Morgunblaðið - 01.04.1973, Qupperneq 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. APRlL 1973
Eliszabet Ferrars:
Ssítiíeuijs i dstrisrin
ar, sem mest má verða. Faðir
hennar er foringi í hernum og
móðir hennar í hreppsnefnd, og
þegar enginn sér til, drekka
þau gin og róta öllu um og
skammast — eða það segir Jane
að minnsta kosti. Hatur hennar
á þeim er hennar eina heil-
steypta tilfinning. Það liggur
við, að það sé eins konár tryggð
og hollusta.
— Þá get ég skilið, að ung-
frú Dalziel hefði orðið góð til-
breyting. Hún er svo róleg og
skapgóð.
— En hefurðu nokkurn tíma
athugað vangasvip hennar?
spurði Brian. — Vangasvipur
fólks getur oft leitt ýmislegt í
ljós, sem því tekst að leyna, ef
það horfir beint á mann. Vanga
svipurinn á Margot minnir mig
á einhvern smá-Sesar.
— Það er líkast því sem þú
sért ekkert sérlega hrifinn af
henni, sagði Rakel.
Hann leit eins og ósjálfrátt
af henni og á handritahrúguna
á borðinu.
— Jú, vist kann ég vel við
hana, sagði hann. — Hún hefur
verið mér góð og fyrir það er
ég þakklátur. — Líklega mikiu
þakklátari en á mér heyrist.
Hefði ég þurft að halda áfram
á tryggingaskrifstofunni hefði
ég sennilega farið að drekka,
en hefði ég ekki átt athvarf í
þessum kofa, hefði ég líklega
aldrei getað slitið mig þaðan.
Engu að síður yrði ég alltaf
hræddur við allt samband við
Margot. Líklega hefur Roderick
þessa ófyrirleitni sína úr henn-
ar ætt.
Rakel var enn að velta fyrir
sér því, sem Brian hafði sagt.
— Segðu mér, Brian, hvað átt-
irðu i rauninni við með þvi, þeg
ar þú spuðir um, hvort hægt
væri að setja hvarf Margot í
samband við giftingu Rod-
ericks? Áttirðu við, að þú værir
hræddur um, að það hefði verið
Roderick, . . . sem var með
henni hérna í gær.
— Nei! sagði Brian hvasst,
en svo var eins og hann skamm-
aðist sín fyrir þennan ákafa
sinn. — Ég var bara að þreifa
fyrir mér, Rakel. Og það hefði
ég ekki átt að gera, þvi að það
er öruggasta aðferðin til að
vekja grunsemdir, og slíkt er
ófyrirgefanlegt, eins og á stend-
ur núna. Og satt að segja var ég
alls ekki að hugsa um Roderick
Ég var bara að velta því fyrir
mér, hvort Margot sjálf. ..
Hann þagnaði, þvi að nú
barði einhver að dyrum.
Um leið og Brian gekk til
dyra, færði Rakel sig að ofnin-
um. Henni fannst líklegast, að
þetta væri faðir hennar, sem
hafði komið heim með Roder-
ick og Jane og hvorki fundið
Rakel né hádegismatinn, og
hefði svo misst þolinmæðina og
farið að leita að henni. Og hann
yrði ekkert hrifinn af því að
finna hana hér, og á heimleið-
inni mundi hann ónotast út af
því, að Brian hefði verið að
tefja fyrir henni, i stað þess að
sýna af sér einhverjar áhygigj-
ur út af ungfrú Dalziel og bjóða
fram hjálp sína.
Og Rakel mundi engu svara.
Hún mundi finna hugsanir sin-
ar innilokaðar í ósjálfbjarga,
reiðilegri rödd, og langa til að
losna frá einu manneskjunni,
sem henni hafði nokkurn tima
þótt vænt um.
Brian opnaði dymar.
Nefmælt rödd, sem líktist eng
an veginn rödd Paul Harwickes,
sagði: — Góðan dag, hr. Burd-
en.
Brian svaraði ekki strax. En
svo sagði hann, rétt eins og með
einhverri tregðu: -— Halló Kev-
in.
— Það er kuldinn.
— Jú, heldur betur, sagði
Brian.
— Lituí' ekkert út fyrir þíðu i
dag?
— Nei.
Svo sagði Brian ekkert meira,
og það varð þögn, og Kevin tví
steig fyrir utan, en Brian stóð
kyrr í dyrunum, og beið sýni-
lega eftir því, að hinn færi. Það
hafði ekkert verið í rödd Bri-
ans, sem bæði Kevin að gera
frekari grein fyrir erindi símu.
Allt í einu tók Kevin til máls
og var óðamála: — Sjáið þér til,
hr. Burden, ég þarf að tala við
yður. Ég þarf að gera grein fyr-
ir því sem gerðist í gærkvöldi.
