Morgunblaðið - 23.11.1996, Side 3

2 C FÖSTUDAGUR 22. NÓVEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 22. NÖVÉMBER 1996 C 3
ÍSLENDINGAR áttu þess kost að
fylgjast með keppni á Ólympíuleik-
urium í Atlanta sl. sumar, þökk sé
íslenskum fjölmiðlum, sem gerðu
leikunum mjög góð skil. Með leikun-
um í Atlanta lauk enn einu Ólympíu-
tímabilinu og nýtt fjögurra ára tíma-
bil tók við.
Á tímamótum sem þessum þarf
að fara fram ákveðið uppgjör hjá
sérsamböndum, Ólympíunefnd (ÓÍ)
og Afreksmannasjóði. Það á að meta
árangurinn með tilliti til þess undir-
búnings sem fram hefur farið á árun-
um fyrir leikana. Menn eiga að draga
lærdóm af þeim mistökum sem gerð
hafa verið og nýta sér það sem vel
hefur tekist. Með þessu skapast betri
grundvöllur að skipulagningu næsta
Ólympíutímabil. En er þetta gert hjá
sérsamböndunum og Ólympíunefnd?
Því miður er það sjaldgæft að undir-
búningur og árangur keppenda sé
krufinn til mergjar, svo að nýta
megi þá reynslu og þekkingu sem
fengist hefur. Breiddin í sundinu
hefur verið að aukast aftur og nokkr-
ir sundmenn eru á góðri leið með
að ná alþjóðagetu. Mörg íslandsmet
eru sett árlega og þrír nýir sund-
menn bættust í hóp íslandsmethafa
á sl. keppnistímabili. Fjöldi barna
æfir sund og mörg aldursflokkamet
eru bætt árlega. Það má því segja
að sundíþróttin sé á ágætu skriði um
þessar mundir.
Sundfólk á
heimsmælikvarða
Um haustið 1981 ákváðu nokkrir
ungir sundáhugamenn að gefa kost
á sér til stjórnarsetu hjá Sundsam-
bandi íslands (SSÍ) og reyna að blása
nýju lífi í sambandið. SSI átti í mikl-
um fjárhagserfiðleikum og starfsem-
in var í lágmarki. Með nýjum mönn-
um jókst bjartsýnin í íþróttinni og
fjármálum var komið í rétt horf.
Arangurinn lét ekki á sér standa og
aðeins fjórum árum síðar hófst nýtt
gullaldartímabil í sundinu, hvað al-
þjóðlegan árangur varðar. Eðvarð
Þór Eðvarðsson var sá sundmaður
sem lét mest að sér kveða á þessu
tímabili. Hann komst í A-úrslit á
ölium alþjóðlegu meistaramótunum
fram að Ólympíleikunum 1988 þ.e.
á EM 1985 og 1987 og á HM 1986.
Þar ber hæst 4. sæti hans á EM
1987. Undir lok þessa tímabils var
það Ragnheiður Runólfsdóttir sem
mest kvað að. Hún varð í 7. sæti á
EM 1991.
Á EM í Sofíu 1985 keppti sund-
fólk sem átti eftir að vera kjarninn
í landsliði íslands næstu árin. Þetta
voru auk Ragnheiðar og Eðvarðs þau
Bryndís Ólafsdóttir, Ragnar Guð-
mundsson og Magnús Már Ólafsson.
Á Ólympíuleikunum 1988 voru allir
þessi sundmenn meðal þátttakenda,
ásamt Arnþóri Ragnarssyni. Fram-
farir voru miklar í sundinu á þessum
árum og mörg íslandsmet sett sem
enn standa. Árið 1989 bættist Helga
Sigurðardóttir í þennan hóp og síðar
á EM 1991 í Aþenu, Ingibjörg Arnar-
dóttir.
Auk A-úrslitasætis Ragnheiðar á
EM 1991, þá komust Magnús Már
og Ingibjörg bæði í B-úrslit. Síðan
þá hafa íslenskir sundmenn ekki
komist í A- eða B-úrslit á alþjóðleg-
um meistaramótum fullorðinna.
