Morgunblaðið - 10.05.1949, Page 14

MORGUN BLAÐIB
Þriðjudagur 10- maí 1949.
H
Framhaldssagan 22

nniiiiiianmiiiminiitiuimat ini.imriw.
.lílinw.a
1
hins liðna
Eftir Helen Reilly
iiiiiiii n«naiTWMMffMHMWWff>mM«ra»m«miiiM«»«nniiinnntMmn—MMWMinnimiiHinmnMM»wiwiMnnnmiiiiiniiminiiiiiimmm»niiiii»»*»*«»»
Fólkih í Rósaíandi
EftíLr LAURA FITTINGHOfT:
67

áttatíu þúsund dalir.
Phil Bond, lögfræðingur
Middtetons, hafði talað við Mc
Kee í símann. „Þetta virtist
allt vera í stakasta lagi;‘, sagði
hanp og var heldur önugur.
>(Það var engin ástæða fyrir
okkur að vera að hnýsast í það,
hvað Mark Middleton gerði við
sína eigin peninga meðan hann
var á Íífi. Hann hefur vafa-
íaust Reypt perlufestina handa
Gabriellu Conant. Eins og bjer
vitið, ætluðu þau að fara að
gifta sig“.
McKee hikaði áður en hann
tók upp símann til að hringja
til Gabriellu. Honum datt í hug
het-ta . undarlega ferðalag henn
ar um Greenwich Willage í ná-
grenni „Devonshire“-veitinga-
hússins. Mark Middleton hafði
tiorðað hádgeisverð með henni
á ,-Devonshire“ daginn • sem
hitrm dó. Samkvæmt því sem
hún sagði, var það þar, sem
Míddleton hafði sjeð kringlu-
Jeita manninn og orðið svo
starsýnt á hann. Gat það verið,
að hún væri að reyna að finna
kringiuleita manninn upp á
cigin spýtur?
Gabriella varð undrandi,
Þegar hún opnaði dyrnar og
McKee stóð fyrir utan. Óvild-
arhugur hennar til lögreglunn
ar hafði hreint ekki minnkað.
„Góðan daginn“, sagði hún í
kuldaiegum tón.
Það var ábyggilegt að hún
aetlagi ekki að sýna honum
neina óþarfa kurteisi. Veggur-
Mn í stofunni hafði verið mál-
aður og ný gluggatjöld voru
fyrir gluggunum. Hún var í
gulum kjól, sem fór vel við
háralit hennar, en dökku
baugarnir í kring um augu
fiennar urðu meira áberandi.
I>að gat litið út fyrir að hún
hefði verið í einhverju svalli
daginn áður, enda þótt hún
hefðj komið snemma heim.
McKee sýndi henni ávísun-
ina. „Daginn, sem Mark Middle
ton dó, keypti hann perlufesti“.
Gabriella hugsaði sig um
örlitla stund. „Já, það er alveg
rjett“, sagði hún. „Jeg var
alveg búin að gleyma því“.
Hún sagði honum, að Mark
hefði sýnt sjer festina. en sagt
að lásinn væri ekki öruggur og
hann þyrfti að láta gera við
hann. „Fór hann með festina
til skartgripasalans um dag-
inn. Er hún hjá skartgripasal-
anum núna?“, spurði hún.
McKee hristi höfuðið. Það
var enn óleyst spurning, hvað
Márk Middleton hafði aðhafst
daginn sem hann dó. Það var
aðeins fátt eitt upplýst ennþá.
Hinsvegar var margt, sem hann
virtist ekki hafa gert. Meðai
annars var það, að hann hafði
ekki komið með perlufestina
til skartgripasalans. „Það virð-
ist sem svo að perlufestin hafi
verið í vörslum Mark Middle-
tons, þegar hann aó, ungfrú
Cotiant“, sagðj McKee.
„Kringluleiti maðurinn . .
sagði Gabriella.
„Þjer eruð farnar að leita
að honum upp á eigin spýtur.
Er ekki svo?“.
