Þjóðólfur - 10.09.1853, Blaðsíða 2

sorgara niíns, <'fia bifta eptir |»oiin, |>ángab lil
tíinakohnsian í prestaskólanuni væri búin.
Eg álít, að bvert sókiiarbarn eigi fullan rell
á, að ná til sálusorgara síns bvenær seni vill
og við þarf. Svo finnst rner [>essi saniein-
íngar bollalegging vera eins kátleg eins og
sameinirigin sjálf er ójrörf: að steypa saman
í eitt tveiinur eður (ireinnr full-lífv«nlegum,
já góðúni embætlum, bvert um sig, og seni
bvert um sig fá einum nianni full nóg að
starfa, hvað duglegur seni liann er, ef því er
almennilega og dyggilega gegnt, sem enrbættið
útheinrtir.
J>ið, flestir [inrna fyrir sUnnnn, segið nú,
að dómkirkjubrauðið sé ekki svo gott, að hinir
líklegustu prestar og prestaefni vilji vinna til
að sækja uin J»að; Prófessorinn inundi lialá
vissan 400 rbd. skaða árlega, ef bann sækti
frá enibættinu sein lrann hefir uú; Sigurður
Mefsteð vilji naumast vinna til fiess, [ivi [»ó
baun hafi nú nálægt. 200 rbd minni laun, en
tekjur dóinkirkju brauðsins, [lá liaíi dóin-
kirkjupresturinn itiikfu meiri og vandasamari
enibættisverkum að gegna; jiví sé ekki við
jivíað búast að jiessir tveir sæki, ogsama sé
að segja um skólakennara Jens Sigurðsson.
Sigldu prestarnir, sem iiiest' kveður að, upp
til sveitanna, muni einnig skoða buga sinn
tini að sækja til Keykjavíkur, jió jteir bafi
nú minria inntektabrauð að nafninu, jivi vanda-
rninna og niiklit bægra sé að vera prestur í
sveit, og ódýrra miklu að lifa jtar við bú sitt,
Iieldur en í IJeykjavík; svona muui t. d.
reynast urn séra Ilaldór á Hofi, séra Hall-
grim á Hólmum og séra Olaf í Stafbolti;
svona segja menn. En ef lieykjavíkur-búar
og Seltjörníngar eru svo kirkjuræknir sem
jieir láta, og annt unr að fá góðan prest með
allt slag, og fyrst að svona tvísýnt er um,
að jieir keppi um að koma til jieirra og kenna
jieim, sern eru bezt fallnir til jiess, jiá múu
jieim bugkvæmast jiað ráðið, til að vinna sem
beztan prestinn til sín, og sem jreir hafa bezt
traustið á, er eg held sé einasta úrræðið, en
það er, að leita með almennu ávarpi á þann
manninn sein þeir álíta sjálfir bezt til fall-
inn, og með því nróti niundi verfta vinnan-
legur að sækja, ef hann væri þannig heðinn
þess.
()g fyrst. að útséð er unr, að Prófessof-
inn getur ekki orðið við þessari ósk lieyk-
víkínga, nema sér til stór-skaða, þá ætla eg,
að geta þess eina til, að þeir muni helzt leita
um þetta á séra Ilaldór Jónsson á Ilofi.
Uni pínt/mannsleysið úr Uúnavatns-sýslu.
(JViðurlag). Eins og anitmaðurinn [taiinig
bafði ballað rétti þíngsins og rétti kjördæm-
isins, rneð því, ekki að einsgagnstætt lögum,
lieldur og ástæðulaust, að svipta bvorttveggja
réttkjörnuni þíngmanni, sjálfum honuni nauð-
ugt, eins var hann vafalaust skyldugur tilað
skýra þínginu frá, hvers veyna eða af bvaða
ástæðuin hann befði misboðið vafalausum rétti
inanna í þessu. lnyólfur- Sveinbjörn flall-
yrimsson vill nú segja oss, „að amtmaðurinn
ltafi ekki verið skylduynr til þess“. En vér
vonum, að niemi fari bráðunr að ráða svo í
unrlileypíttginn í þessu blaði, að rnenn hafi
ekki slíkt. að rnarki meir en svona rétt rrrátu-
lega. Amtmáðurinn var ekki að eins skyld-
ugur þínginu uin þá virðíngu, heldur átti
þingift beinan rétt á aft heimta, að hann skýrði
frá, prci hann beffti misboftið rétti þess og
kjördæmisins; og úr þvi hann nú ekki gengdi
þessari skyldu, |iá átti þíngið rétt á, að grípa
til þeirrar varnar gegn þessari ástæðulausu
valdstjórnarráðstöfun, sem hallaði rétti þess,
og til þess að fyrirbyggja aðrar slíkar fram-
vegis, sem það átti kost á að lögum, en hún
var sú, að láta sér ekki lynda kosníngu vara-
þingniannsins, sem amtmaðurinir vildi eins
ástæftulaust ota fram til þingsetu í stað rétt-
kjörins aðalþínginanns, nema því að eins, aft
sú kosning reyndist í alla staði vafalaus, óræk
og fullgild. Urnræðnrnar á fyrsta fundi um
gildi kosningarinnar lúta auftsjáanlega að því,
aft þessi skoðun hafi víst meðfram vakað fyrir
þeim 10, eða II, sern gjörðu hana ræka.
En nú, í umræðunum 27. júlí, konr það
eiiinig' franr, og Ijósar, að kosníng varaþíng-
mannsins var gjörð ræk með fram af öðrunr,
víst. öldúngis réttuin og lagaleguin ástæöum
í sjálfu sér; og tók þíngmaðurinn úr Mýra-
sýslu það Iivað glöggvast fram, og svo fleiri-
Jað má engan veginn gleynrast, að al-
þíiigistilskipunin, eins og öll kosníngarlögi
I ætla kjósendunurn tiltekinn nægan fyrirvaf*