Morgunblaðið - 03.04.1960, Blaðsíða 20

23
nioncrnvnT 4ni»
Sunnudagur 3. april 1960
eins og þolinmæði hans hefði ver
ið stórlega misboðið. „Faðirinn!
— Faðirinn!" hreytti hann út úr
sér. „Þekkir þú hann — föður-
inn? Nei, auðvitað ekki? Jæja,
hvað þá------“
Jeanne var einnig komin í
mjög mikla geðshræringu: „Þú
gætir ekki rekið stúlkuna burt
á þann hátt. Það væri heiguls-
háttur! Við reynum að komast
eftir, hver maðurinn er, og síð-
an tölum við við hann og látum
hann standa fyrir máli sínu“.
Julien var að róast, en hóf að
ganga um gólf á ný. „Góða mín“,
sagði hann, „hún vill ekki segja,
hver maðurinn er — hún segir
þér það ekki fremur en mér —
og setjum nú svo, að hann vilji
ekkert með hana hafa? .... Við
getum, hvað sem öðru líður, ekki
haft kvenmann með óskllgetið
barn á heimili okkar — geturðu
ekki skilið það?“
Jeanne sat fast við sinn keip.
„Sá maður hlýtur þá að vera
bannsettur óþokki. Við verðum
samt að komast að því, hver
hann er, og hann skal fá að
kenna á okkur“.
Julien roðnaði, og gremja hans
vaknaði að nýju. „Já, en á hinn
bóginn-------“
Hún var hikandi og á báðum
áttum. „Hvað álítur þú, að við
eigum að gera?“
„Ég? Það er ofur augljóst. Ég
mundi vilja gefa henni einhverja
peningaupphæð og segja henni
síðan fara norður og niður með
króann sinn“.
Unga konan var mjög hneyksl
uð á manni sínum, „Svo skal
aldrei verða“, sagði hún. „Stúlk-
an sú arna er dóttir fóstru minn-
ar, og við ólumst upp saman. Hún
hefur hrasað, og það er verst fyr
ir hana sjálfa, en ég mun aldrei
vísa henni á dyr þess vegna, og
ef nauðsyn krefur mun ég ala
upp barn hennar".
Julien rauk enn einu sinni upp
í bræði: „Við fengjum þokkalegt
óorð á okkur af því. Það yrði alls
staðar tekið til þess, að fólk í
okkar stöðu ýtti undir ólifnað
með því að skjóta skjólshúsi yfir
svona ræfla! Engin heiðarleg
manneskja mundi vilja stíga sín-
um fæti inn á heimili okkar! —
Hvað ertu eiginlega að hugsa?
Þú hlýtur að vera gengin af
göflunum!"
Hún hvikaði ekki. „Ég mun
aldrei bregðast Rosalie, og viljir
þú ekki hafa hana, mun móðir
mín taka hana að sér. Okkur mun
áreiðanlega takast að komast að
því, hver er faðir barnsins“.
Hann rauk á dyr í vonzku og
skellti hurðinni á eftir sér:
„Kvenfólk hefur aldrei vit á
neinu!“ sagði hann.
Seinna um daginn fór Jeanne
upp til sjúklingsins. Stúlkan lá
hreyfingarlaus í rúminu og starði
galopnum augum út í bláinn, en
hjúkrunarkonan, Denta, hélt á
hvítvoðungnum í fanginu.
Um leið og Rosalie kom auga
á húsmóður sína, fór hún að
snökta. Hún fól andlitið undir
ábreiðunni, titrandi af ekka. Je-
anne ætlaði að kyssa hana, en
hún kom í veg fyrir það með því
að halda ábreiðunni fyrir and-
litinu. Hjúkrunarkonan kom þá
til hjálpar og togaði í ábreiðuna,
og Jeanne náði þá til að kyssa
Rosalie, sem grét enn, en þó held
ur hljóðlegar en áður.
Daufur logi var í arninum, kalt
var í herberginu, og barnið grét.
Jeanne þorði ekki að minnast á
barnið, af ótta vi ðað stúlkan
fengi annað grátkast. Hún tók
var að búa um rúmið. Allt í einu
heyrði Jeanne lága stunu að baki
sér. „Hvað er að?“ spurði Jeanne,
án þess að líta við.
Stúlkan svaraði eins og venju-
lega: „Ekki neitt, madame", en
rödd hennar var lág og óstyrk.
