Morgunblaðið - 24.02.1966, Blaðsíða 20

20
MORGU N BLAÐIÐ
Fimmt.udagur 24. feb'rúar 1966
Kringum
hálfan
hnöttinn
Klukkan var rúmlega átita þeg
ar Gary kom. Hann aflsakaði
sig, en sagðist hafa átt mjög
gagnlegar viðræður við Jaimes
Burley.
— Hann sagði mér, að sér
hefði nýlega verið falið að startfa
í alþjóða-eiturlyfjadeildinni og
stakk upp á, að við ynnum sam-
ai». Það líkar mér auðvitað ágæt-
lega, en ég vildi bara, að ég
Framköllun
Kopering
— Stórar myndir. —
Póstsendum.
Fótófix
Vesturveri.
Heilsuvernd
Síðasta námskeið vetrarins í
tauga- og vöðvaslökun og önd-
unaræfingum, fyrir konur og
karla hefst miðvikud. 2. marz.
Uppl. í síma 12240.
Vignir Andrésson.
«LDMM1LME?S8I1
LAUGAVEGI 59..s!mi 18478
vissi, hvaða upplýsingar Ken
hetfur verið búinn að fá hjá þess
um skrifstofumanni, sem var
myrtur. Hann hefur ekki gefið
þér neinar bendingar um það,
eða hvað?
Hún hristi höfuðið. — Ekkert
ákveðið, enda þótt ég haldi, að
hann hafi haft Idhiro Kudo grun
aðan um að vera við smyglið rið-
inn. Og ég held, að Kudo hatfi
staðið að þessu morði á Arao. Ég
held að hann hafi verið að reyna
að segja mér það, áður en hann
dó.
— Þá ættirðu að segja lög-
reglustj óranum frá þeim grun
þínum, sagði hann. — Burley
fór með mig til hans í kvöld.
Hann virðist vera sanngjarn og
stórvel gefinn maður. Hann tal-
ar ágæta ensku, enda skildist
mór hann hatfa verið árum sam-
an í Englandi. Það er alveg
furðulegt hvað margir Japanar
kunna ensku. Ég er hræddur um,
að við í Englandi séum yfirleitt
heldur lélegir tungumálamenn.
Sumir okkar tala frönsku og þó
ekki betur en vel, en þar með
er líka málakunnát'tan okkar
upptalin.
Faðir hennar tók innilega á
móti Gary. Þeir voru mjög svip-
aðir á allan vöxt, en Gary dekkri
á hár%
— Ég hef heyrt mikið um yð-
ur, 0‘Brien sagði Jaek Everett.
Gary brosti. — Ég vona, að
dóttir yðar hatfi talað vel um
mig.
—• Já, næstum of vel, sagði
Jack og glotti. — Mig fór næsit-
um að gruna eitt og annað.
— Ég er nú eins og opin bók,
sagði Gary og hló, og Clottoilde
datt í hug, hivíiík stórlygi þetta
væri. Gary var tonsskildasti mað
ur í heimi, og hafði byggt ein-
hvern varnarmúr kring um sig.
Hún hafði hvílt í faðmi hans og
BÚNINGAR
og
SKÓR
fyrir
Ballett
Jazzballett
Leikfimi
Sími 13076
svarað kossum hans, og samt
þekbti hún hann ekkert. Stund-
um hafði toún haldið sig þekkja
hann ,en þá á eftir var eins og
hún væri að hitta ókunnan
mann._
— Ég ætla að bjóða dóttur yð
ar út í kvöld, hr. Everett — ég
held hún geti haft gott atf því.
Það er lítið gagn í að sitja
heima og sökkva sér niður í
hugsanir sínar.
— Þar er ég á sama máli. En
sagði ClotJhilde yður, að hún sá
mann vera að gægjast inn um
gluggann sinn í nótt?
— Hvað segið þér? svaraði
Gary tovasst.
— Það hlýtur að hafa verið
ímyndun hjá mér, sagði Clot-
hilde. Ég var alveg úrvinda í
gærkvöldi. Ég hafði orðið hrædd
þegar James sagði mér, að hver
sem hefði staðið fyrir morðinu
á Arao, kynni að halda, að ég
vissi of mikið, svo að ég kynni
líka að geta verið hættuleg.
