Morgunblaðið - 27.10.1948, Síða 10

10
MORGVNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 27. okt. 1948.
jWSMim ■ ■m'm mmm m rm ■• mmm mjtjgMMXKMME
lainxiiiiii
PILS VARGUR
dddlzáídóaqa ej-tir ^jfameá fdonafd-
Þessi breyting, sem varð á 26. dacrur | ,,ííafið þið algjörlega gleymt
Fern til batnaðar, gramdist Les- ^ j Þyí a^ Fern er ósjálfbjarga
ley. Það var vegna þess að Jan- gjer ejtthvað upp. Eftir morg- j s-iúislingur?
et hafði tekist þetta. Og Lesley unverð bjó hún sig því út með » „Sjuklmgar auka manm fyr-
reyndi að ná sj-er niðri á þann nestisböggul og heitt kaffi á
hátt að kaupa allskonar dýrind hrúsa og lagði svo á stað í bíln
isgjafir handa Fern og reyna um sínum. Þá var þó ekki ákjós
með því að sannfaera Fern um anlegt veður til skemtiaksturs.
það, að fyrst og fremst mætti vegurinn var blautur og hvass
hún ekki án sín vera. viðri svo mikið að hún átti fult
irhöfn, og við því er ekkert að
segja. Það drepur engan þótt
hann bæti á sig aukavinnu. En
þegar sjúklingar setja sig út til
þess að gera manni erfitt fyrir,
þá kemst enginn lifandi mað-
Það varð nokkurs konar bar- ; mofi Uílrmm á iUr '**'1r ’
á«a u» Fer„ „i.Ii bei„a. Þeg- ££^1 f h "
ar Fern fjekk Þunglynd.skost- því leyt, að nú (jekk hún atmeð og fcona hafi ^
umhugsunarefni en áður Og gera en valda vandræðum“.
það var hressandi að bjoða, Janet gat ekkert sagt svo að
storminum byrginn. Um hádegi hún fór frú þejm_
borðaði hún nesti sitt í bílnum. j Hún kom að Fern í rúminu
Var hún þá komin langt upp í og var ekki sjón að sjá
sveit. Svo hjelt hún áfram og hana. Rúmfötin voru í göndli og
u.m kvöldið fjekk hún sjer te hún var ohreln j framan og um
í veitingahúsi hjá veginum og henriur og hárið einn flókaþyr-
hlýaði sjer þar við eld. Svo ilk
in, var hún alveg óviðráðanleg.
Og hjúkrunarkonan tók eftir
því að hún fjékk þessi köst alt-
af þegar Lesley hafði verið hjá
henni.
Svo var það eitt kvöld að
Jánet komst að því að Henry
var að matreiða. Hún spurði
hvernig á því stæði.
,.Þú veist það hvernig hún
Matthie er þegar einhver
skammar hana“, sagði hann.
„Það þarf enginn að hugsa sjer
að hafa Mattie góða með því
móti“.
■ ,,Hver hefir skammað hana?
Fern?“
. ,,Hver annar?“
,,Hún getur ékki að þessu
gert Henry“, sagði Janet.
„Ef hún getur ekki gert að
f.jekk hún sjer sígarettu, reykti
og kveið fyrir því að snúa aft-
„Góða Fern“, mælti Janet,
„þú mátt ekki fara svona með
því þá verða aðrir að taka í hlaut hún að fá skömm á sjálfri
ur. Ekki var það vegna veðurs- , þig
ins. heldur vegna þess að hún j „Þjer má standa á sama“,
kveið fyrir að koma heim. Það hvæsti Fern.
var nú svo komið fyrir henni, j >jMjer stendur ekki á sama.
að henni fanst óþolandi þar. Það kemur við hjartað í mjer
Fern varð örðugri viðfangs með að sjá þig svona útlítandi“.
hverýum deginum_sem leið. „Kemur við hjartað í mjer“,
.Janet fann það á sjer að þetta endurtók Fern illkvitnislega.
hlaut að^enda með því að hún , hvers vegna geturðu ekki
íengi skömm á Fern og þá Jofað mjer að vera í friði?“
=jer líka.
