Morgunblaðið - 30.11.1977, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 30. NÓVEMBER 1977
Vt»
MORödKC'Ý'?' ___
KAFf/N(J *\
(I) <505

GRANI göslari
Mamma. Eg er búinn aö finna
miklu fljótle/'ri leirt úr skólan-
Úr því art virt getum ekki kumirt
okkur saman um þart hvar
grafa skuli strírtsöxina í jörrtu,
jafngildir þart áframhaldandi
ófrirti!
Stafsetningin
vardar miklu
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
1 spili dafísins barrtist
vestur vonlftilli baráttu. Hann
átti ekki öruggt afkast og lét
tromp undir tromp sagnhafa. En
þart reyndist aðeins gálgafrestur.
Gjafari var norður og norður-
suður voru á hættu.
Norrtur
S. Á753
H. A7
T. K964
L. KD9
Vestur Austur
S. D984 S. KG
H. G954 H. 1082
T. 53 T. ADG10872
L. 852 L. 3
Surtur
S. 1062
H. KD63
T. —'
L. ÁG10764
Suður varð ságnhafi í sex lauf-
um eftir að norður hafði opnað á
einu grandi og austur stokkið í
þrjá tfgla. Ut kom tigulfimm .
Suður sá, að ekki dugði hjarta-
trompun í blindum og að kast-
þröng var eina úrræðið. Hann
trompaði tígulinn og gaf strax á
spaða. Austur spilaði aftur spaða,
sem tekinn var með ás og tígull
trompaður. Lágt tromp var tekið
með níu og trompaður þriðji
tígullinn, en þá lét vestur spaða.
Tromp á drottninguna og síðasti
tígull blinds trompaður með ás en
þá lét vestur tromp. En staðan var
þá þannig.
Norður
S. 75
H. Á7
T. —
L. K
Nokkuð hefur verið rætt um
stafsetningu og þá sérstaklega
kannski einn bókstaf, setuna, að
undanförnu. Hér er komið bréf
frá Akureyri, sem fjallar um is-
lenzka stafeetningu og telur bréf-
ritari að hún varði lif og varan-
leik íslenzks tungumáls:
„Islenzka er eitt þeirra menn-
ingarverðmæta, sem ofarlega er á
dagskrá um þessar mundir.
Öþarfi er að fjölyrða, hvilik ger-
semi tungumál okkar er. Tign
þess, speki og fegurð hvetur okk-
ur til að skila þvi þannig óbornum
kynsióðum i hendur.
Kynslóð okkar hefur þvi hlut-
verki að gegna að varðveita „ást-
kæra ylhýra málið“ i samræmi við
uppruna sinn. Afkomendur okkar
i landinu þurfa að komast óhindr-
að á feðratungu sinni að tærum
lindum gullaldarbókmennta þjóð-
arinnar. Ef á að rita íslénzkt mál
eftir framburði einum, er hætt
við, að þá fari forgörðum sitt hvað
af þeim véböndum, sem voru
tungunni aðhald og áttu þátt i að
skila þessari ger,semi í okkar
hendur.
Sibreytilegur framburður, dæg-
urmái og málspjöll er vægast sagt
hæpinn og ótryggur grunnur að
byggja stafsetningu á. Þjóðin þarf
að eiga samræmdar ritreglur að
fara eftir, allsherjar rithátt að
styðjast við, sem tekur mið af
dýrmætum sérkennum íslenzk-
unnar. Hver bókstafur, sem renn-
ir stoðum undir byggingu orða i
meðferð tunguhugtaksins, hefur
sitt gildi. Honum má likja við
hollvin, sem heldur vöku sinni.
Það hefur löngum þótt nokkur
iþrótt að rita islenzkt mál og
kunna skil á stofni orða og upp-
runa. Það var til nokkurs að
vinna, því að þannig hefur is-
lenzka verið varðveitt fram á
þennan dag. Ef á að hugsa um líf
og varanleik tungumálsins i mál-
fari þjóðarinnar varðar miklu,
hvernig fslenzka er stöfuð og á
bækur sett. Látum móðurmál okk-
ar aldrei verða viðskila við forna
tungu feðranna. Af þvi bergi er
það brotið. — Þar við liggur þjóð-
arsómi.
Pétur Sigurgeirsson. Akureyri.
0 Færeyingar
heim?
„Færeyingar hafa jafnan
notið mikilla vinsælda hér á þessu
landi. A ótal sviðum telur almenn-
ingur þá hafa sérstöðu gagnvart
öðrum i samskiptum þjóðarinnar
út á við. Rikisstjórnin hefur t.d.
tekið undir þetta sjónarmið, m.a.
með samningum við Færeýinga,
sem heimila þeim veiðar hér við
land.
