Ný félagsrit - 01.01.1841, Qupperneq 1

J)ab mun hverjum þeim virbast, sem þekkir hib andlega
líf mannsins, ab hollast sé ab taka eptir skaplyndi og
framferbi sjálfs sín, og hera þab saman vib annarra, til
þess ab læraab þekkja sig einsog mabur er, og dæma
rétt um hag sinn og öll sín cfni, því sá sem ekki tekur
eptir þessu, liann ráfar í blindni, og hjá honum ræbur
kylfa kasli hvernig hinn andlegi hagur hans muni rábast.
Eins er þessu varib um þjóbirnar; taki þær ekki eptir
þjóblífi sínu, þá sundrast þær, og hverr fer þá sinna
ferba, án þess aí> gefa gætur aí> fðlagi því sem gub hefir
sett hann í í upphafi, til þess ab styrkja gagn þess eptir
mætti; en því ab eins geta þjóbirnar til fulls þekt sig
sjálfar, ab þær þekki einnig abrar þjóbir, gefi nákvæman
gaum aö öllu lífi þeirra og framförum, og taki dæmi
þeirra og reynslu sðr til eptirdæmis og vibvörunar. En
þab er bágt fyrir þá, sem búa lángt frá öörum, einsog
Islendíngar, afe þekkja nákvæmlega til slíks, og verbur
þeim því hætt vib, einsog meir ebur minna bryddir á hjá
öllum eyjabúum, ab )>eir gjöra annabhvort ofmikib úr
sjálfum ser eba ollítib, þykjast annabhvort vera sælastir
manna eba vesælastir, og á hinn bóginn meta allt hib
útlenda annabhvort ofmikils eba ollítils.
{>ab er aubvitab, ab þegar eptirtekt þjóbanna á sjálfum
þeim hefir verib um hríb í dái, verbur hún ekki vakin
mjög hastarlega. Til þess þarf lángan tíma og margvís-
legar tilraunir, einkum þegar þjóbin er sundrub og lítib
er um samgaungur manna á milli, en umhvggja llestra
lítur mest ab því, sem lieyrir til daglegrar atvinnu. þó