— Það er ekki nerna senni-
legt, sagði Gary og horíði á
D-------------------------------□

a
hana, áhyggjufullur. Hjartað í
henni hætti að slá. Var þetta
bara umhyggja og ekkert meira?
— Bf morðinginn tilvonandi
hefði látið ®ér mistakast í nótt,
mundi hann vafalaust reyna afit-
ur. Ég held, að það sé ekki ráð-
legt að hafa Clothilde óvernd-
aða stundinni lengur. Þér vilduð
vist ekki lofa mér að vera hérna
í nótt?
— Það er auðvitað ekíki nema
velkomið, sagði Jack. — En ég
er hræddur um, að við höfum
ekkent aukaherbergi hérna.
— Þessi legubekkur getur al-
veg dugað mér, sagði Gary. —
Eftir því sem ég bezt veit, get-
um við búizt við, að málið sé að
ná hámarki. Höfuðpaurarnir
hafa þegar rutt Ken og Arao úr
vegi. Hver geitur vitað nema
Clothilde sé næst á skránni hjá
þeim?
Jack var talsvert sleginn. —
Ég skal játa, að ég var áhyggju-
fullur í nótt sem leið. Ég leitaði
um alla lóðina, en gait engan
fundið. En Clothilde kallaði til
mín og það getur hafa stökkt
innbrotsmanninum á fótta.
Gary jánkaði þvtí. — En ef höf’
uðpaurarnir vilja Cloithilde
feiga, eru þeir vísir til að reyna
aftur. Ertu n’ógu hugrökk, Clot-
hilde? í þetta sinn sting ég upp
á að hafa gluggann ólæstan. Við
Nýkomið
fyrir bílo
Loftnetsstangir í úrvali.
Hjólkoppar margar gerðir
Hjólhringir fyrir 12, 13, 14,
15 og 16 tommu hjól.
Þurrkuarntar
Þurrkublöðkur.
margar gerðir.
Aurhlífar fyrir fólks- og
vörubíla.
Rúðusprautur
Speglar á fólks- og vöru-
bíla.
Ljós margskonar.
Vinnubretti.
Verkfæri.
Arco Mobil bifreiðablökk,
grunnur, sparsl og þynnir
ávallt fyrirliggjandi.
H. Jónsson & Co.
Brautarholti 22. Sími 22255.
— Hugsaðu þér, hann jólasveinn þekkir Maríu. Hann kyssti
hana áðan.
morðingja — ef hann þá fyrir-
finnst — að komast inn í hús-
ið. En annarihvor okkar, hr.
Everett, skal bíða úti í gangin-
um. Þetta er eini möguleikinn
okkar til að veiða hann og
hreinsa um leið Clofihilde af
morðinu á Arao, og enníremur
komast að því, hverjir eru hötfuð
paurarnir í þessum smygl-sam-
tökum.
Hr. Everett svaraði hvasst: —
Ég vi'l bara ekki sfiofna Clothilde
í neina hæfitu.
Haldið þér kanniski, að ég
vilji það heldur, hr. Everett?
Hann leit fast á eldri manninn.
— Öryggi dóttur yðar er mér
líka mjög mikilvægt. En úr því,
að hún hefur þessa hlægilegu
morðákæru hangandi yfir hötfði
sér, þá er það því betra ef við
getum leitt sannleikann í ljós.
En ef þú vilt ekki reyna þetta,
Clofihilde, þá segðu bara til. Ég
gæiti ekki láð þér það. Þú ert
þegar búin að reyna það mikið.
— Ég s'kal gera eins og þú
segir, Gary. Ég verð ekkert
hrædd þegar þið pabbi eruð báð-
ir á næstu grösum.
En engu að síður fór um hana
hrollur. Þó að Gary og pabbi
hennar væru báðir í húsinu, var
hún samt ein í herberginu og
glugginn ólæstur. En hún bældi
niður þennan ófita sinn. Þetta var
rétt hjá Gary: ótti hennar var
sennilega ástæðulaus. Hún hafði
verið háltfdofin í nótt sem leið —
og henni heíði hæglega getað
sýnzt þama vera andlit þar sem
ekkert var. Og til hvers æitti hún
að minnsta kosti að fara að
hugsa um þetta núna, þegar
hún var að fara út að skemmta
sér með Gary?
Jack fylgdi þeim til dyra og
óiskaði þeim góðrar skemmtun-
ar.
