Morgunblaðið - 17.01.1999, Síða 10

10 B SUNNUDAGUR 17. JANÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
VERKSTJÓRN
Námskeið ætlað öllum millistjórn-
endum, bæði nýjum og þeim sem
vilja bæta námi við reynslu.
Verkstjórnarfræðslan á Iðntæknistofnun býr yfir nær
fjögurra áratuga reynslu við fræðslu stjórnenda.
Námsþættirnir eru yfir 20. Meðal þeirra eru:
- Að semja með árangri, - stjórnun breytinga,
- verktilsögn og starfsþjálfun, - valdframsal,
- hvatning og starfsánægja, - áætlanagerð.
Námskeiðið er samtals 90 stundir og skiptist í tvo hluta:
hinn fyrri hefst 1. febrúar og hinn síðari þann 15.
Innritun stendur yfir í síma 570 7100.
Iðntæknistof nun ■ I
er hafin
tt kortatímabil
NIKEBUÐIN
Laugavegi 6,
W. Síitti 562 3811
fimmtudaga
til kl. 21.00
• .@ ii®
ícobnell
tyggjó og plástur

Hættu
m
*!
■
nu
alveg
Ráðgjöf og kynning í eftirtöldum apótekum:
Mánudaginn 18. jan.
kl. 12.00-17.00
Reykjavíkur apótek
Mánudaginn Ið.jan.
kl. 14.00-18.00
Lyfjabúð Hagkaups,
Skeifunni
Þriðjudaginn 19.jan.
kl. 14.00-18.00
Lyfja, Kópavogi
Rima apótek,
Langarima
Fimmtudagínn 21. jan.
kl. 14.00-18.00
Holts apótek
Fimmtudaginn 21. jan.
kl. 17.00-20.00
Háaleitis apótek
Föstudaginn 22. jan.
kl. 14.00-18.00
Apótek Suðurnesja,
Keflavík
Árnes apótek, Selfossi
Fjarðarkaups apótek,
Hafnarfirði
Gott bragð til að hætta að reykja
Morgunblaðið/Golli
Mirabelle, síðasti sjens
PAÐ fer að verða ár frá því
að þau Anna María Pitt og
Elvar Aðalsteinsson tóku
við rekstri veitingastaðarins
Mirabelle við Smiðjustíg. Breyt-
ingar voru gerðar á útliti staðar-
ins þótt fyrri heildarsvipur héldi
sér að mestu, og meiri áhersla
lögð á að um „franskt“ veitinga-
hús væri að ræða.
Vandinn er auðvitað sá að það
er ekki til neitt eitt „franskt“ eld-
hús. Mikilfengleiki franskrar
matargerðar felst einmitt ekki
síst í þvi hversu fjölbreytt hún er
og svæðaskipt. Elsass, Búrgund,
Provence og Normandie, svo
nokkur héruð séu nefnd, eiga öll
sína einstöku matarmenningu og
hefðir. í París er síðan að finna
allar þessar hefðir jafnt sitt í
hvoru lagi sem í sami’unaformi.
Franska eldhúsið er sömuleiðis
lifandi eldhús sem hefur tekið
miklum stakkaskiptum í gegnum
aldirnar og er í stöðugri þróun.
Sé ekkert tilgreint nánar er með
frönsku eldhúsi yfirleitt átt við
hina sígildu hágæðamatargerð
Frakklands, haute cuisine. Mat-
argerð sem byggist á matreiðslu-
aðferðum alveg jafnt sem hráefn-
um. Þessi matargerðarhefð hefur
haft þvflík áhrif á síðastliðinni
öld að í raun má segja að öll betri
matargerð Vesturlanda byggist
að meira eða minna leyti á hinni
frönsku hefð. Hvað er þá franskt
veitingahús? Veitingahús í klass-
ískum anda? Eg velti þessu fyrir
mér því Mirabelle kemur mér
fyrir sjónir sem nútímalegt, al-
þjóðlegt veitingahús fremur en
franskt sérstaklega, þótt vissu-
lega sé byggt á frönskum hug-
myndum í ýmsu. Það má hins
vegar segja um flest betri veit-
ingahús í helstu stórborgum
Vesturlanda. Á matseðli veit-
ingahússins má finna couscous,
sem er frá Norður-Afríku (og
vissulega vinsælt hráefni í hinu
gamla nýlenduríki), malfati og
risotto, sem eru ítalskar hug-
myndir, og tzatziki, sem er grísk
sósa.
AUt þetta breytir hins vegar
ekki því að Mirabelle er huggu-
legur veitingastaður sem býður
upp á trausta matargerð. Veit-
ingasalurinn er fábrotinn en
smekklegur og fallegur og and-
rúmsloftið þægilegt. Látlaus ein-
faldleiki ræður ríkjum í öllu frá
vegg- til borðskreytinga. Hvítir
dúkar eru á borðum og borðbún-
aður stflhreinn.
