Morgunblaðið - 12.09.1958, Side 6

c
MOR aFNRL AÐ1Ð
Föstudagur 12. sept 1958

mm
-l

Litli fiskurinn (ísland) hróp ar: — Hættu þessu strax.
M argt
Island
er spjallað um
lega rétt hjá Bretum að halda
fast við þrjár sjómílur og einnig
telur hann að íslendingar séu of
þráir að láta ekkert undan frá
erlendis
12 mílna kröfu sinni, en segir
síðan:
— En riki hafa rétt til að
breyta reglum liðins tíma, eins
og Rússar, sem árið 1955 víkkuðu
fiskveiðilandhelgi sínu úr 3 míl-
um í 12 mílur. Og Bretar hafa
fengið aðvaranir um það fyrir
10 árum, að íslendingar stefndu
að því að beita þeim rétti.
Ef íslendingar sigra í þessum
átökum, eins og er líklegast þeg-
ar til lengdar lætur, þar sem
ekki er mögulegt að veiða fisk
í skipalestum, — þá er næstum
víst að Norðmenn og Færeying-
ar feta í fótspor þeirra. Þar með
verða brezkir togarar sviptir 60%
af núverandi fiskimiðum sínum“.
- ♦ —
Teiknarar brezkra og fleiri
blaða virðast einkum hafa áhyggj
ur af þorskinum. Er það ótrúlegt,
hve margir skopteiknarar hafa
brugðið sér í kafarabúning norð-
ur við íslandsstrendur og gengið
á eintal við þorskinn. Er það að
sjálfsögðu helzta umræðuefni
þorskanna, hvort þeir vilji held-
ur láta íslendinga eða Breta veiða
sig. Og einn teiknarinn kemst að
þeirri niðurstöðu, að þorskarnir
séu gengnir í lið með „hlutlausu
þjóðunum". Það er góðs viti að
brezkum teiknurum er svo um-
hugað um þessa þjóð sjávarbotns-
ins. Svo mikið er víst, að brezk-
ir togaramenn hafa látið sér hag
hennar litlu skipta.
- ♦ -
Anderson aðmíráll hefur lýst
AN INBEPENDENT AND
CONTEOVJERSIAL VIEW
by Tom Stacey
FEEL tJiat Brítam
is int datiger t>{
rleluUing íscrseir
ovcr the taaller uf
lcel;tíKÍit' tish.
Einn brezkur blaðamaður:
Sökin er okkar
því yfir, að Bretar vilji ekki beita
ofbeldi við íslendinga. En frétta-
ritari Daily Telegraph, sem er
um borð í togaranum Coventry
Framh. á bls. 11
En furðulegust er hin sjálfdœmda rit-
skoðun brezkra blaða
ALDREI hefur verið skrifað eins
mikið um ísland í útlend blöð
eins og síðustu daga í sambandi
við landhelgismálið. Virðist nú
svo komið, að almenningur um
víða veröld getur ekki lengur
verið þekktur fyrir að vita ekki
hvað og hvar ísland er. Úrklipp-
ur úr fjölda erlendra blaða eru
þegar farnar að berast Mbl. í
stríðum straumum, að vonum
misjafnar að efni og gæðum.
Brezk blöð hafa að sjálfsögðu
skrifað mest allra útlendra blaða
um landhelgisdeiluna. fslending-
um, sem lesa frásagnir þeirra
mun þó bregða nokkuð í brún,
þegar þeir sjá meðferð hinnar
„frjálsu pressu“ þessa gamla lýð-
ræðislands á málinu. Er nær öll
frásögn þeirra svo einhliða, að
engu er líkara en ritskoðun hafi
verið komið á í Englandi. Svo
mjög breiða þau yfir allar rök-
semdir og sjónarmið íslendinga.
Er þessi sjálfdæmda ritskoðun
brezkra blaða ekki til þess fallin
að vekja traust manna á þeim.
Það er kunnugt, að ýmsir þeir
erlendu fréttamenn, sem hér hafa
dvalizt að undanförnu hafa sent
til blaða sinna fréttir, þar sem
málstaður íslands er skýrður.
Þau atriði hafa ekki náð síðum
dagblaðanna, heldur verið stöðv-
uð einhvers staðar á miðri leið.
Eitt dæmi um þetta er m. a. úti-
fundurinn á Lækjartorgi, þar sem
vitað er að viðstaddir erlendir
fréttamenn hrifust af öruggri og
virðulegri framkomu fólksins og
munu hafa sent frá sér fréttir
þess efnis. En á fréttasíðum
enskra blaða lítur fundurinn
þannig út (Daily Mail):
„í Reykjavík safnaðist 10.000
manna hópur undir blaktandi
fánum á aðaltorginu og öskraði
„bravo“, þegar íslenzkur þing-
maður sagði þeim: „Það getur
verið að við víkkum landhelgina
meira en í 12 mílur“.
Mannsöfnuðurinn lét í ljós
fögnuð, þegar kommúniski verka-
lýðsforinginn Magnús Kjartans-
