Morgunblaðið - 07.02.1997, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ
PÖSTUDAGUR 7. FEBRÚAR 1997 B 7
DAGLEGT LIF
Margrét Sigurðardóttir
Sumir vilja
ólmir fá mig
í sjómann
ÞÓTT Margrét Sigurðardóttir hafi fengist við ýmisiegt óvenju-
legt um dagana hikaði hún ögn þegar hjónin Þórhallur Sig-
urðsson (Laddi) og Sigríður Rut Thorarensen buðu henni
dyravarðarstarf á Sir Oliver. „Þau sögðust ekki vilja karl-
hlunk í vattúlpu, heldur fiotta konu . . .“ segir Margrét,
sexfaldur íslandsmeistari í vaxtarrækt, einkaþjálfari í líkams-
rækt í Gym 80, skúringakona á nóttunni og núna dyravörður
á skemmtistað, sem opnaður var í desember síðastliðnum.
Og Margrét lætur ekki þar við sitja því hún tekur jafnan
góðfúslega í að hnykla vöðvana með viðeigandi tilburðum í
einkasamkvæmum, hoppa upp úr risastórum tertum í kyn-
þokkafullum klæðnaði og taka þátt í ýmsu sprelli í afmælum,
steggjapartíum og ýmsum boðum. „Ég gerði mér í hugarlund
að sem dyravörður stæði ég, vel dúðuð, í gættinni fram eft-
ir nóttu og varnaði drukknu fólki inngöngu. Slíkt fannst mér
lítið spennandi, en lét þó tilleiðast eftir að Laddi tilkynnti í
opnunarteitinu að Sir Oliver státaði af flottasta dyraverði
iandsins."
„Samkvæmisdama"
Starfið kom Margréti á óvart því í rauninni segist hún
fremur vera „samkvæmisdama" en dyravörður og sem betur
fer þurfi hún ekki að skrýðast vattúlpu í vinnunni. „Ég
mæti uppábúin og fín klukkan tíu á föstudags- og laugardags-
kvöldum, býð gesti velkomna, vísa til sætis, þríf af borðum,
fylgist með að allir séu ánægðir og rabba við fólk ef tæki-
færi gefst til. Yfírleitt losna ég ekki fyrr en um fjögurleytið
og fer þá að skúra í Grillhúsinu."
Margrét segist ekki hafa þurft að láta mikið til sín taka
sem útkastari, enda séu gestir á Sir Oliver einkar prútt og
pent fólk. Samkvæmisdaman Margrét, sem sumir kalla hina
hrikalegu, er þó jafnan kölluð til ef inna þarf eitthvert starf
af hendi sem reynir á, enda konan kunn fyrir að hafa krafta
í kögglum. Hún segist ekki hafa þurft að beita þeim nema til
að færa þunga bjórkúta og þess háttar, en þá þyki samstarfs-
fólki hennar gott að hafa vöðvastæltustu konu landsins innan
seilingar.
Karlarnir sýna mér vöðvana
Það hnussar í Margréti þegar hún er spurð út í kynferðis-
lega áreitni karlpeningsins á staðnum. Henni finnst ekkert
tiltökumál þótt karlar klípi í sig endrum og sinnum og viður-
kennir að oft hafi hún bara gaman af, enda sjaldan orðið
fyrir ruddalegri framkomu af þeirra hálfu. „Blessuð vertu,
þetta er allt í gríni, sumir biðja mig meira að segja um að
henda sér út til þess að ég komi svolítið við þá. Mér dettur
ekki í hug að snúa upp á mig og móðgast. Mörgum körlum
finnst voðalega gaman að hnykla vöðvana og sýna mér hversu
stæltir þeir eru og sumir vilja ólmir fá mig í sjómann," seg-
ir Margrét sem, af einskærri tillitssemi við þá, hafnar slíkum
boðum.