Þegar Janet ók heim að hús-
taumana“, sagði Henry.
«,,Ætti jeg ekki að tala við
Matthie?11 sagði Janet. inu sást ekki ljós í neinum Góða þú verður að koma niður
Það er best að þú gefir það glugga. Hvað hafði nú komið að borða“.
æpti hún svo og sneri sjer til
vegf^ar.
„Peter kemur heim bráðum.
„Viltu það?“ spurði Fern.
„Já, víst vil jeg það, en jeg
ekki“, sagði Henry. „Þetta fyri;' ? Um þetta leyti átti að
moltknar fyr úr henni ef eng- vera Ijós í hverjum glugga, en
inn skiftir sjer af henni“. nú sást aðeins örlítil skíma í skil „ekki hvað þú átt við“.
’ Þetta kvöld neitaði Fern al- gluggunum .á svefnherbergi j „Jæja, skilurðu ekki. Það er
gjörlega að koma niður að Ferns. Janet skildi bílinn eftir undarlegt“.
borða. Janet ætlaði að tala um og fór inn um bakdyrnar og \ „Við skulum ekki vera með
fyrir henni, en þá sneri hún inn í eldhús. Hún kallaði hárri neinn skæting. Hafi jeg gert
sjer upp í horn og breiddi yfir röddu á þau Henry og Mattie, þjer eitthvað á móti skapi, þá
höfuðið. en þau voru þar ekki og ekki segðu mjer það“.
. Þau sátu tvö við borðið Janet heldur í borðstofunni. | ,,Þú vilt vera ein með Peter.
og Peter og hénni hafði aldrei Hún fór þá út aftur og gekk Þú kærir þig ekkert um að jeg
sýnst borðið jafn langt. Þeim til herbergja þeirra sem voru sje gð trana mjer þar fram“.
var báðum þungt í skapi og yfir bílskúrnum. Þar barði hún | „Við mundum ekki vera ein
varð því lítið um samræður. a^ dyrum og einhver sagði: ( ef þu vildir koma niður“.
Og bæði urðu fegin þegar'mál-
tíðinni var lokið.
Peter hafði keypt dýrindis
hríng handa Fern til þess að
reyna að gleðja hana. Þegar
Janet kom upp um kvöldið til
þess að bjóða Fern góða nótt,
lá hringurinn þar á borðinu.
og Mattie.
; Henry stóð á fætur en leit
ekki framan í hana.
| „Hvers vegna sitjið þið
' hjer?“ spurði Janet grepiju-
! lega. Hvorugt svaraði. Henry
„Þier hefir altaf þótt gaman leit til konu sinnar vandræða-
að skartgripum, og ekki skil jeg j legur á svip. Janet stillti sig og
í því að þú skulir ekki vera
hrifin af þessum hring“, sagði
Janet og dáðist að því hvernig
Ijósið glitraði í steininum.
„Hvers végna tekurðu hann
ekki og sjerð hvernig hann fer
þjer?“ sagði Fern og gaut aug-
unum upp undan sængurfötun-
um.
„Má jeg það?“
„Hvernig spyrðu? Hvers
vegna tekurðu hringinn ekki?
Þjer mundi. þykja vænt um
hann. Þú mundir helst vilja
eiga alt sem jeg á. Er ekki
svo?“
Janet fleygði hringnum eins
og hún hefði breht sig á hon-
um.
„Jeg veit ekki hvað þú átt
við". sagði hún.
Fern sagði: ,,Jeg er aumingi,
en ieg er ekki blínd“.
