Morgunblaðið - 24.07.1956, Blaðsíða 10

10
MORGVNBl'AÐIÐ
Þriðjudagur 24. júlí 1956
/tiTeð blöðrur á fáfum og blœ
vann Kristján 10 km hlaupiB
Kaupmannahöfn 19. júlí.
IjAÐ VAR YFIR 20 STIGA HITI i kvöld er landskeppni íslands
* og Danmerkur í frjálsum íþróttum hófst á Österbroleikvang-
inum. Völlurinn var baðaður geislum kvöldsólarinnar og það mátti
sjá að keppendur nutu sín í veðurblíðunni. Þeir gengu án hlífðar-
galla um völlinn, njótandi góða veðursins. Þetta átti ekki sízt við
um ísl. piltana, sem ekki eru vanir svo góðum aðstæðum.
Það lá einhvern veginn í loftinu að þarna myndi eitthvað óvænt
gerast. Liðsmennirnir allir höfðu svo mikinn áhuga, voru svo
staðráðnir í að gera eitthvað mikið og stórt — að það eiginlega hlaut
að koma. Og þetta „það“ var að þeir sigruðu þetta fyrra kvöld
keppninnar. Island hafði eftir fyrri daginn 54J4 stig gegn 5014 stigi
Dana.
SETNIN G AR ATHÖFN.
Þannig endaði kvöldið, en við
skulum byrja á bjrrjuninni. Um
1500 manns voru komnir til að
horfa á keppnina og öll fram-
kvæmd var í bezta lagi og ná-
kvæm. Þegar einhver kirkju-
ltlukka í grenndinni sló 7, gekk
formaður dr-' ' - ' ■'' Isíþróttasam
bandsins, Knud 'fhomsen, að
hljóðnemanum og bauð íslend-
inga velkomna með stuttri ræðu.
Hann rakti fyrri viðskipti þjóð-
anna á sviði frjálsíþrótta, minnti
á tvo sigra íslands til þessa og
kvaðst vona að þessi þriðja
keppni landanna yrði báðum til
ánægju og sóma.
Þegar ávarp hans var á enda
var leikinn þjóðsöngur Danmerk
ur og tveir íþróttamenn úr danska
liðinu drógu fána lands síns að
hún inni á leikvanginum.
Þá gekk Brynjólfur Ingólfsson
form. FRÍ fram og þakkaði með
stuttu ávarpi. Hann minnti einn-
ig á fyrri keppnir frændþjóðanna
og lét í ljós þá ósk að sá aðilinn
er sterkari væri mætti fara með
sigur af hólmi. Jóel og Valbjörn
drógu svo ísl.fánann að hún með-
an þjóðsöngur íslands var leikinn.
Og þá var komið að keppninni.
Dagskrá öll var fyrirfram skipu- i
lögð nákvæmlega. Allt hafði sinn
vissa tíma — og allt stóðst, svo
að aldrei var „dauður punktur"
í þessari 6. landskeppni íslands.
Hún byrjaði samtímis á kringiu-
kasti, 100 m hlaupi og hástökki.
k Kringlukast
Hallgrímur Jónsson vár fyrsti
maðurinn sem lagði stig í sjóð
íslands þetta kvöld. Hann kast-
aði fyrstur á meðan spretthlaup-
ararnir og hástökkvaramir voru
að undirbúa sig. í fyrsta kasti
tryggði hann sigur. Kastið var 47
— 48 metrar og hann hefði þá
getað hætt og sigrað samt. En
maður óttaðist alltaf að Munk
Plum mundi svara með góðu
kasti. Hallgrímur hélt á-
fram af sinu mikla öryggi.
Öll hans köst gild og svipuð
að lengd, unz hann í 5. kasti
hitti á „punktinn" og kringlan lá
réttu megin við 50 metra línuna.
En Hallgrímur var einn okkar
öruggasti sigurvegari í þessari
keppni, og þegar 50 metra kastiö
hans var komið, róuðust taugar
manna og menn fóru að segja.
Hvernig er ástatt hjá Friðriki? Og
það var eins með hann. í fyrstu
umferð náði hann öðru sæti og
hélt því örugglega. Þessi annar
maður okkar í kringlukasti hafði
sigrað bezta Danann með tæp-
lega 2 metra mun. Okkar bezti
maður var 6 metrum á undan
Munk Plum. Þetta er sigur sem
kalla má stóran.
:k 100 m hlaup
Og á meðan á kringlukastinu
stóð voru 100 m. mennirnir komn-
ir í holurnar. Skotið reið af og
Hilmar var frá upphafi fyrstur —
greinilega í sérflokki og var aldrei
ógnað. En baráttan stóð um 2
sætið. Fengel var á undan Hösk-
uldi þegar um 30 metrar voru af
hlaupinu, og hann hélt því for-
skoti í mark. Það forskot var ekki
stórt, því tími þeirra var hinn
sami 11,0 sek. Stangarstökkvarinn
Larsen var hinn keppandi Dana í
1,80 m. í fyrstu tilraun, þá átti
hástökkið alla athygli manna.
