Alþýðublaðið - 01.05.1930, Síða 3

AKÞÝÐUBL'AÐIÐ
B
völdin og máttinn hafa, að blóð
breéðra þeirra hrópar til þeirra?
Ekkert svar.
Sólin skin, én olnbogabörnin
standa og stara slokknuðum aug-
um.
Borg milljónanna. Undrandi
reika ég um stræti Jun og torg.
Huga minn sundlar við að horfa
á voldug mannvirki, risavaxnar
byggingar og tröllaukin minnis-
merki.
Ógrynni fjár er varið til gæzlu
og viðhaids á gömlum munum,
en andlit margra bama þinna
beTa vott um sáran skort.
Á söfnum horfa menn með
fjálgleik miklum á flikur þær,
sem konungabörnin hafa klæðst,
en virðast ekki vikna þó að þeir
gangi fram hjá hópum af illa
hirtum og vansælum bömum á
götunum.
Ég stend við stóran búðar-
gluggá. Hann er fullur af tizku-
vörum. Fólkið streymir inn í ,blúð-
ina og kemur út aftux hlaðið
bögglum. Þarna þarf ekki aö
spyrja um verðið. Þetta fólk
kaupir það, sem það vill eiga,
hvað sem það kostar.
Skamt frá situr hópur ai at-
vimmlausum verkamönnum. Þeir
horfa á dýrðina álengdar og
hugsa um, hvað bíður þeirra
heima.
í skrautlegum kirkjum krýpur
prúðbúið fólk og ákallar nafn
drottins, en í hrörlegum hreysum
andvarpa úrvinda mæður og.ráð-
þrota feður og biðja um brauð.
R. ./.
Hnefar.
► '
Húsiö, sem ég leigi i, er í út-
jaðri borgarinnar, austasta húsið
við lengstu götuna. Það er ný-
bygt eins og öll húsin í kring um
mig. Fyrir utan gluggann minn
er starfað. Snemma á 'morgnana
köma verkamennimir með hak-
ana og skóflurnar og byrja vinnu
— og allan daginn er unnið.
Fyiir nokkru var holtið ósnert,
en nú er það skreytt glæsi-hýs-
um, þar sem hamingjusamt fólk
á heimili sín. G'Öturnar teygja sig
í austurátt, mót sólu, lengra og
ieiigra á eftir mönnumum með
skóflurnar. Ár eftir ár hafa þeir
xutt borginni brautir, grafið holt-
ið í sundur þvert og endilangt,
mokað mold, borið grjót, sprengt
klappir. Meðan borgin sefur hafa
þeir hafið starf sitt af elju og
kappi. Neðari úr kjöllurunum, af
hanabjálkaloftunum, úr Pólum og
Selbúðuim streyma þeir á vinnu-
staðina og leggja götur — ten hin-
íir feta í fótsporin varlega.
Þessir menn eru brautryðjend-
UYnir, sem enginn þekkir og eng-
inn skilur. Mennimir, sem skapa
I
hafa hlotið hrós
Höfiim fyrirliggjandi fjölbreytt úrval af alls
konar gúmmístígvélum. Verð við allra hæfi.
Karla: Kvenna: Barna:
Hnéhá 15,00 Svört glans 12,75 Svört, glans 8.75
- — 19,00 — — 13,75 — — 9,75
— 21,00 Brún — 14,50 Brún — 10,50
Hálfhá 28,50 Rauðbotnuð svört 15,75 Rauðbotnuð svört 12,00
Fullhá 32,50 Brún glans 16,00 — — 12,50
Álímd 34,00 Gul — 16,50 Grábotnuð brún 13,50
— 37,00 Grábotnuð brún 17,75 _— — 14,50
Kanpiö par, sem úrvaiið er stærst og verðið iægst.
Hvannbergsbræður.

I Kðkunerðin Skjaldbrcið.
Við undirriiaðir hofumi dag tekið á Ieigu Köbugerðina
Skjaldbreið i Kirkjustræti 8 hér i bæ. Höfum við þar
til sölu frá og með deginum i dag allskonar kökur,
vienerbrauð, og konfekt. Einnig tekið á móti pöntunum
á ís, Tertum, Frumace o. fl.
Ný vienerbrauð á hverjun morgni kl.8.
Vandaðar, góðar og smekklegar vörur.
Reykjavik 1. mai 1930.
Virðingarfyllst.
Oi
|J Stefán Thorðersen. ðskar Signrðsson.
hamingju framtíðarinnar, foringj-
arnir, er leggja fyrstir á forað
gróðurleysisins, leiðtogamir, sem
borgin eltir.
I dag er kalsa veður. Frostið
er biturt og stormurinn næðir.
Mennirnir með hakana hafa graf-
ið djúpan skurð, þar sem veg-
urinn, sem kendur er við Mímir,
guðinn, sem réði yfir vísindum
og viti, á að liggja. Ég sé þá
veifa hökum, ég sé þá burðast
með grjót. Við og við kemur
snörp vindhviða og feykir mold-
inni framan i mennina, þeir
sveifla handleggnum fyrir vitin,
en moldin, fíngerð og smá smýg-
ur þó inn í eyru, augu og munn,
— Hvert handtajk er áreynsla,
hver andardráttur erfiður í þessu
veðri, — en eftir fáa mánuði er
gatan fullgferð og meðfram henni
em heimilin reyst, húsin vegleg
og fögur.
Vinnumenn borgarinnar em fá-
tækir, snauðir, heimili þeirra eru
rír ,af gleði og gæfu. Börnin
þeinu bera rnörg einkennileg
ellimörk. Það er eins og þau
skilji svo mikið. Langanir þeirra
em miklar, en þeim fækkar
smátt og smátt, — þau miða alt
sitt litla líf við lítinn bæ — —
og lítinn himinn. — Mennirnir
með skóflurnar vinna frá myrkri
til mýrkurs. Líf dagsins birtist
þeim aðallegá í erfiðum hand-
tökum og bogri. — Klukkan 6
hætta þeir vinnu, fara heim —
þvo sér og liátta; — snemina
morguns vakna þeir og fara til
vinnu. — Svona á að fara að því
að dxepa vinnugleðina. — En
Mimisvegur og Fjölnisvegur eru
brátt fullgerðir og eftir fáa mún-
uði fara borgarbúar úr neðri
bygðunuín eftir þeim til að njóta
sólarinnar í upphæðum austur-
bæjar. — Þannig er farið að því
að skapa gleði og hamingju, —
þaö kunna öreigamir allra manna
bezt.
Annanhvern fimtudag sest
borgarráðið á rökstóla. Mennirn-
ir með skóflurnar hafa sent bæn-
arskjal til ráðsins um launa-
hækkun. Prófessorarnir, lögfræð-
ingamir, kaupmennimir og stjórn-
andi borgarinnar telja slíkt óþarfa
ásæíni. Þeim er ekki um slíka
stefnu einstaklingsframtaka. Ef tii
vill hafa þeir leitað ffétta hjá
guðum visinda og vits. En skyldu
þeir ekki hafa misskilið svör
guðanna. Þeir eru svo vanir því,
miklu heilarnir. —- Menn verða
þó að muna það, að hendurnar,
sem kreþtar em um haka og
skóflusköft allan daginn, em1
harðar og hrjúfar — og það
verður erfitt verk að gera krefta
og siggharða hnefa að lófum,
sem strjúka mjúklega um vanga
fjandmanna sinna.