Morgunblaðið - 02.09.1954, Qupperneq 14

MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 2. sept. 1954 ]
f 14
Framhaldssagan 31
„Spilaðu þetta ekki, Richard“,
Sagði hún hranalega. „Ekki“.
Hann leit á hana og ypti öxl-
utn. „Allt í lagi, ef þú vilt ekki
hcyra það“. Hann dró fingurna
kæruleysislega yfir nóturnar.
,,Ég hélt kannski að þú vildir
heyra polonaise".
„Nei“.
„En mér hefur fundizt sem þér
likaði vel við verk eftir Chopin“,
sagði hann eins og til afsökun-
$r. „Þú leikur mörg þeirra sjálf“.
' „Já“, svaraði hún þurrlega.
,;Mér líkar vel við verk hans —
öll nema polonaise".
o—O—o
Er Nicole og Lloyd kvöddu
fólkið í Fenton-Woods var helli-
iigning. Það buldi í þaki bílsins
Og streymdi í fossum niður rúð-
urnar. Þau hefði bæði viljað vera
dálítið lengur og litu bæði um
öxl er þau sneru af afleiggjaran-
úm út á þjóðveginn Húsið bar
jþá við gráann himininn og sást
óskýrt.
„Húsið er skrítið héðan að sjá“,
sagði hann.
„Já“. Hún sneri sér aftur við
óg horfði fram á veginn. „Hvað
kemur þú hingað oft, Lloyd?“
Hann hugsaði sig um. „Ég
hugsa að ég komi svona sjö eða
átta sinnum á ári, aðallega um
helgar“.
„Þú ferð hingað líka í sumar-
leyfum þínum? Ferðu nokkurn
tima annað en hingað?“
„Nei“, sagði hann og hló til
afsökunar. „Ég held mér hafi t
aldrei dottið í hug að fara ann-
að“. Hann leit ekki af veginum
framundan. „Sjáðu til, þessi
Fenton-fjölskylda er ekki svo ó-
lík hinni í Georgíu. Dálítið í-
haldssamari, kannski, en í aðal-
atriðum er Fenton-fólkið mjög
líkt. Ég held að ég komi hingað
svo oft vegna þess, að þá finnst
inér, sem ég sé kominn heim“.
„Judy sagði að þú værir eins
og prins þar heima og allir litu
á þig þar eins og yngsta barnið“.
Það virtist svo sem hann hefði
gaman af þessari síðustu athuga-
semd hennar. „Það má kalla það
hvað sem er, ef þér finnst ekki
að tuttugu ár sé of hár aldur á
manni, til þess að hann sé með-
höndlaður sem barn og talinn
vera yngsta barn“. Hann glotti
og sagði síðan: „Mér finnst nafn-
ið þitt vera stirrt. Mér finnst
erfitt að segja það Nicky mundi
vera mikið betra“.
„Já .... já, mér fellur það ekki
illa“, sagði hún. „En svo að við
höldum áfram að tala um Fen-
ton-Woods. Ætlar þú ekki að
koma þangað aftur um jólin?“
„Ég geri ráð fyrir því“.
„Þá hlýtur Fenton;Woods að
líta út eins og mynd á póstkorti“.
„Það er yndislegur staður“,
sagði hann hægt. „Á þeim tíma
árs finnst mér þetta heimili
minna mig frekar á heimili mitt
lieima í Georgíu en á nokkrum
öðrum árstíma. Við héldum allt-
af jólin hátíðleg eins og hér er
gert. Þú veizt hvað ég á við —
fjölskyldan öll heima, jólatré og
góður matur“.
„Það er erfitt að skilja þig,
Lloyd Fenton. Ef þú hugsar svona
mikið heim og ert svona heima-
kær, hvers vegna....?“
>,Já?“
„Það skiptir ekki máli“.
„Þú ætlaðir að fara að spurja
mig, hvers vegna ég fór að
lieiman, var það ekki?“
Hún svaraði ekki.
„Ég skal segja þér það, ef þú
villt“. Hann varð dálítið undar-
legur á svipinn — og henni
fannst í nokkurt óefni vera kom-
ið.
