Þjóðólfur - 05.11.1853, Blaðsíða 2

152
svo, aÖ ekki faest prentuö af honuoi nema sj
örk á mánuði, á meöan stendur á prentun al-
þingistíðindanna; þess vegna verftur pjóhólf-
úr veittur meö skornum skammti í skamm-
deginu, en um þaö skal veröa bætt þegar
kemur fram á ^orrann.
$ví ekki treystist eg til aö hafa blaöiö
minna en 18 arkir, með sömu stefnu, og svo
mikið sem að því herst, og verður því enn
hvert expl, pessa árgángs á 1 rbd. J>eim sem
eg sendi nú byrjun þessa árgángs, og ekki
afsegja liann með miðsvetrarpóstferðunuin eða
fyrri, þá hina sömu álit eg bundna við að
kaupa hann allan. ./, Gvðmundsson.
Útlendar fréttir.
Með póstskipinu bárust engar fregnir um
málefni íslands, eða hvernig stjórnin 'tekur í
þau. Dönsku þýðínguna af þingbókinni frá
alþíngí þótti vanta, til þess að stjórnin gæti
farið að að gjöra nokkuð við alþíngismálin í
sumar. Má þetta sýnast nokkuð merkileg
viðbára, úr því til hennar voru komin álits-
skjöl þíngsins í málunum, bæði á dönsku og
íslenzku, svo ognefndarálitin sér i lagi og þíng-
bókin öll á íslenzku, eníslenzkirmenn í stjórnar-
deildinni, til þess að útlista málin, eptir þess-
um skjölum, fyrir stjórnarherranum. En það er
ekki að búast við, að Örsteð gamli hraði þess-
um málum, fyrst að hann leyfir sér að fresta
svo óforsvaranlega verzlunarfrelsismálinu ís-
lendínga, eins og hann nú gjörir, málinu, sem
hann lagði sjálfur fyrir Ríkisþíngið í sumar
óbreytt, eins og Bang var búinn að gánga
frá því og leggja það fram áður1, málinu, sem
Örsteð sagði sjálfur um, á Ríkisþinginu í
sumar, „að undir þvi áliti menn komna vel-
ferð íslands, að verzlunarfrelsi kæmist þar á
hið allra bráðasta, eins og stjórnarfrumvarpið
færi fram, og, að stjórnin hefði pví álitið
sér s/cylt, að gjöra allt, sem hún megnaði,
til pess að hafa þetta fram“. Nú heíir þessi
sanú ráðgjafi sett nefnd (Kommission) til að
undirbúa það undir Ríkisþ., málið, sein stjórn-
in var búin að undirbúa fyrir 3 ráðgjafa hvern
eptir annan, Rósenörn, Bang, Örsteð, en áður
búin 4 sinnum að heyra um það álit alþingis,
og tvisvar að leggja það óbreytt fyrir Ríkis-
þíng Dana. Eptir allan þennan drátt og mikla
‘Sjá 5. ár. pjóðólfs 117.
undirbúning setur nú örsteð nefnd í máli
þessu, til þess að íslnndingar, ef mögulegt er,
geti lifað upp aptur aðílutuíngsleysis og harð-
réttisárin eptir næstu aldamót, og svo fyrri,
Og það veit hamingjan, að þessir góðu reið-
arar landsins láta ekki sitt eptir lrggja, að slrk
sældarár geti færzt yfir oss sem fyrst, og held-
ur ekki ýms fásinna sjálfra vor Íslendínga
í verzlunarefnurn, og samtakaleysi. jþað mæla
sumir, að konúngur vor hafi af tekið að setja
þessá nefnd~i' VerzhTnarmálinu og fresta því
svo, og er það honum likt. Oss er skrifað,
að í nefndinni séu settir þessir menn: Andr.
Ilansen, Bardenfleth, sem hér var, Clausen,
reiðari og bjargvættur vestfirðínga, Garlieb,
og Oddgeir Stephensen. Bardenfleth kvað vera
lúnn mótsnúnasti, eins og hans von og vísa
er, Islandi til handa ; en góðs eins mun mega
vænta af herra Oddgeiri, bæði í þessu ináli voru
og öðrum, eptir Jiví sem hann fremst megnar.
— Nógir bárust með póstskipinu spádómar
og getgátur uin, að dragast myndi til almenn-
rar styrjaldar í Norðurálfiinni, út af ágreiiúngn-
um milli Soldáns í Miklagarði og Nikulásar
Rússakeisara; því ekki vill jafnast ágrein-
íngur þessi, og rís hann útafþví, að Nikulás
vill einn vera verndarmaður og æðsti yfirráð-
andi allra kristinna, sem eru í löndum Sol-
dáns og játast undir hin grísk-katólsku trúar-
brögð; en Soldáni þykir Nikulás fara þar fram
óþolandi ráðríki yfir löglegum þegnuin sinum;
aptur ber Nikulás fyrir, að kristnir menn liafi
helzt til léttvæga vernd og athvarf, þar sem
hinn heiðni Tyrkja-Soldán á hlut að. Uppá-
stúngur þær, sem hinir volilugn stjórnendur
gjörðu i sumar, í Winarborg, til þess aðjafna
þetta mál, líka hvorugum; Soldán vill með
engu móti gánga að þeiin sáttakostum óhreytt-
um, en það heimtar þó Nikulás, og vill ekki
með öðrum kosti færa hinn óviga her sinn
heim í leið, norður yfir Dóuá- elfnna og Pruth.
En bæði er það, að Soldáni mun ekki Ijúft
sjálfum, að slá undan Rússa-Lása, enda spana
hann og upp og stæla til ófriðar herforíngjar
hans og aðrir gæðíngar; vilja þeir ekki að
stór-Soldáninn slaki til í neinu, og lá því við
upphlaupi í Miklagarði þegar svo sýndist,
sem hann vildi slá undan. j>á lögðu Frakkar
og Engilsmenn 6 herskipum sinum inn að