Morgunblaðið - 19.10.1963, Blaðsíða 6

6
MÖRGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 19. ókt. 1963
Guðrún E. Waage
Útibússtjórinn Jón ísleifsson og úr afgreiðslusalnum.
Úfvegsbankinn opnar
úfibú í Keflavík
f DAG opnar Útvegsbanki fs-
lands útibúi »í Keflavík. Verður
það til húsa að Tjarnargötu 3.
Alllengi hefur verið til athug-
unar stofnun útibús Útvegsbank-
ans á Suðurnesjum vegna sívax-
andi viðskipta og margháttaðrar
eflingar í atvínnulífi þar um
slóðir.
Árið 1954 ákvað bankaráð Út-
vegsbanka íslands að heimila
framkvæmdastjórn bankans að
festa kaup á lóð í Keflavík undir
væntanlega byggingu bankaúti-
bús þar á staðnum.
Næsta ár, 1955, keypti Útvegs-
bankinn mjög góða lóð á einum
bezta stað kaupstaðarins, á horni
Hafnargötu og Vatnsnesvegar.
Frekari aðgerðir voru þá ekki
hafnar að sinni af ýmsum ástæð-
um. Hinsvegar óskaði bæjar-
stjórn Keflavíkur og fjölmargir
viðskiptamenn Útvegsbankans á
Suðurnesjum þess, að bankinn
setti á stofn útibú í Keflavík.
Snemma á þessu ári samþykkti
bankaráð Útvegsbankans að
hefja rekstur útibús í Keflavík.
Bankastjórnin leitaði strax fyrir
sér um hentugt leiguhúsnæði og
gerði samning til fimm ára um
hluta af fyrstu hæð og kjallara
í húseigninni við Tjarnargötu
3. Var þegar í stað hafizt handa
um breytingar og allan búnað til
bankareksturs í húsnæðinu. Er
því nú lokið og hefst starfsemi
bankans í dag, sem fyrr segir.
Verður afgreiðslutími útibús-
ins fyrst um sinn kl. 10—12.30
og kl. 2—4 alla virka daga nema
á laugardögum kl. 10—12.30.
Fyrirkomulagsteikningar allar
hefur annast Skarphéðinn Jó-
hannsson, arkitekt. Smíði inn-
réttinga annaðist húsgagnavinnu
stofa Friðriks Þorsteinssonar. —
Yfirsmiður og umsjónarmaður
var Þórarinn K. Ólafsson. Raf-
virkjamvirkjameistari Guðbjörn
Guðmundsson. — Málarameistari
Guðni Magnússon. Mósaiklögn
annaðist Sigmundur Jóhannsson.
Störf þessara manna hafa ver-
ið leyst af hendi með ágætum.
Útibúið mun kappkosta að
veita góða þjónustu á öllum svið-
um og hafa með höndum alla al-
menna bankastarfsemi, þar á
meðal gjaldeyrisviðskipti, og
mun leigja út geymsluhólf og hef
ur næturhólf til afnota fyrir við-
skiptamenn sina.
Útibússtjóri er ráðinn Jón fs-
leifsson, gjaldkeri Halldór E.
Halldórsson, bókari Júlíus Ein-
arsson og ritari Alda Jensdóttir.
Útvegsbanki íslands á nú þeg-
ar marga viðskiptavini í Kefla-
vík og nágrenni — eins og að
líkum lætur — svo mikill útveg-
ur sem er í verstöðvum á Suður-
nesjum. Um 50 miljónir króna
af fé bankans var í alls konar
útlánum í upphafi þessa árs á
því svæði sem starfsemi útibús-
ins mun ná yfir.
Það er von og trú Útvegsbank-
ans að með opnun hins nýja úti-
bús í Keflavík sé stigið heilla-
spor til hagræðis atvinnurek-
endum og öllum almenningi á
Suðurnesjum.
í tilefni af opnun útibúsins hef-
ur stjórn Útvegsbankans ákveð-
ið að gefa slysavarnadeildunum
á Suðurnesjum kr. 100 þúsund
til kaupa á tækjum trl slysa-
varna. Hefur formanna kvenna-
deildar Slysavarnafélags fslands
í Keflavík, Jónínu Guðjónsdótt-
ur, verið afhent þessi gjöf, —
sparisjóðsbók nr. 1 í útibúinu
með 100.000.00 kr. innstæðu.
