Morgunblaðið - 05.05.1963, Blaðsíða 3

Sunnudagur 5. maí 1963
WÖRCVWM 4 fílÐ
3
Sr. Bjarni Sigurbsson
Veik skurn
Rúna Guðmundsdóttir og Gyða Árnadóttir skoða kjól með miklum perlus<iumi skv. nýjustu
Farísartízku í verzlun sinni Parísar iízkunni.
Parísartízkan í Hafnarstræti 8
1 gær var opnuð í Reýkjavík ný
tízkuverzlun í Hafnarstræti 8.
Hún ber nafnið Parísartízkan og
'eigendur eru tvær þekktar kaup-
tconur meðal kvenna í Reykja-
Vík, þeirra er vel klæðast, þær
Rúna Guðmundsdóttir og Gyða
tArnadóttir. Báðar hafa starfað
5 Markaðinum í áratug, Gyða
fitaðið fyrir saumastofunni og
*Rúna verið verzlunarstjóri.
Verzlunin hefur á tooðstólum
kvenfatnað, utanyfirfatnað og
nærfatnað, auk frönsku snyrti-
varanna Rouge Baiser. Er ætlun-
dn að hafa helming af fatnaði
innfluttan og helming saumaðan
6 saumastofunni, sem er uppi
yfir verzluninni. Rúna og Gyða
íhafa nýlega verið í Englandi og
Frakklandi, til að kaupa inn
íatnað og ekki síður efni og
íengu m. a. mikið af fallegum
«fnum frá hinum fræga Baichine
í París. Einnig eru þær með efni
írá Spáni og víðar að.
Spurð um modelfatnað, svar-
«ði Rúna því til að modelfatn-
■Bður væri varla til. í Parisar-
tízkuhúsunum gætu margar kon-
«r fengið sama modelkjólinn,
evo að hún þyrði ekki að full-
Ragna Ragnars skoðar í spegll
kjól í hinni nýju tizkuverzlun
yrða neitt, þó flík ætti að vera
model. Heldur legði hún áherzlu
á góð efni og meginlínur.
í verzluninni eru einnig á boð-
stólum handofnir íslenzkir kjól-
ar, sem ofnir eru á ísafirði og í
'Reykjavík ag sér Sigríður
■Bjarnadóttir, húsmæðrakennari
um framleiðslu á þeim. Eru eng-
ir tveir kjólar eins, og slíkir
kjólar hafa vakið mikla athygli
erlendis.
Húsnæði það, sem tízkuverzl-
unin Parísartízkan er í, er
mjög smekklega innréttað. Mann
freð Vilhjálmsson arkitekt, hefur
innréttað það. Þar er hægt að
setjast niður. Karlmenn geta lit-
'ið í blöð á meðan konurnar líta
á kjóla og jafnvel eru blöð fyrir
'börnin að skoða. Sagði Rúna við
'blaðamenn, að svona lítil verzl-
un væri að öllu leyti miklu við-
ráðanlegri en stórverzlun í stór-
um borgum, meiri kynni sköp-
uðust milli viðskiptavina og
seljenda.
Ragna Ragnars fór í hokkra
af kjólum þeim sem á boðstól-
um eru fyrir blaðamenn. Er þar
skemmst af að segja að þar var
margt fallegra flika, ag verð?
'Það er frá 1400 kr. En mest er
iþó áberandi hve vandað er til
efna í flíkurnar, og nær ekkért
af efnum sem geta kryplazt.
í TEXTA þessa drottins dags
segir Kristur dauða sinn fyrir,
að hann muni innan skamms
fara til föðursins, en engu að
siður koma til lærisveina sinna
og dveljast með þeim síðan. Ná-
vist hans hefir tekið á sig sýni-
legt tákn í kirkju hans, ag hvar
sem menn eru saman komnir í
hans nafni, þar er hann mitt á
meðal þeirra.
— ★ —
Fyrir skömmu hitti ég kunn-
ingja minn í Austurstræti, aldr-
aðan bústólpa, sannan kirkjuvin
og einlægan trúmann. Sjálfur
'kvaðst hann sækja kirkju, en þó
ekki reglulega, og ásakaði hann
sig fyrir það. Kirkjusókn hefir
'hrakað heima á seinustu ára-
tugum, sagði hann, en það er
svo sem ekki í fyrsta skipti, sem
kirkjusókn er léleg í minni sveit.
Eg minnist þess gerla frá fyrri
árum, þegar ég var ungur, að þá
var kirkjusókn oft ærið ábóta-
vant ag ræktarsemr manna við
guðshús stopul. Svo var það
seint á 3. tug aldarinnar, að veru
'leg breyting varð hér á. Þetta
kom eins og af sjálfu sér, að
menn fóru Og að sækja kirkju, svo
aJ þeir sátu varla heima nema
þeir ættu ekki heimangengt.
