Morgunblaðið - 31.01.1957, Side 8

8
MORCVNBLAfíin
Fimmtudagur 31. jan. 1957

tJtg.: H.f. Árvakur, Reykjavík
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónssun.
Aðalritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Bjarni Benediktsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Einar Ásmundsson.
Lesbók: Ami Óla, sími 3045.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 1600
Askriftargjald kr. 25.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr, 1.50 eintakið.
Þegar allt um þrýtur
Þegar allt um þrýtur í herbúð-
um Framsóknarflokksins, þegar
óvinsældir og svik núverandi rík-
isstjórnar fara dagvaxandi, þeg-
ar samvinnan við kommúnista
skapar honum enn aukna andúð
og þegar úrræðaleysi fjármála-
spekinga hans, sem lofuðu nýjum
úrræðum í efnahagsmálunum, þá
á Tíminn aðeins eitt hálmstrá,
sem hann reynir að ríghalda sér
L Þetta hálmstrá er staðhæfing-
in um að „ríkisstjórn Ólafsi
Thors“ hafi sett allt í „strand"
í efnahagsmálunum. Hún hafi
auk þess valdið almennri kyrr-
stöðu í öllu athafnalífi þjóðar-
innar.
Var Eysteinn valdalaus
sprellikarl?
Ennþá einu sinni er ástæða til
þess að benda á það, að í ársbyrj-
un 1955 lýsti annar leiðtogi Fram-
sóknarflokksins, Eysteinn Jóns-
son, því yfir, að þeir erfiðleikar,
sem þá steðjuðu að efnahagslíf-
inu væru fyrst og fremst sök
stjórnarandstöðunnar, kommún-
ista og Alþýðuflokksins. Komm-
únistar vildu langt verkfall til
þess að gera mikla bölvun, sagði
Eyst. Jónsson, þegar hann ræddi
um verkföllin miklu, sem komm-
únistar gengust fyrir á árinu
1955. Hann kvað hina nýju
skatta, sem stjórnin neyddist til
að leggja á til þess að auka stuðn-
inginn við sjávarútveginn, vera
rökrétta afleiðingu af hinum lán-
lausu verkföllum og þeim aukna
framleiðslukostnaði, sem af þeim
haf§i leitt.
Dómur Eysteins Jónssonar
var með öðrum orðum sá, að
efnahagserfiðleikarnir væru
ekki „ríkisstjórn Ólafs Thors“
að kenna heldiur þvert á móti
kommúnistum og krötum.
En segjum nú, að „strandkenn-
ing“ Tímans væri rétt. „Ríkis-
stjórn -Ólafs Thors“ hefði siglt
öllu í strand?
Hver væri þá hlutur Eysteins
Jónssonar? Sat hann ekki í þess-
ari ríkisstjórn? Réði hann bók-
Staflega engu? Lék hann þar að-
eins hlutverk sprellikarls til
þess að skemmta „íhaldinu“?
Nei, bæði Eysteinn Jónsson og
aðrir leiðtogar Framsóknar-
flokksins, sem sátu í „ríkisstjórn
Ólafs Thors“ höfðu sínar skoðan-
ir á hlutunum og fylgdu þeim
fram, enda hældi Tíminn þeim
þá á hvert reipi fyrir að móta
stefnu stjórnarinnar á flestum
sviðum.
Framsóknarmálgagnið taldi þá
stjórnina líka einhverja hina at-
hafnasömustu, sem hér hefði set-
ið.
„Strandkenningin" á þess vegna
enga stoð í raunveruleikanum.
Tímamenn hafa sjálfir lagt fram
ríkan skerf til þess að afsanna
hana og sýna fram á sinn eigin
yfirborðshátt og kjánaskap.
Athafnamesta ríkis-
stjórnin
Þegar litið er yfir störf ríkis-
Stjórna undanfarinna áratuga
verður það ljóst, að fáar stjórn-
ir hafa verið jafnathafnasamar
og síðasta ráðuneytið, sem Ólafur
Thors veitti forstöðu. Á engu
tímibili, þegar e.t.v. er undan-
skilið tímabil nýsköpunarstjórn-
arinnar, hefur jafnalhliða fram-
kvæmdum verið haldið uppi í
landinu.
Ef stiklað er aðeins á stærstu
málum þessarar stjórnar kemur
þetta í ljós:
Stjórnin hófst handa um alls-
herjar-rafvæðingu landsins. Hún
lagði grundvöll að stórkostlegum
umbótum í húsnæðismálum þjóð-
arinnar.
Hún hóf byggingu semants-
verksmiðju og studdi stórfellda
aukningu vélbátaflotans.