Sigurður stökk fyrstur og
kannske hefur þetta ágæta stökk
hans skotið Breum skelk í bringu.
Að minnsta kosti felldi Breum
og komst ekki yfir fyrr en í sömu
tilraun og Jón, og þar sem þeir
báðir felldu næstu hæð urðu þeir
jafnir í 2—3 sæti og stigin skipt-
ust hvor hlaut 2yz. Sigurður stóð
einn uppi. Hann var hinn ókrýndi
konungur hástökkvaranna þetta
kvöld — og maður kvöldsins í
liði íslands, því þetta höfðu menn
aðeins þorað að vona — og það
an sigur og aðeins 2 til Islands,
því eitt „stigið týndist" þegar
einn keppandinn féll úr. Grinda-
hlaupið í þessari landskeppni
varð því engin keppni. Áður en
þetta skeði hafði verið ákveðið
að Björgvin Hólm hlypi í stað!
Guðjóns Guðmundssonar, (lands-!
liðsmannsins í greininni) vegna •
smámeiðsla hans. Það var því j
hvorugur þeirra er fyrir ísland
áttu að keppa í þessarri grein.'
Hún var algjörlega töpuð — og'
kannske hvort sem var, því j
Danirnir hlupu mjög vel og náðu
góðum tíma.
Fytri hluta landskeppninnar
lauk með ís/. sigri
■k 400 m hlaup
Og þá var komið að 400 m
hlaupinu — einhverri tvísýnustu
grein keppninnar, og sem dönsku
blöðin höfðu mest um talað vegna
þess að þar var hið stórar danska
nafn, Gunnar Nielsen. Satt að
segja höfðu íslenzkir vonazt eft-
ir sigri — en Danir sögðu: Þeg-
ar Gunnar hleypur til að sigra
þá sigrar hann og það ætlar
hann að gera í kvöldd. Og þeg-
ar skotið hvein hófst mesta
keppni kvöldsins. Þórir ætlaði
ekki að gefa sig og hann hafði
forystuna framan af. Það var ekki
fyrr en á síðari beygjunni að sjá
mátti að Gunnar var kominn í
fyrsta sæti og því tókst honum
að halda. Þórir átti ekki krafta
til að T>erjast við hann á síðustu
metrunum. En þaS sem óvæntara
var, var það að Hörður gaf sig
algerlega á endasprettinum og
hafnaði í fjórða sæti. Grein sem
búizt hafði verið við að endaði
jafnvel með islenzkum sigri, eða
alls ekki ver en 6:5 fyrir Dani,
var nú lokið með sigri Dana 7
stig gegn 4. En til þess að gera
þetta varð Gunnar að bæta sinn
bezta tíma og það gerði hann um
hálfa sekúndu. Þessi grein var
því ekki gefin af Islendingunum
fyrr en i fulla hnefana.
Hilmar Þorbjörnsson sigraði öiugglega í 100 metra blaupi á 10,8 sek.
Hér sést hann koma í mark á undan Jörgcn Fengel D. og Höskuldi
Karlssyni, sem báðir fengu sama tíma 11,0.
þessari grein og stóð sig vel. Það
var aldrei við því búizt að hann
yrði framar. Þarna var Hilmar í
sérflok.ki, og það vantaði aðeins
herzlumuninn á að sigur íslairds
yrði tvöfaldur. Fyrstu tölur um
stig er komu upp á töfluna voru
eftir 100 m. hlaupið. ísland hafði
7 stig, Danmörk 4. Byrjunin var
góð.
★ Hástökk
Byrjunaræsingurinn var ekki
farinn úr íslendingum þarna á
Österbro þegar athygli allra var
dregin að hástökkvurunum, sem
byrjað höfðu samtímis 100 m.
hlaupurunum og kringluköstur-
unum. En þó erfitt væri að
stökkva hástökk þarna, vegna
harðrar atrennubrautar, þá gerð-
ust þarna stórir hlutir frá sjón-
armiði íslendinga. Hástökkið var
ein þessara greina í keppninni,
sem var mjög tvísýn. Sá sem vann
hana gat orðið sigurvegari keppn-
innar. Og þegar annar Daninn,
Erilt Nissen komst ekki 1,75 m.,
þá vöknuðu vonirnar. íslending-
arnir og hinn Daninn, Breum,
fóru þá hæð í fyrsta stökki. Og
svo þegar Sig. Lárussou stökk
veikt. Danir sögðu að hann stykki
á gamaldags stíl, það er saksstíll-
inn. En þessi gamli stíll dugði nú
svo vel að Sigurður var ekki að-
eins sigurvegari, heldur fór „2
hæðir“ þ.e. 1,83 m. og 1,85 metra
þegar allir hinir voru dottnir úr
keppninni. Afrek Sigurðar varð
til að lyfta öllu liðinu.
