Morgunblaðið - 31.05.1952, Qupperneq 14

Morgunblaðið - 31.05.1952, Qupperneq 14
14 MORGUNBLAÐIB Laygsráagur 31. fpaí 1952 T-S LTÍJfi nxv ar surfvtrl .m , .TÍííöfa^ÍBÍO mj-i6uí) RÆ K E : | : F I Skáldsaga eítir Daphne de" MauXef ’ 6 y aji* n i ‘ítí I B2»^[í -) iiiiiiuiiitiaiuaiiiaiK OA | leiguliðunum veizlu á jólakööldj frá föður sínum þegar hann kom Framhaldssagan OU jÉg hafði ekki gert það Síðustu frá London og hún hafði verið ' mjög hrifin af því. Hún notaði slíkri eftirvæntingu svo að það tvo votu™a, sem hann hafði ver- varð eins og nýtt ævintýri í hvert sinn sem við settumst til borðs. En eftirvæntingin minnkaði ekki eítir því sem vikurnar liðu. Öllu heldur jókst hún. —O— Við sútum ekki alltaf í bóka- ið fjarverandi, vegna þess að hann var vanur að gera þeim veizlu um miðsumaraftan þegar hann var kominn heim úr ferða- lögum sínum. Nú ákvað ég að taka uþp aftur hinn gamla sið. Rakel tók því með miklum herberginu. Stundum bað hún fögnuði. Hún hélt langar ráð- mig að koma með sér upp í dyngj stefnur með Seecombe og eldhús- una og þá breiddum við úr bók- þjónunum ög fór rannsóknarleið- um og tímaritum um garðrækt angra í matvörugeymslurnar. — á gólfið. Ég var húsbóndinn þeg-. Hún fékk meira að segja sam- ar við vorum niðri í bókaher- þvkki allra til að útvega stúlkur berginu, en þegar við vorum í frá Barton til að baka kökur eins dyngjunni var það hún sem réði og tíðkuðust úm jólin í Frakk- húsum. Ég held að mér hafi fall Jandi. ■UndTrhúningurinn varð ið það betur. Seecombe ónáðaði i'mfangsmeiri með hverjum degi. okkur ekki þar. Henni hafði tek Ég ákvað að hún skyldi ekki :"á tekist með lagni og án þess að ag sja jólatréð og hún stóð á bví móðga hann, að fá hann til að fastar en fótunum að ég ætti ekki 3ð fara sjálfur í bankann og biðja hætta að bera okkur te á silfur- ^ ag vita það fyrirfram hvaða mat-, um &ð fá að sjá skartgripina. bakkanum eftir miðdegisverð- ur vrði borinn á borð á jóla- inn. í stað þess bjó hún oft sjálf kvöldið. til grasate handa okkur, eins og i Jólagjafir bárust til hennar oe hún sagði að væfi drukkið á þejm var safnað saman unpi á ítalíu. — j jofti. Þegar ég varði að dyrum Þessir kvöldtímar liðu alltof á dyngjunni, heyrði ég oft skriáfa 1 fljótt. Ég vonaði alltaf að hún í bréfum og svo fannst mér líða mundi gleyma sér. En klukkan heil eilífð þangað til hún saeði: á arinhillunni stóð alitof nálægt „Kom inn“. Hún lá þá á hnján- | til þess að hægt væri að láta um á gólfinu, rjóð í vöngunum, eins og ekkert væri, þegar hún og glettnin skein úr augum henn sló tíu. | ar. Hún hafði þá breitt yfir citt það stundum á sunnudögum þeg- ar hún kom til kvöldverðar — og þá datt mér gott ráð í hug. Ég hlaut að geta gefið henni eitthvað af skartgripum sem voru í eigu fjölskyldunnar. Þeir voru ekki geymdir heima heldur í bankarum. Mér varð það allt í einu ljóst að allt sem var í bank- anum var nú mín eign, eða mundi verða það eftir þrjá mánuði. En það gat varla skipt máli. Guð- faðir minn mundi auðvitað vita hvers konar skartgripi þar væri að hafa, en hann hafði farið til Exeter og það var ekki von á honum aftur fyrr en á „aðfanga- dag. Þá ætluðu hann og Louise að koma til veizlunnar. Ég ákvað Herra Couch tók á móti mér með sinni venjulegu kurteisi. — Hann fylgdi mér inn á einkaskrif- stofu sína og ég hóf upp erindi mitt. „Herra Kendall mun auðvitað ekki hafa neitt við því að segja, eða hvað?