Tíminn segir að ríkisstjórn Ól-
afs Thors hafi ekki beitt sér fyrir
aukningu togaraflotans. En hvers
vegna ekki? Vegna þess að ekk-
ert samkomulag náðist um það
við Framsóknarflokkinn. Þing-
menn Sjálfstæðisflokksins fluttu
hvað eftir annað frumvörp um
togarakaup. En þau strönduðu
alltaf á andstöðu Framsóknar-
manna.
í þessu sambandi má einnig á
það benda, hvernig Ólafur Thors
brást við þegar Noíðfirðingar
urðu fyrir þvi óláni, að missa
togarann Egil rauða, og urðu að
leita stuðnings ríkisstjórnarinn-
ar. Hann veitti þeim þá allan
þann stuðning, sem stjórnin gat
veitt, til þess að eignast nýtt skip.
Fær núverandi stjórn
ekki lán?
Ríkisstjórn Ólafs Thors lét ekki
við það sitja að ákveða fram-
kvæmdirnar. Hún útvegaði fé til
þeirra. Hún tryggði það fé, sem
talið var nauðsynlegt túl ralf-
væðingarinnar, hún útvegaði lán
fyrir vélum og erlendum kostn-
aði vegna sementsverksmiðjunn-
ar, hún fékk stórfé til smáíbúða-
deildar og veðlánakerfis meðan
hún fór með völd, og hún veitti
miljónatugum til sjóða og lána-
stofnana sjávarútvegs og land-
búnaðar.
Ríkisstjórn Ólafs Thors út-
vegaði með öðrum orðtum fé
til allra þeirra framkvæmda,
sem hún hófst handa um með-
an hún fór með vþld. Hvaða
heilvita maður gat ætlazt til
þess aff hún tryggði komandi
ríkisstjórnum fjármagn til
framkvæmda?
En hvernig er með lánsútveg-
anir núverandi stjórnar? Hefur
hún fengið nokkuð nema dollar-
ana, sem hún fékk fyrir að éta
ofan í sig allar yfirlýsingar í
varnarmálunum? (Eitt stjórnar-
blaðið kallaði þá „30 silfurpen-
inga“!).
Þýzka lánstilbóðið
Loks má á það minna, að Ól-
afur Thors hafði fengið tilboð
um 400 millj. kr. lán í Vestur-
Þýzkalandi. Ekki er ólíklegt að
þar hefði fengizt allmiklu hærra
lán. Á það hafði ekki reynt.
Formaður Sjálfstæðisflokksins
skildi þannig með sæmd við fjár-
stjórn lands síns. Hann hafði for-
ystu um miklar framkvæmdir,
tryggði þjóðinni velmegun og
stöðugt batnandi lífskjör, og lagði
grundvöll að margvíslega bættri
aðstöðu landsmanna á komandi
árum.
Því miður hefur þróunin verið
tafin um skeið. Kommúnistar
móta í bili stjórnarstefnuna á ís-
landi.
UTAN UR HEIMI
Læknirinn lætur varnarlyfið í sprautuna, Elvis er orðinn hræddur,mamma reynir að róa drenginn.
að mun hafa verið
fyrir um það bil þremur árum,
að hinn víðfrægi Presley kom
inn á útvarpsstöð eina í Banda-
ríkjunum. Daginn eftir átti móð-
ir hans afmæli — og hélt Presley
á hljómplötu undir hendinni, sem
hann hafði sungið afmælisljóð inn
á — og vildi fá leikna fyrir móð-
ur sína í útvarpinu daginn eftir.
í þessari útvarpsstöð var Presley
„uppgötvaður“, eins og það er
kallað. Hvorki manneðlisfræðing-
ar né aðrir vísindamenn munu
í þá tíð hafa talið „uppgötvun"
þessa merkilega, eða álitið að
hún mundi marka tímamót í
heimssögunni. Æskulýðurinn var
hins vegar á öðru máli, því að
innan skamms snérist bókstaflega
allt um Presley. Hljómplötur hans
voru seldar svo milljónum skipti
— og „söngur" hans barst á öld-
um ljósvakans út um allan heim
myrkranna á milli.
Ekki batnaði það, þegar
Presley fór til Hollywood og hóf
að leika í kvikmyndum. Afleið-
ingarnar urðu vítækar, því að eig-
endur kvikmyndahúsa beggja
vegna Atlandshafsins urðu að
endurreisa hús sín eftir hverja
sýningu, ef svo mætti segja.
