Morgunblaðið - 17.01.1999, Page 2

2 B SUNNUDAGUR 17. JANÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
mmms
; ■
BRYNHILDUR
unum saman á götunni og fór að kenna þeim eftir fyrsta tím-
ann í ballettskóla.
| Ásgeirsdóttir var aðeins sex i ára þegar hún safnaði krökk- Ásgeirsdóttir fór eitt ár f kennara- nám, vann sfðan í nokkur ár áður en
hún lauk náminu. „Ég hélt alltaf að launin myndu lagast,“
segir hún.
Ásgeirsdóttir hafði heitið því aö
verða aldrei kennari og fór út á
vinnumarkaðinn í nokkur ár. „Svo varð þetta bara ekki um-
flúið,“ segir hún.
ASGEIR og Sigríður
kynntust á Hvanneyri
16 ára gömul þegar
Reykavíkurstúlkan fór
þangað til sumarvinnu
og hitti skólastjórasoninn. Síðan
hafa þau fylgst að. Að vísu voru þau
ekki samtíða í Kennaraskólanum,
því Sigríður sinnti barnauppeldi áð-
ur en hún hóf kennaranámið. Eftir
það hefur leið þeirra á vinnumark-
aðnum meira og minna legið saman
eða skarast og nokkrum sinnum
hafa þau farið saman utan til náms.
Ásgeir hóf kennsluferil sinn í
Laugarnesskóla eftir að hafa tekið
íþróttakennarapróf frá Laugar-
vatni. Hann hefur þó aldrei kennt
íþróttir sem námsgrein en þjálfaði
Armenninga í körfubolta í nokkur
ár. „Ferillinn endaði með því að ég
varð fyrsti landsliðsþjálfari Islands
í körfuknattleik. Við lékum við Dani
og töpuðum. - En ekki mjög stórt,“
er hann fljótur að bæta við.
Sigríður og Ásgeir hófu störf við
Hlíðaskóla árið 1961, hann sem yfír-
kennari og síðar skólastjóri og hún
almennur kennari. Samstarfíð gekk
vel að beggja sögn. „Ég leit fyrst og
fremst á mig sem fagmann og held
að kennaramir hafí gert það líka. Ég
man aldrei eftir neinum vandamál-
um í því sambandi en hins vegar
voru kostimir margir," segir Sigríð-
ur.
Ásgeir segir að það hafí ekki síst
gengið vel vegna þess að Sigríður
hafí verið frábær kennari. Það hafí
aldrei valdið sér vandræðum að
vera stjórnandi í sama skóla. Undir
þessu getur Sigríður ekki setið
þegjandi og segir að stjómunarstíll
Ásgeirs hafí verið á þann veg, að
hann hafi náð að virkja vel alla
starfsmennina í að móta starfíð.
Sigríður hætti að kenna árið 1978
og hóf störf í menntamálaráðuneyt-
inu og Ásgeir tók við nýrri stöðu
forstjóra Námsgagnastofnunar árið
1980. Því starfi gegndi hann þar til
um mitt síðasta ár.
Á eftirlaun
Spurð hvers vegna þau hafí
ákveðið að fara fyrr á eftirlaun en
þeim bar skylda til, segist Ásgeir
líta svo á að lífinu megi skipta í þrjá
hluta. Fyrst sé uppvöxturinn og
námið, síðan vinnutimabilið og loks
eftirlaunaárin.
„I mínum huga skiptir verulegu
máli að fara inn í síðasta hlutann
með jákvætt viðhorf og góða heilsu
til þess að geta notið þessa tímabils
ekki síður en hinna. Ég hef þar að
auki verið í stjómunarstörfum nán-
ast allan minn starfstíma og finnst
gott að geta sjálfur tekið ákvörðun
um það hvenær ég hætti. í þriðja
lagi em framundan heilmiklar
breytingar hjá Námsgagnastofnun.
Morgunblaðið/Þorkell
„EF VIÐ eigum að fylgja lögum um að nemendur fái kennslu við hæfi þá þarf að skilgreina þarfirnar og
skipta nemendum í breytilega hópa eftir því,“ segir Sigríður Jónsdóttir.
„Ég myndi vilja
breyta vinnulög-
gjöfinni þannig að
það væri eins
sjálfsagt að fara í
viðtal í skólann og
til læknis og að
það yrði viður-
kennt af vinnu-
veitanda.“
„Hversu mikið
kemur hörð,
akademísk þekk-
ing barni að góðu,
sem hefur ekki
félagslegan
þroska, leggur
önnur börn í ein-
elti eða á erfitt
með sig?“
Með útkomu nýrrar námsskrár þarf
að taka ákvarðanir um nýtt náms-
efni til langframa. Farið var að halla
undir starfslok hjá mér og því taldi
ég ekki eðlilegt að ég væri sá sem
tæki ákvörðun eða bæri ábyrgð á
þeirri framtíð."
Við þetta bætir Sigríður, að þau
hafí verið sammála um að hætta á
svipuðum tíma og njóta saman svo
margs sem þau hafí áhuga á. „Ég
var búin að vera 17 ár í kennslu og
20 ár í ráðuneytinu og tel, að maður
eigi ekki að vinna lengur en það við
sömu stofnun. Mér fínnst dásamlegt
að geta tekið morgnana rólega og
haft frjálsan tíma, en við höfum
einnig tekið að okkur ýmis verkefni
eftir að við hættum, sem mér fínnst
ekki síðra.“
Hér vísar Sigríður til verkefnis
sem Ásgeir tók að sér í tengslum
við 100 ára afmæli Miðbæjarskól-
ans, ráðstefnu sem hann sótti til Ta-
iwan í desember, og undirbúnings
að annarri ráðstefnu á vegum
Námsgagnastofnunar sem verður
hér á landi í vor. Þá er hann virkur
félagi í Oddfellow.