„Ég átti ekki um margt að
' velja", sagði hann. „Sjáðu til.
Við áttum ekrur í Georgíu —
ræktuðum bómull. Það var stór-
bú fyrir nokkrum árum, en
smám saman tók það að minnka.
Pabbi héit stöðugt áfram að selja
skika og skika af jörðinni til
smábændanna; nú er eiginlega
ekkert eftir nema húsið eitt. —
Honum fannst kaup og sala með
i verðbréf gefa meira í aðra hönd
en bómullarræktun. — Hann
græddi fé á olíu, svo að hann
þurfti ekki framar að hafa á-
hyggjur af ræktuninni. Hann
hefði selt það allt saman — ef
honum hefði bara ekki þótt svona
vænt um húsið. Það hafði verið
í eigu móðurættar minnar og
. hann vildi ekki selja það“. Hann
sneri sér að henni. „Þú þarft
] ekki að hlusta á þetta, ef þú ekki
j vilt. Ef þér finnst það leiðinlegt,
þá skal ég fúslega ræða um eitt-
hvað annað“.
„Nei, hættu ekki; mér finnst
gaman að heyra þetta".
„En vandræðin hófust þegar
hann lézt“, hélt hann áfram.
„Við fengum hvort okkar jafnan
hlut í jarðeigninni. Það var allt
í lagi; og öllum fannst það vera
réttlátt og sanngjarnt. Tom var
trúlofaður þá, og Rosmary líka;
Jill starfaði við hjúkrun í Atl-
anta og ég var nýbyrjaður í há-
skólanum. Við Jill komum heim
þegar í stað og vorum þar um
kyrrt, þar til við höfðum áttað
okkur á því að pabbi var fallinn
frá. Tom áleit að hann gæti ekk-
ert annað betra gert en að kvæn-
ast þegar í stað. Rosmary fékk
sömu hugmynd. Það var haldið
systkinabrúðkaup — síðan fór
hún til Louisiana þar sem mað-
ur hennar átti bú. Þér finnst
kannski undarlegt að þau skildu
ganga í hjónaband svona- stuttu
eftir að pabbi dó — en það var
ekk: um annað að gera — þau
höfðu þegar staðfest ráð sitt og
eðlilegast var þá að stíga sporið
til fulls, þegar aðstæðurnar
breyttust heima. Jill fór þá aftur
til starfa í sjúkrahúsinu og ég i
skólann. Þremur mánuðum síðar
skrifaði hún mér, og sagðist ætla
að giftast manni þar í Atlanta og
búa þar. Hann var læknir og
ætlaði að taka við af föður sín-
um. Það var dálítið óvænt áfall
fyrir mig og ég var nokkurn
tíma að átta mig á því sem skeð
var. Ég hafði aldrei trúað, að
andlát eins manns gæti svo ger-
samlega sundrað einni fjölskyldu,
eins og raunin varð með okkar
f jölskyldu. Ég hélt náminu áfram
þann vetur og fór síðan heim í
sumarfrí".
Hann hélt um stýrið annarri
hendi á meðan hann náði sér í
vindling með hinni. Hún horfði
á hreyfingar hans, og fannst ein-
kennilegt að hún skyldi ekki hafa
veitt þeim eftirtekt fyrr. Hendur
hans voru breiðar .og sterklegar
og vel til hafðar. I þeim var mjúk
leiki og næmleiki; hann mundi
áreiðanlega verða góður skurð-
læknir, hugsaði hún.
j,Þegar ég kom heim“, hélt
hann áfram, „sá ég að ég hafði
gert skyssu. Þetta var ekki heim-
ili mitt lengur, þangað sem ég
gat komið og farið eftir vild; það
tilheyrði Tom og Beth. Þetta
sumar var ég gestur á hinu gamla
heimili mínu. Tom vissi ekki
hvernig mér va rinnanbrjósts. —
Hann talaði um þá tíma, er ég
hefði lokið næknanámi og mundi
setjast þar að og starfa sem lækn-
ir. En ég vissi svo vel að þar
mundi ég aldrei setjast að. Mér
fannst ekkert lengur vera við
þennan stað. Mér fannst sem ræt-
ur mínar hefðu verið slitnar upp
og ég ætti hvergi heima. Ég varð
að fara í burtu. Mér fannst ó-
mögulegt að flytjast til nokkurs
annars fylkis. Þegar ég kastaði
teningnum yrði ég að skipta al-
gerlega um, svo að ég ákvað að
■>u .......