Nú hefur eitthvað komið fyrir,
og ef þér standið ekki með mér
og þegið yfir því, sem ég segi
yður, fer illa fyrir mér. Og það
kæri ég mig ekki um. Ég var
hér hvergi næirri. Ég var með
kumningjum mínum og það get
ég sannað. En hver trúir þeim
svo sem, ef þér vitnið á móti
mér?
Hann snairþagnaði, þegar
Rakel kom fram í dyrnar.
Sem snöggvast roðnaði Kevin
af reiði, en von bráðar tókst
honum samt að koma fyrir sig
þessu smeðjulega Applin-
brosi. — Afsakið, sagði
hann. Ég vissi ekki, að þér hefð
uð gesti.
— Það garir ekkert til — ég
er að fara, sagði Rakel.
Kevin var þegar kominn af
stað út á stiginn, en þegar hún
kom út um dyrnar, fram hjá
Brian, staðnæmdist hann og ieit
í þýáingu
Fáls Skúlasonar.
á hana. Þetta var þrekinn ungl-
ingur með þykka svarta ættar-
hárið, svört augu og hraustleg-
ar rjóðar kinnar.
-— Ég ætlaði ekki að ónáða,
og get komið seinna, tautaði
hann. En hann hélt samt ekki
áfram út að hliðinu. Hann leit
á Brian og hélt áfram: — Ég sá
engan bíl og hélt þess vegna,
að þér væruð einn.
Brian hleypti brúnum og sein
látur málrómur hans var óvenju
ólundarlegur. — Gott og vel,
komdu inn ef þú vilt, Kevin. En
það er alveg óþarfi fyrir þig að
fara, Rakel.
— Jæja, sagði Kevin og gekk til
baka, þangað til hann stóð and-
spænis Brian, — En ég þurfti að
tala við yður undir fjögur augu.
En ef það er óhentugt, get ég
bara komið seinna.
— Ég þarf að fara heim, sagði
Rakel. Þau geta verið öll kom-
in þangað og vilja fá eitthvað í
svanginn.
— Já, líklega, sagði Brian. —-
Gott og vel. En ég skal koma
til ykkar bráðlega. Eða fara inn
í húsið og sjá, hvort ég get nokk
uð gert.
— Já, gerðu það, sagði Rakel,
sem botnaði ekki almennilega í
þvi, sem gerzt hafði, en vildi nú
sleppa burt, því að Kevin og
vitneskjan um ofbeldisverkið,
velvakandi
Velvakandi svarar í síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
0 Hversu mikið aí verði
landbúnaðarvara kemur
í hlut bænda?
Húsmóðir skrifar:
Mikið varð ég hissa, þegar
konur komu til Reykjavíkur
gagngert til þess að troða ill-
sakir við reykvískar húsmæð-
íslenzk-
ensk~
spönsk
Jafn nauðsynleg
og farseðillinn
2. útgáfa
BÓKAÚTGAFÁN HILÐUR
ur. Ég hélt, að allar húsmæður
væru samniála um það, að það
er hart að vera bara matvinn-
ingur og þurfa að eyða öllu í
mat, því hann má ekki vanta.
Ef þessar konur hefðu verið á
húsmæðrafundinum, hefðu þær
átt að sjá andlitin á okkur, þeg
ar við heyrðum, að bændur fá
aðeins 160—170 kr. fyrir kg af
nautakjötinu þegar við þurfum
að borga 880.— kr. fyrir það.
Og við vitum, að það er svo
geysilegur munar á því, hvað
við þurfum að borga fyrir land
búnaðarafurðir og því, sem
bændurnir fá sjálfir. Enda er
þetta gert til þess að heimta,
að þetta fyrirkomulag á verzl-
un landbúnaðarafurða verði
lagað.
Ég er nú orðin svo gömul, að
ég man það t.d. á kreppuárun-
um, þegar lijötið sem enginn
gat keypt, vár flutt suður í
Hafnarfjarðarhraun heldur en
að verðið væri lækkað svo að
einhverjir gætu keypt það.
Smjörið var sett I sápu og ost-
amir fóru engum til gagns.
Sannleikurinn er sá, að síðan
kaupfélögin, Sambandið og
Framsóknarflokkurinn tóku
verzlun landbúnaðarvara í sín-
ar hendur, hafa bændur aldrei
fengið sannvirði fyrir sínar
landbúnaðarvörur.
Þær sögðu margt fróðlegt við
okkur, þessar að austan.
T.d. þegar þær töluðu um
hækkunina á fiskinum. Þær
vita það kannski ekki, að á
meðan fimm manna fjölskylda
i Reykjavík kaupir mjólkuraf-
urðir fyrir 75.000.— kr., kjöt
fyriv 40.000.— kr., en fisk fyrir
27.000.—, þá finnst okkur ekki
fiskurinn dýr.
