Alþýðublaðið - 13.07.1958, Qupperneq 5

Sunnudagur 13. júlí 1958
AlþýSuIiIaðiíJ
9
*
s
S
s
i
\
\
\
Kirkjuþáttur:
Um hva
prestarnir
LESLIE WEATHEK-
HEAD.
Séra Leslie Weabherhead er
ekkj aðeins kunnur rithöfund
ur heldur erhann einn fræg
asti prédikari í London, og
talar ávallt fyrir fulirj kirkju
-— Ég hefi heyrt hann tvisvar,
og féll ræðumennska hans vel
í geð. — Fleiri íslendingar
hafa hlustað á hann, og ég
' vildi ráðleggja þeim, sem til
JLondon koma, að fara í kirkju
til hans, — þótt það kynn; að
I kosta það, að þeir sæu einum
matsölustaðnum færra.
1
( HVAÐA AÐFERÐ
{ IIEFUR HANN?
J Það barst nýlega í tal á
prestastefnu, að Leslie Weath
erhead hefði sérstaka aðferö
við undirbúning prédjkana
sinna. Hann boðar til funda
í samkomusal kirkju sinnar.
Þar fá menn sér kaffisopa,
eða sennilega öllu fremúr te-
sopa saman, og ræðast við. —•
Viðstaddir bera fram allskon
ar spurningar, sém þá langar
til að fá svör við hjá presti
sínum1, en hann leggur þær til
grundvallar, næst þegar hann
stígur í stólinn. — Hann.starf
ar eftir þeirri grundvallar
reglu, sem ég man, að einn
kennari minn £ guðfræðideild
inni orðaði svo: „Góður pré
dikari svarar á sunnudögum
þeim spurningum, er sÖfnuður
inn spyr hann á 'virkum dög
ram.“
i:
FOLK, SEM EINSKIS
SPYR.
Það er engin ný bóla, að
prédikari eigi erfitt með að
fá fólk til að hlýða á boðskap
sinn eða fylgja kenningu
sinni. — Sjálfur Kristur varð
fyrir því sama. Einu sinni líkti
hann fólkinu við börn, sem
væru á torgum úti, en vildu
þó hvorki leika dansleik né
jarðarför. — Sjálfur boðaði
hann gleðilegan boðskap, en
Jóhannes skírari flutti strang
ar hótanir. Og hvorugur náði
hylli fjöldans. — Almenning
ur bar ekki fram þær spurn
ingar, sem þeir vildu helst
; svára. Og sumir spyrja einsk
1 is, j
ÞAÐ VANTAR EKKI
GÓÐ RÁÐ.
,,Ég skal segja þér, hvpð þú
átt að prédika“, segja 'kunn
ingjar mínir sumir. Og vissast
’ ir eru þeir í sinni sök, sem
sjaldan eða aldrei láta sjá sig í
kirkju, — „Talaðu umj þjóð
félagsmál. Talaðu um sjpiritis
ma. Talaðu um bókmepntir.
Talaðu um siðspillinguna í
fjármálunum Talaðu umi listir
1 og vísindi.“ Og svo fra'mveg
1 £S. — Ég hefi stundum at|glýst
ræðuefni,---og niðurs’taðan
er í einlægni talað þes^i: Bú
ist fólkið við, að ræðanjfjalli
um pólitík, verður aðspknin
' bezt, — en eigi ræðan að vera
[ am sjálf meginatriðj fagnaðar
erindisihs ern-mun t£aMTi,-sem
telja sig þurfa þeirra hluta
með.
LÖNGUNIN TIL YFIR-
RÁÐA YFIR
PRESTINUM.
