Morgunblaðið - 07.01.1995, Blaðsíða 1

Lífið er karl minn
t
EG ER myndavél,
sagði breski rithöf-
undurinn Christopher
Isherwood í Berlín tíu
árum fyrir stríð. Hann
drakk í sig gleði og
sorgir borgarbúa á
fjórða áratugnum,
sukkið og ringulreiðina
sem ríkti þegar nasistar komust til
valda og ofstækið jókst. í bókinni
„Goodbye to Berlin“ sem kom út í
Englandi 1939 lýsir hann ástandinu
í smásögum eða myndum úr mann-
lífinu. Bókin varð kveikja að leikriti
Johns Van Druten og svo söngleikn-
um Kabarett eftir Masteroff, Kander
og Ebb. Hann var frumfluttur á
Broadway veturinn 1966, sló í gegn
og var valinn besti söngleikur ársins
bæði af gagnrýnendum og áhorfend-
um í New York. Síðan hefur hann
oft og víða verið settur á svið og
kvikmyndaður af Bob Posse árið
1972. í myndinni syngur Liza Min-
elli, með sokkabönd og pípuhatt,
lagið fræga sem vitnað er til í fyrir-
sögn þessarar greinar.
Edda Heiðrún Bac-
hman er í sama hlut-
verki, Sally Bowles, í,
uppfærslu Borgarleik-
hússins á Kabarett.
Þessi stærsta sýning
leikársins verður frum-
sýnd næsta föstudag,
13. janúar. Guðjón
Pedersen leikstýrir og fjöldi fólks
kemur að sýningunni á einn eða
annan hátt. Gretar Reynisson er
höfundur leikmyndar, Elín Edda
Árnadóttir búningahönnuður og
Lárus Björnsson ljósameistari. Pétur
Grétarsson leiðir sjö manna hljóm-
sveit sýningarinnar og Katrín Hall
hefur samið dansa fyrir sjö núver-
andi og fyrrverandi dansara úr ís-
lenska dansflokknum.
Þeir þurfa í rauninni að leika líka
og leikararnir margir að dansa, Ing-
var E. Sigurðsson til dæmis í hlut-
verki skemmtanastjórans og furðu-
fuglsins sem selur ást. Síðan syngur
hver með sínu nefi, tónlistin er vitan-
lega aflvél í verkinu og sumar per-
Sóngleikurinn vinseeli
um Berlin ffjórdq qrq-
lugqrins verdur frum-
sýndur i Borgarleik-
Kúsinu 13. janúar.
sónur eiga sér uppáhaldslög sem
heyrast oftar en einu sinni.
Meðal helstu persóna leiksins auk
skemmtanastjórans og Sallyar erú
amerískur kærasti hennar, Cliff
Bradshaw sem Magnús Jónsson leik-
ur, gleðikonan fröken Kost sem
Helga Braga Jónsdóttir leikur og
hinn virðulegi en viðkvæmi herra
Schultz sem Þröstur Guðbjartsson
leikur. Öll eru þau meðal leigjenda
piparmeyjarinnar fröken Schneider
sem leikin er af Hönnu Maríu Karls-
dóttur.
Leikhúsgestir horfa inn í hús frök-
enarinnar og framvindan berst úr
einu herbergi í annað, niður á götu
og inn í klúbb þar sem gleðin er
æpandi til að yfirgnæfa vonleysi sem
getur að minnsta kosti gripið Sally.
Berlín er nefnilega gleðiborg á tíma
leiksins, þar er nóg vín og villtar
meyjar og allt falt. Upplögð borg
fyrir þá sem hafa ekki almennilega
fundið sér stefnu í lífinu eða þá sem
sækjast eftir frelsi frá þröngsýni og
fordómum, vegna kynhneigðar til
að mynda.
En öngþveitið elur líka á öfgum;
stjórnmálaofstæki og kynþáttahatri.
Leikstjóranum fínnst efnið minna á
nútímann að þessu leyti, línur séu
að mörgu leyti óskýrar, landamæri
hafi riðlast og þjóðernishyggja verði
áberandi með þeim hættum sem
henni fylgja.
Þótt ógn stríðs og grimmdarverka
vofi yfír verkinu er andi þess kröft-
ugur og skemmtilegur. Hann er full-
ur af músík og fólki og kyndugleika
tilverunnar. Kannski veldur þetta
vinsældum söngleiksins og kannski
eitthvað annað, hvemig, spyr leik-
stjórinn, get ég lýst leikhúsverki í
orðum. Þá gildir það eitt að taka
áskorun Sallyar og koma á Kabarett.
Þ.Þ.