Morgunblaðið - 08.12.1948, Blaðsíða 10

10
MORGUJBLAÐIÐ
MiSvikudagur 8. des. 1948.
ie Straumlínuhús eykur
hraSann.
Ný kraftmikil vjel.
Heilsteypt hús vg grind
minkar þungann.
SjerstceS fjaSurmögnuð
framhjól.
öll sœti innan hjóla
veita þœgindi á keyrslu.
Allir bílstjórar hafa hug á hinum nýja
MORRIS OXFORD. Þar er allt eins og þeir
höíðu hugsað sjer . og hið ahnenna
álit og öryggi MORRIS. Komdu sjálfur og
;jáðu.
The MW
MORRIS
Bfllinn sem allir spyrja eftir.
ASalumboð:
H.F. EGILL VILHJÁLMSSON, sími 81812

Litið til baka
Endurminmngar Matthíasar Þórðarsonar frá Móum.
I.—II. bindi-
Fyrsta bindi segir frá æskuárum höfundarins meðan
hann sttmdaði fiskveiðar við ísland.
I öðru bindi segir höf. frá veru sinni um borð í dönsk
um strandvarnaskipum og mælingaskipum hjer við
land.
1 þriðja bindi, sem væntanlegt er á næsta ári, mun
höf. minnast atburða frá siðustu áratugum í sambandi
við dvöl hans erlendis.
„Atburðir mn sjóferðir og annað, er jeg greini frá,
eru skráðir eins og þeir komu fyrir og hvergi hallað
rjettu máli“, segir höf. í eftirmála annars bindis.
Endurmiuningar Matthíasar Þórðarsonar eru merki
legt rit, skemmtilega skrifað, f jölbreytt að efni og prýtt
fjölda mynda.
Gefið vinum yðar þetta rit í jólagjöf.
Fæst hjá öllum bóksölum, en aðalútsala er hjá
2ja herbergja íbúð
á hæð, er til sölu nú þegar við Rauðarárstíg. Laus til
íbúðar um áramót.
Upplýsingar gefur
Málflutningsskrifstofa
GARÐARS ÞORSTEINSSONAR og
VAGNS E. JÖNSSONAR,
Oddfellowhúsinu, símar 4400 og 5147.
BEST AÐ AUGLÍSA í MORGUNBLAÐUSU
ÍÞRÓTTIR.......
Hvers vegna fararstjórinn var
ekki vióstaddur
í GREINAFLOKKI um Olym-
píuleikana í London, sem
Brynjólfur Ingólfsson, cand.
jur., hefur skrifað í haust í
íþróttablaðið „Sport“, lýsir
hann þátttöku Arnar Clausen
í tugþrautarkeppni leikanna. I
því sambandi skýrir hann frá
ágreiningi, er varð milli Arn-
ar og langstökksdómaranna,
og segir að einhver (sessunaut
ur sinn) hafi sagt við sig, að
,,ef einhverju þárf að mót-
mæla, þá er það fararstjórinn,
sem það á að gera, en ekki
keppandinn sjálfur“. (Líklega
verða þó mótmælin fyrst að
koma frá keppendanum sjálf-
um, þó að síðar komi til kasta
fararstjórnar). En að farar-
stjórinn hafi verið fjarstaddur
og ekki komið fyrr en seint
og síðarmeir, og hafi það leitt
til þess, að Örn varð af einu
stökki í keppninni. — Þetta er
þó mjög hæpið, því ekki gat far
arstjórinn komið í veg fyrir
atvikið, þótt hann hefði verið
nærstaddur — viðstaddur gat
hann ekki verið, því aðeins
keppendur og starfsmenn fá
aðgöngu að vellinum. Brynjólf
ur telur upp nokkur ljeleg
„rök“ fyrir því, að fararstjóra
mundi hafa tekist að fá leið-
rjettingu á þessu, ef hann
hefði verið við, og reynt að ala
á tortrygni lesenda gagnvart
fararstjórninni í þessu sam-
bandi.
