Morgunblaðið - 30.04.1986, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 30. APRÍL1986
t
Móðir mín, amma okkar og langamma,
ELÍN SIGURBERGSDÓTTIR,
Dynskógum 18, Hveragerði,
sem lést í Sjúkrahúsi Suðurlands 25. apríl, verður jarðsungin frá
Hveragerðiskirkju laugardaginn 3. maíkl. 14.00.
Lilja Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t Móðir okkar, tengdamóðir og amma, GUÐRÚN MATTHÍASDÓTTIR, Hafnargötu 75, Keflavfk, verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 2. maí kl. 14.00. Helga Jóhannsdóttir, Jón Þorleifsson, Matthea Þorleifsdóttir, Sigurður Halldórsson, Páll Daníelsson, Ebba Þorgeirsdóttir, Einar Þorleifsson, Ingibjörg Garðarsdóttir, Elín Þorleifsdóttir, Eyberg Geirsson, Karftas Þorleifsdóttir Clemens, barnabörn og barnabarnabörn.

t Útför HÓLMFRÍÐAR JÓNSDÓTTUR menntaskólakennara, Þórunnarstræti 85, Akureyri, sem lést sunnudaginn 27. apríl, verður gerð frá Akureyrarkirkju föstudaginn 2. maí kl. 13.30. Fyrir hönd vandamanna, Brynhildur Hermannsdóttir, Finnur Hermannsson.

t Móðir okkar, tengdamóðir og amma, JÓNA DANÍELSDÓTTIR, Austurbrún 2, verður jarðsungin frá Kristskirkju, Landakoti, miðvikudaginn 30. apríl kl. 13.30. Jónas Kr. Jónasson, Elfsabet Alexandersdóttir, Lárus Jónasson, Aðalheiður Erla Jónsdóttir, Marfa Lárusdóttir, Lárus Lárusson, Eva E. Jónasdóttir.
t
Faðir okkar, fósturfaðir, tengdafaðir og afi,
BJARNI SIGURÐSSON,
Berserkseyri,
sem lést 22. apríl, verður jarðsunginn frá Grundarfjarðarkirkju
laugardaginn 3. maíkl. 14.00.
Þeir sem vilja minnast hans vinsamlegast láti St. Fransiskusspítal-
ann í Stykkishólmi njóta þess.
Hreinn Bjarnason, Ásdís Halldórsdóttir,
Dagbjört R. Bjarnadóttir, Pótur Einarsson,
Emil Jónasson, Guðlaug Guðjónsdóttir
og barnabörn.
t
Útför
MAGNÚSAR VILHJÁLMSSONAR
bifreiðastjóra,
elli- og hjúkrunarheimilinu Grund
áður Rauöarárstfg 5,
sem lést 22. apríl sl., veröur gerð frá Hallgrímskirkju föstudaginn
2. maíkl. 13.30.
Hreiðar S. Albertsson.
t
Eiginmaður minn, faðir, sonur, tengdasonur, bróðir og mágur,
SVEINN ÍVARSSON,
Vfkurbraut 13,
Grindavík,
sem lést á heimili sínu þann 19. apríl sl., verður jarösunginn
laugardaginn 3. maí kl. 14.00 frá Grindavíkurkirkju.
Lovfsa Sveinsdóttir,
Margrét Guðmundsdóttir,
Þórhallur Á. ívarsson,
Jónfna B. ívarsdóttir,
Stefán f. ivarsson,
Aðalbjörg fvarsdóttir.
Guðný Elvarsdóttir,
Lovfsa Sveinsdóttir,
ElvarÁrni Grettisson,
ívar Þórhallsson,
Elvar Jónsson,
Vilborg Nordahl,
Hilmar Knútsson,
Minning:
Sr. Leó Júlíusson
fv. prófastur
Fæddur 20. október 1919
Dáinn 18. apríl 1986
Við séra Leó Júlíusson drukkum
oft saman kaffi í miðborginni. Þá
var jafnan tekið hressilega til orða
í glaðværum félagsskap. Séra Leó
varði ávallt fimlega málstað þess
mannlega í lífinu og sneri vöm í
sókn því ríki hans var líka af þessum
heimi.