Ekki svo að skilja, að menn
gjörðu með sér nokkur samtök
í þessa átt. Fólk tók þetta upp
hjá sjálfu sér ag hver eftir öðr-
um. Það mætti kannski segja, að
vakning hafi orðið í sveitinni að
þessu leyti.
En þegar ég horfi nú um öxl,
sé ég, að fleiri hlutir at-
■hyiglisverðir gjörðust jafnframt.
Hverju framfara- og menningar-
•málinu innan sveitar var hrund-
•ið áleiðis á næstu árum, svo að
'segja má, að sveit mín skaraði
'langt fram úr mörgum öðrum
'byggðarlögum um framtak og
framfarir í félags- og búnaðar-
málum, svo að hvert heimili í
sveitinni þar sterkan svip þess
anda, sem hafði gagnsýrt huga
okkar. Og ég fyrir mitt leyti er
•ekki í neinum vafa um það nú,
að vöxtur þessarar velsældar og
•bjartsýni, sem einkenndi lífs-
■skoðun fólksins, átti sér eina og
■sömu rót Það sótti dirfsku sína
Sumir hœjarhlutar
vatnslausir nœrri dœgur
f FYRRINÓTT ýar vatns-
laust í Reykjavík vegna teng-
ingar á nýrri aðalæð og fram-
an af degi í gær vatnslítið
og víða vatnslaust vegna raf-
magnsbilunar. Orsakaði þetta
víða erfiðleika í bænum, m.a.
stöðvaðist starfræksla Mjólkur
stöðvarinnar og á sjúkrahús-
um bæjarins átti starfsliðið
í miklum erfiðleikum og fisk-
vinnsla lá niðri. Allt var þetta
þó komið í eðlilegt lag um
hádegisbilið, en dælustöðin við
Gvendarbrunna gat hafið
starf aftur á ellefta tímanum.
Samkvæmt upplýsingum
vatnsveitustjóra hófst vinna á
miðnætti í fyrrinótt við teng-
ingu á aðalæðinni, sem undan-
farið hefur verið lögð með-
fram Mifclubraut. Varð að
taka vatn af öllu veitukerfinu
meðan á tengingunni stóð en
vinna við þá tengingu var
lokið kl. 8 í morgun. Meðan
unnið var að því að dæla inn
á bæjarkerfið á ný bilaði raf-
magnslina að Lögbergi,
vegna þess að krap og selta
settist á línuna.
Þótt sjáMrennsli sé frá
Gvendarbrunnunum til Rvik
ur, verður þó ekki nægilegur
þrýstingur á vatninu, aema
dælustöðin við Gvendar-
brunna sé í gangi, en hún
þiggur rafmagn frá Lög-
bergsl'ínunni. Varð því vatns-
laust á hæstu stöðum í bæn-
um, og mjög vatnstítið annars
stlaðar. Á ellefta tímanum var
búið að gera við rafmagns-
bilunina, og dælustöðin komin
í gang, en um tvo tíma tek-
ur að fylla veitukerfið, þann-
ig að vatn komi í hús'.i, sem
hæst standa.
Mjólkurleysi um tíma
Starfræksla Mjólkurstöðv-
arinnar liggur niðri þegar
vatnslaust er, þannig að í
mörgum mjólkurbúðum varð
mjólkurlaust um tíma fyrir
hádegi. Samkvæmt upplýs-
ingum Mjólkurstöðvarinnar
var öll mjólk búin þar klukk-
an 8 um morguninn, en starf-
ræksla hófst ekki fyrr en laust
fyrir 11. Mátti víða sjá fólk
á hlaupum með flöskur milli
mjólkurbúða fyrir hádegi.
Mjólk mun þó hafa verið kom
in aftur í r ’Jrr búð'r fyrir
lokun.
Heppnir á sjúkrahúsunum
Haukur Kristjánsson, yfir-
læknir á Slysavarðstofunni,
sagði, að vatnsskorturinn hefði
ekki verið mjög tilfinnanleg-
ur hjá þeim, enda hefðu
þeir ekki þurft að gera að
neinum meiriháttar meiðslum
og hefðu notazt við heitt vatn,
sem þeir hefðu kælt. Það hefði
verið l'án, að ekki hefði kom-
ið neitt stórt tilfelli.
Á Landsspítalanum var
frestað öllum skurðaðgerðum,
sem gera átti um morguninn,
og hefði það lítið komið að
sök, þar eð engin var mjög
aðkallandi. Hins vegar hefði
vatnið verið nýkomið skömmu
fyrir hádegi, þegar komið
hefði til þeirra sjúklingur,
sem nauðsynlegt var að skera
upp samstundis.