í árslok 1992 voru flestir þessara
sundmanna hættir æfingum með al-
þjóðlegan árangur að markmiði og
kynslóðaskipti urðu í landsliðinu. Á
Smáþjóðaleikunum 1995 voru það
sundmenn úr Ólympíuhóp SSÍ, sem
létu mest af sér kveða, þau Ey'dís
Konráðsdóttir, Elín Sigurðardóttir,
Logi Jes Kristjánsson, Arnar Freyr
Ólafsson, Magnús Konráðsson og
Magnús Már. Um þessar mundir eru
að verða kynslóðaskipti aftur, þar
sem margir þeirra næstbestu eru að
draga úr æfingum.
Atvinnuþjálfarar
Haustið 1988 var í fyrsta sinn
ráðinn landsliðsþjálfari í fullt starf
hjá SSÍ. Markmiðin með ráðningunni
voru góð, en e.t.v. voru SSÍ og sund-
félögin ekki undir störf þjálfarans
búin, hvorki félagslega né fjárhags-
lega. Miklar vonir voru bundnar við
ráðningu þjálfarans. Því miður tókst
ekki betur til en svo, að hann hætti
störfum eftir um 18 mánaða starf.
Skynsamlegra hefði verið að ráða
innlendan þjálfara í hlutastarf og
þróa það síðan áfram í samræmi við
fjárhagslega getu SSÍ. Sumarið 1989
ræður Ægir fyrsta erlenda sund-
þjálfarann í fullt starf og fjótlega
fylgdu Akranes, Keflavík og Hafnar-
fjörður í kjölfarið. Eðlilega voru gerð-
ar meiri kröfur til þessar þjálfara,
en hinna. Erlendu þjálfararnir hafa
verið eins misjafnir og þeir eru marg-
ir. Flestir hafa verið með góða grunn-
menntun og nokkurra ára reynslu
við þjálfun í hlutastarfi. Menn eru
ekki sammála um að árangur af
starfi þeirri hafi verið eins mikill og
vonir stóðu til. Ekki er vafi á því að
fái íslenskir þjálfarar sömu kjör og
starfsskilyrði og þeir erlendu, þá eru
þeir fullfærir um að ná sambærileg-
um_ árangri.
Útlendingarnir koma til íslands
vegna þess að hér fá þeir tækifæri
til að starfa í fullu starfi við þjálfun,
nokkuð sem þeim býðst ekki heima
fyrir. Hver þeirra hefur sínar hug-
myndir um stefnu SSÍ í landsliðs-
og skipulagsmálum. Oft eru þessar
hugmyndir í litlu samræmi við það
hugarfar, þau fjárráð og það skipu-
lag sem við búum við hér á landi.
Flestir erlendu þjálfaranna hafa
fengið mörg verkefni með landsliðum
íslands í sundi og í raun verið alls
ráðandi í landsliðsstarfinu sl. 5-6 ár.
Hvers vegna voru erlendu þjálfararn-
ir ráðnir hingað til lands? Svarið er
einfalt. Skortur var á þjálfurum með
góða grunnmenntun, reynslu og
metnað. Þetta er að breytast og
færri erlendir þjálfarar starfa hér á
landi nú. Félögin hafa nú kjark til
að ráða innlenda þjálfara í fullt starf.
Ungir þjálfarar með íþróttakennara-
menntun eða sambærilega menntun
hafa bæst við þann hóp þjálfara sem
fyrir voru. Nefna má Eðvarð Þór,
Ragnheiði Runólfsdóttir, Arnþór
Ragnarsson, Steindór Gunnarsson,
Magnús Ti-yggvason og Ragnar Guð-
mundsson, sem starfar að vísu er-
lendis við þjálfun. Flestir þeirra hafa
alþjóðlega keppnisreynslu sem mun
skila sér í starfi þeirra. Nú er lag
til þess að gefa íslenskum þjálfurum
aftur tækifæri á að stjórna landsliðs-
málum SSÍ.