Fyrir ungan mann sem þekkti
minna guðspjöllin og fann stundum
ekki guð sinn var gott að hitta séra
Leó. Astvinum hans sendum við
félagamir okkar samúðarkveðjur.
Asgeir Hannes Eiriksson
Upp er mnninn stór dagur í lífí
guðfraeðistúdents. Hann er að stíga
sín fyrstu skref í kirkjulegu starfí
í söfnuði ungs og áhugsams Reykja-
víkurprests og studdur styrkri hendi
hans.
Þetta var æskulýðsdagur safnað-
arins. Til liðs við sig hafði prestur-
inn einnig fengið fyrrverandi deild-
arbróður sinn, sem þá hafði gegnt
prestsþjónustu um nokkurra ára
skeið og var nú þjónandi í nágrenni
Reykjavíkur.
Stúdentinum varð starsýnt á
unga prestinn. Hlýtt viðmót hans,
fáguð og drengileg framkoma, og
ytra útlit, sem sameinaði æskufeg-
urð og kennimannlegan virðuleika,
þessir eiginleikar allir hlutu að
verða til þess, að mynd hans festist
í minni. Og þar við bættist, að
málflutningur hans var slíkur,
þegar hann talaði til unglinganna,
að hann vakti óskipta hrifningu og
aðdáun stúdentsins.
Þannig urðu fyrstu kynni undir-
ritaðs af sr. Leó Júlíussyni, sem þá
var sóknarprestur á Borg á Mýrum
og síðast prófastur í Borgarfjarðar-
prófastsdæmi. Eftir þennan fyrsta
fund urðu kynni okkar talsvert
meiri á næstu ámm. Sr. Leó kom
oft á fundi í „Bræðralagi, kristilegu
félagi stúdenta", sem starfaði um
þær mundir af miklum þrótti. En
sr. Leó var einn af stofnendum
þess félags, þegar hann var við nám
í guðfræðideild. Á þessum fundum
var hann jafnan mikill aufúsugest-
ur, enda fylgdu honum oft á tíðum
ferskir vindar, sem fengu okkur
stúdentana til að sjá þau mál, sem
til umræðu vom, í nýju ljósi.
Sr. Leó Júlíusson fæddist í Bol-
ungarvík hinn 20. október árið
1919. Foreldrar hans vom hjónin
Sigurður Júlíus Sigurðsson formað-
ur og Anna Guðfínna Guðmunds-
dóttir. Hann stundaði nám í
Menntaskólanum á Akureyri og
lauk þaðan stúdentsprófí vorið
1941. Um haustið það sama ár
settist hann í guðfræðideild Há-
skóla Islands og útskrifaðist þaðan
með kandidatsprófí vorið 1945. Á
ámnum 1951—1952 dvaldi hann
erlendis við framhaldsnám í trú-
heimspeki og trúarlífssálfræði.
Sr. Leó var settur prestur í
Hofsprestakalli í Álftafírði að af-
loknu embættisprófí. Hann var
vígður 24. júní 1945 og sat á Djúpa-
vogi. Árið eftir fékk hann veitingu
fyrir Borg á Mýmm, frá 1. mars
1946 og þjónaði þar til ársloka
1981, er hann fékk lausn frá emb-
ætti af heilsufarsástæðum. Á
starfsferli sínum gegndi hann auka-
þjónustu við ýmsar nágrannakirkj-
ur um lengri eða skemmri tíma,
þegar starfsbræðumir vom fjarver-
andi. Einnig fékkst hann talsvert
við kennslu, bæði við miðskólann í
Borgamesi og Búnaðarskólann á
Hvanneyri. Þótti hann afburða góð-
ur kennari. Árið 1961 var sr. Leó
settur prófastur í Mýraprófasts-
dæmi og gegndi hann því embætti
til 1971, þegar Mýraprófastsdæmi
var sameinað Borgarfjarðarpró-
fastsdæmi. Árið 1975 var hann svo
skipaður prófastur í Borgarfjarðar-
prófastsdæmi og gegndi hann upp
frá því prófastsströfum, þar til hann
fékk lausn frá prestskap, svo sem
fyrr var frá skýrt.