Það er vel þess virði
að heimsækja veit-
ingastaðinn Mirabelle,
segir Steingrímur
Sigurgeirsson. Nú fer
hins vegar hver að
verða síðastur að
skella sér þangað
í mat.
Þjónusta er rösk, fagmannleg
og að öllu leyti óaðfinnanleg enda
mörg kunnugleg andlit frá La
Primavera á ferðinni.
Fyrst varð fyrir valinu „kúr-
bíts- og belgbaunasalat með app-
elsínulaufum". Framsetning sal-
atsins er falleg, með litríku,
grænu og rauðu grænmeti og
appelsínusneiða- og ostaskreyt-
ingu. Salatið var ferskt og sam-
setningin ágæt, ekki síst baun-
irnar stóðu vel fyrir sínu. Fyrir
minn smekk voru appelsínu-
sneiðamar og sú sýra sem þeim
fylgir hins vegar of ríkjandi í
heildarmyndinni.
Ristuð höipuskel með
sítrónurisotto og „beurre blanc“
er réttur sem hefur verið á mat-
seðli staðarins frá upphafi. Ein-
faldur en vel heppnaður réttur.
Hörpuskelin sjálf snöggsteikt og
þokkaleg, risotto-ið þykkt og
rjómamikið og „beurre blanc“-
sósan bragðmild. Helst mætti
setja út á lítinn risotto-skammt á
diskinum. Eða er ég bara svona
gráðugur?
Steiktur saltfiskur á grænmet-
isbeði með tómötum, ólífum og
ferskri piparvinaigrette var hins
vegar magnaður. Diskurinn hríf-
ur strax augað, fiskstykki með
roðinu upp ofan á gulrótum,
baunum og risotto leyndist neðst.
Hringinn í kring sósan með fínt
söxuðum ólívum og sólþurrkuð-
um tómötum. Allir þættir réttar-
ins smellpassa saman og mynda
ljúffenga heild.
Lambahiyggvöðvi með
spergilkáli, rauðlauksmauki og
villtum sveppum var næsta val
okkar og reyndist þetta góður og
margbrotinn réttur, nokkuð
þungur þó. Kjötið var fínt og vel
eldað og setti kartöflupíramíti í
miðju sterkan svip á diskinn.
Sósan þykk, dökk og bragðmikil
og sveppamagn vel útilátið. Vel
heppnaður og vel gerður réttur.
Stökkar andabringur með
rjómasoðnu spínati og appel-
sínusoja ollu hins vegar nokkram
vonbrigðum í þau tvö skipti sem
ég reyndi þennan rétt á Mira-
belle. Rétturinn hreinlega small
ekki saman sem ein heild. Sósan
of sæt miðað við aðra þætti auk
þess sem sojaviðbótin féll mér
ekki í geð. Aðrir þættir reyndust
síðan of saltir. Andabringurnar
sjálfar vora þó þokkalegar, þótt
skurðurinn á þeim hefði mátt
vera fallegri, og smjörsteikta
spínatið var ágætt.
Eftirréttir á Mirabelle era
franskir og sígildir. Við stukkum
á Créme Bralée, sem er líklega
algengasti eftirréttui’inn á
frönskum veitingahúsum og hef-
ur verið í mikilli sókn á íslandi
undanfarin tvö ár eða svo. Búð-
ingurinn var vel heppnaður, með
miklu og góðu vanillubragði, en
sykurskánin ofan á í þykkra lagi
miðað við „créme“-hlutfallið.
Vínlisti staðarins er ágætur
hvað úrval vína varðar. Hins veg-
ar era árgangar vína ekki teknir
fram og rökin íýi'ir því kannski
dálítið vandséð miðað við þann
matseðil sem er í gangi.
Mirabelle er vel þess virði að
heimsækja þegar öllu er til skila
haldið. Matargerð góð, þjónusta
sömuleiðis, umhverfi þægilegt og
verðlag hóflegt miðað við gæði.
Um það leyti sem ég var að
leggja iokahönd á þessa grein
birtust hins vegar fréttir af því
að rekstri Mirabelle yrði hætt...
að minnsta kosti í bili. Mér skilst
að ekki sé loku fyrir það skotið
að núverandi eigendur, sem
halda nafni staðarins í sinni eigu,
muni í framtíðinni skella sér í
veitingarekstur að nýju, þegar
hægist um á öðrum vígstöðvum.
Veitingahúsið verður hins vegar
opið áfram næstu viku og það fer
því hver að verða síðastur að
snæða á Mirabelle. Síðasti sjens!
Því miður.