Aðstaðan
Ein 50 metra laug og margar 25
m útilaugar hafa verið byggðar á
íslandi á sl. 10 árum. Fleiri 25 m
laugar verða byggðar á næstu árum
og 2-3 nýjar laugar verða teknar í
notkun á næsta ári. Með byggingu
þessara lauga hefur æfingaaðstaða
sundfélaga og keppnisaðstaða yfir
sumarmánuðina stórbatnað. Aliar
laugarnar eiga það sameiginlegt að
vera útilaugar, sem ekki er fyrirsjá-
anlegt að byggt verði yfir. Þess
vegna bæta þær ekki keppnis- og
æfingaaðstöðu sundfólksins yfir
vetrarmánuðina, sem mikil þörf er
á. Engin íþrótt á íslandi hefur dreg-
ist eins mikið aftur úr hvað keppnis-
aðstöðu varðar, eins og sundíþróttin.
Starfstími félaganna er í hámarki frá
september til maí og flest sundmót
hér á landi haldin þá. Augljóst er
að öll þessi mót verða að fara fram
í innilaugum.
Nýjasta inniiaugin, sem er lögleg
til keppni, er Sundhöll Vestmanna-
eyja, en hún var opnuð fyrir 20 árum.
Að henni undanskilinni, hefur keppn-
isaðstaða sundfólks á íslandi ekki
breyst síðan byggt var yfir Sundhöll
Hafnarfjarðar árið 1953. Reykjavík-
urborg ráðgerir byggingu 50 m inni-
laugar í Laugardalnum. Við það mun
aðstaða sundfólksins til æfinga og
þó sérstaklega keppni gjörbreytast
til hins betra. Sundíþróttin þarf á
fimm til sex 25 m innlaugum að
halda til viðbótar 50 m innilaug, svo
að fullnægja megi æfinga- og keppn-
isþörf hennar og gefa henni mögu-
leika á að vaxa. Þar af þyrftu 2-3
þeirra að vera á höfuðborgarsvæð-
inu. E.t.v. þarf ekki að byggja nýjar
laugar í þessu skyni. Onnur mun
ódýrari og skjótvirkari lausn á að-
stöðuvandanum er að byggja yfir
eitthvað af þeim laugum sem fyrir
eru. Þar mundi skapast góð aðstaða
fyrir skólasund, eldra fólk, fatlaða,
forskólabörn og ungabörn. í þessu
sambandi má nefna laugarnar í
Breiðholti og Vesturbæjarlaugina,
ÍÞRÓTTIR
ÍÞRÓTTIR

í-v A*
Að Ólympíuleikum
loknum þarf að fara
fram ákveðið uppgjör
hjá sérsamböndum,
Ólympíunefnd og Af-
reksmannasjóði,
skrifar Guðmundur
Harðarson. Hann
segir íþróttahreyfing-
una eiga að draga
lærdóm af mistökum
sem gerð hafa verið
og nýta sér það sem
vel hefur tekist.
fyrirhugaða laug í Grafarvogi, Iaug-
arnar á Seltjarnarnesi, Laugarvatni,
Akranesi, Selfossi, í Borgarnesi og
víðar.
Umræðan um bætta keppnis- og
æfingaaðstöðu fyrir sundíþróttina
hefur haft neikvæð áhrif á sundfólk-
ið, forystumenn og foreldra. Öllum
hefur verið talin trú um að vonlaust
sé að keppa hér á landi við þær að-
stæður sem í boði eru. Menn trúa
því að aðeins sé mögulegt að ná
árangri á erlendri grundu. Ef þessi
kenning er rétt, hvers vegna áttum
við margt frambærilegt sundfólk á
alþjóðamælikvarða á árunum 1985
til 1991? Vita menn að þeir tveir
sundmenn sem lengst hafa náð á
alþjóðavísu komu frá stöðum, þar
sem aðeins voru 12,5 x 8 m innilaug-
ar á þeim tíma? Veðrið skapar mikla
óvissu um hvort árangur næst á
sundmótum sem haldin eru í útilaug-
um. Flestir láta veðrið og aðstæður
fara of mikið í taugarnar á sér. Sund-
íþróttin á skilið að fá betri aðstæð-
ur, en þar til hún fæst verður að
nota þá aðstöðu sem fyrir hendi er
og gera sitt ýtrasta við þær aðstæð-
ur. Með jákvæðu hugarfari, meira
samstarfi og betra skipulagi, má ná
góðum árangri þó svo að aðstæður
séu ekki góðar.