Mekilega margir hafa löng.
un til að ráða því sjálfir, hvað
og hvernig presturinn prédik
ar. Ef skoðanir prestsins eru
ekki alveg eftir þeirra höfð; £
flestum, ef ekki öllum atrið-
um, kæra þeir sig ekkert um
hann. Þessir menn koma í
kirkju til að heyra bergmál
af sjálfum sér, en ekki til að
heyra svör fagnaðarerindisins
við hinum magvísu spurning-
um mannlegs lífs. — Én sann
leikurinn er sá, að hugsandi
maður hefur einmitt þörf á að
heyra fleíri sjónarmið en sín
eigin. Hugsandi maður hefur
löngun til að spyrja.
„ÓPIUM FYRIR FÓLKIГ.
Allir kannast við hið marg. (
þvælda slagorð, að trúarbrögo '
in séu deyfilyf, er geri menn
afhuga nauðsynlegurn verkefn
um þjóðfélagsins. En sann-
leikurinn er sá, að ekk; að-
eins þjóðfélagsmálin, heldur
og margt annað nauðsynlegt
og þarflegt er orðið að deyfi-
lyfi, sem leiðir athyglina frá
því, sem öllum er nauðsynleg-
ast, —boðun guðsríkis. — Ég
er ekki á móti því, að fólk
hafi áhuga á öðru en trúmál-
um. En enginn verður þó sálu
hólpinn fyrir pólitík, íþróttir,
kvikmyndir, sjónleiki, sauma
klúbb, bridge eða dansleiki,
svo að ég nefnj eitt og annað
af handa hó’fi, sem nú dregur
athygli fólksins. —- Það er
gott og blessað, að fóik hafi
ýmiskonar áhugamál, en kirkj
una höfum við allir þörf fyrir,
hvað sem öðru líður.
UM HVAÐ MYNDIR
ÞÚ SPYRJA?
ef þú ættir þess kost að fá
svar við spurningu þinni hjá
presti í prédikunarstóli? Próf.
aðu nú sjálfan þig, lesari góð-
ur. — Einu sinni gat ég þess,
að ég væri fús til að svara
spuímingij(m í kivkjuþættin-
um. Ég hefi ekki fengið eina
einustu spurningu. — Og þó
er ég viss um ,að slíkar spurn.
ingar eru til undir niðri, ekki
sízt hjá ungu fólki. — Gaman
vær að heyra eina eða tvær.
Þær gætu sjálfsagt einnig 'orð
ið gagnlegar við undirbúning
prédikunar.
VANDI PRÉDIKUNAR-
INNAR.
Það er mikill vandi að þré-
dika, og engin furða, þótt presí
ar séu mistækir. Erindi présts
jns er ekki að flytja fyrirlést-
ra um hitt og þetta, og ekki
heldur að svara hvaða spurn-
ingum sem er. Verkefni prests
ins er að flytja boð Krists til
mannanna, — og þá einnig
svör fagnaðarerindisins við
spurningum fólksins. Og
kannski er það einmitt mesti
vandinn að vekja þær spurn-
, ingar, semiþv* jíður Mfið .4
Júh-bók A.B.
*íi«SV\>i ; " -ww;,
íslandsvinurinn Harry Martin
son, einn mesti núlifandi rit-
snillingur Svía. er mörgum hér
að góðu kunnur síðan hann heim
sótti oss á síðast liðnu hausti.
En vér þekkium- þó verk hans
furðulega lítið. Þó að mörg
þeirra séu í tölu hins. bezta í
samtíðarbókmenntum Norður-
landa. Netlurnar blómg-ast ef
fyrsta bókin, sem út kemur
eftir hann á íslenzku.

Netlurnar blómgast
er það verkið, sem fyrst aflaði Har :y Martinsson þeSs orðstirs og vin-
sælda, sem hann hefur notið æ síðm að verðleikum. Sagan fjallar um
fyrstu 12 árin í lífi drengsins Marteins Ólafssonar. sem er enginn ann-
ar en Harry Martinsson sjálfur. Þegar hann er sex ára, deyr ■ faðir
hans. og skömmu síðar strýkur móðirin frá heimili og bör.num til Ame-
ríku. Eftir það- er 'Marteinn litli munaðarleysingi á hrakningum og
hrakhólum, sem svarar því til. ef hann er spurður um hagi sma, að
faðir sinn sé dáinn, en móðir sín. sé í Kaliforníu.
