Morgunblaðið - 16.11.1952, Blaðsíða 14

MORGVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 16. nóv. 1952 >
r h
^,/mmmmmmmmmiiiiimiimimmi im»»»i»»iiiiiiiiiii»iiiiiiiiii»i»MmiMinm«*iiiii»imiii»iiiHiiiiiiMniiiiiiiiiiiimiiiiii»H»iii»»iM»i«*mMiii»im»i»M»»Mi»i»iiMn«»»»mtMM»«»i**wn»»»t»*
ADELAIDE
Skdldsaga eítir MARGERY SHARP.
1111111111111111111111111111^1111
iimmmtmmimiimiin
immmmmi
1111111111111111111111111111111111111111111111111 IIMMIMIIMMIIIIIIIIIMMIMIIIIIII
Framh.aldssa.gan 63
minningar frá heimsóknunum í
þetta hús, þá fannst henni ó-
þægilegt að koma þangað nú.
Andrúmsloftíð var þungt, og það
var ofhlaðið húsgögnum. Það var
altalað að ungfrú Hambro væri
þrjá klukkutíma á hverjum
morgr.i að þurrka rykið og þó
hafði hún stúlku sér til hjálpar.
Húsgögnin höfðu þannig tvær
stúlkur.... Dodo hló með sjálfri
sér við tilhugsunina.
Hún leit í kring um sig í stof-
unni og virti fyrir sér ljósmynd-
irnar af frændfólkinu, sem Ellen
hafði hengt upp um alla veggi.
Þá kom hú nauga á mynd af ung-
um manni með háan flibba og
hárið greitt fram á ennið. Ein-
hvérn tírnann hafði henni verið
sagt að þetta væri frændi henn-
ar, Treff. Hún vi$si reyndar varla
annað um hann en það að hann
var skyldur móður hennar og að
hann bjó á Ítalíu. Hann hafði
setzt þar að og það var merkilegt
þar sem hann var af Culver-ætt-
inni. Dodo þekkti lítið til þess
fólks, en það sem hún hafði heyrt
af því bar vott um að það hefði
verið mjög „viktoríanskt", en ein-
hvern veginn hafði Treff frændi
hennar slitið sig lausan frá göml-
um venjum. Hún fór að fá áhuga
fyrir honum. Reynslan hafði
kennt henni að engir gátu haft
áhrif á móður hennar nema fólk
af henrfer eigin eða eldri kyn-
slóðum. Það hefði t.d. verið alveg
tilgangslaust að fá Sonju Trent
til Surbiton. íil að tala um fyrir
móður hennar og leyfa henni,
Dodo, að leigja sér íbúð i London.
Skynsemin sagði henni meira að
segja að sjá um að Sonja Trent
kæmi alla ekki til Surbiton og
hitti móður hennar. En ef hægt
væri að fá þennan Treff frænda
hennar til að taka hennar mál-
stað. þá gat verið að það hefðist
af. „Bara 1 sex mánuði“, hugsaði
Dodo. „Bara þangað til ég giftist".
En innst í hjarta sínu vissi hún,
að ef hún kæmist einu sinni burt,
mundi hún aldrei koma aftur, og
hún mundi þá aldrei giftast
Tommy Hitchcock, vegna þess að'
einhver annar miklu ríkari eg
miklu meiri maður mundi biðja
þrá hennar til að finna einhverja
fasta fótfestu í lífinu.
„Komdu sæll, Treff frændi“,
sagði Dodo við myndina og flutti
hana á meira áberandi stað. Hún
heyrði að móðir hennar og
frænka töluðu hástöfum r.aman
frammi í anddyrinu. Svo heyrði
hún að þær fóru báðar upp.
„Varla fer hún að sýna mömmu
húsið“, hugsaði Dodo. Hún fór
sjálf fram í anddyrið. ,,Mamma“,
kallaði hún. „Ég verð að fara.
Ég á að fara í badmington í dag“.
„JSeja, en komdu ekki of seint
í kvöldmatinn", kallaði mamma
henr.ar niður.
Dodo fór út um forstofudyrnar
og r.iður að hliðinu. Trén uxu
þétt meðfram stígnum og laufin
vörpuðu dimmum skugga á gras-
ið. Dodo velti því fyrir sér, hvern
ig r.okkur gæti af sjálfsdáðun
kosið sér að búa í svo skuggalegu
og leiðinlegu húsi.