Hugarfarsbreyting
Sundíþróttin á undir högg að
sækja í ijölmiðlum. Umijöllun um
alþjóðasund er nánast engin. Ein
afleiðing þess er að sundáhugamenn,
foreldrar, forystumenn og almenn-
ingur hafa litla alþjóðlega viðmiðun
hvað sundgetu varðar. Bestu sund-
menn heims eru ekki þekktir hér á
landi. Þetta leiðir til þess að íslensku
sundfólki er hampað og hælt fyrir
árangur sem er slakur og stenst
engan samanburð á alþjóðavísu. Þeg-
ar svo næst árangur á heimsvísu,
hafa menn notað öll lýsingarorðin
og fáir gera sér grein fyrir því hve
góður árangurinn er. Sem dæmi um
rangt viðmið, má nefna að margir
halda að ennþá sé það góður árang-
ur hjá sundkonu að synda 100 m
skriðsund á 60 sek. Svo er þó ekki.
Það var góður árangur fyrir 10-12
árum. Þarna skortir á upplýsinga-
streymi til sundmanna, forystu-
manna og foreldra, þannig að þau
geti metið arangur í réttu ljósi. Ejöl-
miðlar, SSÍ og þjálfararnir þurfa að
bæta um betur og miðla upplýsingum
til almennings, sundfólks og foreldra.
Sundfélög verða að setja sér mark-
mið, sem stuðla að því að allir þeir
sem æfa fái tækifæri á að ná ejns
langt og hæfileikar þeirra leyfa. Það
eru fleiri sigurvegarar í hverri sund-
grein en sá sem hlýtur fyrstu verð-
laun. Allir þeir sem bæta sig og ná
markmiði sínu eru sigurvegarar, hver
á sinn hátt. Afrekssundmenn mega
ekki verða minnihlutahópur í félög-
unum, sem ekki fær notið sín. Þjálf-
un þeirra má heldur ekki verða til
þess að margir aðrir sitji á hakanum
og fái ekki þá athygli og uppörvun
sem þeir eiga skilið.
Á þessum vettvangi hefur SSÍ
stóru hlutverki að gegna. Meira og
betra samstarf þarf að vera um þjálf-
un afreksfólksins, vegna þess hversu
dreift það er í mörgum félögum.
Sameiginlegar morgunæfingar, æf-
ingabúðir um helgar, heimsóknir til
erlendra félaga eðá landsliða í styttri
eða lengri tíma og sameiginlegar
æfingabúðir einstakra sundfélaga
eru meðal úrræða sem huga þarf að.
Allt þetta getur orðið til þess að
auka við æfingar afreksfólksins, án
þess að það bitni á öðrum sundmönn-
um félaganna.
Atlanta 1996
í Atlanta kepptu þrír íslenskir
sundmenn, af þeim fimm sem taldir
voru líklegir til að ná lágmörkum
Ólympíunefndar (Óí). Vegna nýrra
reglna Alþjóða Olympíunefndarinnar
(IOC), synti sundfólkið aðeins eina
sundgrein hvert. Sundáhugamenn og
forystumenn í hreyfingunni eru e.t.v.
ekki óánægðir með árangur þeirra
Elínar Sigurðardóttur, Eydísar Konr-
áðsdóttur og Loga Jes Kristjánssonar
í Atlanta, en flestir höfðu þó vonast
eftir betri árangri.
Ein af mörgum ástæðum þess að
sundfókið náði ekki sínum bestu tím-
um er sú, að mikill tími og orka
hafði farið í að ná lágmörkum, til
þess að öðlast keppnisrétt á leikun-
um. í nærri tvö ár höfðu þau reynt
við lágmörkin og loksins rúmum
tveimur mánuðum fyrir leikana tókst
það. Þá hófst nýtt tímabil þar sem
sundfólkið þurfti að setja sér ný
markmið og undirbúa sig líkamlega
og ekki síst andlega fyrir sjálfa
keppnina á leikunum. Það getur ver-
ið mjög erfiður tími. Öll þrjú höfðu
bætt sig nokkuð á árinu 1996.