Eftirtektarvert er, að Brynj-
ólfur segir: „Einhver sagði ...“
Það er von, að Brynj. vilji
hliðra sjer hjá ábyrgð á þess-
um orðum, sem eru þó undir-
staðan undir aðfinnslum hans
í garð fararstjóra: Fyrirmæli
um það, að fararstjóri eigi að
mótmæla, ef ágreiningur verð-
ur í keppni, eru ekki til í nein-
um leikreglum, hvorki Alþjóða-
rcglunum, Olympíuleikreglun-
um eða heldur þeim íslensku.
Annað mál er það, að auðvitað
reyna fyrirliðar flokkanna að
koma mönnum sínum til hjálp-
ar, ef þess þarf. Og ef á-
frýja þarf úrskurði dómara, er
eðlilegast, að fararstjórar sjái
um það.
Af því að jeg er fararstjóri
sá, sem hjer er átt við (eða
rjettara flokksstjóri — Team
Manager — Ólympíunefndin
fól mjer að sjá um flokk frjáls
íþróttamannanna), vil jeg
leyfa mjer að skýra frá, hvern
ig á því stóð, að jeg var fjar-
verandi í þetta sinn. — Jeg
hafði raunar ekki ætlað mjer
að gefa frekari skýringu þessu
viðvíkjandi, en jeg hafði þeg-
ar gert fyrir Ólympíunefnd-
inni. En þótt jeg telji málið
ekki þýðingarmikið úr þessu,
nje heldur að jeg þurfi afsök-
unar, eins og málum var hátt-
að, vil jeg segja þeim er þetta
lesa, hið hanna í málinu, því
að allmiklu moldviðri sleggju-
dóma hefur verið þyrlað upp í
sambandi við þetta mál.
f stuttu máli var orsökin sú,
að jeg var að ná í hentugan
mat handa Erni. En nánari at-
vik í því sambandi voru þessi:
Þegar einhverir íþrótta-
manna okkar keptu að morgn-
inum, var það venja að þeir,
og aðrir sem fóru til að horfa
á, höfðu með sjer hádegisverð-
inn í pappaöskjum (Box
Lunch), til að losna við að
fara ,,heim“ að borða. Tóku
menn öskjurnar með sjer í mat
salnum um leið og þeir fóru.
(Þurfti jafnan að panta þetta
daginn áður og tiltaka fjölda).
Eins og menn munu minn-
ast, kólnaði mikið í veðri eftir
hitabylgjuna frægu. Og morg-
uninn, sem tugþrautarkeppnin
hófst, var kalsaveður, jafnvel
eftir íslenskum mælikvarða,
þótt nokkuð hlýnaði, er fram á
daginn leið. Jeg vissi hvað
í matarpökkunum var, það var
oftast það sama: smurt hveiti-
brauð með tómötum og ýmsu
grænmeti, 1 harðsoðið egg,
ostbiti, 1 tómat og eitthvað
fleira smáræði. Þótt flestir
þjálfarar telji, að fæði íþrótta-
mannsins á undan keppninni
sjálfan keppnisdaginn eigi að
vera „ljettara“ en tilsvarandi
máltíðir daginn á undan, vildi
jeg reyna að útvega Erni auð-
meltanlega og hentuga viðbót
við þennan skamt, einkanlega
með tilliti til veðurs og hinnar
löngu keppni. Jeg hugsaði
mjer nú að koma með heitt
kjötseyði með hráum eggjum
út í. Þetta er talinn ágætur
matur, með nægilegum kolvetn
um að auki, undir og í kepni
(þolraunum) og jeg veit til, að
það hefur reynst vel hjer, und-
ir svipuðum kringumstæðum.
— Ekberg hafði aðgang að syk
urbirgðum okkar og notaði þær
auðvitað, ef hann áleit þess
þurfa, en hann og nuddari
flokksins fóru með Erni út á
Wembley um morguninn. Hjer
var heldur ekki um þolraun
að ræða í venjulegum skiln-
ingi, þ.e. langvarandi sleitu-
lausa áreynslu, nema að litlu
leyti 400 m. hlaupið, og svo,
síðari daginn, 1500 m. hlaupið.