4.
Dodo kom seint heim til kvöld-
verðar. Um leið og hún settist í
sæti sitt við borðið, fann hún það
á sér að eitthvað óvenjulegt var
á seyði. Mamma hennar var
næstum hátíðleg á svipinn og það
var vindlalykt af föður hennar.
Og þegar þau litu bæði á hana
um léið og hún kom inn, vissi
hún að þessi óvænti atburður
mundi snerta hana.
„Var gaman?“ spurði Alice.
,.Já, þakka þér fyrir“.
En spurningin og svarið sömu-
leiðis var ósjálfrátt.
„Þú hefðir ekki átt að hlaupa
svona á undan mér heim, Dodo.
Það var mjög illa gert gagnvart
Ellen frænku“
„Ég er viss um að henni stóð
alveg á sama“.
Alice leit á eiginmann sinn.
Hann kinkaði kolli og hún hélt
áfram:
„Satt að segja ætlaði hún að
segja þér dálítið. Þú verður að
fara aftur til hennar eftir kvöld-
mat“.
Dodo gapti af undrun.
„Fara aftur .... Því get ég ekki
hringt til hennar?"
„Þú átt að fara“, sagði Freddy
Baker og byrsti sig.
Dodo lagði frá sér gaffalinn og
setti upp þrjóskusvip.
„Ég er búin að leika badming-
ton í tvo klukkutíma, það er dans
leikur í tennisfélaginu í kvöld og
Tommy kemur að sækja mig
klukkan níu“.
„Tommy getur farið með þér“.
„Þá komum við of seint. Og
þar sem það virðist augljóst að
þið vitið hvað hún vill mér, finnst
mér þið geta sagt mér það. Ef
hún hefur ákveðið að gefa okkur
eitthvert hryllilegt silfui'stykkið í
brúðargjöf, þá getur hún...
* „Bodo“, sagði Alice ávítandi.
„Hún ætlar að gefa þér húsið“.
Dodo lét fallast aftur á bak í
stólinn með starðandi augu og
hálfopinn munn. Henni fannst
eina von sín á þessu augnabliki
veraVú að geta vantreyst orðum
móður sinnar.
„Svona“, sagði móðir hennar
með umhyggju. „Fjnnst þér það
ekki dásamlegt? Ég er ekkert
hissa á því þótt þetta komi þér
á óvart .... en henni finnst það
eiginlega vera of stórt fyrir sig
....“ I
„Það er of stórt fyrir Tommy
og mig“, sagði Dodo með öndina
í hálsinum. I
„Það verður ekki alltaf of
stórt“. |
„Mamma, við gætum ekki átt
heima þar. Tommy hefur ekki ráð
á því“. |
„Vitleysa. Allir hafa ráð á að
búa þar sem þeir þurfa ekki að
borga húsaleigu. Og húsið er góð
eign“.
„Hvar ætlar Ellen frænka að
vera?“
„Hún aetlar að leigja sér litla j
íbúð annars staðar".
Dodo lá við að hlæja að þess-
ari kaldhæðni örlaganna. Enda
þótt hún væri bæði undrandi og
skeld vissi hún þó að ekki var
bráð hætta á ferðum. Henni i
fannst það ekki geta verið mögu- I
legt að hægt væri að flytja hana'
með húsi. Hún treysti því að
Tommy væri henni sammála
hvað það snerti. En Tommy varð
yfir sig ánægður þegar honum
var sagt frá þessari tilvonandi
brúðargjöf. Hann samsinnti því
að húsið væri stórt, en sagði að
hennar, eða eir.hver enn ríkari
mundi bjóða henni namning við
kvikmyndafélag....
Flest un'gt fólk hefur sjálfsálit
í nokkuð ríkum mæli. Það er
ekki nema gott eitt til þess að
segja. Það hefur þá aðeins meira
vegarnesti, þegar það leggur út
í lífsbaráttuna. Það sem undar-
legt var í sambandi við sjálfs-
álit Dodo var það að henni fannst
Hröi höttur
snýr aftur
eftir John O. Ericsson
54.