Spurningin er sú hvort framfara-
kvótinn var uppurinn fyrir keppnis-
tímabilið.
Keppendur á Ólympíuleikum geta
aðeins haft eitt markmið með þátt-
tökunni sinni, það er að bæta besta
árangur sinn. Öll önnur markmið
hljóta að víkja fyrir þessu megin-
markmiði. Ef það tekst, þá er það
mikill sigur fyrir viðkomandi sund-
mann, því aðeins um 30-40% kepp-
enda í sundi á Ólympíuleikum bæta
besta árangur sinn i undanrásum.
Allir sundmenn vita að það er erf-
iðara að ná sínum besta árangri í
undanrásum, að morgni dags, heldur
en í keppni um eftirmiðdag eða að
kvöldi. Þessar staðreyndir sýna allar
að undirbúningur sundmanna, sem
eiga litla möguleika á að komast í
úrslit, á að miðast við að ná sem
bestum árangri í undanrásum. Eng-
inn sundmannanna bætti árangur
sinn í Atlanta. Öll voru þau þó tiltölu-
lega skammt frá sínum bestu tímum.
Atlantaleikarnir voru aðrir Ójympíu-
leikarnir í röð þar sem engin ísiands-
met voru slegin.
Lágmörkin
Ósanngjarnt er að meta árangur
sundfólksins eftir röð þeirra í sund-
keppni Ólympíuleikanna. Sundfólkið
stjórnar því ekki hve hratt keppni-
nautarnir synda. ÓI í samvinnu við
SSÍ setti lágmörk til þátttöku í leik-
unum. Lágmörkin voru miðuð við
23.-29. sæti á leikunum í Barcelona
1992. Óí hefur á undanförnum árum
haft það markmið að keppendur ís-
lands á Ólympíuleikum væru um
miðjan hóp keppenda eða betri. í
flestum sundgreinum Ólympíuleik-
anna eru 40-60 keppendur. Deila
má um hvort markmið Óí séu þau
réttu eða ekki. Það verða menn að
meta í ljósi aðstöðunnar, starfsins
sem fram fer í félögum og hjá SSÍ.
Ljóst er að það er mjög erfitt að
setja sanngjörn lágmörk, þar sem
svipaðar kröfur eru gerðar til árang-
urs íþróttafólks úr mismunandi
íþróttagreinum, fyrr en ÓÍ hefur
skýr og gegnsæ markmið, sem öllum
eru ljós. Einnig verður að taka með
í reikninginn þá fjárhagslegu aðstöðu
sem íþróttafólkinu er sköpuð til und-
irbúnings. Óí, SSÍ og Afreksmanna-
sjóður í samvinnu við fyrirtæki í
heimabyggð sundfólksins stóðu mjög
vel að þessum þætti undirbúnings-
ins. Það eina sem er gagnrýnivert
varðandi fjárstuðninginn er að hann
kom allt of seint eða 6-9 mánuðum
fyrir leikana. Þessi stuðningur og
hvatning hefði þurft að vara í 2-3
ár fyrir leikana. Það hefði aukið
möguleikana á því að sundfólkið
hefði náð lágmörkunum fyrr. Þar
með hefði skapast meiri tíma til und-
irbúnings fyrir leikana og sundfólkið
átt meiri möguleika á að standa sig
betur þar.
Efnilegt sundfólk
Það hefur aldrei verið skortur á
efnilegu sundfólki á íslandi. Vandinn
hefur hins vegar verið sá að koma
þeim efnilegu til afreka. Félögin eru
misvel búin til þess að þroska efni-
legt sundfólk til afreka á alþjóðlegan
mælikvarða. Þarna hpfur skortur á
menntuðum sundþjálfurum verið
helsta akkerið.
Sundið er mjög kreíjandi íþrótt.