Um alllangt skeið átti sr. Leó
sæti í stjóm Hallgrímsdeildar
Prestafélags íslands.
Sr. Leó Júlíusson var mikill
kennimaður. Ræður hans, bæði
prédikanir og tækifærisræðurj
þóttu margar afburða góðar. I
málflutningi sínum var hann djúp-
hugull og gjörhugull, rökfastur og
skýr. Hann var líka stórgáfaður og
víðlesinn. En undirstraumurinn
sterki var trúin á Guð og hjálpræði
hans í Jesú Kristi. Hann var rauði
þráðurinn, bæði boðun hans og í
hans persónulega lífi. Og það er
sannfæring mín, að trúvitund hans
hafí sífellt verið að styrkjast og
dýpka, eftir því sem á ævina leið.
Þá ályktun dreg ég m.a. af allnán-
um persónulegum kynnum okkar
síðustu árin, sem hann gegndi
prests- og prófastsstörfum í Borg-
arfírði.
Sr. Leó var tvíkvæntur. Fyrri
kona hans var Gunnlaug Magnús-
son Baldvinsdóttir, þau slitu sam-
vistum eftir stutta sambúð. Síðari
kona sr. Leós er Anna Sigurðardótt-
ir frá Akranesi. Þau gengu í hjóna-
band 20. febrúar 1955. Þau eiga
tvö böm, Nínu og Sigurð Om.
Einnig átti sr. Leó eina dóttur,
eldri, er Anna heitir. Hún er búsett
í Reykjavík.
Prófastshjónin á Borg voru góð
heim að sækja og gott með þeim
að dvelja. Eg minnist nú, með
þakklæti, ógleymanlegra og dýr-
mætra stunda, sem ég fékk að njóta
á heimili þeirra. Þeirri einlægu
vináttu, umhyggju og hlýju, sem
þau hjónin bæði bjuggu yfír í svo
ríkum mæli, gleymir enginn, sem
reyndi. Og sú uppbygging, sem
veittist í viðræðum við prófastinn
og í samfélagi hans, er nokkuð, sem
seint verður þakkað svo sem vert
væri.
Það féll í hlut sr. Leós að setja
mig inn í embættið, þegar ég tók
formlega við þjónustunni í Garða-
prestakalli á Akranesi í ársbyijun
1975. Það mun hafa verið ein
fyrsta, kirkjulega athöfnin, sem
hann framkvæmdi sem prófastur
Borgarfjarðarprófastsdæmis. Fyrir
þá fögru og heilögu athöfn verð ég
honum þakklátur á meðan ég lifí.
Eins og áður er getið, fékk sr.
Leó lausn frá embætti vegna van-
heilsu, þegar hann var rúmlega
sextugur. Hann hafði þá um langt
árabil átt við mikið heilsuleysi að
stríða. Og síðustu árin var kona
hans líka orðin mikill sjúklingur.
Hinar þungu sjúkdómsbyrðar voru
bomar í æðruleysi og trú, en um
hið mikla starf og margvísleg
umsvif, sem þjónustan útheimtir,
var ekki að ræða, og því var sá
kostur tekinn að leggja frá sér
hirðisstafínn.
Frá Borg fluttust þau sr. Leó og
frú Anna suður í Kópavog og áttu
þar heima upp frá því. Þar lifðu
þau kyrrlátu lífi — í von um batn-
andi heilsu. Margt benti til að sú
von gæti orðið að veruleika. En
skyndilega skyggði yfír. Sr. Leó
veiktist hastarlega að morgni hins
18. þessa mánaðar og var látinn
innan lítillar stundar.
