Sæmandi er að stjórnarvöld-
in sjái hjer augljósa þörf sjó-
farenda en verði ekki sú raun-
in á þá mun almenningi sýnast
sem svo að stjórnarvöldin
kreppi hnefann framan í sig og
segi: við erum alls ekki í stöð-
um okkar til að gjöra vilja fólks
ins.
Jeg vil óska að fleiri taki
hjer til máls og leggðu þessu
nauðsynjamáli öruggt lið án
nokkurs síngirni eða tafar.
Svo ekki fleiri orð að sinni
en einhverjar framkvæmdir er
miða í rjetta átt.
Kristján Þorsteinsson.
— Meöal annara oröa
Framh. af bls. 8
en uti í horni situr heimurinn
og hlær.
Og Bandaríkin og Holly-
wood hlæja ekki hvað minst,
því aðeins örfáir dagar eru liðn
ir síðan eitt rússnesku leppríkj
anna lýsti því yfir, að bannað-
ur mundi innflutningur á banda
rískum kvikmyndum, en ein-
göngu rússneskar sýndar í stað
inn.
Það ætti að sýna stjórnmála-
mönnunum svart á hvítu,
hversu kommúnistar eru ánægð
ir með „kommúnistana" í
Hollywood.
BEST AÐ AUGLYSA
I MORGUI\BLAÐINU
Sapaber Skúb Gísfasonar
BÓK ÞESSI er skrautieg og vel
frá henni gengið í alla staði. —
Dr. Nordal heíur ritað formála,
auk athugasemda aftan við bók-
ina, og þarf ekki að fjölyrða um
það verk, því það ber sama mark
og flest annað, er þessi mikli rit-
höfundur og vísindamaður lætur
írá sjer fara. Rekur hann æfi-
atriði sjera Skúla, í stuttu máli,
og sögu sagnakvers þess, sem
hjer er prentaö. — Söguna af
Galdra-Lofti gerir hann sjerstak
lega að umtalsefni og ber hana
óþarft. En eina þeirra set jeg
hjer til gamans:
„Oft cr Ijótur draumur fyrir
iitlu e£ni“.
Einu sinni vaknaði kerling
í rúmi sínu fyrir ofan karl sinn
með gráti miklum. Karl leit-
aðist við að hugga hana og
spurði hana, hvað að henni
gengi. Kerling sagði sig hafa
dreymt ógurlega ljótan draum.
„Hvað dreymri þig, skepnan
•mín?“, segir karl. „Minnstu
saman við frásögu Gisla Kon-
ráössonar, en hann segir frá
Lofti í þætti Þormóðar í Gvend
areyjum, og meðferð Jóhanns
Sigurjónssonar á efni þessu í
leikritinu ,,Önsket“. Er formál-
inn allur bæði fróðlegur og
skemtilegur sem vænta mátti.
Honum lýltur á þessa leið:
„Um útgáfuna og reglur þær,
sem þar hefur verið farið eftir,
má vísa til athugasemdanna aft-
an við. Tilætlunin heíur verið,
að gera bókina svo úr garði, að
hún yrði þeim greið aflestrar,
sem leita þar einungis góðrar
skemtunar, en útgáfan væri um
leið svo nákvæm, að lærdóms-
menn gætu haft hennar full not.
— Kostnaðarmaður hefur ekk-
ert viljað til spara, að bókin yrði
sem prýðilegust úr garði gerð,
og er það trúa mín, að myndir
Halldórs Pjeturssonar marki
talsverð spor í viðleitni íslenskra
listamanna að hagnýta sjer
þann auð viðfangsefna, sem í
þjóðsögum vorum er fólginn...“
Myndir H. P. eru flestar góð-
ar og sumar alveg prýðilegar,
en sú síðasta þó best!
ekki á þaö“, sagði kerling og
fór að snökta. „Mig dreymdi,
að guð ætlaði að taka mig til
sín“. Þá mælti karl. „Settu þáð
ekki fyrir þig. Oft er ljótur
draumur íyrir litlu efni“.
Kristmann Guðmundsson.
etes'kik..s; m■ ö . 2'mimmmm
....-■»-»«»----
Fimm míriýfiia krossgáian
SKÝRINGAR
Lárjett: — 1 slíta — 6 bit —•
8 forsetning —. 10 tala erl. —•
11 fuglar — 12 stafur — 13
eins — 14 stafur — 16 trje.
Lóðrjett: -—• 2 greinir — 3
sjómann — 4 skáld — 5 mála
— 7 vopn — 9 fljót — 14 tví-
hljóði — 15 frumefni.
Um sögurnar er það að segja,
ací þær eru margar hverjar
hreinustu perlur. — Frásögn
Skúla Gíslasonar er með þeim
ágætum, að óvíða mun jafn-
gott eða betra að finna í þess-
ari bókmenntagrein. -- Þóít
eldri kynslóðirnar kannist við
þessar sagnir flestar, úr, Þjóð-
sögum Jóns Arnasonar“, mun
unga fólkið naumast þekkja
þær alment. Þarf því að hvetja
það til að kynnast þessari bók,
því leitun er á skemtilegra lestr
arefni. Og enginn íslendingur
getur talist sæmilega menntað-
ur, nema hann kunni skil á
bestu þjóðsögum okkar.
Það yrði oflangt mál að ræða
um sögurnar sjerstaklega, enda
Lausn á síðustu krossgátu.
Lárjett: — 1 rætur — 6 frú
— 8 óó — 10 hæ — 11 skóflan
— 12 ku — 13 la — 14 bur —
16 vænar.
Lóðrjett: — 2 æf-----3 trufl-
un — 4 uú —5 jóska — 7 mæn
an -— 9 óku — 10 hal — 14 bæ
— 15 ra.
J'Ijá Ipio
Ví& A
til al grcela lanclil. cJIeqqih
w
'N&'" ’
iberf i cJIa ndrj rœlí Itií jóI.
^ -j. sr00tí^,. ••^
Jlrifitofa J\lapparílúj 29*
X-9

5W

Effir Roberf Storm

OöCTOR PLAZDIK Dló^ FRANHCALLV INTD THE
Cá/40DFLAeiNG WOOPPiLE...
IpStf’UV6R-UPS' 'W&
&PÞ.Í HE «1
iT’Í.V./f'/A UNC0N$C10U$!

Aup N0W WE LEAv/E LíMER-UP& FOR A T|/MEf jIND
SWlTCH TO AN F.s.l, FIELD OFFlCE
Plazdik læknir rótar í eldiviðarhrúgunni og dreg
ur Kalla meðvitundarlausan fram. Hann tautar:
Jeg verð að gefa honum blóð. — Og nú yfirgefum
við Kalla um stund og flytjum okkur yfir í eina
af skrifstofum leynilögreglunnar. Málið, sem lög-

ÆíZJP&P' *946, Ktng Fcaturcs Syndicatc.Inc., World fightstesctvt\T|
reglan hefur til rannsóknar þessa stundina, er um
dularfull fingraför — og margt, margt annað.