Til þess að ná árangri, þarf að æfa
allt að 10-12 sinnum á viku þegar
kemur fram á unglingsárin. Um það
leyti sem unglingar ljúka mennta-
skólanámi, hafa flestir þeirra æft um
10 ára skeið. Þeir hafa þá byggt upp
hinn tæknilega og líkamlega grunn
sem afreksárangurinn byggist á.
Erfitt er að stunda afreksþjálfun með
fullu námi í menntaskóla og ógern-
ingur fyrir sundfólk sem stundar
háskólanám. Brottfall unglinga er
mest í efri bekkjum grunnskólans
og neðri bekkjum framhaldsskólans.
Fáir stunda æfingar fram yfir tví-
tugsaldurinn.
Annað áhyggjuefni sundhreyfing-
arinnar er hversu fáir efnilegir sund-
menn ná því að verða afreksmenn á
alþjóðavísu. Sama er hvort miðað er
við árangur á Norðurlanda-, Evrópu-
eða heimsmælikvarða. Þetta vanda-
mál er ekki rætt mikið í hreyfing-
unni. Þarna liggja margar ástæður
að baki, en ein þeirra er sú að grunn-
þjálfunin í félögunum er ekki nægj-
anlega góð. Krakkarnir æfa ekki
rétt og ekki nógu mikið á gelgju-
skeiðinu og á árunum fyrst þar á
eftir. Forystumenn og þjálfarar
verða að ræða þetta mál til hlítar
og finna leiðir sem fjölga íslenskum
afreksmönnum í sundi.
ísland hefur átt unglinga sem
hafa náð langt á unglingamótum
Norðurlanda, komist í B-úrslit á
Evrópumótum unglinga og unnið til
verðlauna í stórum alþjóðlegum ungl-
ingamótum. Aldursflokkamet besta
afreksfólks okkar hafa verið slegin
í öllum flokkum, nema einna helst í
elsta flokknum, 15-17 ára. Hvers
vegna? Af hveiju ná methafar yngri
flokkanna ekki lengra þegar þeir
verða eldri? Þekking á þjálffræði og
sálarfræði er meiri nú en nokkru
sinni fyrir.
Breyttar áherslur
Samstarf margra aðila þarf að
koma til, ef ljölga á afreksmönnum
í sundinu. Á því verkefni eru engar
einfaldar lausnir. Fleiri sundfélög og
deildir starfa nú af meiri krafti og
eru betur skipulögð, en áður. Þetta
gerðist samfara því að félögin réðu
til sín erlenda þjálfara í fullt starf.
Grundvöllur að betri árangri, til
lengri tíma litið og með bættri að-
stöðu, er sundsamband með skýra
og hnitmiðaða stefnu í landsliðsmál-
um, ásamt vel reknum, metnaðarfull-
um sundfélögum.
Menntun fyrir þjálfara, félagsfor-
ystumenn, dómara og aðra starfs-
menn sundmóta þarf að vera góð.
Dómarar þurfa að fylgjast með á
alþjóðavettvangi, rétt eins og þjálfar-
ar. Gott átak hefur verið gert í þess-
um málum á sl. árum. Æskilegt er
að SSI hafi landsliðsþjálfara eða
Iandsliðsframkvæmdastjóra, a.m.k. í
hlutastarfi. Hann mundi létta undir
með félögunum á margvíslegan hátt
og samþætta starf þeirra þjálfara
sem þjálfa afreksfólkið. Einnig gæti
hann unnið þróunarstarf hjá þeim
félögum sem búa við þjálfaraskort
eða hafa lítt reynda þjálfara. SSÍ
hefur ekki haft íjármagn til þess að
ráða mann í þetta starf nú. Það
gæti verið verkefni Afreksmanna-
sjóðs að tryggja starf sem þetta hjá
minni sérsamböndunum. Ekki er
ólíklegt að afrakstur þeirrar íjárfest-
ingar yrði meiri en lágir styrkir, í
stuttan tíma, til einstaka yngri
íþróttamanna.
Vegna smæðar okkar og fámennis
verður að takast samstarf um þjálfun
afreksfólksins. Við það sparast bæði
tími og peningar, tími sem þjálfarar
nýttu við þjálfun annara sundmanna.
