Morgunblaðið - 04.07.1969, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 4. JÚLÍ 1969
að vera með hálsbindi, og síðan
ihafði hann alltaf verið að reyna
að nota slíkt bindi, en eniginn
hafði &agt honum að það væri ó-
fínt að ganga með ber axlabönd-
in. Hann hafði lært að 'hreinsa
neglumar og standa upp fyrir
gömlum konrum, en hitt hafði
hann ekki lært, að hann ætti
ekki að berja þær ungu. Enda
þótt hann væri milljónari og
það í sterlingspundum og með
ýmis lögleg fyrirtæki í gangi,
reyndist honum það um megn að
láta af bamisvananum. Svindl-
fyrirtæki voru hans líf og yndi,
og næstum eina áhugamál hans,
og hann vissi vel, að einhvern
tíma yrðu þau banabiti hans.
J
GOÐIJR
DAGUR
BYRJAR MEÐ
ÁRBÍT Á
ASKI
Nestið fáiðþérlíká hjá okkur!
Opnum kl.6 árdegis!
KSÍCUR

suðurlandsbraut lí
simi 88550
Þetta var svo sem allt í lagi, og
sjálfsagður hlutuir.
Gestur hanis nú var homum
gjörólíkur, enda fyrirleit Cap-
elli hann af öllu hjarta. Ettore
Pascale var hávaxinn, snyrtileg
ur, granmur og klæddur eftir
nýjustu tízku. Þumnleitur,
greindarlegur og vel uppalinm,
en samt var munnsvipurinn eitt-
hvað kvenlega veiklulegur. En
jafnvel nú, er harnn var reiður
og hugsanlega í lífshættu, bar
hann sig vel. Honium hafði genig-
ið illa, hugsanlega vegraa þess,
að hanm hafði erft miklar eigm-
ir, sem nú voru á mjög fallarada
fæti, vegraa þess, hve miklu
hann eyddi. En jafnframt var
iharan allvel þekktur frímerkja-
safnari.
— Hvað erta að reynia að telja
mér trú um? spurði Capelli og
röddin var róleg og ólík skugga-
legu, votu augunum.
— Þú veizt vel, hvað ég er að
fara. Þú hefur flækt mig í mál,
sem ég vil alls ek'ki vena við rið-
inn. Fjöldamorð! Það komu kipp
ir í höfðimiglega andlitið, og
snöggvast vottaði fyrir ótta í
hvössu augunium. — Ég hafði
eraga huigmynd um....hefði aldrei
geragið inn á.
Capelli strauk hundiran blíð-
Á matseðli
dagsins
MAGGI- blómkálssúpa,
gómsætur réttur
sem öll fjölskyldan fagnar
blomkAlsuppe
l___________________
MAGGI-súpur frá Sviss
eru beztar
\_____________________
J
Carðahreppur
OPNUM I DAC
FJÖ1.BREYTT VÖRUVAL.
Verzlunin
CARÐABORC
Garðaflöt 16—18.
lega og röddim var eran vim
gjarmleg.
— Hvað bjóstu eiginlega við, að
muradi gerast?
— Ekkert þessu líkt. Þetta er
hræðilegt til að hugsa!
Capelli stóð upp og bar humd-
inm út í glugganin með tjaldirau
fyrir. Þrátt fyrir góða loftræst-
iragu þarna, opnaði haran glugga
og leit út um hann á beygjumid
á Via Veneto. Umferðarhávaði
Rómabongar barst inm um glugg-
anm ásamt hitanum.
— Þú ert lygairi.
Pascale hrökk við. Haran sagði
ekkert, vegraa þess, að það að
svara í sama, mundi æsa Capelli
upp í eitthvað, sem hanm gæti
ekki hætt við í miðju kafi. Menm
eins og Capelli höfðu ekíki efni á
að „missa aradlitið”.
— Þú vissir vel um kaupim, em
nú segirðu, að þú hafir ekki
þekkt þau í smáatriðuim. En þú
þekktir þau nú víst samt, Pasc-
ale, ha? Þú vissir um þetta allt,
en hefur ekki hugrekki til að
játa það.
23
— Ef mér væri hugrekkis
varat, væri ég ekki hér stadduir.
Capelli sneri baki að gluggan
um. Haran hélt á litla hundirauim í
anraanri hendi en klónaði homium
bak við eyrað með 'hinmi.
