Morgunblaðið - 18.02.2000, Síða 2

2 D FÖSTUDAGUR18. FEBRÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
DAGLEGT LÍF
^ ískar konur með
PEST
Líflegur bútasaumsklúbbur í Eyjum
Konurnar líta glaðbeittar upp frá saumavélunum,
Bætir,
hressir
og kætir
„ALGJÖR dásemd,“ segir hópur
húsmæðra í Vestmannaeyjum einum
rómi þegar spurt er út í bútasaum-
inn og félagsskapinn sem íylgir, en í
bænum er starfandi klúbburinn
Bútapest sem háifsmánaðarlega
kemur saman.
„Það er mikil (jölgun hjá okkur
núna og vaxandi áhugi - við erum
hátt á annan tug en vorum innan við
tíu þegar við byrjuðum," segir Vil-
borg Gísladóttir sem verið hefur
meðlimur frá upphafi. „Svona klúbb-
ar eru starfandi víða um land, en
okkar hóf starfsemi fyrir ári í kjöl-
far námskeiðs í bútasaumi sem hald-
ið var í bænum. Þær hörðustu héldu
áfram að hittast og hafa gert það
reglulega allar götur síðan,“ segir
Vilborg og bætir hlæjandi við: „Við
ætluðum varla að tíma að taka okk-
ur hlé yfir sumartímann, þótt það
hafi nú á endanum verið gert.“
Saumavélinni skellt í tösku
Konurnar hittast í húsi Verkalýðs-
félagsins og mæta þangað með eigin
saumavélar. Beint liggur við að
álykta að þar fái þær jafnframt að
geyma vélamar, en Vilborgtekur
því flarri. „Nei, nei, það er koló-
mögulegt að missa saumavélamar
að heiman. Við fömm með þær á
milii í hvert skipti og höfum flestar
komið okkur upp góðum töskum og
öðrum útbúnaði til þess að auðvelda
flutningana.“
Tilfæringar þessar
eiga sér stað annað
hvert mánudagskvöld,
þá hefst saumasam-
verustund á slaginu
átta og halda konurnar
að jafnaði ekki heim-
leiðis fyrr en á tólfta
tímanum. „Þetta er svo
skemmtilegt, afslapp-
andi, skapandi og gott
fyrir sálartetrið. Svo er
þetta líka meiriháttar
félagsskapur,“ segir
Vilborg og fullyrðir að
þrátt fyrir einbeiting-
una sem saumaskapur-
inn þarfnist sé jafnan
tími fyrir skraf og
hlátrasköll. „Þetta er
vissulega töluverð ná-
kvæmnisvinna en um
leið eitthvað sem allir geta lært. All-
ir sem á annað borð hafa áhuga geta
unnið bútasaumsafrek," segir hún
og bendir á að í Bútapest séu konur
úr ólíkum áttum og á ólíkum aldri.
„Við erum allar áhugamanneskjur í
faginu og erum duglegar við að að--
stoða og leiðbeina hver annarri. Svo
er auðvitað frábært að læra enn
meira, líkt og í janúar þegar hér var
haldið námskeið svipað því sem setti
klúbbinn í gang í upphafi."
Morgunblaðið/Sigurgeir Jónasson
Sigfríð Björgvinsdóttir var í framhaldshóp námskeiðsins í Eyjum og
vann þar þetta hlýlega teppi.
Fyrírheítna landíð
Námskeiðin sem um ræðir eru
haldin á vegum bútasaumsverslun-
Áhugasamar konur á bútasaumsnámskeiði
Frú Bóthildar og Sprett úr spori í Vest-
mannaeyjum. Vilborg Gísladóttir er risin
úr sæti til þess að gaumgæfa verk sitt.
arinnar Frú Bóthildar í Reykjavík
og vefnaðarvöru- og fondurverslun-
arinnar Sprett úr spori í Vestmanna-
eyjum, en síðamefndu verslunina
reka mæðgurnar Erla Einarsdóttir
og Björg Valgeirsdóttir, liðskonur í
klúbbnum Bútapest. Leiðbeinandi
námskeiðsins var Sigríður Braga-
dóttir frá Frú Bóthildi og var boðið
upp á byijenda- og framhaldshóp.
„Við eram alltaf himinlifandi að fá
svona námskeið hingað til Eyja - en
svo fer maður líka endrum og sinn-
um í heimsókn til Frú Bóthildar
sjálfrar," segir Vilborg og fer mörg-
um orðum um alúðina og áhugann
«U1
sem þar ráða ríkjum. „Annars
hefur draumurinn lengi verið að
komast út,“ segir Vilborg svo og er
hálfhissa þegar spurt er hvert. „Nú,
auðvitað til Ameríku! Þar úir og
grúir af sýningum, námskeiðum og
öðra sem við kemur bútasaum. Mér
skilst að bakterían verði þá fyrst
ólæknandi þegar maður hefur
kynnst bútasaumsmenningunni f
Ameríku," segir Vilborg sem þang-
að til lætur sig dreyma yfir einni af
eftirlætiskvikmyndunum súiurn,
„How to make an American quilt“,
sem fléttar dramatfk og bútasaum
við reynsluheim kvenna vestanhafs.
segjast haldnar ákveðinni sýki en vilja helst ekki að
lækning fínnist. Sigurbjörg Þrastardóttir fræddist
um áhugamálið sem reglulega fær tugi kvenna um
land allt til þess að yfirgefa eiginmenn og börn og
ganga út með bút úr búslóðinni.