Það eru örfáir afreksmenn í hveiju
félagi. Þeir þrír sundmenn sem
kepptu í Atlanta komu frá þremur
félögum. Þjálfarar verða einnig að
treysta hver öðrum, þegar kemur að
þjálfun afreksfólksins. A þetta hefur
skort á undanförnum misserum.
Skólaganga
afreksfólks
Samstarf skólayfirvalda og
íþróttahreyfingarinnar verður að efla
og styrkja. Gera verður sundfólki
mögulegt að mennta sig, samtímis
ástundun afreksæfinga. Mikil ábyrgð
fylgir því að hvetja efnilegt íþrótta-
fólk til þess að fresta menntun sinni
og helga sig íþróttum algerlega. Það
er líf eftir að íþróttaiðkun og keppn-
isferli lýkur. Bestur árangur næst
með því að samtvinna nám eða starf
og íþróttaæfingar. Hin Norðurlöndin
hafa í mörg ár rekið skóla á ýmsum
skólastigum, þar sem íþróttafólkinu
er gert kleift að æfa af fullum krafti
með náminu.
Til Iangs tíma litið þarf að setja
upp æfingamiðstöðvar í hveijum
landsijórðungi, á þeim stöðum sem
framhaldsskólar og íþróttaaðstaða
eru fyrir hendi. Fyrsta stöðin geti
tekið til starfa um leið og samningum
við skólayfirvöld lýkur. í þessu sam-
bandi má benda á staði eins og höf-
uðborgarsvæðið, Laugarvatn, Egils-
staði, Akureyri, Akranes og ísafjörð.
Laugarvatn og höfuðborgarsvæðið
bjóða t.d. upp á allt sem til þarf. Þar
eru framhaldsskólar, 25 og 50 m
sundlaugar, þjáifarar, stuttar vega-
lengdir á öll helstu sundmótin, lækn-
isþjónusta o.m.fl. Þarna má bjóða
upp á nám sem er t.d. einu ári lengra
en venjulegt menntaskólanám/ijöl-
brautanám. Sundfólkið fær þá næg-
an tíma til þess að æfa af krafti
samfara náminu. Stjórna má náms-
álagi, mataræði, þjálfunarálagi og
hvíld, svo að hámarksárangur fáist
með þjálfuninni. Þessi mál hafa ver-
ið rædd um margra ára_ skeið, en
lítið verið gert. ÍSÍ og Óí eiga að
taka forystuhlutverkið í samnings-
gerð við menntamálayfirvöld og sér-
sambönd í þessu máli.
Smátt er gott
Flest það sem hér hefur verið drep-
ið á má heimfæra á fleiri íþrótta-
greinar. Ætíð er mikið skeggrætt
um afreksiþróttir á íslandi, sérstak-
lega eftir Ólympíuleika, en minna
verður um framkvæmdir og Jausnir.
Fyrir um tveimur árum bauð Óí hing-
að til lands framkvæmdastjóra
„Olympia Toppen" í Noregi. Sú
stofnun stjórnar öllu afreksíþrótta-
starfi þar í landi. Margt má læra af
Norðmönnum og öðrum þjóðum, sem
hafa svipaða starfsemi. Við eigum
að nota okkur reynslu annarra þjóða
á þessu sviði, en að öðru leyti byggja
upp okkar eigið kerfi sem hentar
aðstæðum í okkar þjóðfélagi.
Oft er sagt að vegna smæðar okk-
ar getum við ekki eignast afreks-
íþróttamenn á heimsmælikvarða,
nema í undantekningartilfellum.
Þetta er ekki rétt. Smæðin getur líka
verið styrkur okkar, ef samstarf
næst við félög, sérsambönd og þá
sem stjórna efst j pýramídanum.
Sameining ÍSÍ og Óí er aðeins
eitt skrefið í þá átt að bæta aðstæð-
ur afreksíþróttanna. Ekki má ætlast
til að sameiningin verði einhver alls-
heijar bjargvættur í málum afreks-
íþróttamanna, frekar en bygging 50
m innilaugar leysi öll vandamál sund-
íþróttarinnar.
