Morgunblaðið - 05.07.1995, Blaðsíða 2
2 D MIÐVIKUDAGUR 5. JÚLÍ 1995
MORGUNBIAÐIÐ
-H
Pizzuþraut
HÉR sjáið þið pizzu sem á er
mjög frumlegt krydd og ofaná-
lag. Jááá, einmitt, nefnilega
tölustafapizzu! Rosalega eruð
þið klár, ha. En eruð þið svo
klár að geta fundið hvað á að
vera á pizzusneiðinni sem er
ekki með neinu á, ekki einu
sinni með pizzusósu eða osti?
- Ég tek skýrt fram að rétt
svar er ekki pepperóní.
Þið eigið að finna út hvaða
tala á að vera á sneiðinni. Hin-
ar tölurnar eru settar á flat-
bökuna eftir ákveðnu kerfi.
Ef þetta er ykkur um megn
getið þið athugað hvort lausn-
ina er að finna einhvers staðar
annars staðar í uppáhaldsblað-
inu ykkar, Myndasögum
Moggans.
Gangi ykkur vel og góða
skemmtun, eða ætti ég ef til
vill að segja verði ykkur að
góðu.
■' ■ '■ .. - ■ . 1
mm m wm «SR
EINU sinni var lítill ungi, sem
var mjög fallegur. Hann átti
tvo bræður, sem voru mjög
öfundsjúkir út í hann, því hann
var miklu fallegri heldur en
þeir.
Einn daginn fóru ungarnir
og andamamma út að synda.
Eftir sundið gengu andar-
bræðurnir til litla unga og
sögðu:
- Þú ert ógeðslega ljótur.
Litli, sæti unginn fór að há-
gráta, en þá sögðu bræðurnir:
- Við skulum gera þig fal-
legan.
Litli, sæti unginn þáði boðið
og bræðurnir gerðu hann ofsa-
lega drulluskítugan án þess
að litli unginn vissi það.
Um kvöldið þegar litli ung-
inn kom heim þekkti mamma
hans hann ekki fyrir skít og
drullu, og rak hann út. Ungi
litli hljóp niður að tjörn og
hágrét, en allt í einu sá hann
hvað hann var ógurlega ljótur
og skítugur.
Hann þvoði sér og fór svo
aftur heim og sagði mömmu
sinni alla söguna. Þegar bræð-
urnir sáu að litli ungi var kom-
inn aftur hreinn og fínn hlupu
þeir í burtu og létu aldrei sjá
sig aftur.
ENDIR.
Höfundur þessarar spenn-
andi sögu er Jónína Herdís
Ólafsdóttir, 9 ára, Jóruseli 22,
109 Reykjavík. Þú átt þakkir
skildar fyrir söguna og mynd-
ina sem fylgir henni. Krakkar,
meira svona, takk fyrir.
Það er aldrei fallegt þegar
einhver er vondur við annan
og enn verra ef tveir eða fleiri
ráðast á einn, það vitum við
öll. En það var óþarfi af ung-
unum tveimur að hlaupast á
brott og þora ekki að taka
afleiðingum gerða sinna.
Andamamma hefði ugglaust
fyrirgefið þeim og jafnframt
kennt þeim betri siði. Hvað
varð eiginlega um aumingjana
litlu?
Finnst ykkur að þið eigið
að neita að horfast í augu við
afleiðingar gjörða ykkar? Nei,
varla. Og það má svo sannar-
lega segja ykkur eins og öðrum
til syndanna!
Gangi okkur öllum vel að
vera góð hvert við annað og
okkur sjálf.
1