Gabriella horfði óhikandi í
augu við hann. Hún gerði
livortugt að játa eða neitu. —
John hafði sagt henni, að hún
skyldi segja sem allra minnst,
þangað til málið fengi ákveðna
stefnu. Enn sem komið var,
gat ekkert orðið til að setja
þau í samband við morðið í
íbúð ungfrú Nelson. Hún gat
ekki annað en farið eftir ráð-
leggingum Johns.
McKee ávítaði hana og
reyndi að koma henni í skiln-
ing um. hvernig hún stofnaði
lífi sínu í hættu við að reyna
að hafa upp á kringluleita
manninum. ..Það væri miklu
auðveldara og hægara, ef þjer
vilduð heldur segja okkur all-
an sannleikann .... og allt,
sem þjer vitið“.
„Jeg veit ekki, hvað þjer
eigið við“.
McKee brosti góðlátlega.
..Jú. ungfrú Conant. Til dæmis
það. sem skeði í íbúð Mark
Middletons. þegar þjer fóruð
þangað um daginn“.
Henni ljetti.
,,Ó. það .... “, sagðj hún.
..Já. jeg varð hrædd þá, en
það hefur líka skeð svo margt
undanfarið, sem ....“. Hún
sagði honum frá því, að hún
hefði verið lokuð inni í skápn-
um og Phil Bond hefði komið
og hleypt henni út. Hún sagði
honum líka að Joanna Middle-
ton hefðj komið skömmu
seinna og hvað hún hafði sagt.
„Haldið þjer, að frú Middle-
ton hafi verið að leita að ein-
hverju í borðskúffunni, sem
hún vildi ekki að þjer vissuð
um?“.
..Já. mjer fannst að það
mundi vera“.
Orsökin að morði Mark
Middletons var lögreglunni
enn óráðin gáta- Það var að-
eins órökstudd tilgáta að það
gæti staðið í sambandi við
þessi áttatíu þúsund, sem horf
ið höfðu. Ef til vill voru ein-
hverjar áþreifanlegar sannanir
fyri>; hendíi, sem morðinginn
var að reyna að hafa upp á-
Hann virti Gabriellu fyrir
sjer hugsandi á svip. Hvernig
stóð á því að hún var að leyna
einhverju? „Ungfrú Conant. í
gærdag fóruð þjer úr strætis-
vagni á Fjórtándu götu og
Fimmtu um fimmleytið og að
því er virtist lá yður mikið á.
Hvers vegna?“.
Hana nú, hugsaði Gabriella-
Gættu þín. Vertu róleg. John
hafði gefið henni nákvæmleg-
ar fyrirskipanir um, hvað hún
ætti að segja ef hún væri
spurð. Hún þurfti aðeins að
endurtaka það sem hann hafði
sagt heniii að segja.
Hún brosti uppgerðar brosi.
„Jeg gleymdi hönskum, sem
jeg keypti mjer. Jeg hjelt að
jeg hefði skilið þá eftir á veit-
ingahúsi, en það var þá vit-
Ieysa“.
Chandler hafði ekki minnst
á það að hún hefði farið í nein
ar búðir. Hún hafði heldur
ekki verið með neina bðggla
meðferðis. Það leit helst út
fyrir að stúlkan hefði ekki ann
að fyrir stafni en ramba um
göturnar milli þess sem hún
fór inn á „Devonshire“ eða
eittnvert annað veitingahús
þar í nágrenninu. Þó var ekk-
erí ;em benti til þess að hún
væri forfallin drykkjumann-
eskja- „Nú, já“. sagði hann
þurrlega.
Hún var varkárari en á-
stæða var til. Það eina, sem
McKee vissi með vissu, var að
taugar Gabriellu voru í megn-
asta ólagi, en þó. mundi hún
aldrei segja meira en hún hafði
ákveðið frá upphafi. Því fastara
sem hann gengi á hana, þeim
mun þrjóskari mundi hún
verða. Og það var eitthvað í
fasi hennar, sem vakti með-
aumkun hans, enda þótt hann
reyndi að berja hana niður.