GUÐRÚN E. Waage frá Litla-
Kroppi lézt á sjúkradeild Hrafn-
istu 8. ofct. siL Hún var fædd að
Libla-Kroppi 1. júlí 1898, og ólst
þar upp ásamt 5 systkinum sín-
um og fóstursystur. Foreldrar
hennar voru: Ólöf Sigurðardótt-
ir og Eggert G. Waage, er bjuggu
á Litla-Kroppi í Borgarfirði.
Eftir að móðir þeirra dó kom
það í hlut eldri systranna og þá
sérstaklega Guðrúnar, sem var
elzt, að annast búsýsluna á kven-
(hendtina meðan Eggert faðir
þeirra bjó.
Eftir það báru örlögin Guð-
rúnu á svið annara starfa víðs-
vegar um land en þó mest hér í
Reykjavík þar sem hún hefur
átt heima síðastliðinn aldarfjórð-
ung.
Guðrún var verkmanneskja
mikil enda eftirsótt saumakona
og gerði mikið að því að vinna
heimia hjá fólki. Þóttu verk henn-
ar notadrjúg, þar sem hún lagði
sína bætandi hönd að. Hún saum-
aði hvað sem var, ýmist úr nýju
eða gerði gamalt sem nýtt. í
þessu starfi sínu kynntist Guð-
rún mörgu fólM að góðu og
eignaðist rnarga vini, en þó fleiri
fyrir starfið á ósýnilega sviðinu
er hún vann á hin síðari ár og
margir fengu bót meina sinna
fyrir.
Guðrún notaði æfistundirnar
vel. Er hún var ekki að vinna
tófc hún sér bók í hönd og las.
Hún var fróðleiksifús og minnug
og hafði sérstaMega gaman aí
ættfræði.
Þótt Guðrún æt:ti ekM heima
í sveit síðari ár æfinnar var
hugurinn jafnan bundinn við
sveitina og lífið þar. Á hverju
sumri, meðan heilsan leyfði fór
hún út í sveitina og var þar oft
langdvölum, enda vildu vinir
hennar þar ekki sleppa henni
fyr en þeir máttu til, sérstaklega
voru það hinir sorgmæddu og
sjúfcu vinir hennar, sem nutu
hjálpar hennar, er ekfci vildu
missa hana frá sér.
Það varð ekki hlutskipti Guð-
rúnar að verða móðir, en hún
bar móðurleg umhyggju fyrir
systkinabörnum sínum alla tíð.
Guðrún var svipmikil kona og
ein þeirra, sem skera sig úr fjöld-
anum. Ef hennar hefði verið
Þorvaldur bygg'
ir ekki hótel
í HAUST ætlar Þorvaldur Guð-
mundsson, forstjóri, að hefjast
handa um að byggja við hús
sitt á Bergstaðastræti 37, stækka
grunnhæðina og aðra hæð um
nálega helming og bæta tveim
hæðum ofan á allt. Komið hefur
fram í blöðum, m.a. í ferða-
mannagrein í Mbl. eftir Gísla
Guðmundsson í gær, að Þorvald
ur hyggðist reisa þarna nýtt
hótel. En Þorvaldur ber það til
baka. Árið 1958 hafi verið áform
um að reisa þar gestahús, en
ekki síðan. Nú ætli hann að-
eins að gera þetta hús fokhelt
og sé alveg óráðinn í hvað síð-
ar verði. Hótel byggi hann ekki
meðan hann sé húsbóndi á Hótel
Sögu.
— Árið 1958 lét ég gera teikn-
ingu af gistihúsi á Bergstaða-
stræti 37, sem sérstaklega var
ætlað alþingismönnum utan af
landi, sem þyrftu á gistirými að
halda, enda mikil vöntun á slíku
þá, sagði Þorvaldur. En allt
breytist og ekkert varð úr því.
Er ég fór að laga til á lóðinni
til að byggja, var teikning send
byggingarnefnd, og var ekkert
því til fyrirstöðu að byggja þann
ig, annað en að bílastæði vant-
aði. Þá var til sölu lóð nærri
beint á móti og keypti ég hana,
en önnur lóðakaup hefi ég ekki
hugsað mér, enda nægir þetta.
Síðan hefur sem sagt ekki verið
rætt um gistihús. En nú verður
þetta hús gert fokhelt í vetur.