Netlurnar blómgast er. svo frábær sálar.lýsing barns,* að sagan á. að
því léyti fáa sína líka í héímsbókménntúnum. Og þó' að þessar minn-
ingar hljóti að vera höfundinum sárar, gætir hvergi beiskju, en frá öllu
sagt með slíkri kímni, að furðu sætir. Stíll höfundarins er sérstæður og
gæddur töfrum. Karl ísfeld rithöfundur hefur þýtt bókina á íslenzku.
Netlurnar blómgast
* fæst í öllunt bókabúðum.
* er til afgreiðslu hjá umboSsmönnum AB.
* í Res’kjavík, er afgreiSsIan í Tjarnargöíu 16
ALMENNA BÓKAFÉLAGIÐ
isi ir ve
LISTASAFNIÐ „National Gall
ery of Art“ í Washington veit-
ir gestum sínum nýstárlega
þjónustu. Fyrir 25 cent geta
þeir leigt sér ,,leiðsögumann“,
sem er reyndar útvarpsmót-
tökutæki, sem hægt er að
stinga í jakkavasann. Tækinu
fylgir heyrnartól, og geta menn
hlustað í því á útvarpsfyrir-
Iestra um listaverkin og sögu
þeirra, án þess að trufla aðra
gesti safnsins. Hver fyrirlestur
tekur um 15 mínútur og er
endurtekinn með vissu milli-
bili. Það skal tekið fram, að
fyrirlestrar og skoðunarferðir
fyrir einstaklinga jafnt sem
hópa undir handleiðslu sér-
fróðra manna eru skipulagðar
eftir sem áður.
Tilraunir með útvarpsleið-
sögu í söfnum voru gerðar í
Hollandi rétt eftir síðari heims-
styrjöld. Árið 1954 lét náttúru-
gripasafnið í New York setja
upp samskonar kerfi. Hinsveg-
ar er það sennilega í fyrsta
skipti, sem slík leiðsögn hefur
verið reynd í listasafni.
að spyrja. — En jafn-víst er
hitt, að það er hverjum presti
ómetanlegt liðssinni, af fólks
ins hálfu, að það komi fram
með spurningar sínar, og gefi
prestunum tækifæri til að
tala við sig.
Christopher Fry, höfundur
leikþáttarins „Ætlar konan að
d.eyja?“, sem leikinn var í
Þjóðleikhúsinu fyrir tveimur
árum, hefur nú verið sæmdur
Theresa Helburn-verðlaunun-
um fyrir „bezta leikrit, sem
samið var um hinn óslökkv-
andi frelsisþorsta mannsand-
ans“. Verðlaun þessi fékk hann
fyrir leikinn „The firstborn11
(frumburðurinn), sem nú er
leikinn á Broadway. Leikend-
ur eru Katherine Cornell, Ant-
hony Qualy, Torin Thatcher og
Mildred Natwick, og fjallar
leikurinn um baráttu Mcses-
fyrir því að leysa Gyðinga úú"
fjötrum Egypta.
Arið 1925, þegar William
Faulkner var 27 ára gamall o.g
bjó í New Orleans, samdi hann
sextán smásögur, er birtar vor«
í blöðum og tímaritum þar í
borg. Carvel Collins hefur tek-
ið þessar smásögur saman i
eina bók, og verða þær brá&i
lega gefnar út í fyrsta skipti
undir nafninu „William Faullw
ner — New Orleans Sketohes'*.
• \
Jakok Jónsspn.
Hreyfilshúðin.
»
. ^
ÞaS er hentugt fyrir
i
FERÐAMENN
\
aS verzla í Hreyfilsbúðirmf,