Hann var staðinn á fætur,
þegar síminn hringdi. Gabri-
ella fór í símann. Um leið og
hún gekk fram hjá honum,
flaug honum í hug að það væri
undarlegt, að honum hafði
ekki fundist hún sjerlega
falleg. þegar hann sá hana
fyrst.
Það var spurt eftir honum í
símanum. Hann tók við síman-
um hlustandi, kinkaði kolli, og
lagði áhaldið frá sjer. Hann
hafði ekki farið úr yfirhöfn-
inni. Nú lagði hann hattinn
frá sjer og sagði: „Þjer skuluð
ná í kápuna yðar, ungfrú Con-
ant. Jeg var að fá skýrslu frá
skrifstoíunni. Jeg ætla að biðja
yður að koma með mjer“.
Regnið buldi á gluggunum á
herbergjum Joönnu Middleton
á „Waldorf Astoria“. Joanna
var að leggja kapal, þegar þau
komu inn. Hún rauk ekki á
fætur, þegar hún sá þau, nje
heldur varð henni sýnilega
felmt við. Þó mátti sjá nokk-
urn ótta í ísköldum, bláum
augum hennar, þegar hún virti
þau fyrir sjer. Óttinn hvarf
þó von bráðar og í stað hans
kom gaumgæfileg íhugun. Hún
kinkaði lítið eitt kolli í áttina
til McKee, þegar hann bauð
góðan daginn. Gabriellu virti
hún ekki að vettugi.
Hvers vegna hatar hún mig
svona. hugsaði Gabriella, en
datt um leið svarið í hug. Það
var vegna dóttur hennar, Cla-
ire. Joanna Middleton hataði
Gabriellu, vegna þess að Mark
hafði ætlað að giftast henni.
Joanna hjelt að hún mundi
vera hólpin, þegar Mark væri
kominn hátt á fertugsaldur og
hann mundi aldrei giftast. Og
þá hefði Claire fengið eigur
háns óskiptar. Gabriella var
ekki enn búin að ná sjer, eftir
það sem McKee hafði sagt
henni á leiðinni í bifreiðinni.
Hún átti enn bágt með að þegja
yfir því, sem hún vissi.
McKee fór ekki neinar króka
leiðir. ..Jeg hef fengið vitneskju
um það, frú Middleton, að þjer
hafið ráðið til yðar einkaleyni
lögreglumann, Edward Glass
að nafni, til þess að fylgjast
með ferðum ungfrú Conant.
Er ekki svo?“.
Joanna tók saman spilin af
borðinu. „Jú, það er rjett“.
Engin iðrun eða afsökun.
Engin undrun. Svipúr hennar
breyttist ekki hið minnsta.
Hún hefði eins getað verið að
panta matvörur hjá kaup-
manninum.
BEST AÐ AUGLÝSA
I MORGUNBLAÐl’SU
að skilja þá, hafði staðið yfir allsherjarbardagi milli þeirra.
Egill hefði að vísu haft tíma til þess að skilja þá, en hann
gat ekki verið að því, vegna þess, að honum þótti altaf
spennandi að sjá hanaslag. En þrátt fyrir það kom hann
nú til Maju, líkt og dýraverndari og stakk upp á því, að
hanarnir yrðu hafðir í sitt hvoru húsi yfir nóttina
— Góði hugsunarsami Egill, sagði Maja við sjálfa sig.
Þetta er fyrsti ljósgeislinn á þessum sorglega degi, að Egill
skyldi vera farinn að bera umhyggju fyrir Einbúanum,
hananum, sem allir voru vondir við.
Umhyggja Egils náði þó ekki til Þyrí. Hann heyrði kvein-
stafina og kveinin frá henni, opnaði hurðina og stakk hausn-
um inn úr gættinni.
— Hvers konar kurteisi er þetta, sagði hann. Þú ískrar eins
og hjerna væru fimmtán lappalausar grísir. — Nei, fyrir-
gefðu, bætti hann við, þegar hann varð var við, að Maja
horfði á hann skelfilega ásakandi augnaráði.