VISSULEGA eru
þetta hálfgerð
trúarbrögð," við-
urkennir Jóhanna
Viborg brosandi
þegar grennslast
er fyrir um að-
dráttaraflið sem
býr í bútasaumi.
Þessu undarlega
áhugamáli sem
virðist byggjast á
nákvæmni, þolin-
mæði og þögn -
gildum sem ekki
eru beint í háveg-
um höfð í amstri
hversdagsins við
aldahvörf. í ljós
kemur hins vegar
að talsvert fjör
getur myndast í
kringum búta-
sauminn; ferðir,
námskeið, keppnir
og óvissuverkefni
að ógleymdum líflegum samveru-
stundum út og suður.
Útþrá og bútar
„Ég hef staðið fyrir námskeiðum
í bútasáumi víða á undanförnum
árum, eiginlega allan hringinn í
kringum landið,“ segir Jóhanna, en
hún á og rekur bútasaumsverslun-
ina Frú Bóthildi, sem er eina sér-
verslunin sinnar tegundar hér á
landi. „Nú síðast sendi ég kennara
til Vestmannaeyja þar sem yfir
tuttugu áhugasamar konur voru á
námskeiði. A síðasta ári efndum
við líka til samkeppni um svokallað
Þátttakendur
sem sagt að
gera teppi úr 2.000
bútum af minnst 200
mismunandi efnis-
tegundum, skiladagur
var 5. janúar og hlut-
laus dómnefnd skar úr
um vinningshafa.“
Sjálf er Jóhanna
þaulreynd saumakona
en hefur einbeitt sér að
bútasaumi síðasta ára-
tuginn eða svo. Nú er
svo komið að ákveðinn
„söfnuður" hefur myndast
í kringum Frú Bóthildi,
svo haldið sé áfram með
trúarbragðalíkinguna, og
hefur harðasti kjarninn
meira að segja farið í píla-
grímsferð til Ameríku. Árið
var 1998 og áfangastaðurinn
alþjóðleg bútasaumssýning í Hou-
ston, International Quilt Festival.
í þeirri ferð var ekki mikið saum-
að en þess meira skoðað, en því er
öfugt farið í árlegum innan-
landsferðum Frú Bóthildar, sem
njóta vaxandi vinsælda.
„Já, við höfum í fjórgang farið í
þess konar saumaferðir út á land
og núna síðast taldi hópurinn um
sextíu konur,“ segir Jóhanna.
„Fyrsta árið fórum við í Vindás-
hlíð, en það þótti svolítið fyndið að
við skyldum velja stað þar sem litl-
1 S!*ni;i„
Edda Kristinsdóttir (t.h.) sigraði samkeppni Frú
Bóthildar um 2000-teppið, en hluti þess sést í
baksýn. Hjá Eddu stendur formaður dómnefndar,
Jóna Höskuldsdóttir.
ar stúlkur fara í sumarbúðir til
þess að fara í „saumabúðir“. Árið
eftir ákváðum við að hafa þetta dá-
lítið veglegra og gistum Norræna
skólasetrið á Hvalfjarðarströnd
tvö ár í röð - þar voru uppbúin
rúm og allt! Og síðasta haust lögð-
um við svo undir okkur heilt hótel
í Stykkishólmi, en þá komust færri
að en vildu og fjörið var heilmik-
ið.“
Frí frá matseldinni
Saumaferðir Frú Bóthildar eru
farnar á haustin og standa heila
helgi. Þátttakendur mæta í versl-
unina klukkan sex á föstudegi þar
sem langferðabíll tekur við kon-
um og saumadóti. „Þetta eru heil-
miklir búferlaflutningar. Konur
allt austan úr Árnessýslu og
norðan frá Akureyri taka sig til,
yfirgefa eiginmenn, börn og
heimili og storma suður með
saumavélar og tilheyrandi. Þar
sameinast þær sínum líkum og
halda í rútu út á land þar sem
saumað er linnulaust heila helgi,"
segir Jóhanna og upplýsir að
varla sé litið upp úr saumaskapn-
um nema fyrir kvöldvökur og
aðra skemmtan. Ekki þurfi einu
sinni að hafa fyrir matseld, þar
sem ráðskonur sjái um slíkt.
„Þetta er náttúrulega toppurinn á
tilverunni; að fá að hrærast í
áhugamálinu með öðrum konum
sem eru á kafi í sama áhugamáli.
Svo kemur allt í einu einhver sem
kallar: „Gjörið svo vel, maturinn
er til!“ og að borðhaldi loknu þarf
ekki að gera annað en segja „takk
fyrir mig!““
Meðal verkefna í haustsauma-
ferðinni í Stykkishólmi var
óvissuverkefni, þar sem nýjum
upplýsingum úr teppauppskrift
var dreift með reglulegu millibili.
„Fyrir ferðina fengu konurnar
fyrirmæli um að mæta með
ákveðinn fjölda efna en engin
þeirra vissi í upphafi hvers konar