0 Þingfrúin og alþýðan
Ég ætla að gefa nokkra
skýringu á frámkomu húsfrú
Svövu Jakobsdóttur á Alþingi
í umræðunum um glæp hús-
mæðrafélagsins. Þegar dag-
launamannskonan ætlar t.d. að
kaupa þrjá kindaskrokka í
frystikistuna, sem kosta sam-
tals 6.500 kr þá hefur hún til
þess 23.017 — kr., þ.e. dagvinnu
kaupið, svo að það er gefið
mál, að hún kaupir ekki þann-
ig, heldur verður hún að kaupa
kjötið á smásöluverði, sem er
8% dýrara. Aftur á móti hefur
húsfrú Svava 74.493.— kr. á
mánuði og í ofanálag 6.667.—
kr. í ferðakostnað, svo að hún
hefur eftir 167 kr. fyrir mjólk
og rjóma, þegar hún er búin
að kaupa í sína kistu. Bjöm á
Löngumýri er það betur settur,
að hann hefur fæðispeninga
36.200. — kr og 14.000.— kr. i
húsaleigustyrk. Hvernig eiga
þessar manneskjur að skilja
það, að daglaunamannskonunni
bregður við rúmlega 6 kr.
hækkun á einum potti af mjólk
og 31 kr. hækkun á hvert kg af
kjöti?
0 Hver stjórnar
álagningunni?
Ritstjórar Timans virðast
líta á okkur húsmæður í Reykja
vík eins og Grimsby-Iýð, sem
kallaður var. Þeir halda sem
sagt, að við vitum ekki, að sölu-
skatturinn hækkar dálítið verð-
ið á útlendu vörunum.
Siðan vil ég segja þessum
elskum, sem lögðu sig í lífs-
hættu til að heilsa upp á okkur,
að húsmæður í Reykjavík vita
vel, að það eru ekki Vestur-
Þjóðverjar og Bretar sem
leggja á söluskattinn, heldur sú
góða stjórn hinna vinnandi
stétta, sem nú er við völd á
Islandi.
Húsmóðir.“
0 100 krónur á hvert
mannsbarn
1 tilefni af bréfi frá P.S. um
að Félag einstæðra foreldra afli
sér tekna til húsbyggingar sinn
ar með því að fá ákveðna upp-
hæð af hverri seldri flösku af
íslenzku brennivini, hefur for-
maður FEF, Jóhanna Kristjóns
dóttir sent ettirfarandi línur:
„Gleðilegt var að sjá áhuga
P.S. á byggingarmálum FEF og
vonandi að hann komi til liðs
og stuðnings við okkur. Vegna
sérstakra aðstæðna í vetur —
þar á ég við ólánið sem dundi
yfir Vestmannaeyinga, hefur F
EF ekki talið skynsamlegt að
hrinda úr vör mikilli fjársöfn-
un, fyrr en nú að það gerist
senn tímabært. Hugmynd P.S.
var í sjálfu sér mesta fyrirtak;
stjórn FEF hafði raunar feng-
ið þessa hugmynd og reynt að
gera hana að veruleika. Fjár-
málaráðherra hefur, að minnsta
kosti um sinn, synjað beiðni fé-
lagsins um, að til þess renni 5—
10 krónur af hverri flösku af
seldu áfengi sem er framleitt
hérlendis, þ.e. brennivín, áka-
viti, krækiberjalíkjör og tinda-
vodka. Hins vegar er ekki úr
vegi að vekja athygli P.S. og
fleiri velunnara þessarar bygg-
ingar, að fjáröflunarnefndin er
að hefja störf og öll framlög
eru vel þegin Einnig má benda
á að félagið þarf um það bil 20
milljónir til umráða til að veru
legur skriður komizt á fram-
kvæmdir — þ.e. ekki nema 100
krónur á hvern borgara í land-
inu. Og sjálfsagt tel ég, að
margir verði fúsir að reiða fé
fram til að gera þessa húsbygg
ingu að veruleika. En allar hug
myndir um tekjuöflun þiggur
stjórn FEF með þökkum.
Jólianna Kristjónsdóttir.“
MATUR
„er mannsins megin”
Munið okkar vinsælu
köldu borð og hinn
skemmtilega „kabarett”
Leigjum út sali fyrir
fjölmenna og fámenna
mannfagnaði.
VEITINGAHÚSIÐ GLÆSIBÆ
(Útgarður) síml 85660
ÁRSHÁTÍÐIR
FUNDAHÖLD
RÁÐSTEFNUR
TJARNARBÚÐ
_ sími 19000 — 19001 _
AFMÆUSHÓF
BRÚÐKAUPSVEIZLUR
Fermingarveizlur