Morgunblaðið - 02.04.1959, Side 16

16
MORCUIVBLAÐIÐ
Fimmtudagur 2. apríl 1959
„Blöð mannsins yðar eiga að út-
kreiða boðskapinn: „Við viljum
ekki svelta fyrir Berlín". Þau eiga
að berjast á móti þeim fi-am-
kvæmdum, sem ríkisstjórn ykkar
liefur áformað til að bjarga Ber-
lín“.
„Þú veizt að það er ómögulegt".
„Ég veit ekki hvort það er
émögulegt. Ég veit bara að ég mun
ekki krefjast þess af þér“.
„Og hvað viltu þá, Jan?“
Hann horfði út um gluggann.
„Kannastu við „Prinsinn frá
Hamburg“?“
„Leikritið eftir Kleist? Ég held
að ég hafi séð það leikið í Þýzka-
landi“. Hún virtist fui'ða sig á
þessarri spuimingu hans.
„Já, það var oft leikið árið
1945, vegna þess að það var aldrei
leikið í Þriðja Ríkinu. Það er leik
ritið um hetjuna sem var hrædd
við dauðann". Hann kveikti sér í
vindlingi. Hönd hans skalf, „Ég
«r prinsin nfrá Hamburg. Hetjan
•em viil ekki deyja“.
Hún snerti hönd hans lauslega.
„Og ég vil ekki að þú deyir".
„Og ég ætla ekki að fram-
lcvæma erindi mitt. Þess vegna
•ótti ég það svo ákaft að taia við
l»ig“. Hann greip hönd hennar. —
„Þú verður að hjálpa mér, Helen.
Einu sinni aftur“. Hann talaði [
hratt eins og maður, sem hefur
mjög nauman tima. — „Ég verð
að hverfa. Ég veit ekki hvernig |
.... og ég hef enga peninga. Þeir
eru stöðugt á hælunum á mér”. —
Hann sleppti hönd hennar.
„Hefurðu nokkra sérstaka áætl-
„Já, ég á frænda í Brazilfu. •—
Hann myndi taka við mér. Hann
vinnur sem verkfi-æðingur í frum-
skógunum. Þar myndu þeir ekki
finna mig“.
Hún vax-paði öndinni.
„Ég skal láta einkaflugvél
Mori-isons flytja þig“.
„Það gengur ekki. Það verður
að gerast með leynilegri hætti. Ég
get dregið þá á langinn í tvo til
þrjá daga. Ég verð að tilkynna
þeim að ég sé að semja við þig. Þú
ferð eins fljótt og þú getur til Kali
forijíu. Ég fer með þér — með
þínu samþykki. 1 Kalifoxníu lánar
þú mér vagninn þinn til umráða.
Ég verð að fara á honum yfir
mexiköásku landamærin. Það-
„Þannig verður við þá að hafa
það“, sagði hún ákveðnum rómi. —
„Ég ek þér þá sjá'lf yfir mexi-
könsku landamærin. Svo lengi sem
þú ert með mér, munu þeir ekki
gruna þig um neina græsku“.
„Og hvað ætlarðu að segja
manninum þínum?“
„Sannleikann".
Hann leit aftur beint í augu
hennar. Aftur hló hann.
„Hvers vegna hlærðu?" spurði
hún æst.
„Vegna þess að þetta er allt svo
einfalt. Leyniþjónustan hugsar
um allt, nema bara ekki um hið ein
faldasta. Hún er sannfærð um það,
að þú munir aldrei verða fær um
að segja eiginmanni þínum sann-
leikann". Har.n sneri koníaksglas-
inu sem stóð fyrir framan hann á
boiðinu. — „Elskarðu manninn
þinn svo heitt?“
kynnti skrifstofustúlkan henni að
hr. Clark þyrfti mjög nauðsynlega
að tala við hana.
Nokkrum mínútum síðar kom
Bill gamli inn í herbergið til henn
ar. Hann var ekki með pípuna
sína í munninum. Það var illur
fyrirboði.
Hann lét fallast í hægindastól,
fyrir framan skrifborðið henn-
ar. —
„Þér vitið það sem sagt ekki?“
sagði hann.
Hún fékk hjartslátt.
„Morrison?" spurði hún.
„Nei, nei. Jan Möller".
Það fór ískaldur straumur um
líkama hennar.
