Þjóðólfur - 28.07.1849, Blaðsíða 2

gat um, aft þjóðin vilji eiga þennan m.álstaft
við þingið í heyranda hljóði, og vjer vitum
ekkiáhvað gildum ástæðum það væri byggt,
ef þjóðin væri svipt þessum rjetti sínum. En
aptur sýnist vorkun, þó þingið ekki vilji tefja
sig á að lesa upp allar bænarskrár, sem eru
sama efnis. Jess* nniræða spannst af bæn-
arskránni úr Suðurþingeyarsýslu uin jafnari
greiðslu á alþingiskostnaðinum; og er um-
ræðan um upplesturbænarskránna ogum nefnd-
arkosningu í alþingiskostnaðarmálinu á fullmú
3 blöðum. Eins og við var að búast, þá hafa
frá mörgum hjeruðum landsins komið bænar-
skrár um rýmkun á verzlunarfrelsi. j>annig
hefur verið lögð fyrir þingið bænarskrá frá
Borgfirðingumum að fá kauptún á Krossvík, 2.
frá Eyfirðingum um verzlun í Hrísey, og 3. frá
líangæingum og Árnesingum um timburflutn-
inga að jjorlákshöfn; en þar eö þingmenn
vissu til, að bænarskrár uin verzlun í Sauð-
árkrók, Hellnavík og Papós yrðu lagðar fyr-
ir þingið, þá var kosin 5 manna nefnd í
málinu, afþvíhúnátti að veita móttöku öllum
þessum bænarskráin. Jetta þykir oss að vísu
liafa vel skipazt, þar eð málin voru eðlislík. En
það gegnir furðu, að þingmönnuin skyldi tak-
ast að bnoða upp á þessa nefnd bænarskránni,
sem seinna hefur verið lögð fyrir þingið, um
algjört verzlunarfrelsi, og hafa það málefni,
sem allir sjá að er aðalmálefnið, eins og á-
bagga á þessum einstöku málefnum, þar sem
það hefði öllu heldur átt við, að hafa þessi ein-
stöku mál sem aukaatriði við málefnið um al-
gjört verzlunarfrelsi; fyrst að ekki þótti tak-
andi í mál, að kjósa nefnd í það eitt sjer.
Að öðru leyti eru orð þau eptirtektaverð, sein
konferenzráð þ. Sveinbjömston hafði við inn-
gangsumræöu máls þessa, bann sagði sumsje,
að það væri engin furða þó lengi hefði staðið á
málinu um að leyfa Islandi alfrjálsa verzlun;
því það væri að svipta Dani, Holsetumenn og
Sljesvíkurmennþeimrjettindum, sem þeirbefðu
aðlögum haft um langa tima. Er það ekki líktog
sagt væri: það er ísjárvert að meina Dönum, llol-
setumogSljesvíkurmönnum aðbafa oss Islend-
inga fyrir fje, því þeir liafa gjört það í laga-
leyfi, og gjört það lengi? Fjórar bænarskrár
bafa verið lagðar fyrir þingið „um aftekningu
danskrar tungu í öllum málefnum, er snerta
stjórn landsins bæði innan lands og utan“.
Vjer böfum reyndar ekki sjeð bænarskrár
þessar, en stiptamtmanni þótti ekki farið öld-
ungis rjettum orðum um, þar sein skýrskotað
var til úrskurðar konungs frá 8. aprílmán.
1844. En þó játar stiptamtmaður, að það
sje skylda embættismanna samkvæmt úr-
skurðinum ,að geta gjört sig skiljanlega fyr-
ir landsmönnuin“. Hann segir og, rað sjer sje
það ókunnugt, að bændur fái heil og liálf brjef
yfirvaldanna á dönsku“; því að hann hefur lik-
lega verið búinri að gleyina því, þegar tómt-
húsmennirnir í Reykjavik sendu til lians í
vefur og kvörtuðu fyrir honum yfir því, að
þeir skildu ekkert i brjefinu frá bæarfóget-
anuin, sein baiin sendi þeim á dönsku, en
stiptamtmaður sjálfur hafði áður samið og sent
fógetanum til að birta tóinthúsmönnum við-
víkjandi fulltrúakosningu tómthúsmanna. ()g
hefur alþingismaður Reykvíkinga sjálfsagt
ekki vitað af þessu brjefi, annars hefði liann
vist fundið skyldu sína að bera vitni uin
þenna óvanda yfirvaldanna, eins og þingmenn
úr öðruin kjördæmum gjörðu. En þau urðu
málalokin, að 3 manna nefnd var kvödd í
þessu málefni. 5eSar alþingi batði staðið í
viku, komu út liingað tveir þingmennirnir, sein
von var á, bæjarfógeti Jón Jónsson, fulltrúi
Árnesinga, og Jón stúdent Guðmundsson,
fulltrúi Skaptfellinga; er hann nú líka settur
sýslumaður þeirra um 3 ár. ^eir höfðu átt
hjer um bil 6 vikna útivist fyrir andviðra
sakir og logna; tóku þeir þegar setu á þing-
inu, og ræður að líkindum, að hinir þing-
mennirnir liafi orðið fegnir komu þeirra. I
annari vikunni veik burt af þinginu assessor
jiórður Jónasson; því hann var settur amt-
maður i norðurumdæminu i stað Grims Jónsson-
ar, er dó í vor; en til þingsetu í stað asses-
sorsins var aptur kvaddur varaþingmaðurinn,
sýslumaður Jiúrður Guðmundsson. Nú hefur
lika stiptamtmaðurinn tilkynnt þinginu, að hann
yrði að hverfa frá sökum annríkis, og hefur
hann kosið kammerráð Kristján Kristjánssontil
að gegna störfum konungsfullti úa í sinn stað,
þó hefur stiptaintmaður lofað þinginu að
leita sín, ef eitthvað lægi við. Svo mikil
er nú umbreytingin á þingu þessu; það er
eins og ekkert vilji standa á steini, hvort sein
aðgjöröir þingsins að þessu sinni verða að
því skapi á bjargi byggðar.