Magnús Konráðsson
verkfræðingur, cand. polyt.
Drápuhlíð 29. — Sími 1287»
Tek aS mér alls konar verkfræðistörf.
Geri uppdrætti, áætlanir og útboSsiýsingar.
Sérgrein:
Jámbent steypa og hafnarmannvirki.

■mnrtfaaraw
Jóhann handfasti
ENSK SAGA
15
Það var frostkaldur góðviðrismorgun í desember, þegar
við riðum burt yfir vindubrúna. Kalt loftið beit mig í
kinnarnar og alhvít jör^in glitraði eins og gimsteinn.
Ég reið hesti, sem hafði tuttugu bjöllur glamrandi á
beizlinu. Ég var í nýrri treyju með fyrsta sverðið hangandi
við hlið. Og þegar ég reið burt og leit aftur til þess að
veifa til Blanchfleur í kveðjuskyni, blístraði ég fjörugt lag.
Ekkert iðraðist ég eftir liðna tímann, — ekkert óttaðist ég
framtíðina.
„En hvað Jóhann de le Lande er laglegur maður,“ hugs-
aði ég með sjálfum mér.
Um hirð hins volduga Ríkarðar Englandskonungs í Normandí
og hvernig Jóhann bjargaði lífi hans.
Þegar ég, Jóhann de la Lande, reið um turnhliðið inn í
Bures, fannst mér að ég vera ákaflega mikilvægur maður.
En ég hafði ekki verið við hirðina nema fáeinar klukku-
stundir, þegar ég komst að raun um hið gagnstæða, að
ég var algerlega einskis virtur.
Hver vissi hér, að ég hafði einu sinni synt í víggröfinni
þrisvar sinnum hringinn í kringum kastalann til þess að
vinna veðmál, — eða að ég var meðal sveinanna talinn góð-
ur bogmaður? Og þó að einhverjir hefðu vitað um það, hefði
þeim þá ekki staðið alveg nákvæmlega á sama?
í fyrstu var ég dálítið hnugginn og hryggur í skapi. Svo
fór ég að sjá hve lánsamur ég var, að ég skyldi þá vera
ofurlítill féiagi þessa glæsilega hirðliðs. Þess vegna ásetti
ég mér að hafa augu og eyru opin, því að það leyndi sér
ekki, að miklir viðburðir voru í aðsígi í kringum mig. 1
Amerískir kjólar
NÝ SENDING TEKIN UPP
í D A G
Eros h.S.
Hafnarstræti 4 — Sími 3350.
*
IJtsalan
heSdur áfram
Allar skólatöskur, föt, frakkar, kápur, peysur, khaki o. fl.
selst mjög ódýrt. — Ennfremur afsláttur af öllum
öðrum vörum.
Gerið góð kaup og munið:
Margt á sama stað. s
LAUGAVEG 10 — SlMI 3367
:
3
*»
Viljum skipta á 160 ha
Groy dieselvél
í stað 120 ha. — Höfum einnig til sölu
80 ha. Gray dieselvél.
Uppl. hjá
j-élacj iviu, (férú L.j^.
Defensor — Borgartúni — Sími 6298
IMarhanki Islands h.f.
Lækjargötu 2, Reykjavik
Afgreiðslutími: Kl. 10—12,30 árdegis
og kl. 4—6,30 síðdegis, nema laugar-
daga kl. 10—12 árdegis.
vsjoofimKiopní ■ > ■
Vefnaðarvöruverzlun
■
■
á góðum stað í bænum óskast til kaups eða leigu. — ■
Tilboð með uppl. um vörubirgðir, verð og leigumála ósk-
ast send undirrituðum.
HÖRÐUR ÓLAFSSON, hdl.
Laugaveg'10