„Hvað hefur komið fyrir hann?“
„Hann fannst myrtur í gistihúss
herbergi í New York í nótt um
klukkan þrjú“.
Til fermigargjafa
Hárþurrka
er tilvalin fermingargjöf.
Verð kr: 385. —
Hekla
Ansturstræti 14
sími 11687.
„Eg er kominn til þess að kúga þig, sagði Jan og hló þurrlega.
„Svo heitt að hvað?“
„Að þú segir honum sannleik-
ann. Nú veit ég a. m. k. að ég get
horfið rólegur inn í frumskóginn
minn. Ég hef enga von framar. Þá
ást, sem segir sannleikann get ég
ekki sigrað“.
Hann bjóst ekki við neinu svari.
Hún sagði:
„Morrison ‘kemur aftur annað
kvöld. Hann er í ferðalagi. Þr. tala
ég strax við hann. Næsta morg-
un fer ég svo til Kaliforníu. — Að
tveimur klukkustundum liðnum
ferð þú á eftir mér. Við hittumst I
„Santa María“. Þar verður allt
undirbúið eins vel og frekast má
verða“.
„Þakka þér fyrir, Helen“.
Hann stóð snögglega á fætur,
eins og hann væri hræddur við að
halda samtalinu áfram. Þau gengu
s-amhliða til dyra. Leið þeirra lá
fram hjá ókunna manninum í
evi-ópsku fötunum. Hann lézt lesa
í blaðinu sínu.
Svo sat Helen í leigubifi-eið á 1
leiðinni til Park Avenue. Henni
var óvenjulega létt í skapi.
Hún tók það sem góðan fyrir-
boða, að síminn skyldi hringja á
því augnabliki er hún gekk afbur
inn í svefnherbergið sitt.
Það var Florida......Það var
Morrison.
Um hádegi daginn eftir, þegar
1 hún ,kom inn í blaðahöl'lina, til-
Hún spratt á fætur.
„Það er ekki mögulegt".
„Það er því miður satt“.
„Vita menn nokkuð nánar um
þetta?“
Bill gamli tók blað upp úr tösk-
unni sinni.
„Ég er hérna með skýrslu frá
lögreglunni í New York“.
„Lesið þér hana upp fyrir mér“.
Hún hallaði sér aftur á bak í
stólnum.
„Dyravörður við eitt Broadway-
gistihúsið“, hóf Bill lesturinn, —
„tilkynnti lögreglunni í morgun
klukkan hálf átta að Þjóðverjinn
Jan Möller hefði fundizt myrtur í
herbergi sínu. Hei-bergisþernan,
sem ætlaði að vekja hinn 35 ára
gamla Jan Möller, sem hafði kynnt
sig sem fréttaritara, bankaði á her
bergisdyrnar hans, en fékk ekkert
svar. Þegar hún gekk inn í her-
bergið, sem var ólæst, fann hún
gestinn örendan í rúmi sínu. —
Rúmið var allt atað í blóði. Lög-
reglulæknirinn, sem skoðaði likið,
fullyrti að hann hefði verið dauð-
ur í fjórar klukkustundir. Hann
hafði verið stunginn til bana með
hníf. Þar sem engin merki sáust
um nein átök í herberginu, þykir
líklegast að Þjóðverjinn hafi ver-
ið myrtur í svefni. Morðvopnið
hefur hvergi fundizt. Lögreglan
telur útilokað að hér hafi verið um
ránsmorð að ræða þar eð hvorki
höfðu horfið peningar né aðrir
verðmætir hlutir. Margt virðist
benda til þess að orsök morðsins
hafi verið ástamál. Skulu nefndar
tvær staðreyndir því tií stuð-^bgs.
Þýzki fréttaritarinn hafði k^öldið
áður sézt með óþekktri konu, ber-
sýnilega amerískri, í veitingastofu
gistihússins. Auk þess hafði fund-
izt svartur kvenhanzki á náttborði
hins myrta“.
Helen greip hendinni fyrir
munninn á sér, eins og til að kæfa
niðri hljóð.
„Hanzkinn minn“, stamaði hún
Bill gamli spennti greipar. Það
var eins og hann spennti þær í
bæn.
„Voruð þér hjá Möller?“ spurði
bann.
„Já“.
„í herherginu hans?“
„Nei, auðvitað ekki“.
„En hanzkinn. .. . ?“
„Ég hitti Jan í veitingastofunni.