— Það er ekki nein/u huig
rekki þínu að þakka, Pascale, að
þú ert hingað kominm til þess að
greraraslast eftir því, hvernig
vindurinm blæs — 'hvort ég hef
í hyggju að drepa þig eða gefa
þér góð ráð. Capelli brosti ofur-
lítið, því að hann var að leika
sér að Pascale, vissi að hanm
réð yfir lífi hanis og dauða, og
var nokkurn veginn saimia um,
hvort heldur væri.
— Þú ert heppimn, sagði hamm,
er hann sá, að svitiran vax tek-
inm að springa út á enmirau á
Pascale. — Ég hef eraga þörf á
að drepa þig, af því að þú getuir
ekkert gert til að losa þig út úr
þessu. Ef þú færir í lögregluraa,
mundi hún taka þig fastam fyrir
morð. Svo mundi ég láta drepa
þig og þú þekkir mig raógu vel
til þess að játa, að lögreglu-
vernd kæmi þér að engu haldi.
Jafnvel þótt við værum báðir í
fangelsi, gæti ég komið því í
krin/g. Þú getur yfirleitt ekkert
geirt, Paseale, nema gera þér að
góðu það sem komið er.
Pasoale stakk viradlimgi inm í
gullmummistýkiki. Og það var
klaufálegt, af því að löragu fing-
urnir á horaum skulfu, en rödd-
in var sæmilega róleg, eir hamn
spurði: — Hvers vegraa drep-
urður mig ekki, undir öllum
kringumstæðum?
Capelli hló snöggt og setti
hundinm á gólfið. — Er það ekki
þetta sem ég var að segja? Þú
kemiur til þess að vita, hve lamgt
þú átt eftir. Capelli gekk yfir
gólfið og greip í aðra mjóu öxl-
iraa á hiraum. — Vertu bara róleg
ur. Hanm hló. — Mig lamgiar ekk
ert til að drepa þig. Það er erag-
in þörf á því. Hundurinm elti
hanin aftur að borðirau og hljóp
Orðsending
til Voikswugen og Londrovereigendo
Vegna sumarleyfa verður bílaverkstæði okkar rekið með takmörkuð-
um mannafla á tímabilinu frá 14. júlí til 7. ágúst. — Leitazt verður
við að sinna öllum minniháttar viðgerðum á fyrrgreindu tímabili. —
Smurstöðin verður opin sem áður.
HEKLAhf.
Laugavegi 170—172.
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Keyndu að rannsaka betur persónuleg sambönd þin.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Þér verður auðveldari róðurinn i dag.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Allt gengur vel, ef þú tekur tillit til aðstæðna.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí
í dag getur verið, að þú verðir dálítið uppstökkur.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Vertu eins opinskár, og þú hefur ráð á að vera.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Samverkamenn þínir hafa líka skoðanir, sem þeir vilja koma á
framfæri.
Vogin, 23. september — 22. október.
Þú ert svo eyðslusamur í dag. Reyndu að vera heima og hugsa um
heilsuna.
Sporðdrekinn, 23. október. — 21. nóvember.
Eitthvað, sem þú ert að gera þér vonir um, skyggir á vináttuna.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Þú verður fyrir gagnrýni, án þess að gera þér fulla grein fyrir
ástæðunni.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Vinir þinir eru með aliskonar hugmyndir, sem eru þér einskis virði.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Þú hefur ekki fengið nægilcga glöggar fréttir um fjármálin.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Þú ert dálítið þreyttur, svo að þú skalt spara kraftana og þá
kannski peningana um leið.
upp á hné haras, þegar hanin var
setztur.
— Athiugaðu málið vandlega,
Pascale. Hugsaðu þig vel uim.
Capelli raaut þess arraa. Nú sá
haran, að Pascale var hræddur,
erada þótt hanm færi vel með
ótta sinn, þá var haran &amt auig-
ljós marani, sem var varaur áð
vekja ótta.
— Þú átt stórkostlegt safn af
frímerkjuim, sem er átta huindruð
og sjötíu milljón líra virði. Þetta
er smám saman orðin þín eiraa
eign Sá dagur kernur, er þér
verður ljóst, að þú neyðist til -að
selja safraið þitt, til þess að geta
lifað. Já, Pascale, það mumdi
alveg gera þig að aiuimintgja, og
svipta þig öllum tilgamigi með
lífirau.
Oapelli setti humdinm á skrif-
borðið og þar sat haran svo rétt
eiras og postu 1 ínshu n-d ur, em aug
um horfðu á Paseale án þess að
depla, rétt eins og hanm fyrk-
hitti þarraa höfðingja á borð við
sjálfan sig.
— Ert þú ekki sammála þessu,
sem komið er?
Pascale kihkaði kolli, rétt eiras
og dáleiddur af hundiraum.