“ spurði hann. „Auðvitað ekki“, saCTði é<T. „Það er ssmkomulag okkar á milli“. Það var reyndar ekki satt, en mér gramdist að þurfa að bera „Ég hafði ekki hugmynd um hvað, sem lá á gólfinu, bannaði allt undir guðföður mir.n þegar . „. , __ _____ t_______'___•*:„ -x að klukkan væri orðin svona mpr að horfa á bað. margt“, var hún vön að segja. I Ég velti bví mikið fyrir mér, Svo stóð hún upp og lokaði bók- hvað ég ætti að gefa henni í jóla- unum. Ég vissi að það var tákn gjöf. Ég eyddi heilum degi í bóka um það að ég ætti að fara. Stundum rétti hún mér hend- ina og lofaði mér að kyssa á huna. Og stundum rétti hún mér vangann. Stundum klappaði hún búð í Truro og leitaði að bókum um garðrækt, en far.n ekkert, sem mér líkaði. Bækurnar. sem hún hafði komið með frá Ítalíu voru miklu betri en þær sem ég í öxlina á mér eins og hún klapp gat gefið henni. Eg hafði ekki aði hundunum. En hún kom hugmynd um hvað kvenfólki var aldrei nálægt mér og hún tók gefið i jólagjöf. Guðfaðir minn aldrei aftur andlit mitt á milli gaf Louise oftast efni í kjól eða handa sér eins og hún hafði gert um kvöldið þegar ég talaði við hana í rúminu. Ég vænti þess heldur ekki. Ég ætlaðist ekki tii þess. En þegar ég hafði boðið henni góða nótt og gekk einn eftir ganginum og til herbergis míns, fannst mér ég vera ur.darlega einmana. Eins og barni finnst það vera einmar.a stundum eftir hátíðisdag. Ég hefði getað gengið úti al!a nóttina. Ég hefði getað haldið áfram að tala alla. nóttina. Hið fyrra var kjánalegt og hið síðara ómögulegt. Þess vegna fleygði ég mér niður í stólinn fyrir framan opinn gluggann, reykti pípuna og horfði út yfir lendurnar. Oftast var klukkan orðin eitt eða ívö áður en ég afklæddist og lagðist upp í rúmið. Ég sat bara í stóln- um og hugsaði. Eða hugsaði ég ekki neitt og eyddi tímanum til einskis. í desember komu fyi'stu frost- in og tungiíð var fullt. Þá urðu j þessar vökurætur mínar ennþá I erfiðari. Ég horfði úr glugga mín- um yfir akrar.a og engin, sem eitthvað þess háttar, en Rakel klæddist aðeins svörtum sorgar- kly'ðum. Ég minntist þess að I.ouise hafði einu sir.ni fengið hálsmen eyrnahringir, sem áttu við. Sömu aðeins voru þrír mánuð'r þangkð ti1 ég fengi full :"járráð. Herra C.ouch lét sækia skart- gripina niður í bankahólfið þar sem þeir voru geymdir. Þeir voru í innsigluðum öskium. Hann braut innsiglið, lagði dúk á borð- ið og tók skartgripina upp einn og einn í einu og lagði þá á dúk- inn. —o— Mig hafði ekki grunað að safnið væri svo fjölbreitt og fallegt. Þarna voru hringir, arm- bönd, eyrnarhringir og brjóstnál- ar. Margt af því átti saman. Til dæmis spöng með rúbínum og ARNALESBOff jTlavjpintíahsins * áliui í Sfióra-skógi Eftir J. B. M O R T O N 8. En bóndinn hélt stöðugt áfram, og röddin varð stöðugt veikari að baki honum. Þó mátti vel heyra að talað var í reiðum tón. „Þú skalt farast í veðrinu,“ hrópaði veran. „Og þú skalt ekki fá meira en 2 penny fyrir þetta gamla Ijóta svín.