Var kýld og klóruð
Margrét segir að stöku sinnum komi fyrir að einhverjir
séu með uppsteit og leiðindi, en yfírleitt takist með lagni og
tiltali að koma þeim úr húsi án teljandi vandræða. „Eg hef
aðeins einu sinni lent í smápústrum við sauðdrukkinn og
dólgslegan kvenmann, sem ég vísaði út. Konan varð öskuill,
kýldi mig og klóraði í andlitið og sagði að ég hefði beitt sig
ofbeldi. Ég tók varla á henni en þar sem hún lét öllum illum
látum, hrækti og hárreytti mig, neyddist ég til að beita
ákveðnu taki til að koma henni í leigubíl. Það tókst að lokum
en hótun um lögreglukæru var það síðasta sem ég heyrði frá
henni
Áþekkum atvikum segir Margrét að dyraverðir á skemmti-
stöðum megi alltaf búast við og þá sé aðalatriðið að halda
ró sinni og hafa þá grundvallarreglu að meiða ekki ólátasegg-
ina. „Þótt hér séu afar sjaldan læti fínnst mér áberandi hversu
fólk drekkur meira og verður fremur ölvað og ört á föstudags-
kvöldum en laugardagskvöldum. Annars er andrúmsloftið hér
afar rólegt og skemmtilegt. Starfsmenn eru eins og ein stór
fjölskylda og telja ekki eftir sér að hlaupa í tilfallandi verk.
Laddí treður upp á laugardagskvöldum og ég hef stundum
verið beðin um að taka smásyrpu í vöðvahnykli. Skemmtilegast finnst mér að fylgj-
ast með gestunum; hverjir para sig saman og hvernig þeir bera sig að. Sumir vilja
endilega segja mér allt um ástamál sín og biðja mig jafnvel um að hlera hvort þessi
eða hinn eða hin sé í sambandi."
Eins og ein af þeim
Margrét fer sér hægt í slíkri paramiðlun, enda nóg að gera í móttökunni. Hún
getur ekki hugsað sér að vera dyravörður annars staðar en á Sir Oliver. Þar segist
hún geta gantast við gestina og skemmt sér eins og hún væri ein af þeim. Leiðinleg-
ast fínnst henni að þurfa að vísa fólki á dyr vegna ölvunar. „Virka daga byijar vinnu-
vikan klukkan sjö á morgnana í Gym 80 og lýkur um hálfníu um kvöldið, en þá eru
meðtaldir þrír tímar sem ég tek í vöðvaþjálfun. Ef ég væri ekki svona vel á mig
komin líkamlega hefði ég áreiðanlega ekki líka orku í skúringar fimm nætur vikunn-
ar,“ segir Margrét, sem enn um sinn ætlar að vera dyravörður og „samkvæmis-
dama“ hjá Ladda og frú. ■
Jón Benoní Reynis^
(jíiukur
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
MARGRÉT Sigurðardóttir sem stundum tekur
smásyrpu í vöðvahnykli fyrir gestina.
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
JÓN Benóný Reynisson tekur ekki vandamál gesta
inn á sig og sefur rólegur eftir helgarvaktirnar.
Ruddar
endast ekki
í starfinu
JÓN Benóný Reynisson, eða Benni eins og hann
er jafnan kallaður, hefur staðið í dyragættinni á
Gauk á Stöng nánast á hveiju kvöldi í hartnær níu
ár. Ekki segir hann dyravörsluna draumastarfið
en hann megi vel við una enda kraftlyftingar hans
ær og kýr, með slíkri vinnu geti hann æft fimm
daga vikunnar. „Ætli ég snúi mér ekki aftur að
jámsmíðinni þegar ég hætti að æfa og keppa,“
segir Jón Benóný, margfaldur íslandsmeistari, sem
um síðustu helgi sló eigið íslandsmet í bekkpressu.
Um helgar em gestir á Gauk á Stöng um tví-
tugt, en öllu eldri virka daga. Jóni Benóný fínnst
drykkjusiðir landans lítt hafa breyst undanfarin ár,
en segir áhyggjuefni hve fíkniefnaneysla ungs fólks
hefur færst í vöxt. „Smám saman fer maður að
sjá hveijir em undir slíkum áhrifum og hveijir era 4
bara kenndir. Hins vegar geta dyraverðir ekkert
að gert nema einhver sé staðinn að verki innan-
dyra.“ Sjálfur segir Jón Benóný dyravarðarstarfíð
trúlega eiga stóran þátt í því að hann er sífellt að
verða meira afhuga því að fá sér í glas.