— Þetta er fyrsta kvöldið mitt
í Japan, sagði (T\ y. — Nú skul-
um við varpa öllum áhyggjum
frá okkur. Nú skulum við eiga
skemmtilegt kvöld saman, Clod-
hilde!
Þegar, þau voru komin út í bíl-
inn, spurði hann hana, hvert þau
ættu að fara.
— Hverskonar staður hafði
þér dottið í hug, Gary? Ég hef
nú ek'ki farið mikið út þennan
tíma, sem ég er búin að vera
hérna, en hef ofitast borðað kvöld
verð heima.
— Ég hef heyrt svo mikið tal-
að um japönsku geishurnar,
sagði Gary, — og að þær væm
svo framand'legar og glæsilegar
útlits, svo að ég skal játa, að ég
ALLSKONARPRENTUN
£1
I EINUM OG FLEIRI LITUM
er dálítið forvitinn að sjá þær.
Gætum við ekki farið í eiitthvert
slíkt veitingahús og svo í nætur
klúbb á etftir?
Hún jánkaði því. — Það gæti
verið gaman.
— Dyravörðurinn á hótelinu
benti mér á „Býflugnadrottning-
una‘“, sem væri ágætur nætur-
klúbbur. Hann sagði, að skemmti
atriðin þar væru ágæt. En svo
er það þá veitingahúsið. Mig
'langar að fara í eififihvert ósvikið
geishulhús og borða ósvikinn
japanskan mat, sem ég hef heyrt
svo mikið látið af. Þekkirðu
nokkurt svona veitingáhús?
Clofihilde gat ekki munað eflt-
ir neinu 1 svipinn nerna Sapporo.
Faðir hennar hatfði nefnt það á
nafn þarna um daginn, í sam-
bandi við Yoshiko.
— Ég hef heyrt nefnt þetta
Sapporohús, þar sem geishur
eru. En jafnframt heyrði ég, að
slík hús eru ekki sérlega ódýr.
Hann hló. — Láittu mig sjá
fyrir því. Heldurðu, að ekillinn
skilji mig, ef ég bið hann að aka
okkur til Sapporo?
— Trúlega. Flestir bílstjórar
kunna nokkrar setningar í
ensku og vafalaust kannast
hann við nafnið.
Gary laut fram og klappaði á
öxlina á bílstjóranum. — Akitu
ökkur til Sapporo.
Breitt bros kom á andlit ekils
ins. — Sapporo? Mjög fínt veit-
ingahús. Sjálfisagt, herra.
Sapporo var í öðru úthverfi
Tokya, sem var frægt fiyrir
geisihúhús sín og veitingastaði.
Kringum stóra húsið var há girð
ing. Og lítt áberandi skrautljós
var yfir dyrunum, með japönsk-
um stöfum í. Ekillinn hleypti
þeim út við lyrnar, sem voru
lokaðar.
Gary greiddi fargja'ldið og
hafði orð á því við hana, hve
ódýrt væri að ferðast í Tokyo,
samaniborið við það í Englandi,
og víðast hvar annarss staðar.
— Ég þekki það, sagði Clot-
hilde. — Fyrir hundrað yen —
og það er hér um bil sama sem
tveir shillingar — er hægt að
aka langa leið.
Þau börðu að dyrum og sam-
stundiis var þeim lokið upp og
fivær japanskar stúl'kur í dyrun-
um hneigðu sig og féllu á kné.
Roiskin kona í svörtum og rauð-
um kimono, sem hlaut að vera
húsmóðirin þarna, kom andar-
taki seinna. Hún hneigði sig láka
djúpt og spurði iþau, hvers þau
óskuðu.
— Yið vildum gjarna fá kvöld
verð hér, ef það er hægt, sagði
Gary.
— Viljið þér fiá einkaher-
bergi eða borð í veitingasalnum?
Gary varð há'ltf vandræðaleg-
ur. — 1 veitingasalnum, þakka
yður fyrir sagði hann og roðnaði
ofurlítið.
— Sfiúlkumar tvær voru
komnar með inniskó. Gary visisi
ekki aknennilega hvaðan á sig
stæði veðrið.
— Við verðuim að fara i inni-
skó, sagði Oloifihilde. Menn fara
aldrei inn 1 japanskt hús a götu-
skónum.
S