Einnig hlutu margir lögreglu-
þjónar og fjöldi unglinga marg-
ar skrámur bæði við kvikmynda-
sýningarnar og dansleiki þar sem
andi Presleys lá í loftinu. Sá
eini, sem hagnaðist á öllum lát-
unum, var höfuðpaurinn Presley,
því að hann mun nú hafa marg-
föld ráðherralaun.
A síðasta ári var hafin
í Bandaríkjunum mikil herferð
gegn mænuveiki — og voru mæð-
ur kvattar til þess að koma sem
fyrst með ungbörn sín til næsta
læknis og láta sprauta í þau
varnarlyfi. Herferðin þótti ekki
takast nægilega vel svo að marg-
ir nafntogaðir menn voru fengn-
ir til þess að ljá málefninu stuðn-
ing sinn og hefja áróður fyrir
mænuveikivarnarlyfinu. Og þar
sem Presley er nú orðinn einn
frægasti maður lands síns — var
einnig leitað hófanna hjá hon-
um. Þannig talaðist til, að lækn-
ir kæmi með Persley á hljóm-
leika og gæfi honum sprautu á
sviðinu — andspænis fullskipuð-
um sal áheyrenda. Móðir hans
ætlaði einnig að vera viðstödd.
Og nú rann kvöldið
upp. Er hetjan hafði „sungið"
nokkur lög, kom læknirinn fram
Skopteiknari tímaritsins „Mad“
lítur á hlutina öðrum augum en
flestir aðrir. Þannig er Presley
í hans augum — mad.
á sviðið — ásamt móður hans.
Læknirinn tók upp sprautuna.
Nú átti loksins að gera mænu-
veikina útlæga úr Bandaríkjun-
um. öll börn skyldu nú fylgja
fordæmi Presleys — hins mikla
Presleys.
En hvað var þetta?
Söngvaranum virtist ekkert gefið
um þennan lækni — átti að neyða
aumingja Presley til þess að láta
sprauta sig? Stundin var runnin
upp — og það runnu tvær grímur
á Presley. Hann ók sér til og
skalf, hann var hræddur. Það fór
kliður um salinn. Móðir Presleys
fór að hughreysta hann — og
sagði, að þetta væri alls ekkert
sárt. Læknirinn fyllti sprautuna
— og svo, stakk hann nálinni í
holdið — og sprautaði. Sársauka-
drættir komu á andlit „söngvar-
anas“ — og margar stúlknanna
á meðal áhorfenda féllu í ómeg-
in. Atburðurinn hafði ógnþrung-
in áhrif á þær. Athöfninni var
lokið, hættan var liðin hjá. Á-
heyrendur litu varfærnislega upp
eins og fólk, sem skríður upp úr
loftvarnabyrgi eftir harða loft-
árás. Óttinn er enn ekki horfinn
úr andlitum þeirra. „Það er ekki
víst að allar óvinaflugvélarnar
séu farnar. Þær leynast alls stað-
ar.“
Elvis Presley brosti.
Þetta var ekki svo sárt eftir allt
saman. Hann brosti eins og hinn
sanni sigurvegari, tók gítarinn
sinn á ný og hóf upp raust sína.
Óttasvipurinn hvarf smátt og
smátt af andliti áheyrendanna.
Presley kom eins og hinn mikli
hermaður — eftir loftorrustuna
— hreinsaði skýin af himninum
og sannfærði fólkið um að óvina-
flugvélarnar væru farnar. Það
var sól og heiðríkja. Rock and
roll — Elvis Presley — gaman,
gaman. Samkoman endaði eins
og allar aðrar slíkar. Nýir stólar
komu í stað þeirra gömlu, sem
brotnuðu.
Þessari sögu fylgja engar upp-
lýsingar um það hversu árangurs
ríkt tillag Presleys varð í bar-
áttunni gegn mænuveiki. En,
þegar jafnmikils metnir menn og
hugdjarfir sem hetju-„söngvar-
inn“ Presley leggja sig fram —
ja, þá hlýtur árangurinn að verða
góður.
Góður
árangur
NEW YORK, 29. jan. — Hermála-
ráðherra Breta, Duncan Sandys,
átti í dag 6 klst. viðræður við
Wilson, landvarnaráðherra Banda
ríkjanna. Að viðræðunum lokn-
um var gefin út yfirlýsing þess
efnis, að þær hefðu gengið að
óskum og með þeim hafi verið
lagður grundvöllur að nánara
samstarfi Breta og Bandaríkja-
manna í hermálum. — Duncan
Sandys hefir einnig rætt tvisvar
við Dulles, utanríkisráðherra
Bandaríkjanna. — Reuter