Morgunblaðið - 31.05.1952, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIB
Laygsráagur 31. fpaí 1952

T-S

LTÍJfi nxv ar
surfvtrl
.m ,
.TÍííöfa^ÍBÍO mj-i6uí)
RÆ K E
: | : F I
Skáldsaga eítir Daphne de" MauXef ’ 6 y
aji* n i ‘ítí I B2»^[í -)
iiiiiiuiiitiaiuaiiiaiK
OA | leiguliðunum veizlu á jólakööldj frá föður sínum þegar hann kom
Framhaldssagan OU jÉg hafði ekki gert það Síðustu frá London og hún hafði verið
' mjög hrifin af því. Hún notaði
slíkri eftirvæntingu svo að það tvo votu™a, sem hann hafði ver-
varð eins og nýtt ævintýri í hvert
sinn sem við settumst til borðs.
En eftirvæntingin minnkaði
ekki eítir því sem vikurnar liðu.
Öllu heldur jókst hún.
—O—
Við sútum ekki alltaf í bóka-
ið fjarverandi, vegna þess að
hann var vanur að gera þeim
veizlu um miðsumaraftan þegar
hann var kominn heim úr ferða-
lögum sínum. Nú ákvað ég að
taka uþp aftur hinn gamla sið.
Rakel tók því með miklum
herberginu. Stundum bað hún fögnuði. Hún hélt langar ráð-
mig að koma með sér upp í dyngj stefnur með Seecombe og eldhús-
una og þá breiddum við úr bók- þjónunum ög fór rannsóknarleið-
um og tímaritum um garðrækt angra í matvörugeymslurnar. —
á gólfið. Ég var húsbóndinn þeg-. Hún fékk meira að segja sam-
ar við vorum niðri í bókaher- þvkki allra til að útvega stúlkur
berginu, en þegar við vorum í frá Barton til að baka kökur eins
dyngjunni var það hún sem réði og tíðkuðust úm jólin í Frakk-
húsum. Ég held að mér hafi fall Jandi. ■UndTrhúningurinn varð
ið það betur. Seecombe ónáðaði i'mfangsmeiri með hverjum degi.
okkur ekki þar. Henni hafði tek Ég ákvað að hún skyldi ekki :"á
tekist með lagni og án þess að ag sja jólatréð og hún stóð á bví
móðga hann, að fá hann til að fastar en fótunum að ég ætti ekki 3ð fara sjálfur í bankann og biðja
hætta að bera okkur te á silfur- ^ ag vita það fyrirfram hvaða mat-, um &ð fá að sjá skartgripina.
bakkanum eftir miðdegisverð- ur vrði borinn á borð á jóla-
inn. í stað þess bjó hún oft sjálf kvöldið.
til grasate handa okkur, eins og i Jólagjafir bárust til hennar oe
hún sagði að væfi drukkið á þejm var safnað saman unpi á
ítalíu. — j jofti. Þegar ég varði að dyrum
Þessir kvöldtímar liðu alltof á dyngjunni, heyrði ég oft skriáfa 1
fljótt. Ég vonaði alltaf að hún í bréfum og svo fannst mér líða
mundi gleyma sér. En klukkan heil eilífð þangað til hún saeði:
á arinhillunni stóð alitof nálægt „Kom inn“. Hún lá þá á hnján- |
til þess að hægt væri að láta um á gólfinu, rjóð í vöngunum,
eins og ekkert væri, þegar hún og glettnin skein úr augum henn
sló tíu. | ar. Hún hafði þá breitt yfir citt
það stundum á sunnudögum þeg-
ar hún kom til kvöldverðar —
og þá datt mér gott ráð í hug.
Ég hlaut að geta gefið henni
eitthvað af skartgripum sem voru
í eigu fjölskyldunnar. Þeir voru
ekki geymdir heima heldur í
bankarum. Mér varð það allt í
einu ljóst að allt sem var í bank-
anum var nú mín eign, eða mundi
verða það eftir þrjá mánuði. En
það gat varla skipt máli. Guð-
faðir minn mundi auðvitað vita
hvers konar skartgripi þar
væri að hafa, en hann hafði farið
til Exeter og það var ekki von á
honum aftur fyrr en á „aðfanga-
dag. Þá ætluðu hann og Louise
að koma til veizlunnar. Ég ákvað
Herra Couch tók á móti mér
með sinni venjulegu kurteisi. —
Hann fylgdi mér inn á einkaskrif-
stofu sína og ég hóf upp erindi
mitt.
„Herra Kendall mun auðvitað
ekki hafa neitt við því að segja,
eða hvað?“ spurði hann.
„Auðvitað ekki“, saCTði é<T.
„Það er ssmkomulag okkar á
milli“. Það var reyndar ekki satt,
en mér gramdist að þurfa að bera
„Ég hafði ekki hugmynd um hvað, sem lá á gólfinu, bannaði allt undir guðföður mir.n þegar
. „. , __ _____ t_______'___•*:„ -x
að klukkan væri orðin svona mpr að horfa á bað.
margt“, var hún vön að segja. I Ég velti bví mikið fyrir mér,
Svo stóð hún upp og lokaði bók- hvað ég ætti að gefa henni í jóla-
unum. Ég vissi að það var tákn gjöf. Ég eyddi heilum degi í bóka
um það að ég ætti að fara.
Stundum rétti hún mér hend-
ina og lofaði mér að kyssa á
huna. Og stundum rétti hún mér
vangann. Stundum klappaði hún
búð í Truro og leitaði að bókum
um garðrækt, en far.n ekkert,
sem mér líkaði. Bækurnar. sem
hún hafði komið með frá Ítalíu
voru miklu betri en þær sem ég
í öxlina á mér eins og hún klapp gat gefið henni. Eg hafði ekki
aði hundunum. En hún kom hugmynd um hvað kvenfólki var
aldrei nálægt mér og hún tók gefið i jólagjöf. Guðfaðir minn
aldrei aftur andlit mitt á milli gaf Louise oftast efni í kjól eða
handa sér eins og hún hafði
gert um kvöldið þegar ég talaði
við hana í rúminu.
Ég vænti þess heldur ekki. Ég
ætlaðist ekki tii þess. En þegar
ég hafði boðið henni góða nótt
og gekk einn eftir ganginum og
til herbergis míns, fannst mér ég
vera ur.darlega einmana. Eins og
barni finnst það vera einmar.a
stundum eftir hátíðisdag.
Ég hefði getað gengið úti al!a
nóttina. Ég hefði getað haldið
áfram að tala alla. nóttina. Hið
fyrra var kjánalegt og hið síðara
ómögulegt. Þess vegna fleygði ég
mér niður í stólinn fyrir framan
opinn gluggann, reykti pípuna og
horfði út yfir lendurnar. Oftast
var klukkan orðin eitt eða ívö
áður en ég afklæddist og lagðist
upp í rúmið. Ég sat bara í stóln-
um og hugsaði. Eða hugsaði ég
ekki neitt og eyddi tímanum til
einskis.
í desember komu fyi'stu frost-
in og tungiíð var fullt. Þá urðu j
þessar vökurætur mínar ennþá I
erfiðari. Ég horfði úr glugga mín-
um yfir akrar.a og engin, sem
eitthvað þess háttar, en Rakel
klæddist aðeins svörtum sorgar-
kly'ðum.
Ég minntist þess að I.ouise
hafði einu sir.ni fengið hálsmen eyrnahringir, sem áttu við. Sömu
aðeins voru þrír mánuð'r þangkð
ti1 ég fengi full :"járráð.
Herra C.ouch lét sækia skart-
gripina niður í bankahólfið þar
sem þeir voru geymdir. Þeir
voru í innsigluðum öskium. Hann
braut innsiglið, lagði dúk á borð-
ið og tók skartgripina upp einn
og einn í einu og lagði þá á dúk-
inn.
—o—
Mig hafði ekki grunað að
safnið væri svo fjölbreitt og
fallegt. Þarna voru hringir, arm-
bönd, eyrnarhringir og brjóstnál-
ar. Margt af því átti saman. Til
dæmis spöng með rúbínum og