Fiskvinnsla lá niðri
Mikið mun hafa legið fyrir
af fiski í hraðfrystihúsum
bæjarins, en lítið sem ekkert
hægt að vinna sökum vatns
skortsins. í ísbirninum kom
þetta ekki að sök, því þeir
hafa vatnstank þar sem þeir
gátu safnað að sér nægum
vatnsbirgðum. Þó þótti starfs-
fólkinu heldur vont morgún-
kaffið, því vatnið í tanknum
er klórblandað.
Vatnsskorturinn hefur vit-
anlega víðar ollið töfum og
erfiðleikum.
og atorkusemi og félagslund og
'Samhyggju í kirkjuna okkar;
þar var uppsprettulind þessa alls
og hvergi annars staðar. Þangað
komu menn hvern messudag ein-
um huga, staðráðnir í að sækja
sér þrek og lífsstyrk í orð drott-
ins og safnaðarþjónustu. Og 1
kirkjunni samstilltust þessir von
glöðu hugir safnaðarins. Fólkinu.
varð í safnaðarguðrækninni ljóst,
að markið er eitt ag samt fyrir
alla, keppikeflið óbreytt, hver
sem í hlut á, ef nógu vítt er
skyggnzt. Og í þessa góðu jörð
féll sæðið og bar ávöxt að
'hundraðföldu.
Eftir ihessu hittust menn svo
í góðu tómi, röbbuðu um lands-
ins gagn og nauðsynjar, báru
upp áhuga.mál sín, brutu þau til
mergjar og blönduðu geði. Og
þessi eining fólksins og samhyggð
olli því, að menn ræddu vanda-
mál ag viðfangsefni hversdags-
lífsins af meiri hreinskilni og
'hispursleysi en ella, og það
stuðlaði aftur að því, að enn
traustari bönd vináttu og skiln-
ings urðu knýtt og þeim fram
'haldið.
Já, sannarlega var þetta
ánægjulegt blómaskeið í sveit
minni, bezti tími, sem yfir hana
hefir runnið, svo að ég viti til.
Og ég óska þess oft og bið, að
'kirkjusókn mætti glæðast að
■nýju, því að þá er vísast, að um
margt horfði betur heima en
gjört hefic um sinn. Og ég er
ekki í neinum vafa, sagði hann,
að sá doði og flokkadrættir, sem
bagað hafa sveit mína nú um
áratbil, er að kenna minnkandi
'hlutdeild kirkjunnar í daglegu
lífi fólksins og hugsunarhættL
— ★ —
Enda þótt kirkjan sé enn ríkt
afl í þjóðlífinu, tjóar ekki að
loka augum fyrir því, að áhrif
hennar eru þverrandi með þjóð-
inni. Ekki svo að trúarþörf eða
eðlislægur trúaráhugi manna
'hafi þorrið, alls ekki, heldur svo
að hundrað félagssamtök og
áhugamál og viðfangsefni kalla
á okkur úr öllum áttum, þar sem
áður barst til okkar aðeins ein
rödd einnar áttar. Enn hefir
‘kirkjan ekki í starfshátum sín-
um áttað sig á þessari þjóðfélags-
byltingu, heldur þreifar fyrir
•sér um úrræði eins og fálmandi
hönd. Ekki svo að hún hafi sofn-
að á verði, heldur þannig að hún
hefir ekki enn tekið af skarið.
Sýnilegt verður þetta. m. a. í
'kirkjulöggjöf íslendinga, sem er
svo gömul og úrelt orðin, að hún
veitir furðulega litla stoð. Af
mörgum þáttum hennar verður
helzt- ráðið, að við séum uppi á
miðöldum. Hnitmiðuð starfsemi
‘kirkjunnar er brýnni nú en í
annan tíma, þar sem persónuleg
'vandamál fólks eru margvislegri
og flóknari en áður.
Hraði nútímans og argaþvarg
'veldur e. t. v. mestu um sálar-
nauð okkar vegna þess að við-
fangsefnin, persónuleg vanda-
mál mannsins, hrannast upp
óleyst án þess okkur gefist tóm
■eða kostur á að íhuga þau og
afgreiða eins og eðli okkar þó
stendur til. Trú okkar á að vera
'okkur kyrrlátt musteri, þar sem
við drögum okkur í hlé með
'vandkvæði okkar. í kyrrð
'hljóðra stunda frammi fyrir guði
‘uppgötvum við einfaldar stað-
reyndir í lífi okkar, sem skyn-
semd og rökhyggja fékk ekki
greint. Þekkingaratriðin hlaðast
upp í dyngjur við hver gatna-
mót, en einföld sannindi per-
sónulegs vanda eiga sér þar ekki
svar.
Kirkjan er stofnun Krists á
jörðu, þangað sem við sækjum
okkur skjól og sálubót. Hún á að
'vera annað og meira en veik
'skurn um fjöregg trúarinnar.
PILTAR
EF ÞlÐ EIOID UNNUSTItNA
PÁ Á Ett HRINttANA .

/