Jeanne var annars hugar, en
allt í einu varð hún þess vör,’ að
stúlkan var hætt að hreyfa sig
um herbergið. Hún kallaði:
„Rosalie!“ Enginn svaraði. Henni
datt í hug, að hún kynni að hafa
farið út úr herberginu og kall-
aði enn hærra. Hún var í þann
veginn að rétta út hendina eftir
bjöllustrengnum, þegar hún
heyrði djúpa stunu rétt hjá sér,
Þjónustustúlkan sat á gólfinu,
nábleik 1 andliti og með tryllings
legt augnaráð, og hallaði bakinu
upp að rúminu. Jeanne spratt
upp og fór til hennar. „Hvað er
að þér — hvað er að?“
Stúlkan svaraði ekki, hreyfði
sig ekki heldur. Hún starði sljó-
um augum á húsmóður sína og
saup hveljur, eins og hún hefði
hræðilegar kvalir. Allt í einu
rann hún niður, unz hún lá endi-
löng, og beit saman tönnunum
til þess að æpa ekkí af kvölun-
um.
Allt í einu rann upp Ijós fyrir
Jeanne. Hún hljóp fram á stiga-
opið: „Julien, Julien!" hrópaði
hún.
„Hvað viltu mér?“ kallaði
hann upp stigann.
Hún vissi ekki, hvernig hún
átti að koma orðum að því. „Það
er Rosalie, hún —“
Julien stökk upp stigann og tók
tvö þrep í hverju spori. Þegar
hann kom inn í herbergið, var
vesalings stúlkan að fæða barnið.
Hann leit við, illúðlegur á svip,
og ýtti skelfdri eiginkonu sinni
út um dyrnar: „Þetta er mál,
sem þig ekki varðar“, hrópaði
hann. „Farðu og sæktu Ludivine
og Símon gamla“.
Jeanne flýtti sér, titrandi á
beinunum, niður í eldhúsið, og
þar sem hún þorði ekki upp aft-

ur, fór hún inn í setustofuna,
og beið þar frétta. Þar hafði ekki
verið kveiktur eldur á arni, síð-
an foreldrar hennar fóru.
Hún sá brátt, að þjónninn hljóp
frá húsinu. Fimm mínútum síð-
ar kom hann aftur ásamt ekkju,
Dentu að nafni, hjúkrunarkonu
sveitarinnar.
Síðan heyrðist þrusk og brölt í
stiganum, eins og verið væri að
bera særðan mann niður. Julien
— Hér býr fræg kvikmyndastjarna undir dulnefni.
kom inn og sagði Jeaifne, að hún
mætti fara aftur til herbergis
síns.
Hún var óstyTk og titrandi,
eins og hún hefði orðið sjónar-
vottur að hræðilegu slysi. Hún
settist aftur niður við arininn.
„Hvernig líður henni?“ spurði
hún.
Julien gekk um gólf, órór og
hugsi. Honum virtist vera að
renna í skap, og hann svaraði
ekki þegar í stað. Allt í einu nam
hann staðar og sneri sér að Je-
anne.
„Hvað ætlarðu að gera við
stúlkuna þá arna?“ sagði hann.
Henni var í fyrstu ekki ljóst,
hvað hann átti við, og leit undr-
andi á hann. „Hvað áttu við? Ég
skil ekki, hvað þú ert að fara?“
Hann rauk allt í einu upp í
bræði. „Við getum ekki haft
lausaleikskróa á heimilinu".
Jeanne vissi ekki, hvaðan á sig
stóð veðrið, en sagði eftir nokkra
umhugsun: „En, vinur minn, get-
um við ekki komið því í fóstur í
nágrenninu?“
Hann greip fram í fyrir henni:
„Hver á að borga brúsann? Þú
gerir það auðvitað?"
Hún hugsaði sig um góða
stund í von um að finna lausn á
vandamálinu. Um síðir sagði
hún: „Faðirinn hlýtur að annast
um það —• um barnið, og ef hann
kvænist Rosalie, er vandinn leyst
ur“.
Julien æsti sig æ meira upp,
Þetta er það sem ég hafði I Auðvitað vil ég það. Láttu mig
í huga frú Biitz, ef þú villt hjálpa um þetta Markús.
xnér.
Næsta dag. Anna Blitz! Blessunin.
Það er landssfminn fyrir þig stúlka. indæl!
pabbi. Það er frú Anna Blitz.
Indæl
um hendi hennar og endurtók
nokkrum sinnum: „Þetta lagast
allt, þetta breytir engu. „Vesal
ings stúlkan leit flóttalega á
hjúkrunarkonuna og kipptist
við, þegar barnið fór að gráta.
Um leið ýfðust sár hennar upp
á ný o ghún grét með þungum
ekkasogum.