— Þú hefur eitt úrræði, sem er
óvemjuleg fjárfeistimg í fyrirtæ'ki
eims kunminigj-a þíns, en þú útt
efcki fyrir hemni nema með því
að selja eitthvað iaf frimerkjum-
um þínum og spilla þaranig safm-
irau. Ég heyrði svo uim þessi
vandræðl þín og gerði þér til-
boð. Segðu mér, hvað þetta sner
ist um.
— Þú veizt það ósköp vel.
— Segðu mér það, Pacale.
Pasoale bar sig emm sæmilega,
em henduirniar voru farraar að
fálma, hægt og hægt, og hamm
vissi vel sjálfur, að hanm hafði
ekki fullt vald á þeim. — Þú
bauðst að greiða mér 87 milljón
lírur, sem er tíumdi hluti af verð
mætirau — ég átti að halda frí-
merkj'unium, em gefa þér sölu-
vottorð til fnamisks frímerkja-
sala, uppá alla upphæðiraa.
— Rétt segir þú. Capelli brosti
ofurlítið og þuraglamalega amd-
litið fór í fellingar. — Og ég
gaf þér skuldakvittun, uppá mis-
muninin í þeirra raafni, svo að þú
hefðir einihverj a trygginigu. Nú
lagði haran ekki neiraær hömlur á
brosið. — Ef þú færir með
sbuldakvittunina til lögregl-
ummiar, þá játaðirðu sjálfan þig
svindlara og morðimigja — og
það veiztu. Svo þér er víst
betra að geyma hama á einhverj-
um öruggum stað, eða hvað,
Pascale?
Pascale svariaði enigu. Hamm
hafði komið kvittuminmd fyrir í
bankahólfi og var of greindur
til þess að láta bleikkja sig. En
svo allt í eirau fölraaði baran upp.
Honum faranst rétt einis og hainm
þormaði upp, þar sem banm sat.
Horaum fararast hamm ætla að falla
í yfirlið, en einhverm vegirun
hélt haran sér saimt uppi, eiras og
töfraður af litla lyklirauim, sem
Capelli hélt raú á milli fiinigriammia.
Oapelli skrílkti. — Þú hélzt
kaninske, að ég miuindi verða
vanraarlaus. Þú hefðir átt að
fela haran svolítið betur. — Ég
hef kvittuniraa og ég hef sölu-
skýrsluna. Bn þú.... Capelli benti
með feita fingrinium á fórraar-
la-mb sitt og hélt áfnaim: — Þú
Ihefur frím-erkim. Hanin -sneri upp
á ún-liðinm, sem haran tey-gði fraim
fyrir sig, og leit vamdlega á
fallegt gullúr. — Þú bafðir þau
þaragað til fyrir svo s-em klukku
stu'rad.
Pascale þaut upp úr sætinu og
lá við sjálft, að hann dytti fram
yfir sig. Herbergið viar allt í
þoku og það v-ar eins og Skugga-
lega andlitið fyrir fr-aman hamm,
væri á sífelldri hriragferð krirag
um hun-dinin, sem var kyrir, em
eyrum á honium sperrt. Horaumi
faranst óljóst, að humduirinn ætti
lítoa að vera á hrin-gferð.
— Þetta er svívirðilegt ....
þú hefur brotizt. . . . Pascale
greip í borðið til þesis að verj-
ast f-alli.
— Ég hef ekki nieitt brotið,
Pascale. Seztu niður og hlu-staðu
á mig.
Þótt ótrúlegt væri féklk Pasale
aftur vald á virðuleika símum og
gat ein'hvern vegin-n fundið aft
ur brúnima á stólraum. Erada þótt
hanm væri allmjög sl-eginm, tókst
honium samt að ve-m mokkurm-
veginin rólegur.
— Þú h-efúr ekkert að óttast,
hélt Capelli áfrarn. — Ég h-eld
bara frí-m-erkj asafninu þímu þamg
að til ég fæ tryggiraguma útborg-
aða. Því er óhætt þar -sem það
er, og þér verður skilað því, þeg
ar þar að kemur. En ég þoli
ekki, að salam verði raninsötouð,
-af því, hvernig fór með þetta
fliugvélartjóm. Hefði það genigið
ihreimlega fyrir sig, var allt í
lagi, em eiras og er, þá eru trygg-
imgafélögin fu-11 gruirasemda.
— Þú hefur svikið mig. Rödd-
im í Pascale var veik en eim-
beitt. — Þú fhefur stolið því
einasta, sem var mér raokbura
virði.
— Fengið að lá-ni, Skulum við
heldur segja, Pascale. Vertu