Jeg vissi, að heitur drykkur af
þessu tagi mundi koma sjer
vel, þar sem kalsi var í veðr-
inu og keppendur svo margir,
að erfitt var að halda á sjer
hita við sjálfa keppnina, en
hins vegar þreytandi að halda
á sjer hita með því að vera si-
felt á stjái í svona langdreg-
inni kepni. (Síðar sagði Örn
mjer, að hann hefði einmitt
átt erfitt með þetta, af því, hve
langt var milli tilrauna).
Jeg fór nú til annars yfir-
matsveinsins, Mr. Bulching,
sem oft hafði sýnt okkur vel-
vild og hjálpsemi, og bað hann
að útvega mjer tvo hitabrúsa
og láta „Bovril“ og hrá egg á
brúsana; ætlaði jeg svo að
taka þá með út á leikvanginn.
En hann sagði, að hitabrúsar
væru ekki til í matskálanum
og illmögulegt mundi vera að
fá þá í London nema með tals-
verðri leit, en vísaði mjer
samt til Mr. Levermore, „mat-
vælaráðherrans“ (Catering
Officer) í Richmond Park. Jeg
til hans. Hann hafði ekki held- -
ur neina hitabrúsa og taldi ,
einnig tormerki á að hægt .
væri að ná nógu fljótt í þá.
Jeg bað hann að reyna, og lof- •
aði hann því. Maður varð alt-
af var mikillar hjálpfýsi hjá
starfsfólkinu. Beið jeg svo
þangað til brúsarnir komu. En
alt þetta vafstur tók svo lang-
an tíma, að jeg tafðist um 2—
3 klukkutíma og kom miklu
seinna út eftir en jeg ætlaði
mjer, samt talsvert áður en
borðunarhljeið var á enda.
Þegar jeg kom út í búnings-
herbergi okkar — sem var sam
eiginlegt með Svíum og Norð-
mönnum — var mjer sagt frá
ágreiningi þeim, er Brynjólfur
segir frá í grein sinni. Fór jeg .
þá strax inn á völlinn til að
kynna mjer málavexti. Voru
þeir Brynjólfur og Ekberg þá
hjá Erni og höfðu talað við
dómarana og ekki fengið leið-
rjettingu málanna. Varð það
þá að ráði, að við þrír færum
á fund yfirdómnefndar, en jeg
sagði Erni að fara að borða,
meðan tími væri til. Eftir all-
langa leit tókst okkur að kom-
ast á fund dómnefndarinnar.
Var Brynjólfur duglegur að
hjálpa okkur í þessu. Eftir að
jeg hafði skýrt frá kvörtun
okkar, fór Bandaríkjafulltrú-
inn, Mr. Avery Brundage, með
okkur á fund langstökksdóm-
aranna og í viðtali við þá kom
í ljós, að þeir voru allir á einu
máli um að engin breyting
fengist á úrskurði þeirra. —
Sagði Mr. Brundage þá, að
ekki mundi þýða að sækja
málið frelcar. Fórum við þá,
en ljetum enn í ljós mótmæli
okkar við þessari niðurstöðu.
Aðalfararstjóri, Erlingur Páls-
son, var með í hópnum, er við
gengum fyrir yfirdómnefnd-
ina.
Á meðan við fórum á fund
dómnefndarinnar, fór Örn að
borða, en sagði mjer síðar, að
hann hefði haft litla matarlyst.
Var það ekki að furða, eftir
ergelsi það, er þræta þessi
hafði í för með sjer. Borðaði
hann þá „súpudiskinn“, sem
Brynjólfur talar um og býsnast
yfir. Var það „Bovrilið", sem
jeg kom með og hann hefur þá
drukkið úr hitabrúsanum, því
enginn var „diskurinn“. (Ann-
ars hefur Örn áreiðanlega
borðað áður en hann fór „heirn
an að“ úr Richmond Park, um
morguninn). Er mjög vafasamt,
að Örn hefði haft gott af að
borða nokkuð verulegt meira,
því að keppni í þriðju grein-
inni (kúluvarpinu) hófst strax
á eftir.
Er svo þessi saga ekki
lengri. Jeg var þarna að sinna
einu hinna „óæðri“ hlutverka
flokksstjórans, þjónsstarfinu,
sem hver maður með heil-
brigðu viðhorfi og ábyrgðartil-
finningu fyrir starfi sínu, tel-
Framh. á bls. 11