Það er þannig útbúið að hver
hæð, sem er 330 ferm. að stærð,
er einn salur og má síðan gera
við hann hvað sem er, og satt
að segja hefi ég ekki hugmynd
um hvað tekur við eftir að húsið
er fokhelt. Þau orð, að ég sé
fastákveðinn í að byggja gisti-
hús hafa verið lögð mér í múnn.
Svo lengi sem ég er húsráðandi
á Hótel Sögu byggi ég ekki ann-
að hótel og sízt án vitundar for-
ráðamanna þar.
— Hvernig var þessi teikning
að hóteli, sem gerð var 1958?
— Hörður Bjarnason, húsa-
meistari gerði hana og var hús-
ið mjög einfalt og þægilegt. í
því áttu að vera 16 samstæður
og hver samstæða samansett af
litlu svefnherbergi, rúmgóðri
stofu, steypibaði ásamt snyrtiút-
búnaði, fataskápum og þess utan
var gert ráð fyrir möguleika til
eldunar í smáum stíl. Var haft
í huga að þingmenn utan af
landi gæti haft hjá sér konu
sína, og hún framreitt morgun-
verð og tekið á móti gestum í
kaffi. Á götuhæð var svo gert
ráð fyrir þægilegum setustofum
og lestrarstofu. Þetta hefur sem
sagt ekki verið á dagskrá síð-
an, en ég og aðrir hafa lesið um
það í blöðum að koma eigi við-
bygging við Alþingishúsið og
þar gert ráð fyrir slíku húsnæði
fyrir þingmenn, sagði Þorvaldur
að lokum.
getið í ís'lendingasögunum hefði
bún verið tailin mikill kven-
kostur, sem hún líka var. Það
er því sjónarsviptir að henni.
Vinir hennar sakna hennar, sakna
hennar vegna athafna hennar og
uimihyggju fyrir þeim og kveðja
hana með þakklátum huga er
þeir fylgja henni síðasta spöl-
inn á sviði þessa jarðneska lífs.
Eilífðarmálin voru Guðrúnu
föst í huga og nú er hún gengin
inn fyrir hinn mifcla þröskuid,
er aðskilur þessa tilveru og, sem
við sjáum ekki, gengin inn í þá
tilveru, er hún trúði fastlega að
biði sín og væri gleðieíni að gista,
Vonandi fær hún að halda þar
áfram starfi sínu, því er henni
þótti vænst um og mest til koma,
að hjálpa þeim, er sjúkir eru
eða sorgmæddir og flá þannig
„meir að starfa guðs um geim”.
Blessuð sé minning hennar.
Guðjón Bj. Guðlaugsson
• FLUGVÖLLURINN
OG PÓLARNIR.
„Flugmaður“ skrifar.
„Eins og allir vita, eru fyrstu
áhrifin, sem maður fær á nýj-
um stað, oft mjög varanleg, —
sitja í manni. Erlendis eru fiug-
hafnir oft staðset'tar talsvert
fyrir utan borgimar, og verð-
ur því að aka góðan spöl frá
flugvellinum, til þess að kom-
ast inn í borgina. Venjulega er
ekið um leiðinlegar útborgir
og úthverfi, ekki kannske beint
fátækrahverfi, en þó heldur
leiðinlega borgarhluta, langt
frá glæsihúsum miðborganna.
Á síðari árum hefur víða ver
ið unnið allmikið að því að
prýða og fegra þessi hverfi,
sem hið erlenda fólk þarf að
aka í gegnum. Potemikin- tjöld
kann einhver að segja, — já
e. t. v. óbeint, en þetta • er þó
mjög skiljanleg og í rauninni
sjálfsögð ráðstöfun. Þessar leið
indaútborgir þurfa alls ekki að
vera neitt táknrænar fyrir
borgina í heild, og eðlilegt, að
ibúunum leiðist að láta þær
vera það fyrsta, sem mætir
auga ferðamannsins.
Stutt leið er frá Reykja-
víkurflugvelli og inn í borg-
ina, en þó er einn blettur á
þeirri leið. Þar á ég við fyrstu
íbúðahúsin, sem aðkomufólkið
sér: Pólana gömlu.
Vera má, að ekki sé unnt
að fjarlægja þá — rífa þá —
í bráð, en ég vildi beina því
til borgaryfirvaldanna, að því
fyrr, sem þessi gömlu hús
hverfa, því betra. Á meðar*
það er ekki hægt, verður sér-
staklega að vanda til þess, sem
fyrir húsin er hægt að gera,
þ. e. þau þurfa a. m. k. alltaí
að vera þokkalega máluð“.