Aberandi er það að kommúnist-
ar hafa á Alþingi og viðar skipað
sér f fylkingu gegn þvi að íslend-
ingar viðurkenni þessa sérstöðu
Færeyinga. Sá maður, sem einna
Vestur
S. D
H. G954
T. —
L. —
Hendi
austurs
skiptir
ekki
máli
Suður
S. 10
H. KD63
T. —
L. —
Nú ræður hann ekki við mig,
hugsaði sagnhafi með sjálfum sér
og spilaði hjarta á ásinn. í lauf-
kónginn lét hann spaðatíuna og
sama var hvað vestur gerði. Tólf
slagir í húsi.
HÚS MALVERKANNA
10
Carl Hendberg
fobstjóri sem orrtirt hefur
fyrir margvíslegri reynslu,
en ann fjölskyldu sinni, lif-
andi sem látinni. hugástum.
Dorrit Hendberg
fjóröa eiginkona hans.
Emma Dahlgren
prófessor í sagnfræði. Hefur
verið utan lands um hrfö.
Susie Albertsen
Systir Dorrit Hendberg,
haldin skefjalausum áhuga
á fallegum fötum, eiturlyfj-
um og peningum.
Björn Jacobsen
ungur maður sem málar
mannamyndir.
Morlen Fris Christensen
ungur martur sem leikur á
pfanó.
Birgitte Lassen
ung stúlka sem skrifar
glæpasiigur og hefur auga
fyrir smámunum.
um krafti að flfsar flugu í allar
áttir.
Tjörulyktin var sterk f litla
útihúsinu hvar hann slóð og
vann og meðan hann beitti sér
af öllu afli fann hann til gleði
yfir vindgnaurtinu f gömlu
eikartrjánum úti fyrir.
f fsskápnum beið hans safa-
rík steik. Enskt buff mikið af
tómötum og dós af grænum
baunurn ... Ekki skildí hann
hvers vegna húsmæður fjarg-
viðrurtust sýknt og heilagt út af
matseld.
Húsmæður ... giftar konur.
Hann rétti sig upp og þerraði
svitann af enninu.
Carl Ilendberg.
Hann gat ekki neitart því art
leikur tdviljananna heillaði
hann. Sú tilviljun sem hafði
orðið til þess að hann hafði
sofið hjá ungri snoturri en ekki
ýkja gáfaðri stúlku í Álaborg.
Stúlka sem var ritari hjá Carl
Hendberg ... og svo þessi til-
viljun að einmitt nú skyldi
hann vera nágranni hins sama
Carls Hendbergs.
Stúlkan hefði svo sem verið
ósköp indæl ef hún hefði ekki
haft þann hvimleiða kæk að
flissa sf og æ og auk þess hafði
hún síðar um nóttina trúað
honum fyrir þvf að eina tak-
mark hennar í lffinu væri að ná
»ér í auðugan ektamann.
— Svona kall á borð við Carl
Hendberg sem ég vinn hjá
hafði hún sagt, hrist sig úr örm-
um hans og kveikt sér í sfgar-
ettu.
— Hvers vegna revnirðu þá
ekki að klófesta hann. Hann
hafði verið syfjaður og stúlkan
fer í taugarnar á honum.
— Af því að hann er giftur.
Hún flissaði.
— En þart er ekki vfst að þart
endist lengi... ég meina... í
Ijósi þess art maðurinn hefur
verið giftur þrisvar sinnum áð-
ur...
— Þá getur hann varla verið
ríkur lengur. .. hann þarf að
greiða reiðinnar hýsn með kon-
unum öllum.
Hann svaraði henni bara
fyrir kurteisissakir, því að víst
hafði hún verið blfð og indæl.
Framhaldssaga eftir
ELSE FISCHER
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
— Þú þekkir ekki Carl Hend-
berg.
Hún blés reykmekki í augun
og á honum, þegar hún svaraði.
— Hann er auðvitað dálftið
gamall, áreiðanlega um fimm-
tugt en samt er eitthvað við
hann. Ja. það veit guð að ef ég
næði í svoleiðis mann myndi ég
aldrei skilja við hann. Og það
hafa þær heldur ekki gert...
nei, allar konurnar þrjár dóu
frá honum... þær eru allar
dánar...
— Varstu ekki að segja að
hann væri giftur?
Hann geispaði stórum.
— Vertu ekki að snúa út úr
fyrir mér. Hún er auðvitað ekki
dáin sú... þessi númer fjögur.
En... en... Það er annars skrít-
ið hvað Carl Hendberg hefur
breytzt eftir að þau giftust. Ein-
hvern veginn alltaf svo alvöru-
gefinn og áhyggjufullur, Ja,
kannski ekki alveg strax eftir
að þau giftust, en það fór fljót-
lega að bóla á þvf. Martur finn-
ur svoleirtis á sér þegar maður
er einkaritari hans... hann er
kannski í miöju kafi að lesa