Jeanne kvaddi hana með kossi
og hvíslaði að henni um leið:
„Við munum sjá vel um það, þú
SHÍItvarpiö
Sunnudagur 3. apríl
8.30 Tónleikar úr ýmsum áttum.
9.00 Fréttir. — 9.10 Vikan framundan.
9.25 Morguntónleikar: — (10.00 Veð-
urfregnir).
a) Fiðlukonsert í D-dúr eftir
Beethoven (Leonid Kogan og
rússneska rík.shljómsveitin
leika; Kyril Kondraschin stj.)
b) Kathleen Ferrier syngur lög
eftir Hugo Wolf.
c) Sinfónía nr. 95 í c-moll eftir
Haydn (Glyndeburne hátíðar-
hljómsveitin leikur; Vittorio
Gui stj.).
11.00 Fermingarmessa í Dómkirkjunni
(Prestur: Séra Jón Auðuns dóm
prófastur. Organleikari: Dr. Páll
Isólfsson).
12.15 Hádegisútvarp.
13.15 Erindi: Stjórnmála- og vísinda-
menn; — úr ævisögum forustu-
manna kjarnorkumálanna (Vil-
hjálmur Þ. Gíslason, útvarpsstj.)
14.00 Miðdegistónleikar: Leikhústón-
list.
a) „Arstíðirnar" eftir Glazounov
(Hljómsveit tónlistarskólans í
París; Albert Wolff stj.).
b) „Draumur á Jónsmessunótt"
eftir Mendelssohn (Rita
Streich, Diana Eustrati, RIAS
kammerkórinn og fílharm-
oníuhljómsveit Berlínar flytja
Ferenc Fricasy stjórnar.)
15.30 Kaffitíminn: Lúðrasveit Reykja-
víkur leikur. Stjórnandi: Jan
Moravek.
16.00 Endurtekið leikrit: „Morð í
Mesópótamíu" eftir Agötu Christ
ie. Þýðandi: Inga Laxness. Leik-
stjóri: Valur Gíslason (Aður útv,
1 des. 1957).
17.35 Barnatími (Helga og Hulda Val-
týsdætur):
a) Leikrit: „Síðasta sumarið" eft
ir Líneyju Jóhannesdóttur,
Leikstjóri: Helgi Skúlason.
b) Sigríður og Birna Geirsdæt-
ur syngja og leika undir á
gítara.
c) Framhaldssagan: „Eigum við
að koma til Afríku?'4 eftir
Lauritz Johnson; VI: Blökku-
mannabærinn.
18.30 Þetta vil ég heyra (Guðm. Matt-
híasson stjórnar þættinum.)
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tónleikar: „Fats" Waller leikur
á píanó.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.20 „Andarni rsyngja yfir vötnun-
um“, tónverk eftir Schubert (Sin
fóníuhljómsveit og ríkisóperukór
Vínarborgar flytja; Clemens
Krauss stjórnar).
20.35 Raddir skálda: Ur verkum Thors
Vilhjálmssonar. (Flytjendur;
Kristbjörg Kjeld, Þorsteinn O.
Stephensen og höfundurinn).
21.20 „Nefndu lagið“, getraunir og
skemmtiefni (Svavar Gests hefur
umsjón á hendi).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.05 Danslög. — 01.00 Dagskrárlok.
Mánudagur 4. apríl.
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tón-
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25
Fréttii og tilkynningar).
13.15 Búnaðarþáttur. Umræður um
landbúnaðarmál (Benedikt Gísla-
son frá Hofteigi).
15.00—16.30 Miðdegisútvarp.
18.30 Tónlistartími barnanna (Fjölnir
Stefánsson).
18.55 Framburðarkennsla í dönsku.
19.00 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.25 Veðurfregnif.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Illjómsveit Ríkisútvarpsins leik-
ur. Stjórnandi: Hans Antolitscli,
a) Ballettsvíta eftir Grétry.
b) Ungverskir dansar nr. 5, 6 og
7 eftir Brahms.
c) Norskar impróvísasjónir eftir
Stravinsky.
21.00 Vettvangur raunvísindanna: Frá
tilraunastöð háskólans á Keld-
um; fyrri hluti (Halldór Þormar
mag. scient).
21.25 Einsöngur: Hreinn Líndal syng-
ur; Fritz Weisshappel leikur und
ir á píanó.
a) „Lofsöngur** eftir Bjarna
Böðvarsson.
b) „Sáuð þið hana systir mína?**
eftir Pál ísólfsson.
c) „Panis Angelicus" eftir jCésar
Frank.
21.40 Um daginn og veginn (Benjamín
Eiríksson bankastj óri),
22.00 Fréttir og veðurfregnir. — 22.10
Passíusálmur (42).
22.20 Islenzkt mál (Dr. Jakob Bene-
diktsson).
22.35 Kammertónleikarí
23.10 Dagskrárlok.