'k 110 m grindahlaup
En þá kom óhappið mitt í allri
gleðinni. Stutta grindahlaupið
var að hefjast. Það var þjófstart-
að og menn sáu að Pétur Rögn
valdsson fékk áminningu. Þetta
gat orðið alvarlegt, en allir von-
uðu að honum tækist vel við
næsta start, en oft er það svo, að
sá er áminningu fær liggur eftir
þegar næst er startað. En það
skeði ekki nú. Péíur þaut aftur
upp áður en skotið kom — það
kom að vísu nokkuð seint, en það
er engin afsökun. Hann var sam
kvæmt alþjóðareglum dæmdur
úr. Það var ekki einasta, að við
gætum ekki sýnt gott afrek í
hlaupinu, heldur mátti í upphafi
bóka 8 stig til Dana fyrir tvöíald-
10 km hlaup
Nú lögðu 10 km. hlaupararnir
af stað. Með sterkustu menn
Dana í keppninni hefðum við ekki
átt nokkra möguleika — og þeir
voru jafnvel litlir þó að þeirra
þriðji og fjórði bezti maður kæmi
í liðið. En samt voru það vonir.
Kristján tók forystuna með ann-
an Danann, Rassmussen á hælun-
um, en Bergur og Rosschou fylgd-
ust að. Kristján kunni þessu úla
tók „kipp“ og var um 20—30 m.
á undan Rassmussen þegar 4
hringir voru búnir, en Bergur og
Rosschou voru 50—60 m á eitir
honum. Svona hélzt röðin nokkra
hringi, en smám saman dróst Rass
mussen aftur úr uns Bergur og
Rosschou náðu honum. Kristján
ruddi brautina. Það var erfitt að
gera það alla leið, en hann vildi
sýnilega ráða hraðanum. Um mitt
hlaupið hófu Danirnir samvinnu.
Þeir hjálpuðu hvor öðrum með
því að leiða „aftari hópinn" til
skiptis. Þannig tókst þeim að
auka hraðann og Bergur varð að
slá af. Danirnir sóttu nú að Krist-
jáni, og svo fast að af 80—90 m.
forskotinu var um tíma ekki nema
um 20 metrar eftir. Hvað ætlar
að gerast, spurðu menn og sum-
ir bitu í neglurnar í æsingi. En
þá svaraði Kristján með því að
auka ferðina og hann kom í
mark um 160 metrum á undan
Rosschou. Þetta var óvæntur
sigur — líklega sá óvæntasti. En
hann var kærkominn. Og það
munaði litlu að hann yrði stærri.
Bergur, sem gefið hafði mikið
eftir síðari helming hlaupsins tók
nú sprett og var fast að því kom-
inn að ná Rassmussen. Hefði Berg
ur haít meiri reynslu í keppni í
svona Iilaupi, hefði hann k -mizt
upp á milli Dananna. En þetta
hlaup var erfitt. Brautin var
mjög hörð — svo hörð að allir
hlaupararnir voru með bicðrur
á fótum og blæðandi sár. Þetta
var orsök hins lélega tíma. En
minnumst þess að það var Krist-
ján Jóhannsson sem „dróg“ hina
áfram. Það þurfti hörku til og cin
beitni, en af slíku hefur Kristján
nóg.
"k Langstökk
Langstökkið hvarf einhvern
veginn. Það var ekkert merki sem
gaf til kynna lengd stökkanna, en
tilkynnt að þegar 5. umferð hófst
þá voru Vilhjálmur Einarsson og
Friðleifur Stefánsson í fyrstu
tveim sætunum. En þá hitti
danski stangarstökkvarinn —
þeirra „altmuligmand" á plank-
ann og stökkið mældist 6,91 m.
Eftir það breyttist ekki röðin.
Larsen sigraði en strákarnir okk-
ar tóku 2. og 3. sætið, og ísland
fékk 5 stig á móti 6 stigum Dana.
1500 m hJaup
Meðan á langstökkinu stóð
tóku 1500 m hlaupararnir sér
stöðu. Skotið var og Sigurður
Guðnason tók forystuna, síðan
komu Danirnir og Svavar rak
lestina. Þegar röðin var enn ó-
breytt er 800 m. voru búnir á
fremur hægri ferð tóku menn að
Framhald á bls. 11.

Stefán reyndi allt
hvað hann gat og
bætti ísl. metið um
5 sek. En það var
ekki nóg. Hér sézt
liann reyna að
brjóta Sönder-
gaard af sér, en
tókst ekki, daninn
varð annar.