son sagði: „Bretar eru að aug-
lýsa heiminum að þeir séu þjóf-
ar, eins og þeir hafa verið á
liðnum tímum“.
Þegar fundinum lauk gekk 200
manna hópur til brezka sendi-
ráðsins og hafði í frammi sköll
og gerði hróp að brezka sendi-
ráðinu og söng þjóðernissöngva“.
í Lundúnablaðinu Daily Express
gerðist þó sá óvænti atburður,
að blaðamaðurinn Tom Stacey
taldi Breta eiga sökina að ein-
hverju leyti. Hann birti grein,
sem nefndist We are to blame
in Iceland, — Við eigum sökina
við ísland. Hann telur að vísu
að það sé lagalega og siðferði-
Þorskurinn lýsir sinni skoðun: — Ég er hluHfto?
Teikning eftir Lee í Evening Xews. Undirskrift hljóðar svo: — Það getur verið gott að vera
þjóðernissinni, en persónulega sé ég lítinn mun á því að lenda í íslenzkum plokkfiski eða
ensku fish and chips.
shrifar úr
daglega lífinu
Samkomulag, eða þras
og málaferli
EITT af þessum smávægilegu
en sígildu vandamálum dag-
lega lífsins, mun vera hitinn og
greiðslan fyrir hann í tvíbýlis- og
sambýlishúsum. Að minnsta kosti
virðast alltof margir hér í Reykja
vík eyða tíma sínum og orku í
deilur um þetta.
Kona nokkur, sem stendur í
stímabraki hvað þetta snertir,
hringdi til Velvakanda. í hennar
húsi virðist vandamálið aðallega
vera það, að þeim sem borgar
hitareikninginn fyrir allt húsið,
gengur illa að fá endurgreitt hjá
hinum íbúunum, sem líka eru
húseigendur. Innheimtumannin-
um finnst hann því ekki vera
skyldugur til að halda þessu
áfram. Hins vegar sýnir inn-
heimtumaður ekki aðalreikning
þegar hann innheimtir hjá hin-
um.
Sannleikurinn er sá, að það
gilda engar fastákveðnar reglur
um það hvernig hitareikningar
skuli innheimtir og verður það
að fara eftir samkomulagi. Það
liggur þó í augum uppi, að ekki
er hægt að innheimta fé, nema
sýna reikning.
í alltof mörgum sambýlishús-
um hafa eigendur íbúðanna látið
undir höfuð leggjast að gera
nokkurn samning um sameigin-
legan rekstur hússins, áður en
það var tekið í notkun, og eftir
að deilur hafa risið, verður málið
svo að sj álfsögðu miklu erfiðara
viðfangs.
Oft hefur verið um það rætt,
að nauðsynlegt sé að fá einhver
lög eða reglugerð, sem kveði á
um hvernig rekstri sambýlishúsa
skuli hagað. En meðan engin lög
eru til um þetta er ekki um annað
að ræða en samkomulag eða þras
og málaferli.
Elementafjöldi eða
rúmmetrafjöldi
AR sem samkomulag hefur
náðst um skiptingu hita-
kostnaðar, er yfirleitt beitt tveim
ur aðferðum: Annað hvort er
borgað eftir elementafjölda í ofn-
um í hverri íbúð eða eftir stærð
íbáðarinnar í rúmmetrum. Þetta
er algengt, en þó munu ýmsir
nota sínar eigin aðferðir við
þetta og er það að sjálfsögðu
ágætt, ef samkomulag næst. Það
sem máli skiptir, er að hver greiði
í samræmi við það hitamagn sem
hann notar.
Vonandi verður þess ekki langt
að bíða að einhver raglugerð
verði um þetta sett. Nóg eru
deiluefnin samt.
Happdrættisvinningar
séu birtir
Þt skrifar:
. J . „Á síðastliðnu ári voru
nokkur félög með happdrætti í
fjáröflunarskyni. Nú mun vera
búið að draga í nær öllum
þeirra. Flestir viðkomandi aðiiar
hafa látið hjá líða að tilkynna
rækilega útdregin vinningsnúm-
er.Vænti ég þess, Velvakandi góð
ur, að þú komir þessu á framfæri.
Annaðhvort birtirðu sjálfur þau
nr. sem þú nærð í, eða þú birtir
þessa klausu, með áskorun til
dómsmálaráðuneytisins um að
það sjái svo um að birt verði í
Lögbirtingablaðinu hið allra
fyrsta vinningsnúmer úr happ-
drættum sl. árs (ekki fastahapp-
drættum). Einnig verði það gert
að fastri reglu í framtíðinni, að
öll vinningsnúmer séu birt í lög-
birtingablaðinu strax eftir drátt.“
Þessir dálkar eru ekki vett-
vangur til að birta í happdrættis-
númer, en áskoruninni er hér
með komið á framfæri.