Það var nógu slæmt að sofna
út frá höfuðverk á hverju
kvöldi, en þegar Janet vaknaði
morguninn eftir með sáran höf
uðyejJs. þá vissi hún að tími
var til þess kominn að hún ljetti
1 ,.Kom inn“. Janet hratt upp I „Þú vilt hafa hann út af fyrir
hurðinni. Þar sátu þau Henry þig.. Vertu nú hreinskilin og
játg.ðu það sem er, að þú vilt
ná 1 manninn minn. Og þú held
ur að þjer veitist það auðvelt
vegna þess að jeg er svona“.
„Jeg veit hver hefir spýtt
þessu í þig, Það þtefir Lesley
gert og enginn annar. Hvers
vegna hlustar þú á slíkan þvætt
ing. Það er ekkert mílli okkar
Peter.s“.
,,Þú elskar hann. Þú hefir alt
af elskað hann“.
,,Það er ekki satt“, sagði Jan-
et og reyndi að stilla sig. „En
þótt svo væri þá getur þú verið
alveg róleg, því að Peter hefir
aldrei gefið mjer auga“.
,,Þú segir þetta eins og þú
haldir að það sje satt“.
„Mjer er full alvara. Peter
hefir aðeins skoðað mig sem
góðan vin en ekki meira“, sagði
Janet.
„Veslings bjáninn þinn“,
spurði: „Er kvöldverðurinn
ekki til?“
Mattie svaraði ólundarlega:
„Mjer kemur það ekkert við.
Jeg hefi ekki gert annað í allan
dag en hlaupa upp og ofan stig-
ana til þess að gegna keipunum
í Fern. Ef maturinn getur fram-
reitt sig sjálfur þá færðu sjálf-
sagf mat“.
„Hvernig stendur á þessu?“
spurði -Tanet. ..Hiúkrunarkonan
á að.siá um Fern“.
„Fern rak hjúkrunarkon-
una“.
„Ha. er hún farin?“
„ ,1, , , , . , sagði Fern. „Peter er iafn vit-
,,roik er vant bvi að fara þeg u. . : ...
, v , . _ ^ laus eftir þjer ems og þu eftir
ar bað er rekið
„Hún bafði ekkert leyfi til
þess að fara áður en Mr. Thack
ray kom heim“.
Oe þá sagoi Henry með hægð
inni:
„Það eru takmörk fyrir því
hvað, menn bo)a“.
Nú leit Matiie fyrst framan
í Janet .og sagði:
„Þegar farið er vel að mjer
þá er jeg góð. en ef illa er far-
ið að mjer þá svara jeg í sama
dúr‘!.
honum. Og þú þykist ekki vita
það“. Jlún rak upp tryllings
hlátur. „Þú ættir að s.já sjálfa
þig hvernig þú ert nú í fram-
an. Þetta hefir komið við kaun-
in bjá þjer“.
Hún reis upp í rúminu og
studdi sig með höndunum.
BEST AÐ ATJGLÍSA
t MORGUNBLAÐINU
í leit að guili
eftir M. PICKTHAAL
12.
hátt uppi í fjöllum, stundum niðri í djúpum dölum. Nú
er jeg orðinn þreyttur og jeg vona að jeg fái að hvíla
mig hinumegin.
Aftur varð þögn og augu veika mannsins urðu enn
þreytulegri en áður og hann virtist hvíla í móki og; vera
að hugsa um eitthvað, sem var langt úti í fjarskanum.
— Já, sagði hann loks. Jeg hefi altaf verið á flakki. Og
enginn nema örninn þekkir fjöllin eins vel og jeg. Jeg hef
xarið langt inn fyrir Klakaborg. Þangað hafa fáir komið.
Nú virtist hann eiga erfitt um mál, en læknirinn hlustaði
þögull á hann.