Höfundur er fyrrverandi
landsliðsþjálfari f sundi.
faém
FOLX
■ KIMMagnús Nilsen, íslandsmeist-
ari í skvassi, tekur þátt í Evrópu-
keppni landsmeistara sem fram fer á
Spáni í næstu viku. 21 keppandi taka
þátt í mótinu frá jafnmörgum löndum
og er keppt bæði í karla og kvenna-
flokki.
■ JOHN Spencer hefur fært sig um
set í London, skipti úr Chelsea í QPR
fyrir 2,5 millj. punda. Spencer var
markakóngur Cheisea í fyrra með
13 mörk í úrvalsdeildinni en missti
sætið við komu Gianluca Viallis og
færðist ijær því þegar Gianfranco
Zola gekk til liðs við liðið.
■ JOAO Alves hefur verið ráðinn
þjálfari Boavista í Portúgal og tekur
hann við af Zoran Filipovic, sem
sagði upp eftir 5:1 tap fyrir Inter í
UEFA-keppninni í vikunni.
■ ALVES var þjálfari Boavista 1986
til 1987 og aftur 1990 til 1991 en
samningur hans nú gildir út tímabilið
1997 til 1998. Hann var látinn fara
frá spænska félaginu Salamanca fyrir
tveimur mánuðum.
BADMINTON
íslending-
amir úr
leik á HM
Sveinn Sölvason tapaði í gær fyrir
Xuanze Xia frá Kína, 1:15 og
8:15, í 3. umferð heimsmeistaramóts
unglinga í badminton sem fram fer í ^
Sitkeborg í Danmörku þessa dagana.
Xia var fyrir mótið talinn vera annar
sterkasti badmintonmaður mótsins.
Erla B. Hafsteinsdóttir og Katrín
Atladóttir féllu einnig úr ieik í gær í
einliðaleik kvenna er þær urðu að játa
sig sigraðar í 1. umferð. Erla tapaði
fyrir Kelli Vilu frá Eistlandi, 6:11 og
11:12. Katrín mætti Kathryn Graham
frá Skotlandi sem er tveimur árum
eldri og tapaði einnig í tveimur lotum,
2:11, 8:11.
í tvíliðaleik karla mættu Sveinn og
Magnús Helgason þeim Wye Teck
Jeramy Gan og Chong Ming Chan frá
Malasíu í fyrstu umferð og réðu
Sveinn og Magnús ekki við andstæð-
inga sínu enda þeir í hópi átta sterk-
ustu para mótsins. Ekki bárust úrslit -
í lotunum.
UM HELGINA
Handknattleikur
1. deild karla
Laugardagur:
KA-heimili: KA - Stjarnan......16.30
Körfuknattleikur
Laugardagur:
Úrslit í Lengjubikar
Laugardalshöll: KR - Njarðvík....15
1. deild karla
Borgarnes: Stafholtstungur - Reynir S.17
V alsheimili: V alur - Leiknir R.14
Sunnudagur:
Stykkishólmur: Snæfell - Stjarnan.20
1. deild kvenna
Grindavík: UMFG - UMFN...........20
Hagaskóli: KR - ÍS..................20 ’
Smárinn: Breiðablik - Keflavík...20
Bikarkeppni karla
Selfoss: Selfoss - Þór Þ.........20
Sund
Bikarkeppnin í sundi, 1. og 2. deild, hófst i
Sundhöll Reykjavíkur í gærkvöld og verður
haldið áfram í dag og á morgun frá kl. 10
- 17.15.
Blak
Laugardagur:
1. deild karla
KA-heimilið: KA - Þróttur n....14
Ásgarður: Stjarnan - IS........16
1. deild kvenna
KA-heimilið: KA - Þróttur N..15.30
Trompfimleikar
Hópakeppni í fimleikum, sparitromp, verður
í íþróttahúsinu á Selfossi í dag. Keppni í
yngri flokki verður kl. 11.20 til 13.30 en í
eldri flokki kl. 14.05 til 15.10.
Knattspyrna
Innanhússknattspyrnumót Reynis verður
haldið í fþróttahöllinni á Akureyri í dag, laug-
ardag.