Morgunblaðið - 30.09.1954, Síða 14

M
MORGVNBIABIB
Fimmtudagur 30. sept. 1954 j

N I C O L E Skáldsaga eftir Katherine Gasm 5 : I Unglingar : óskast til að Bera blaðið til kaupenda ■ víðsvegar um bæinn. — Talið strax j við afgreiðsluna. — Sími 1600. !’ ðMMr'? VY 4*4
Framhaldssagan 54
Roger sneri sér að Nicole.
„David er mjög hændur að
ömmu sinni“, sagði hann lágt.
„Já, ég hef veitt því eftirtekt".
„Hún hefur gengið honum í
móðurstað. Móðir hans dó er
hann var barn að aldri“.
„Já, hann hefur sagt mér það“,
sagði Nicole.
„Hefur hann sýnt yður mál-
verkið af henni?“
„Nei“.
„Það verður hann að gera. Hún
var ljóshærð — konurnar í Ash-
leigh-fjölskyldunni hafa allar
verið ljóshærðar. Þér verðið hin
fyrsta, sem er dökkhærð, og hin
fyrsta af erlendum ættum".
Hún leit snöggt á hann. Augna-
ráð hans var kalt. Henni fannst
allur virðingarsvipur af honum
hverfa. Hann vissi það, hugsaði
hún með sjáifri sér, — hann hafði
tekið eftir því!
Hún brosti blíðlega. „Þér talið
liannig, að mér finnst ég vera
svarti sauðurinn á meðal hinna
hvítu“.
Fyrsti kvöldverður hennar á
Lynmara var þannig, að Nicole
mundi aldrei gleyma honum. —
Alla tíð myndi hún í anda geta
séð þau umhverfis borðið í föl-
leitri birtu kertaljósanna. Borðið
var svo vel skreytt, borðbúnaður
<tg glös svo skrautleg. Og spurn-
ingarnar, sem hún hafði búizt
við komu smátt og smátt.
„Þér hafið ekki sagt mér hve
-langt er síðan þér fóruð frá I
Ameríku“, sagði greifynjan.
„Það eru nær þrjú ár síðan, *
.T,ady Manstone". I
Greifynjan varð undrandi. „Að
eins þrjú ár! Ég hélt að það væri
miklu lengra síðan en það. Það
heyrist enginn amerískur hreim- !
ur á máli yðar“.
„Ég held að ég hafi aldrei talað j
með amerískum hreim“, svaraði
Nicole bliðlega.
„Faðir yðar“, byrjaði greifynj-
an, „hann var enskur, var það
ökki? “
„Jú“.
„Er hann á lífi?“ spurði hún
dáiítið hikandi.
„Faðir minn er dáinn, Lady
Manstone. Hann barðist með
Landaríkjamönnum í styrjöld-
ifmi. Hann féll í Frakklandi“.
Greifynjan hristi höfuð sitt í
samúðarskyni. „Ó, mín kæra. Ég
tamhryggist“.
Hargreaves bar inn eftirrétt-
inn og hvarf síðan strax. Nicole
veitti því þegar eftirtekt að
skeiðarblöðin voru orðin mjög
slitin, en skeiðarnar sýnilega
adtargripír með fögru mynztri.
Þær hljóta að véra mjög gamlar,
hugsaði hún. Hún leit upp. David
brosti. Hún leit á Roger. Hann
hafði verið að horfa á hana.
Skyndilega hnyklaði hann
brýrnar. „En móðir yðar....“
sagði hann. „Er hún á lífi?“
„Nei“, svaraði Nicole. „Móðir
mín drukknaði í höfninni í New
York“.
3. kafli.*
David blístraði lágt er hann
teymdi hrossin á eftir sér út úr
hestagarðinum. Hann teymdi þau
að trjánum skammt frá íbúðar-
húsinu. Þetta var fagur morgun,
angan sumars og gróðurs í lofti
og blómaangan lagði með gol-
unni frá blómagarðinum. Hann
staðnæmdist við yzta tréð og
horfði upp eftir stígnum heim að
húsinu. Nicole, hugsaði hann
með sjálfum sér, kemur út um
aðaldyrnar og hérna fyrir hornið
•— og þess vegna horfði hann í
áttina að horninu. Skyndilega
hætti hann að blístra. Það var
ekki Nicole, heldur faðir hans,
sem kom í áttina til hans. Pabbi
hans sá hann ekki, því hann var
niðurlútur. Hann staðnæmdist
og kveikti sér í vindlingi. David
horfði á hann með stolti — eins
og hann hafði alltaf gert, því í
hans augum var pabbi hans búinn
góðum kostum. Hann var skot-
maður góður og veiðimaður. —
Þannig vildi David hafa pabba
sinn. Hann kallaði til hans um
leið og hann stakk kveikjaran-
um í vasann. Roger leit til hans,
kinkaði kolli til hans, gekk niður
tröppurnar og eftir stígnum til
hans.
„Halló“, sagði David. „Þú ert
snemma úti í dag“.
„Já“, sagði hann. „Ég vaknaði
snemma. Þessir eirðarlausu fugl-
ar gefa engum frið til þess að
sofa eftir klukkan fjögur“.