ARNALESBOff
jTlavjpintíahsins *
áliui í Sfióra-skógi
Eftir J. B. M O R T O N
8.
En bóndinn hélt stöðugt áfram, og röddin varð stöðugt
veikari að baki honum. Þó mátti vel heyra að talað var í
reiðum tón.
„Þú skalt farast í veðrinu,“ hrópaði veran. „Og þú skalt
ekki fá meira en 2 penny fyrir þetta gamla Ijóta svín.“
í dálkinum í dag ætla ég að birta tvö bréf frá ykkur.
Hér kemur bréf frá einum lesanda barnasögunnar, sem
náðu" alveg niður að sjónum og hefur gleymt að skrifa nafn og heimilisfang:
allt var hvítt á að líta í tungls-1 „Kæra Morgunblað! Ég þakka þér fyrir allar þær skemmti-
ljósinu. Trén, sem stóðu við túnið legu sögur, sem þú hefur birt, og ég vona, að þú haldir áfram
voru dökk og það var blæjalogn. j a sömu braut. Mér íinnst öll ævintýri Mikka bráðskemmti-
Ég velti því fyrir mér hvort Rak-j en samt langar mig helzt í framhaldssögu með Roy
el svæfi eða hvort hún hefði dreg . Rogers og undrahestinum hans, Trigger. — Ég bið þig að
ið gluggatjöldin ra ems og eg. j afsaka hvag eg skuli skrifa þetta illa, en ég vona, að þú getir
bærilegt að við gætum okki lesið það. (Eg er nefmlega að tara 1 prof og er að flyta mer).
notið þessarar fegurðar saman,
Fólk, sem rnér stóð á sama um
gat fyrir mér átt hinn hversdags-
lega heim. En þetta var töfra-
heimur og ég átti hann allan. Eg
vildi bara ekki eiga hann einn.
Slæmt tíðarfar varð til þess að
ekki var hægt að vinna frekar í
Vertu sæll, kæri Moggi. — Einn aðdáandi Roys og Mikka.“
Ég þakka þér fyrir bréfið. Það er nokkuð vel skrifað, þó
held ég, að þú'getir vandað þig betur. Svo vona ég, að þér
gangi vel í prófinu.
Hér er annað bréf frá telpu, sem á heima við Kársnes-
braut í Fossvogi:
„Kæra Barnalesbók Morgunblaðsins! Mér hefur ætíð þótt
gaman að sögunum, sem komið hafa í Mbl. Mér þykir voða
ggarðinum ,fyrr en færi að -vora. j gaman ag sögubókum, og hef heyrt, að það sé gaman að
ídaginn*að 5mi vami tdTommn Beíili grei sögunum, og langar til að biðja ykkur að birta
- að hún færi og ég gat ekki látið ei»a Þeirra 1 blaðinu - Vertu bless.“
mér detta nokkuð ráð í hug til Eg Set ÞV1 miðui- ekkl bmt Þessa sogu, sem þu oskar eftir,
■ hafði því að annaj maður hefur útgáfuréttinn að henni. — Annars
im í og fihhst -iúéi bfafið Júít Vera: vel skrifað. , .1
ONNUIÍ HARLIÐUNIN ER DYR —
HIN ER TONI, AÐEINS KR. 23,00
Hafið þér reynt TONI? Eina
permanentið, sem notað er af
yfir tuttugpi miljón amerískva
kvenna. Ef íslenzkum leiðbein-
ingum er fylgt, verður hárlið-
unin mjúk, falleg og auðveld.
TONI liðar hvaða hár sem er,
sem á annað borð tekur hárlið-
un. Meðal hárliðunartími er
hálf önnur klukkustund, og þcr
getið gert hvað sem yður þókn-
ast á meðan hárið er að liðast,
Hvor tvíburinn notar TONI?
Alva Andersen, sú til hægri
notar TONI. „TONI hárliðun-
in var xnjúk, falleg og eðlileg
alveg frá byrjun, og endist eins
lengi og dýrari hárliðun“, seg-
ir Alva.
MUNIÐ að biðja um TONI.
Með 42 plastspólum kostar það
aðeins 47,30.
Liðið hár yðar
sjáif með