Sigríður er hins vegar formaður
fræðslunefndar Delta Kappa
Gamma, félags kvenna í fræðslu-
störfum og er að vinna að verkefni í
jafnréttismálum, sem var meðal
starfa hennar í ráðuneytinu.
Afrakstur verkefnisins er meðal
annars útkoma þýddrar bókar, sem
hugsuð er til grunn- og endur-
menntunar fyrir þá sem koma að
uppeldismálum.
Sign'ður bætir við að einnig séu
áhugamálin mörg og sjálf hóf hún
spænskunám síðastliðið haust, sem
hún ætlar að halda áfram. „Við erum
einnig mikið fyrh- íþróttir og útiveru,
höfum til dæmis átt golfsett í fimm
ár, sem við höfum ekki haft tíma til
að nota fyrr en núna. Einnig höfum
við haft minni tíma fyrir bömin og
bamabömin átta en við hefðum vilj-
að. Nú getum við bætt úr því.“
„Þar að auki eigum við sumarbú-
stað og viljum gjaman dveljast þar.
Og svo bara að njóta lífsins og
menningarinnar. Það er nóg að
gera,“ bætir Ásgeir við.
„Þau kunna svo sannarlega að
njóta lífsins," skýtur Brynhildur,
elsta dóttirin inn í og Ingibjörg og
Margrét kinka kolli til samþykkis.
Af hverju kennarar?
Dæturnar hafa allar fetað í fót-
spor foreldra sinna, þótt Brynhildur
hafi verið sú eina sem var frá bam-
æsku ákveðin í því. Þegar fjölskyld-
an hittist er því oftast komið eitt-
hvað inn á skólamál. „Það er alveg
nauðsynlegt að geta létt á sér, rætt
málin, fengið skilning og ráðlegg-
ingar hjá þeim sem þekkja vel til.
Það er líka svo gaman að ræða
skólamál því við kennum allar hver í
sínum skóla og svo koma foreldr-
arnir úr öðm umhverfí en samt inn-
an menntamálageirans," segja þær.
En kennaramenntunin teygir
anga sína lengra inn í ættir. Faðir
Ásgeirs, Guðmundur Jónsson var
skólastjóri að Hvanneyri, og tvær
systur Sigríðar og mágkona hennar
em kennaramenntaðar. Ólafur og
Sigurður, bræður Ásgeirs, voru
einnig skólastjórar og fjögur börn
Sigurðar eru kennarar.
Brynhildur hefur kennt í 23 ár og
kennir nú 9 ára börnum í Mýrar-
húsaskóla. „Hún hefur verið að
kenna öðrum frá því hún var lítil,“
segir Sigríður. „Sex ára fór hún í
ballettskóla og eftir fyrsta tímann
safnaði hún krökkunum saman á
götunni og fór að kenna þeim.“
Ingibjörg ákvað að fara í kenn-
aranám eftir stúdentspróf, en hætti
eftir eitt ár og gerðist flugfreyja.
Þegar hún var komin með fjöl-
skyldu fannst henni það ekki henta
svo hún ákvað að klára Kennarahá-
skólann og kennir nú 8 ára bömum
í Grandaskóla. „Ég hélt alltaf að
launin myndu lagast. Ég virkilega
hélt það,“ segir hún með áherslu.
Hún hefur nú kennt í 11 ár.
Margrét hafði heitið því að hún
ætlaði aldrei að verða kennari. „Ég
tók mér nokkur ár í vinnu eftir
stúdentspróf, en svo bara einhvern
veginn varð þetta ekki umflúið,"
segir hún eins og dálítið undrandi.
Hún lauk námi 1995 en tók ekki að
sér kennslu fyrr en í haust vegna
bameigna og kennir heimilisfræði
við Snælandsskóla.
Litið yfir farinn veg
Ásgeir og Sigríður segjast bæði
vera mjög ánægð með að hafa valið
skólamálageirann. Kennslan sé mjög
gefandi og ómetanlegt hafi verið að
kynnast góðu samstarfsfólki og sjá
ýmsa þróun verða að veruleika.
„Skólinn hefur alltaf þurft að takast
á við ýmis vandamál, sem misjafn-
lega hefur tekist að sigrast á. Ef við
lítum til dæmis á tölvumálin þá er
þróun þeirra í framhaldsskólunum
til mikillar íyrirmyndai’. Þessi þróun
er að færast jafnt og þétt niður í
grunnskólann," segir Ásgeir.
„íslendingar vora með þeim
fyrstu til að tölvu- og nettengja allt
skólakerfið. Á þeim tíma var samt
ekki skilningur hjá stjórnvöldum
um að tölvuvæðing skólanna væri
nýtt verkefni, sem kallaði á sérstakt
fjármagn. Námsgagnastofnun hafði
ekki fjárhagslega getu til að leggja
af mörkum nýtt efni eins og hún
hefði viljað. Skólana skorti fjár-
magn til að endurnýja tölvurnar og
gátu því í mörgum tilvikum ekki
notað þau verkefni sem við gáfum
út. Ekki var lagt nægilegt fé í end-
urmenntun kennara og þeir kunnu
margir hverjir minna á tölvur en
nemendur þeirra. Þetta var því víta-
hringur. Það er ekki fyrr en á síð-