það ekki vera sér samboðið að
búa í Surbiton. Það var ekki al-
gengt að dætur væru urn kyrrt í
föðurhúsum. Flestar fóru í fram-
haldsskóla eða fóru að vinna fyr-
ir sér. En Dodo var kyrr heima
og það þótti eldra fólkinu mjög
virðingarvert, og eins og það átti
að vera. Hún var lagelg og hafði
næman tíma aflögu til að æfa sig
í tennis og læra utanað kafla úr
þekktum leikritum og það var
því aðeins eðlilegt að hún tæki
forystuna meðal unga fólksins í
nágrenninu. Hún gat ekki varizt
því að álíta sjálfa sig nokkuð
fram yfir það venjulega.
Ekki var hún þó sérlega hé-
gómagjörn. En hún var viss um,
að hún hefði þroskaðan persónu-
leika. Ef hún hefði fæðst einni
kynslóð fyrr, hefði hún vafa-
laust orðið kvenréttindakona.
Henni fannst hún eiga eftir að
gegna einhverju ákveðnu hlut-
verki í lífinu.
Dodo vissi það ekki sjálf, að
þessi löngun hennar til að búa í
íbúð hinni fr|æ[slyndu og,
léttúðugu Sðnju, v’at sprbttift af’
— Farðu burt með hann, bróðir. Hann skal ekki þurfa
að bíða lengi. Þá kemur að þér, eiturkvikindið þitt.
Tuck hrinti hinum skjálfandi Stork áfram.
— Náð, herra! Náð! sagði Stork grátandi og bar sig hörmu-
léga. Hafið meðaumkvun með manni, sem hefur verið
dreginn á tálar. Ég hata Guy og óska honum alls ills. Hann
. hefur barið mig og sparkað í mig. Og nú í nótt ætlaði ég
mér hingað til þess að gerast einn af rriönnum yðar.
Hrói hló- — stuttum, hörðum hlátri, sem ekki vissi á
gott. Hræsnarinn steinþagnaði eins og hann hefði fengið
svipuhögg í andlitið. Útlagarnir töluðu saman í hálfum hljóð-
um, fullir viðbjóðs og fyrirlitningar. Tuck missti alla stjórn
á sér. Hann tók Stork og skók hann og hristi, eins og hann
væri tuska.
— Reiðstu mér ekki, Hrói, þó að ég hlutist til um verk
þín, sagði hann. En þetta huglausa úrþvætti eitrar loftið
í skóginum okkar með þessu hræsnisflaðri. Arum saman
hefur hann verið viljugt verkfæri í höndum þessarar blóð-
sugu, sem hefur hann í þjónustu sinni. Fátæklingunum
hefur hann verið fjötur um fót og heiðarlegu fólki til kvalar
og skapraunar. Sá glæpur er ekki til, sem hann mundi ekki
fúslega fremja — og ekki mundi hann hika við að myrða
Nabot til að geta lagt undir sig víngarð hans. í gærkvöldi
stóð hann albúinn að húðstrýkja mig, nú er hann albúinn
að svíkja höfðingja sinn. Svei!
Bróðir Tuck hrækti frá sér í reiði. Ræða hans vakti geysi-
lega hrifningu. Hrói lyfti upp hendinni og bað menn sína
að svria stillingu.
Ný sending aí
barnafatnaði !
MARKAÐURINN j
Bankasiræíi 4 :
MENTASOL
CHLOROPHYLL TANNKREM!
(fjDÍ’ur ferskt bragÖ í nnunniinn
aiðan daginn!
Pepsodeni
fram-
leiðsla
NÝTT undra. tannkrem —
grænt Mentasol — betri tenn-
ur og tannhold, hreinn og
ferskur munnur — allan dag-
inn. —
Það eyðir andremmu, ekki að-
eins í nokkrar mínútur, held-
ur daglangt.
Mentasol er grænt, því það
inniheldur raunverulega blað-
grænu — CHLOROPHYLL. —
Það er ekki að furða þótt að
chlorophyll hafi undraverð
áhrif. því að blaðgrænan or-
sakast af geislakrafti sólarinn-
ar.
Chlorophyll tannkrem minnk-
ar þær munnsýrur, sem
skemma tennurnar — eyðir
gerlunum, er orsaka sýrurnar.
Mentasol er uppáhald allra
sem notað hafa....
Það verndar allan munninn!
Tannkreniið
K-MSI-837-5J
með CHLOROPHYLL