IIEIMA PERMANENTI
og gerið það sem sjálfliðað
TAKMARKAÐAR BIRGÐIR FYRIRLIGGJANDI
HEKLA h.f.
SKÓLAVÖRÐUSTÍG 3
ZEISS IKON — myndavéicíi'
eru alltaf fremstar — það er
viðurkennt um allan heim.
Þegar þér kaupið Zeiss Ikon-
myndavél, fáið þér með henni
ábyrgðarskýrteini, sem jafn-
framt er vottorð um að vél yðar
hafi verið löglega innflutt og
allir lögboðnir tollar greiddir af
henni. Munið að láta kaupmann
yðar afhenda slíkt vottorð með
vélinni.
ZEISS IKON umboðið:
G. Hrl. ilfwaisson
Innflutningsverzlun og umboðssala
Skólavörðustíg 25 — Reykjavík
AÐVO
Hér með er stranglega bannað að aka eftir malbikuð-
um þjóðvegum með keðjur á hjólum bifreiða eða annara
ökutækja, skriðbeltum, eða líkum búnaði á vagnhjól-
um. Enn fremur hverskonar dráttur á járni eða öðru
því sem valdið getur skemmdum á vegunum.
Brot gegn banni þessu varðar sektum.
VEGAGERÐ RÍKISSJÓÐS
Eyf Sr ð i n g ar
Farið verður x gróðursetningarferð á Heiðmörk á annan
1 hvítasunnu. Lagt á stáð frá FerSaskrifstofunni kl. 2.
Eyfirðingar fjölmennið EYFÍRÐINGAFÉLAGH)

. :
•••■■■■■■■•••••