David glotti. „Þeir eru dálítið
truflandi stundum. En samt held
ég nú, að þú mundir sakna
þeirra, ef þeir væru ekki hér“.
„Já, ég býst við því“, sagði
Roger hálfbrosandi. -— Hestur
Davids núði snoppunni við öxl
hans. Roger strauk um háls hans.
„David“, byrjaðí hann hægt,
„það er dálítið, sem ég þarf að
tala um við þig“.
David leit til hans. „Já, hvað
er það?“
„Það er um trúlofunina".
„Nú“, sagði David dálítið hast-
arlega.
Roger hikaði; hann vissi varla
hvernig hann átti að koma orð-
um að því, er hann hugðist segja.
„Ég held. ... ég held að þú ættir
að láta líða nokkurn tíma áður
en þú ferð að hugsa til giftingar.
Þú ert ungur; þið eruð bæði of
ung til þess að fara að hugsa um
giftingu".
Það var eins og David létti, og
bros færðist yfir andlit hans. „Þú
gerðir mig áhyggjufullann,
pabbi“, sagði hann glaðlega. „Ég
hélt, að þú ætlaðir að hafa ein-
hverjar mótbárur í frammi gegn
því að ég gengi að eiga Nicole.
En fyrst þér finnst einungis að
ég sé of ungur, þá er þetta allt I
í lagi“. I
„Ég er ekki á sama máli og þú“,
sagði Roger. „Þetta er ekki allt
í lagi“.
David varð dálítið vandræða-
legur og þögn varð nokkra stund.
Þá leit hann á föður sinn og sagði
stillilega. „Þú hefur alltaf sýnt
mér velvilja, pabbi. Það er ólíkt
þér, ef þú ætlar að reyna að
koma í veg fyrir, að ég geri það,
sem þú eitt sinn gerðir sjálfur".
„Hvað áttu við?“
„Þú varst jafngamall og ég er
núna, þegar þú kvæntist".
„Það var allt öðru vísi“. svarið
var mjög ákveðið.
„Nei, pabbi. Þín mál þá voru
lík því sem mín eru nú. Þú elsk-
aðir mömmu, og þú vildir kvæn-
ast henni. Þú hefur aldrei, svo ég
viti, iðrast þess að þú gekkst
ungur í hjónaband?"
Roger svaraði ekki. Hann kast-
aði vindlingnum í grasið og
kramdi hann með skóhælnum.
David hélt áfram: „Nicole er
búin öllum þeim kostum, sem ég
tel nauðsynlegt að prýði konur;
hún er gáfuð, hún er fögur og t
hún er aðlaðandi. Ég get ekki
krafizt neins frekar, finnst þér
það?“
Enn svaraði Roger engu —
hann strauk höfuð hestsins í sí-
fellu.
„Amma segir, að hún sé yndis-
leg stúlka", hélt David áfram.
„Henni fannst það strax er hún
sá hana í fyrsta sinn. Ég er sann-
færður um að þetta gengur allt
vel fyrir okkur. Ég hef aldrei
verið eins sannfærður um neitt“.
Ákafinn í rödd Davids virtist
hafa einhver áhrif á Roger.
„David, hlustaðu á mig“, sagði
hann. „Gætir þú ekki beðið dá-
lítinn tíma? Tólf mánuði? Ef þú
verður þá enn á sömu skoðun og
! þú ert nú, þá skal ég láta undan.
1 Guð minn góður; þú hefur ekki
þekkt stúlkuna nema í nokkrar
| vikur, samt þykist þú vera ákveð
inn í því að vilja vera með henni
' alla þína æfi“.
ISIÝKOMIÐ:
Ullarkjólar
Tweedkjólar
Jerseykjólar
Verð frá kr. 495.00
Hentugasti vetrarklæðnaðurinn
GULLFOSS
Aðalstræti.
Hinar margeftirspurðu
mokkasínyr
koma í dag
ijid
UMJUI.IUB
BYGGIIMGAVORUR
Vér höfum fyrirliggjandi
Þurleskjað kalk. — Trétex Vz tommu 4x9 fet.
Jötunn h.fByggingavörur
Vöruskemmur við Grandaveg.
^J^eiílur íi.i.
Austurstræti 10
STÚLKA
getur fengið atvinnu á Bifreiðastöð Keflavíkur.
*
* I
Þarf að hafa góða rithönd. — Enskukunnátta áskilin. — i
, •
Allai upplýsingar gefur Þórður Asgeirsson, Bifreiða- ;
stöð Keflavíkur, sími 36. , ;
Fólkshíll til sölu
í Keflavík er fólksbíll til sölu í góðu lagi, með eða
án stöðvarpláss. Góðir skilmálar, ef samið er strax. —
Allar upplýsingar á Bifreiðastöð Keflavíkur, sími 36.
y
Sendisveinar óskast
H.f. Eimskipafélag Islands
* a m ■afMPAÓ*_®M»R*J
IMokkrir verkamenn
óskast í byggingavinnu.
Benedikf og Gissur h.f.
Aðalstræti 7B — Sími 5778
Hrærivél
30—40 lítra hræri- og þeytivél óskast. — Uppl.
í síma 3444 og 4325.
9
■JIM