Hann gekk inn í herbergið. Komdu bara út, sagði hann,
Þú þarft að komast undir bert loft, hjelt hann áfram, tók
í hönd Þyrí og dró hana fram með sjer. Við skulum fara
út. Það er víst kominn tími til að leita að Gústaf. Ekki
getur hann legið úti í nótt. Það eru víst villiendurnar, sem
hann hefur ætlað að skjóta, og ef svo er, þá veit jeg hvern-
ig allt óhappið hefur orðið. — Já, alveg rjett, settu upp
j húfu. Þú þyrftir að fá poka um andlitið. Það er ekki sjón
'að sjá þig. En Þyrí fór í öllu eins og hann fyrirskipaði,
ljet upp húfuna og fór svo með honum.
— Maja, þú getur komið með, þú ert ekki að vanrækja
neitt fyrir það, því að jeg er búinn að fylgja öllum dýr-
unum þínum til sængur eins og verá ber, bæði Skjöldu
og Flækingnum, jæja, eða hvað hann heitir. Og allt í lagi
með grísinn — og hænsnin komin í háttinn. Einbmnn er
úti í brennikofa, stendur þar á brennikubb, því að hann
gat ekki hoppað upp á spýtu. Var of máttfarinn eftir slags-
málin.
— Má jeg fara, mamma, spurði Maja .
ISlfljLð' nrnjúhc^jyrJzco l
jyruj.
— Þar er áframliald.
★
j Skemmtilegra að allt sje rjett.
J Góðhjörtuð kona kom að listamanni
i sem var að mála Dómkirkjuna.
■— Afsakið, sagði hún, en jeg œtla
' bara að vekia athygli yðar á því.
j fyrst þjer eruð að móla kirkjuna. að
í klukkan er fimm mínúturn of fljót.
Það er skemmtilegra að hafa hana
rjetta á málverkinu.
Hann var ekki lítill góður drengur.
i Jonni kom heim til sín allur blóð
ugur og fötin voru rifin.
j — Hvað er að sjá þig, rlrengur, nú
hefirðu enn einu sinni lent í slags-
málum. Þú veist að litlir góðir dreng
ir slást aldrei.
— Já, jeg veit það kjökraði Jonni.
Jeg hjelt að hann væri lítill góður
drengur, en eftir að jeg hafði slegið
hann einu sinni komst jeg að því að
svo var ekki, en það var bara of seint.
ic
Mozart og landafræðin.
j Villi litli leit upp úr blaðinu, sem
: hann var að lesa i og sagði:
— Pabbi, hvað er Mozart?.
— Guð hjálpi þjer, drengúr mirin,
sagði faðirinn, að vita þetta ekki.
Farðu og lestu 'landafraeðina þína
betur.
★
Piparsveinn.
Hún: — Og hvað vserirðu núna
eiginlega, ef jeg hefði ekki ótt þessa
peninga, ?egar við giftumst?
Hann: — Piparsvæinn.
★
Voru að reyna það.
Dómarinn: — Getið þið ekki kom
ist að samkomulagi i þessu ináli án
íhlutunar rjettarins.
— Það er nú einmitt það, sem við
vorum að reyna að gera, þegar lög-
regluþjónamir skárust í leikinn.
★
Góður leikari.
— Jeg heyrði sagt, að þii hefðir
fengið leikara úr Reykjavík til þess
að vinna við búska’pinn hjá þjer í
fyrra. Er það rjett?
— Já, það er satt, og hann var
meira að segja góður liekari. Þennan
hálfa inánuð, sem hann var hjá mjer
hjel't jeg að hann væri alltaf að
vinna.
imgiiiiiiiiiiiniiiin-rriiini
Annast
KAUP OG SÖLU FASTEIGNA
Ragnar Jónsson
hæstarjettariögmaður
Laugavegi 8. — Sími 7752. Við
talstími vegna factedgnasölu kl.
>—6 daglega.
ÞÖRARINN JÓNSSON |
löggiltur skjalþýðandi í |
ensku.
Kirkjúhvoli, sími 81655. a
llllllllllll■lllll«llll•ll■llltl■IIIIIVflll■lll■llllllllllllllllll
BEST AÐ AUGLÝSA
I MORGUNBLAÐINU