Með sr. Leó Júlíussyni er genginn
mikilhæfur kennimaður, vitur og
víðsýnn drengskaparmaður. Við,
starfsbræður hans í Borgarfjarðar-
prófastsdæmi, minnumst hans með
mikilli virðingu og einlægu þakklæti
fyrir góð kynni og heillarík störf í
þágu krikju og kristni í prófasts-
dæminu. Við munum hann sem hinn
góða bróður, „góða mann, sem ber
gott fram úr góðum sjóði hjarta
síns“, eins og Ritningin kemst að
orði.
Frú Önnu og bömunum sendum
við einlægar samúðarkveðjur, biðj-
um þeim huggunar og styrks frá
hæðum í þeirri sáru sorg, sem nú
hefir sótt þau heim og að ljós Guðs
náðar og kærleika megi lýsa upp
veginn, sem ffamundan er.
Útför sr. Leós Júlíussonar verður
gerð í dag kl. 15 frá Dómkirkjunni
í Reykjavík.
Björn Jónsson
í dag, miðvikudaginn 30. apríl,
verður til moldar borinn frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík sr. Leó Júlíus-
son, fyrrverandi prófastur á Borg
á Mýrum.
Hann lést föstudaginn 18. apríl
sl. Banamein hans var hjartabilun.
Ég kynntist sr. Leó er ég hóf
störf hjá Ungmennafélaginu Skalla-
grími og kennslu við skólana í
Borgamesi, haustið 1967, bæði sem
samkennara, foreldris- og spilafé-
laga hjá Bridgefélagi Borgamess.
Ég ætla ekki að rekja æviferil
hans, heldur að þakka honum fyrir
samstarf og vináttu ér aldrei bar
skugga á. Eins fyrir margar aðrar
ógleymanlegar samverustundir er
við áttum saman í blíðu og stríðu.
Þær voru um margt mikils virði
fyrir ungan mann, þar sem tekist
var á í skoðunum og viðhorfum til
manna og málefna í þrautlausri leit
að besta útspili í göngu mannsins
í starfí og leik. Þar sem orð og
athafnir, von og trú til uppvaxandi
kynslóðar skiptu öllu máli er mótar
umgjörð þess æviskeiðs er hún er
vaxin frá og með rótfestu til geng-
inna kynslóða. Leiðir og aðferðir
voru grunnstefíð til að nálgast
„markmiðið". — En oft óljósar og
margbreytilegar og vísa í ólíkar
áttir. Á stundum í „reynd" ósættan-
legar, að . dómi okkar mannanna.
En manninum er í reynd ásköpuð
sú hvöt að taka afstöðu til mannlífs-
ins í heild sinni, eftir efnum og
ástæðum hvers og eins. í slíku lífs-
spili var Leó ódeigur baráttumaður,
spili sem aldrei var að fullu lokið
við, í þeirri fullvissu að alltaf mætti
gera betur.
í lífsgöngu hans mátti kenna
þessa þætti ljóslega. Auðvitað
fylgdu þessu högg og árekstrar,
skilningsleysi samferðamanna og
dofí er særir viðkvæmt hjarta. I
stormum lífsins er því mikilvægt
að eiga griðastað.
Heimilið var sá staður er hann
mat mest og best. Það var skjólið
er sviptibylir fóru um lífsvöllinn.
Anna og bömin voru hans stoð og
stytta. Oft hafðif hann það á orði
hversu mikill gæfumaður hann
væri að hafa átt svo góðan félaga
og lífsförunaut að og bamaláni að
fagna.
Að Borg var gott að koma. Þar
ríkti snyrtimennska og fágun utan
sem innan dyra, glaðværð, hjarta-
hlýja og huggun húsráðenda og
barna þcirra. Hvort sem erindið var
til prestverka á sorgar- eða gleði-
stundum eður að taka í skák eða
spil, að ræða það málefni er efst
var á baugi. Rætt um eilífðarmálin
í friði og ró, án utankomandi skark-
ala. Á slíkan fund fór enginn erind-
isleysu, þar nutu sín mannkostir
hans til fulls.