Vinir á þröskuldinum
„Þótt þorri manna kunni með áfengi að fara,
hef ég séð alltof marga verða sjálfum sér og öðrum
til skammar undir áhrifum. Annars er ég ekki einn
af þeim sem tek vandamál annarra mikið inn á
mig, ég sef alveg rólegur eftir helgarvaktirnar."
Jón Benóný segir að sumum finnist dyraverðir
ágætis blórabögglar til að skeyta skapi sínu á<v
Hann lætur slíkt þó ekki á sig fá, segist seinþreytt-
ur til vandræða, en finnst með ólíkindum að fólk
skuli fá útrás fyrir reiði sína á hreinlætistækjum
og innanstokksmunum eins og stundum komi fyr-
ir. Hann kann vel að meta þegar fólk kemur til
hans jþegar það er orðið allsgáð og biðst afsökun-
ar. „I starfi mínu hef ég eignast marga vini og
kunningja - sumir eru reyndar bara vinir rétt á
meðan þeir standa á þröskuldinum, en það er líka
allt í lagi.“
Þegar grænlenskir togarar liggja við landfestar
segir Jón Benóný að salan á barnum sé með ein-
dæmum góð, skipveijar drekki svo lengi sem þeir
standi í báða fætur og yfirleitt komi til kasta dyra-
varða að aðstoða þá út. „Þeir njóta ekki mikillar
hylli hjá kvenþjóðinni. Danskir og norskir sjómenn
em ofar á vinsældalista íslenskra kvenna, en allra
glaðbeittastar og skrafhreifnastar em þær þó við-
þá engilsaxnesku."
Erfiðar aðstæður
Ur gættinni fylgist Jón Benóný vel með því sem
fram fer innandyra og utan og kann frá ýmsu að
segja. Minnisstæðust er honum þó konan, sem
hann var nýbúinn að hleypa inn og taldi sig ekki
þurfa að gefa frekari gaum. „Ég uggði ekki að
mér fyrr en hún var komin úr hverri spjör og sat
klofvega ofan á karlmanni, sem hafði hreiðrað um
sig í sófa í anddyrinu. Karlinn var nokkuð kenndur
og lét sér vel líka, raunar fannst mér hann á svip-
inn eins og hann hefði fengið happdrættisvinning.
Gestir fylgdust áhugasamir með tilþrifunum og
þegar ég, ásamt öðmm dyraverði, skarst i leikinn
urðu þeir afar kátir, enda vomm við hinir vandræða-
legustu. Það hlýtur að hafa verið hlægilegt að sjá
tvo fíleflda karlmenn reyna að klæða konuna í föt-~'
in, en hún var ekkert á þeim buxunum og við
máttum hafa okkur alla við.“
Stóísk ró
Dyraveröir eru
sammála um aö
gestir séu yfir-
leitt kin mestu
prúömenni en oft
finnast misjafnir
sauöir í mörgu
fé og þá reynir á
hæfileika þeirra
aö miöla málum.
Jón Benóný segist forðast í lengstu lög að taka
á uppivöðslusömu fólki. Hann telur líklegt að krafta-
Ieg lfkamsbygging sín eigi stóran þátt í að fáir
abbist upp á sig, en dauðadrukkið kvenfólk leyfí sér þó stundum að vera
með alls konar dónaskap. „Við slíku er lítið að gera. Maður verður bara
að halda stóískri ró sinni og láta ýmiss konar svívirðingar yfir sig ganga.
Sem betur fer er ég rólyndismaður að eðlisfari og veitist slíkt létt verk
og löðurmannlegt."
Jón Benóný telur að ýmsum eigendum skemmtistaða þyki efalítið feng-
ur í að hafa kraftlyftingamann í dyragættinni. Hæfnin til að greiða úr
vandamálum, sem upp kunna að koma, með friðsamlegum hætti fínnst
honum þó skipta meira máli en kraftarnir. „Góð sjálfsstjórn og yfirveguð
framkoma er helsti kostur dyravarðar. Ruddalegir menn endast áreiðan-
lega ekki lengi í starfinu, enda jafnan fljótir að koma sér í vandræði.
Líklega eru kraftlyftingamenn fjölmennir í stéttinni vegna þess að vinnu-
tíminn gefur þeim svigrúm til æfinga á daginn,“ segir Jón Benóný, sem
varla tekur sér fríhelgi nema þegar hann keppir í kraftlyftingamótum.