Alþýðublaðið - 08.12.1959, Blaðsíða 6

Alþýðublaðið - 08.12.1959, Blaðsíða 6
* af því, að hún nær ekki nið- ur á pedalana. ★ PéTUR talaði við tilvon- andi tengdapabba. „É« elska dóttur þína meira en allt annað í heiminum. og éff mundi líða hræðilegar kvalir, ef ég yrði nokkurn tíman til þess að gera henni illt. Tengdapabbinn svaraði: Þú kemur til með að bjást, vesalingur. Hún er hreinast eftirmynd móður sinnar, telpan, og ég tala af eigin reynslu. Q ÍÍMUL kona fór með tík- iha sína t'il dýralæknisins. — Ég skil ekki hvað er að henni Fiffi, sagði konan. — Hún er alltaf svo sorgmædd. Það eina. sem hún unir vio er að leika á píanó, en það er það skemmtilegasta, sem hún gerir. En hún verður alltaf sorgmæddari og sorg- mæddari. •— Já, sagði dýralæknir- inn, — ætli það sé þá ekki ★ 5 ÓKNARPRESTURINN: Það er synd og skömm að því, hvað þú drekkur mik- ið brennivín, Óli Hvexs vegna gerir þú þetta eig- inlega?_ Óli: Ég verð eins og nýr Otj betri maður, þegar ég er drukkinn, og bað finnst mér. að ég hafi þöif fyr- ir. Finnst yður það ekki líka. prestur? ^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiriiiiiiiiiiinif iiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniLt DANNY KAYE, Sylvia Fine kona hans og hertoginn af Edinborg hittust eftir frumsýningu á síðustu mynd Dannys á Palladium í London. Filipnus hertogi byrjaði á því að koma Danny til að hlæja svo allt lék á reiðiskjálfi, en skopleikarinn svaraði fyrir sig og hertoginn hló svo honum lá við að springa. Viðstaddir heyrðu ekki annað af sam- talinu en þetta: „Hvernig líffur yffar hátign? Henni líður prýffilega, takk.“ KANADISKI söngvarinn Paul Anka, sem frægur er fyrir lagið Diana, kom nýlega til Parísar og söng í einum stærsta samkomusal borgarinnar. Stúlkur innan viff 18 ára aldur voru í yfirgnæfandi meirihluta á konsertinum og er þessi 18 ára rokkari söng Diana liggjandi á hnjánum með fer- legum fettum og brettum réffust táturnar upp á senuna og hrökklaffist skurðgoðið þá aff tjaldabaki. KONA sú, sem myndirnar sýna, er nektardansmær í París, en hún er þýzk að uppruna og nafn hennar er Dodo. Á hverju kvöldi í þrjú ár hefur hún klætt af sér næstum hverja flík fyr- ir augum fjöldá fólks í skærri biru sviðsljósanna. Atriði hennar heitir: Sorg ekkjunnar og Dodo kemur inn á sviðið f sorgarklæð- um. Síðan leggur hún af sér fötin, eitt eftir annað, döp- ur, og hreyfingar hennar þykja eggjándi og ástleitn- ar. Hvernig eru slíkar kon- ur? kunna margir að hugsa. Hvernig er þeirra raunveru- lega líf? Þessi atvinna er þó ekki fyrir nema sérstaka teg und kvenna. Við vitum auðvitað ekki, hvernig líf nekardansmeyja er yfirléitt,, enda fátt um- slikt á íslandi, en Dodo á þá sögu, sem við þekkjum í fáum dráttum. Hún fæddist og ólst upp í Hamborg. Þegar í bernsku langáði hana til þess að fara á leikskóla, en faðir hennar lagði blátt bann við því. Hún fór nú samt með leyfi móður sinnar, en mæðgurn ar sögðu föður hennar, að hún gengi á saumanám- skeið. Þarna lærði hún fram sögn, plastik, dans og fram komu. Svo kom stríðið. Faðir hennar hengdi sig í örvænt- ingu yfir illsku mannkyns- ins, og Dodo varð að ganga í gegnum sama víti og aðr- ir í Hamborg. Eftir scríðið reyndi hún að komast er- lendis og í því augnamiði tók hún tilboði verksmiðju- eiganda, sem lofaði að fara með henni til Sviss, ef hún giftist honum. Þar var hún ,,uppgötvuð“ af frönskum næturklúbbseiganda, sem bauð nenni að koma og ger- ast nektardansmær hjá sér, en maður hennar bannaði henni það. Stuttu síðar frc sjálfsmorð af ók stæðum. Nú v: ekki, hvað húr bragðs að taka, er ist hún næturklúl ans franská. Hr Parísar og á han Hann tók strax og síðan hefur h á hans vegum, en eins síðla á kvö HÉR er Dodo klúhbnum, — eggjandi ... UNDRA- HVOLFIÐ Grace heilsar fornvinum sínum, Frans og Philip, hjartanlega. „Ég vissi að ég niundi geta tireyst ykk- ur fyrir þessum flutningi“, sagffi hún hlæjandi. „Þið liafið ekki lent í neinum erfiffleikum á leiðinni? . . . Ah. prófessor Hillary, Þetta er Frans og þetta er Phil- ip, þeir, sem komu með svínið fi"á Suður-Frakk- Iandi.“ Prófessorinn þrýst- ir hendur þeirra og spyr sömu spurningarinnar og G.raco hafði áður spurt, hvort flugferðin hafi geng- ið vel. Frans klórar sér skellihlær. „Ég I hugsandi í höfðinu. „Satt ar við því“, se; að segja hefur grísinn vax- Viff skulum nú iff talsvert á leiðinni, inu út úr dý: prófessor“. Pcófessorinn Það brakar og g 8. des. 1959 — Alþýðublaðið

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.