— Jeg hefi komið á fjallstinda, sem enginn hvítur maður
hefur áður stigið fæti sínum á, sagði Lyan hægt, varð ac
þagna við hvert orð til þess að ná andanum. Jeg hef sjeð
stór stöðuvötn inni á hálendinu, en þau voru ekki til á neinu
korti. Jeg hef farið yfir jöklana og oft verið hætt kominn,
þegar stórkostlegar skriður fjellu. Einu sinni sá jeg þarna
lítið stöðuvatn, ekki mikið staerra en tjörn, en fallegra þvi
að það var voldugur foss sem fjell í það. En svo einhvern-
tíma fjell skriða, sem stíflaði fossinn og veitti vatninu ann-
að. Þegar jeg kom þar næst, var vatnið uppþornað, en i
ieirnum á botninum fann jeg leifarnar. af smákænu. Saman
við það voru hálfsteingerð mannabein. Jeg gekk burt þaðan
og bráðum verð jeg eins þögull og beinin. En hverjir það
voru, og hvað menn vildu þarna uppi í fjöllum á srnábát?
Það fær enginn að vita um. Svona eru fjöllin undarleg.
— Þreytirðu þig ekki á því að tala svona mikið? spurði
læknirinn.
Maðurinn brosti raunalega. — Hvað gerir það til nú.
læknir, þó jeg þreytist. Þetta er hvort sem er allt að verða
búið. Jeg fæ ekki að tala svona mikið, þegar jeg er. kom-
inn í gröfina og það er best að nota tækifærið, meðan það
gefst. Það er líka gott að tala, þegar einhver hlustar á mann.
Já, og svo hjelt hann áfram: — Jeg hef sjeð margt, og jeg
nrnjúhq^Á/nhcJJjynjj
— Fimm aurar fyrir fiðlu-
konsert Beethovens — en þeir
tímar!!
★
Lýðræði og ást.
Dönum er illa við það að
danskir menn giftist þýskum
stúlkum. Dani nokkur í Sönder
borg varð samt hrifinn af
þýskri stúlku, sem var þar í
flóttamannafangabúðum. Hann
fór fram á það að fá að giftast
henni, en fjekk sýnjun. Stúlk-
an var síðan flutt til Þýska-
lands. En ástin er sterk, og
Dananum tókst að komast yfir
landamærin til Þýskalands.
Hann fór beinustu leið til stúlk-
unnar og þau voru gefin saman
í heilagt hjónaband. Nú var
konan orðin danskur ríkisborg-
ari og að sjálfsögðu gátu stjórn
arvöldin ekki bannað henni að
koma heim frá Þýskalandi.
Þetta minnir óneitanlega á
mál rússnesku kvennanna, sem
giftar eru breskum ríkisborgur-
um, en fá ekki að fara til Eng-
lands.
ir
Köttur einn í Piermoní
vakti umtal allra blaða borg-.
arinnar, og það ekki að ástæðu-
lausu. Kisa þessi eignaðist
nefnilega 100. afkvæmi sitt um
það leyti. Fyrsta grislinginn
átti kisa 19. júní 1939, og síðan
hefir hún haldið vel áfram.
Mikil ánægja ríkir yfir þessu
afreki kisu í Piermont, ekki
síst vegna þess, að hún sló með
því nágrannabæinn alveg út.
Þar var metið 60 grislingar á
sama tíma.
★
Astin er órannsakanleg og
ætíð síung, hvað sem kirkju-
bækur segja um aldur manns.
Italinn Antonio Pellicano, sem
verður 100 ára 8. des. n.k. gifti
sig nýlega. Brúðurin var ekkj-
an Caterina Gattuso. Hún er
enn ung að árum, aðeins 63 ára
gömul.
★
Dagleg sígarettunotkun í
Bandaríkjunum nemur nú ein-
um miljarð, og hefir aukist um
5% frá síðasta ári. Framleiðsl-
an er helmingi meiri en 1940 og
þrisvar sinnum meiri en 1930.
Notkun vindla fer aftur á móti
stöðugt minkandi, en neftóbaks
framleiðslan hefir staðið í stað
s.l. þrjátíu ár. Notkun skro-
tóbaks hefir minkað mjög eftir
stríðið.