Ég hef augsýnilega gleymt öðrum
hanzkanum mínum. Jan hefur svo
tekið hann með sér, til þess að fá
mér hann seinna“.
Bill huldi andlitið í höndum sér.
„I hamingjunnar bænum, Helen
— hvers vegna hafið þér gert
þetta? Máttuð þér til með að sjá
hann? Elskið þér hann þá enn?“
„Ég elska aðeins Morrison".
Hún strauk hendinni yfir ennið.
Nú fyrst fór henni að skiljast það
að Jan var dáinn. Sársaukinn nísti
hjarta hennar. Hún átti erfitt með
að halda hugsunum sínum nokk-
um veginn skýrum.
Rödd Bills kallaði hana aftur til
veruleikaas: „Hvað hafið þér
hugsað yður að gera?“
„Ég veit það ekki .... ég veit
það ekki. .. .“
„Hafið þér nokkra hugmynd um
það hver muni hafa framið morð-
ið?“
„Ég þekki a. m. k. lýsingu á
morðingjanum", sagði Helen.
Bill leit undrandi á hana.
segi yður seinna frá því
sem ég veit. Látið yður nægja það
fyrst um sinn, að Jan var myrtur
af rússneskum erindreka, vegna
þess að sá síðarnefndi hafði með
einhverjum hætti uppgötvað
áform Jans. Hann átti að beita
mig kúgun — en í stað þess fórn-
aði hann sér fyrir mig. Maðurinn,
sem gaf okkur gætur í „Café
Union“ var bersýnilega morðing-
inn“. Hún stóð á fætur. — „Við
verðum að fara strax til lögregl-
unnar, Bill“.
Gamli maðurinn sat kyrr í
stólnum.
Slllltvarpiö
Fimmtudagur 2. apríl:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Á frívaktinni“, sjó-
mannaþáttur (Guðbjörg Jónsdótt-
ir). 18,30 Barnatími: Yngstu
hlustendurnir (Gyða Ragnarsd.).
18,50 Framburðarkennsla í
frönsku. 19,05 Þingfréttir. — Tón
leikar. 20,30 Spurt og spjallað í útr
varpssal: Sigurður Magnússon
fulltrúi stjórnar umræðum. 21,35
Útvarpssagan: „Ármann og Vil-
dís“, eftir Kristmann Guðmunds-
son; IX. (Höfundur les). 22,10
Erindi: Á víð og dreif (Jóhannes
Davíðsson bóndi í Hjarðardal). —•
22,30 Sinfónískir tónleikar (plöt-
ur). 23,10 Dagskrárlok.
Föstudagur 3. apríl:
1) „Segistu ekki ætla að koma
með á andaveiðar til Bernharðs-
staða? Hvers vegna ekki?“ —
»Af því ég ætla að biðja þig um
að taka Sigga með þér í staðinn
fyrir mig. Hann þarf á einhverri
upplyftingu að halda, aumingja
strákurinn“.
2) „Gerðu það fyrir mig,
Markús, að taka Sigga með þér.
Ég get varla beðið eftir því að
við komum til Bernharðsstaða
og förum að skjóta á endurnar.
Ertu ekki spenntur, Markús?" —
„Jú, vissulega, en ég hefði verið
ennþá spenntari ef Sirrí hefði
verið með okkur“.
Fastir liðir eins og venjuléga.
13,15 úesin dagskrá næstu viku.
18,30 Barnatími: Afi talar við
litla; — fimmta samtal (Guðmund
ur M. Þorláksson kennari flytur).
18,55 Framburðarkennsla í
spænsku. 19,05 Þingfréttir. — Tón
leikar. 20,30 Daglegt mál (Árni
Böðvarsson kand. mag.). 20,35
Kvöldvaka: a) Ragnar Jóhannes-
son kand. mag. heimsækir
kvennaskólann á Blönduósi og tal-
ar við Huldu Stefánsdóttur skóla-
stýru. b) Jón Jónsson S'kagfirðing-
ur flytur frumort kvæði. c) Rímna
þáttur í umsjá Kjartans Hjálm-
arssonar og Valdimars Lárusson-
ar. d) Jóhann Hjaltason kennari
flytur frásöguþátt: „Svalt er enn
á seltú'. 22,10 Lög unga fólksin*
(Haukur Hauksson). — 23,05
1 Dagskrárlok.