Þjóðólfur - 05.11.1850, Blaðsíða 6

leysinu, og til muna greifta fyrir ferðum
Jjóðólfs um landið. Jó að þjer heyrið talað
um reimleika hjer á skrifstofurmi, sem jeg
get ekki með öllu borið á móti, þá megið
j)jer sarnt óhræddir vísa hingað hverjum
manni, senr annars er skapaður i kross og
kann að signa sig, ef til kemur. Jeg nefni nú
ekki, ef liann liefur annaðhvort heinserk eöa
pjeturssting. En jeg skal lýsa hjer fyrir yð-
ur, ölium ferðamönnum til leiðbeinirigar, bæði
hvar er og hvernig ásigkomin
Skrifstofa þjóðólfs.
Hún stendur í hinu svo knlluðn Grjótnjiorpi höfuðstnð-
arins, gngnvart prentsmiðjunni, og stendur sívalnr staur
á milli húsanna, en þó iniklu nær prentsmiðjunni.
Staur þespi er mjög merkilegur, því undir honum er
vatnsból bæarmanna, og kalla jieir hann í háði póst-
inn, Benda þeir á staminn og segja: þarna er sýn-
ishorn af póstum vorum, Islendinga, því að þeir
standa fastir eins og staurar! Frá þessum’ háðslega
staur er stefnan upp að skrifstofunni heint á Snæfells-
nessjökul; og er ómögulegt annað, en aö hver, sem
eyru hefur að heyra, hitti hana; þvi ugglausa stekkj-
argöngu nllt í kring heyrist suðan og sóninn í J>jóð-
ólfunum á gæruskinninu. Eru þeir að ríta um skækl-
ana, og ryðja hvor öðrum út af þeini. Verður hverj-
um, scm inn keinur, starsýnt á þetta, sem von er. J>á
eru þar líka fyrir tvær konur. Er önnur þeirra á ís-
lenzkuui húningi raeð upphrettuin ermum, og inalar
kófsveitt í danskri kaffekvörn, handónýtu hrákasiníði.
Hún heitir „Okoiio[nia“ á voru máli, madamá Búr-
hildur. Ilin er í dönskum húningi á grautskrautuð-
um kjól, og heitir „Politika“ á voru máli frú Brugg-
gerður. Ilún heldur á riðgaðri konungskrúnu og svcrf-
ur í hana sí og æ með þjalargarmi. Báðar hafa þær
inikil afskipti af jpjóðólti þá dagana, seui liann kemur
út í prentsmiðjunni. Gjörir Búrhildur honum á fæturna
og gyrðir hann; en frúin setur upp á hann gleraugu
og signir hann. Opt eru þær í illu skapi, þegar þær
hafa lengi malað og sorfið og ekkert gengið, grípur þá
, Búrhiidur grautarhríslu, en Brugggerður flautaþiril, og
hamast; því að hæði frúr og madömur vilja láta að sjer
kveða, og eiga hlut í grautargjörð og hræringi þessara
tíma. Jiegar nú háreystin heyrist út á strætin, segja
sumir: ijótur er draugagangurinn í skrifstofu Jijóðólfs!
lin það er eina bótin, að konur þessar sjá ekki aðriren
skyggnir menn, svo að fæstir ferðamenn munu þurfa
að forðast skrifstofuna fyrir þessa sök. Af Ábyrgðar-
manninum er ekki annað að segja, en nð hann gengur
optast um gólf — nema stnndum slettir hann sjer nið-
ur á kjaptastólinn — og horfir á þetta Óðinshyski;
segir liann þá, eins og karlinn, sem átti 7 uinskiptinga
og konu hálfvita: gaman er að hörnunum, piltar! Jió
að inörgum kunni riú að þykja skrifstofa þessi ekki
árennileg, þá verð jeg saint að hiðja alla, seui eitt-
hvað vilja eiga við Jíjóðólf að skipta þetta ár, að
leita til hennar; og skulu þeir eiga það víst, að opin
skal hún standa uiyrkranna á uiilli, og enda í myrkrinu
sjálfu.
A b yr(/ ð arm a ð ui 'in n.
F r j e t t i r.
Meðal tíðinda get jeg þess, að jeg hef heyrt af
skotspónum — því enn ná eiga ekki hlaðamenn Is-
lendinga þvi að lirósa, að kunnugir menn heiina í hjer-
uðum riti þeim lil um alhiirði þá, sem verða til tíð-
inda út um landið; og mundi jeg þó fúslega veita mót-
töku slikmu hrjefum og greiða góðar þakkir istaðinn;
enda skora jeg líka á menn, sem helit finna hjá sjer
kall og löngun til slíkrar brjefaritunar, að skrifa mjer
stutt og greinílega um inerkustu atburði, sem verða í
grendviöþá; mundi mörgum lesenduin jþjóðólfs verða
það tiiánægju; — já, jeg hef heyrtaf skotspónum, að
skiptapi hafi orðið i iniðjum næsta mánuði við Land-
eyasand í Kaagárvallasýsiu; en ineð hverjum athurð-
um, eða með hve mörgum mönnum má jeg ekki fara
með. Skip þetla kom frá Vestmanneyuni með ‘2 öðr-
um; og lendtist öðru þeirra með illan leik og slisi eíns
manns; en hitt er sagt, að hafi snúið aptur til eyanna.
JNú cr 23. dagur októhermánaðar, og póstskip þó
enn ókemiö; enda er lítið uiu líðindi hjer úr hænum,
nema mikið gengur þar á af veðslælli eg áheitingum,
ef það kemur þann eða þann dag, sem sá eða' sá til
tekur. Hefur margur fátækur eg þyrstur andi fengið
huggunarríkt fyrirheit um I eða 2 púnskollur, og margt
tóuit og snautt hjarta spritar og fagnar af voninnium
hinn sikursæta vindlareyk, Hjerer nú verið að byggja
i bænuin nýan og reisuglegan gildaskála; hann kvað
eiga að lieita „sáttogsamlyndi, sem og lífs
yndi“. En eins og nafuið er Ijaskalangt, svo hefur
það lika furðuinikla þýðingu; því eins og liúsið er i
upphati stofnað með saintökum heztu bæurmanna, og
hyggt og kostáð af samlagsfje þeirra hæmnn til vegs
og v-irðingar, svo skul það einnig sileldlega minnahæ-
armenn. á samlyndi og sainheldi, með þvi að þeir ætla
sjer, að halda þar sainkoinur síuar til skrafs og ráða-
gerða, og líka skjótast inn þangað i hretviðrum lifsins,
til þess þar í næðí að lypta anda sinum á vængjum
hins hóllega drukkna vinsins frá nepju og kulda vatns-
heimanna til velgju og vætú vínhimnanna ; og síðan farið
var að reisa þetta hús, liefur sjálft hindindisljelagið
tekið ofan, og litið upp og klæað um inunniuii, og eng-
inn alminnilegur niaður viljað vera forseli þess um tíma.
En þetta hús er ekki hyggt fyrir Keykjavik eina, Is-
lendingar! Iieldur fyrir yður einn og sjerhvern og alla
saman. Jví líka eruð þjer sagðir af hjarta velkomnir
inn að ganga í skálann, og gleðja yður þar með bóf-
semi og siillingu; og væri óskandi, að þeir skildingar,
sem hingað til liafa fallið niður í borðskúlfur sölubúð-
anna fyrir staup, pela og pott, fjellu lijer eptio í fjár-