“ í dálkinum í dag ætla ég að birta tvö bréf frá ykkur. Hér kemur bréf frá einum lesanda barnasögunnar, sem náðu" alveg niður að sjónum og hefur gleymt að skrifa nafn og heimilisfang: allt var hvítt á að líta í tungls-1 „Kæra Morgunblað! Ég þakka þér fyrir allar þær skemmti- ljósinu. Trén, sem stóðu við túnið legu sögur, sem þú hefur birt, og ég vona, að þú haldir áfram voru dökk og það var blæjalogn. j a sömu braut. Mér íinnst öll ævintýri Mikka bráðskemmti- Ég velti því fyrir mér hvort Rak-j en samt langar mig helzt í framhaldssögu með Roy el svæfi eða hvort hún hefði dreg . Rogers og undrahestinum hans, Trigger. — Ég bið þig að ið gluggatjöldin ra ems og eg. j afsaka hvag eg skuli skrifa þetta illa, en ég vona, að þú getir bærilegt að við gætum okki lesið það. (Eg er nefmlega að tara 1 prof og er að flyta mer). notið þessarar fegurðar saman, Fólk, sem rnér stóð á sama um gat fyrir mér átt hinn hversdags- lega heim. En þetta var töfra- heimur og ég átti hann allan. Eg vildi bara ekki eiga hann einn. Slæmt tíðarfar varð til þess að ekki var hægt að vinna frekar í Vertu sæll, kæri Moggi. — Einn aðdáandi Roys og Mikka.“ Ég þakka þér fyrir bréfið. Það er nokkuð vel skrifað, þó held ég, að þú'getir vandað þig betur. Svo vona ég, að þér gangi vel í prófinu. Hér er annað bréf frá telpu, sem á heima við Kársnes- braut í Fossvogi: „Kæra Barnalesbók Morgunblaðsins! Mér hefur ætíð þótt gaman að sögunum, sem komið hafa í Mbl. Mér þykir voða ggarðinum ,fyrr en færi að -vora. j gaman ag sögubókum, og hef heyrt, að það sé gaman að ídaginn*að 5mi vami tdTommn Beíili grei sögunum, og langar til að biðja ykkur að birta - að hún færi og ég gat ekki látið ei»a Þeirra 1 blaðinu - Vertu bless.“ mér detta nokkuð ráð í hug til Eg Set ÞV1 miðui- ekkl bmt Þessa sogu, sem þu oskar eftir, ■ hafði því að annaj maður hefur útgáfuréttinn að henni. — Annars im í og fihhst -iúéi bfafið Júít Vera: vel skrifað. , .1 ONNUIÍ HARLIÐUNIN ER DYR — HIN ER TONI, AÐEINS KR. 23,00 Hafið þér reynt TONI? Eina permanentið, sem notað er af yfir tuttugpi miljón amerískva kvenna. Ef íslenzkum leiðbein- ingum er fylgt, verður hárlið- unin mjúk, falleg og auðveld. TONI liðar hvaða hár sem er, sem á annað borð tekur hárlið- un. Meðal hárliðunartími er hálf önnur klukkustund, og þcr getið gert hvað sem yður þókn- ast á meðan hárið er að liðast, Hvor tvíburinn notar TONI? Alva Andersen, sú til hægri notar TONI. „TONI hárliðun- in var xnjúk, falleg og eðlileg alveg frá byrjun, og endist eins lengi og dýrari hárliðun“, seg- ir Alva. MUNIÐ að biðja um TONI. Með 42 plastspólum kostar það aðeins 47,30. Liðið hár yðar sjáif með IIEIMA PERMANENTI og gerið það sem sjálfliðað TAKMARKAÐAR BIRGÐIR FYRIRLIGGJANDI HEKLA h.f. SKÓLAVÖRÐUSTÍG 3 ZEISS IKON — myndavéicíi' eru alltaf fremstar — það er viðurkennt um allan heim. Þegar þér kaupið Zeiss Ikon- myndavél, fáið þér með henni ábyrgðarskýrteini, sem jafn- framt er vottorð um að vél yðar hafi verið löglega innflutt og allir lögboðnir tollar greiddir af henni. Munið að láta kaupmann yðar afhenda slíkt vottorð með vélinni. ZEISS IKON umboðið: G. Hrl. ilfwaisson Innflutningsverzlun og umboðssala Skólavörðustíg 25 — Reykjavík AÐVO Hér með er stranglega bannað að aka eftir malbikuð- um þjóðvegum með keðjur á hjólum bifreiða eða annara ökutækja, skriðbeltum, eða líkum búnaði á vagnhjól- um. Enn fremur hverskonar dráttur á járni eða öðru því sem valdið getur skemmdum á vegunum. Brot gegn banni þessu varðar sektum. VEGAGERÐ RÍKISSJÓÐS Eyf Sr ð i n g ar Farið verður x gróðursetningarferð á Heiðmörk á annan 1 hvítasunnu. Lagt á stáð frá FerSaskrifstofunni kl. 2. Eyfirðingar fjölmennið EYFÍRÐINGAFÉLAGH) . : •••■■■■■■■•••••

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.